2,353 matches
-
veleitarii. Când vrei cu adevărat ceva, universul se concentrează și lucrează în favoarea ta. Scriu ca să-i apropii pe oameni de vis și să-i îndepărtez de gândul morții. Absolutul este marea escaladă a spiritului uman. Intelectualii autentici sunt circumscriși încrengăturii utopicilor. Top modelul epocii bizantine a fost împărăteasa nemurită pe fresca din Ravenna. În orice femeie este dosit un bibelou de Saxa. Aforismul sănătos înseamnă maximum de gând în minimum de cuvinte. Uneori inteligența se relaxează prin frivolitate. Paradisul culturii ar
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
așteptare. Fericirea depinde, în primul rând, de etajul aspirațiilor. De regulă, fericirea este travestită în confort. Cu mult timp înainte de a descinde, fiecare epocă ne amenință cu fericirea. Zvâcnetul prim al pruncului în mamă este tulburătorul dangăt al bucuriei cosmice. Utopicii căutau fericirea și pe rug. Fericirea - un Everest himeric. Să le respectăm nefericiților dreptul la mândrie. Pe toate meridianele există oameni care uită de ce s au așezat la masă. Nefericiților nu le mai rămâne decât să mizeze pe tandrețea posterității
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
nici dictatorii nu prea au avut ocazia să se întâlnească cu fericirea. Fericirea autentică are un miez cultural. Marea fericire este posibilă după depășirea Infernului. Fericirea a existat și înainte de apariția lecturii. Dar era probabil mult mai anemică. Fericirea este utopică pentru că își propune să logodească extazul cu durata. Fericirea omului nu trebuie lăsată pe mâna factorilor întâmplători și... nepăsători. După ce i-a apărut prima carte, simțea că sunt doi. Ești fericit când îți trăiești viața cum dorești, nu cum vor
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
cred că au sub tălpi vârfurile alpine ale artei. Toți vindicativii se cred justițiari. Încearcă să iubești măcar un om, nu omenirea. Suntem egali numai la începutul cursei. Averile dobândite prin furt nu ajung niciodată acte de mecenat. Tiranii și utopicii au crezut că pot da păcii dimensiuni milenare. Numai cel care nu are oglindă nu știe cum arată buricul pământului. E din ce în ce mai greu să menții o iluzie în viață. Unii susțin că strămoșii lor au fost primii care au pășit
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
sufletul - pentru cultură. Mă tem că Internetul nu este decât o mită culturală a tehnicii moderne. Există bănuiala că absența culturii l - ar face pe om mai insensibil. Deci mai fericit. Deocamdată, mulți oameni nu ajung nici prin suburbiile culturii. Utopicii au crezut că pot logodi cultura cu masele. Nici lectura și nici călătoriile nu reușesc să frăgezească șunca de pe creierul ignorantului arogant. Dacă sufletul ar avea tub digestiv, l - am hrăni cu siguranță mult mai bine. Se spune că arta
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
semnată orice adeziune. Prin degradare, curajul devine tupeu. Bârfa - acest sos picant al vieții noastre cotidiene. Există indivizi care acaparează cu lăcomie toate tarele speciei. Toleranța umană se află într-un cerc cu raza din ce în ce mai mică. Alcoolul arde tristețea derapajelor utopice. La noi, schimbarea guvernului înseamnă, de regulă, convertirea odelor în înjurături. Avem în jur câțiva prieteni, destui dușmani și o infinitate de fețe indiferente. Viciile zac în noi în așteptarea unei crevașe care să le înlesnească izbucnirea. În tranziție, termină
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
și pentru tinerele lor guverne, dar sunt mulți care nu înțeleg asta și sunt nemulțumiți... Abdul a promis multe lucruri... Lucruri pe care poporul așteaptă să le facem noi și pe care nu le vom putea îndeplini niciodată, fiindcă sunt utopice... Tăcu și puse din nou paharul pe nisip, lângă foc, simțind pironiți asupra lui ochii targuí-ului, ce se iveau pe deasupra litham-ului și păreau că vor să pătrundă dincolo de fruntea sa. — Ți-e frică de el, conchise în cele din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
și-mi răspund mereu la fel: "Ființarea mea rătăcește în zona critică a reinventării, a descoperirii acelui nou moment zero al supraviețuirii decente, ai uitat?" Dar eram pregătită pentru singurătate?... Oare nu fug de singurătatea în doi alergând după o utopică lipsă de dependență față de alții, de un altul? E ca și cum aș pretinde că există drumeț fără drum și călător fără cale, nu? Știu asta, dar e un risc asumat. Nu spuneai tu că nu doar a te naște este un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
