20,821 matches
-
astfel, războiul, sultanul Selim al III-lea l-a declarat, totuși, la 27 decembrie 1806. Într-un foarte amplu manifest, dat publicității la 5 ianuarie 1807, Poartă Otomană trecea în revistă toate infracțiunile pe care, potrivit opiniei sale, le-a comis Rusia, în domeniul relațiilor sale bilaterale cu Imperiul Otoman, incepand cu tratatul de la Küciuk-Kainargi, din anul 1774, și până la ultima agresiune rusă, cea din lunile noiembrie-decembrie 1806. Între acestea, era incriminata și anexarea de către Rusia, în timp de pace, a
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
este de ajutor în analiză, deoarece este folosită pentru a interpreta comentarii contradictorii și pentru a cântări ceea ce s-a spus. Uneori, în timpul interviurilor de tip focus grup sunt menționate de multe ori grijile lipsite de importanță, iar analistul va comite o greșeală gravă dacă presupune că frecvența este un semn al importanței. Dacă analistul dorește să afle ce este important pentru participanți, moderatorul trebuie să pună această întrebare, care ar fi ideal să fie o întrebare de încheiere. Întrebarea de
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
cunosc programul la fel de bine ca dumneavoastră sau critică un program la care dumneavoastră țineți și pe care îl apreciați foarte mult. E și mai greu să zâmbiți și să le mulțumiți după ce au