din cîteva mărturisiri asvîrlite la nimereală pe niște biete foi de hîrtie. Naiba știe ce mi se Întîmplă. Semăn tot mai mult cu o rumegătoare, mereu dau afară numai Întîmplări gata mestecate, și iarba proaspătă, dar cine este atît de utopic să creadă că În amintiri se poate conserva iarba proaspătă. Să rumeg deci mai departe. Parcă și cu Liviu nu a fost la fel? O comunicare unică, o iubire unică. Nopțile ypsilantiene din vechiul Pantelimon sau plimbările mute pînă-n zori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
am Înfrînt exilul...“ Oare un conducător, un despot luminat, repetînd noaptea În veghea dinaintea somnului aceste cuvinte, fi-va În stare să-și convoace a doua zi parlamentul pentru a-i numi pe poeți singurii consilieri demni de Încredere? Ce utopică lume, ciudatele obiceiuri ale cîinilor, ciudatele obiceiuri ale oamenilor, doar cu o cruzime mai perfidă la cei din urmă. Dar, de fapt, voiam să vorbesc despre cu totul altceva. „Toleranța“ era cuvîntul care Îmi dădea ghes. Ca un nume de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
acolo unde știe că le voi găsi e dezgustător cu orgoliul lui lecțiile lui nesuferite prin care Încearcă să mă facă să-i recunosc superioritatea nu a Înțeles niciodată că nu pot trăi fără să fiu Îndrăgostită mă Încăpățînez cred utopic că Îmbătrînirea și moartea Încep cînd privirile celorlalți nu ne mai caută mîinile lor nu ne mai ating viața grețoasele ei obligații trăim Într-o fundătură În devălmășie cu trei patru prieteni ne cunoaștem și pe față și pe dos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
culturală, similară ideei de houmo universalis renascentist, o lărgire a viziunii artistico-creatoare, o extindere a granițelor cunoașterii la toate nivelurile conștientizate de om ca ființă inteligentă. În condițiile de plafonare culturală a prezentului, arta holotropică poate apărea ca având idealuri utopice și pretențioase. Este posibil. Mari curente culturale ale umanității, ce își propuneau atingerea unor scopuri similare, au eșuat. Sau poate că nu. Chiar dacă societatea de astăzi nu este o proiecție fidelă a concepțiilor ideatice ale marilor filosofi, a marilor oameni
ARTĂ, DEGENERARE , KITSCH Arta holotropică, o reeducare a ”bunului simţ estetic'' by Edi APOSTU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/381_a_550]
-
sînt culori pe care ochiul le selectează doar după felul în care este el format. Educația e cheia pe care noi vom pune mîna de îndată ce vom lua puterea. - Ca să fiu îngăduitor, planul dumitale care ignoră natura omenească mi se pare utopic. Îmbîcsit de nepăsare pentru tot ce este uman, e de fapt monstruos. Mi se pare înspăimîntătoare alianța lui cu generozitatea. Însetat de putere și atras de foloase personale, individul va fi zelos atîta timp cît puterea e suportabilă pentru cei
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
a avut ca efect lipsa de responsabilitate. Dacă n-am fi fost protejați, am fi suferit mai puțin de sărăcie. Se dovedește că săracul e sărac nu atât datorită exploatării, cît propriei incapacități. Acordarea de drepturi a fost un reglaj utopic din care nimeni n-a tras nici un folos. Într-o societate sănătoasă dreptul la existență se cîștigă. Gîndită în abstract, perfecționarea socială s-a dovedit o cangrenă. Odinioară era destul să zic precupețului că am mai multă încredere în alegerea
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
lui va fi o cămașă prea strîmtă pentru ceilalți. După orînduirea logică, ceea ce urmează e neantul. - Dimpotrivă, aceasta e orînduirea care împlinește toate visele. - Cărui zeu jertfești tu, Aizic? Pentru asemenea principiu e nevoie de oameni croiți după un calapod utopic. Celui lipsit de rațiune nu-i poți argumenta nimic. Ți-am zis că dintre aceștia se recrutează conducătorii. Ce facem cu nerodul pe care nu-l poți înlătura? - Pentru omenire nu există decît un sens unic căci, prin ordine a
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
se poate de sinceri. Chiar așa, aveam fiecare motive personale să fim. Poate că ne Înfățișam doar ca niște mondeni, influențați de atmosfera yuppie de la vila lui Tibi. Totuși, dați-mi voie să emit o ipoteză: oare avântul revoluționar, romantismul utopic, atunci când sunt adoptate de literați, nu au oare Întotdeauna un aer monden? Dacă da, atunci am putea fi și noi iertați. Și justificați de faptul că cele mai importante - dacă e să măsurăm urmările - acțiuni ale C.a au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
nu, Împărtășit doar de mine, Cătă și Florin, toți trei mai mult sau mai puțin atei; un anticlericalism refuzat de Sorin și Cristina, cât se poate de ortodocși și duși la biserică, familiarizați su Sfintele Taine; mai era socialismul nostru utopic, care Însemna doar grija pentru aproape, nu ne interesa să schimbăm lumea, să Îmbunătățim viața unor necunoscuți, ci doar pe cea a omenilor din preajma noastră, a celor pe care-i tutuiam. Elitismul paznicului de plajă Leac nu era de natură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
studenție, Ionică Roja. Acesta era cel e-al doilea Ionică, nu cel ajuns după absolvire în Spania. Tristețea amintirilor vorbește de la sine despre felul în care omul căutat de Cosmin își pierdea treptat virginitatea spirituală, dar și despre anumite proiecte utopice, față de care el manifesta o mare atracție. Totodată, un semnal de alarmă era că în însemnările din acele luni se afirma că Ionică Roja nu ar fi provenit din Maramureș, așa cum citise Cosmin într-o altă parte a jurnalului, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
de pildă, constată atenția dată mereu gratuităților (aparente) ale vieții, pentru ca, la momentul evaluării actelor care au alcătuit-o, venit odată cu o bătrânețe - mai mult declarată decât reală (am descrescut m-am împuținat) -, să remarce implicarea sa necondiționată în acțiunea utopică de ameliorare a lumii: stau de-o viață dinaintea fântânii / și mă întreb cum să-i potolesc setea. Laitmotivul întregului volum este presentimentul - tot mai acut - al sfârșitului, care generează un imaginar liric adesea învecinat cu estetica urâtului (Nu mai
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
prezentul, spre exemplu, prin VODKĂ. ÎNJURĂTURI. MĂTREAȚĂ. POEȚI, nu face decât să creeze culoarea locală și temporală, pentru ca, pe acest fundal, să exprime frământările eterne ale spiritului sensibil, dornic de a contribui la ameliorarea lumii și, totodată, conștient de caracterul utopic al demersului său, cât timp omenirea e animată de aceleași deșertăciuni, după cum spune, invocându l pe Catullus: Nimic nou Catullus / aceleași stindarde himere deznădejdi utopii / în același fel orizontul ne minte. Se identifică aici, între altele, motivul zădărniciei, coroborat cu
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
lui Nicolae Prelipceanu, în care sunt reliefate toposurile gândirii omului, în general: lumea a început cu noi și sunt sigur / cu noi se va și sfârși - tendința aceasta de acaparare a oligarhiei temporale, care exprimă, ironic, aspirația motivată, dar, totodată, utopică a omului de a-și îngenunchea cel mai teribil inamic fiind în antiteză cu o realitate a cărei cruzime se manifestă prin aneantizarea oricărei tentative de sustragere din ea. Presentimentul, uneori destul de precoce, al finalului este o consecință a unei
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
și, din acest motiv, plin de păcate în propria anvelopă, îi rămâne iluzia: urmez făgăduiala / ca magii / steaua ebree / dar..., altfel spus gândesc și aștept. O formă de împlinire a visului ar fi dezmărginirea, însă eul liric are conștiința caracterului utopic al unei asemenea aspirații: Nu voi scăpa niciodată de mine / de sângele meu / de umbră de suflet de creier / iată închisoarea / închisoarea teribilă în care mă aflu. Sentimentul alienării, de asemenea, își face simțită prezența - dar, la fel, fără să
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
me-ta-morfo-ză..., / îmi vine în gând (așa, un cuvânt...)... a, hai / la întrecere... gara: eu / mă prefac în leu și tu în / carte... ba, invers! și cine se transformă în... O mișcare regresivă a gândului, a sufletului exprimă dorința atavică, însă utopică, de cantonare - la propriu și la figurat, cantonul fiind un loc privilegiat, evocat în poemele de început - în zona mirajului, copilăria: O IMAGINE A SUFLETULUI meu din copilărie, a cărei aură e sporită prin suprapunerea copilăriei umanității, vârsta nașterii miturilor
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
era a mea. Era hotărâtă din altă parte. Eu aveam dreptul doar să aplaud și să fac plecăciuni. Și astfel generația mea a devenit o generație de experiment politic, îndopată cu lozinci ademenitoare și religioase ca: „războiul sfânt”, cu lozinci utopice ca: „fiecăruia după nevoi” (cine nu-și dorește?) sau „libertate liber consimțită” - menită să accepți tot ce ți se ordonă. Deodată am aflată că țara mea este compusă din clase antagoniste și din care una trebuie să dispară, spre binele
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93052]
-
cere să înoate, dacă dorește să nu se scufunde în mizeria existențială. Și din adâncul ființei noastre, din subsolul conștiinței de natură genetică, a reînviat visul prosperității personale, prin orice mijloace. Vis natural, fără nici o legătură cu politicul și cu utopicii care au sacrificat generația mea pentru o idee contra naturii omenești. S-a reînviat principiul „care pe care, omul lup omului” - cu imperfecțiunile lui, dar măcar ai voie să strigi că te doare stomacul! Că-ți este foame. Generația mea
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93052]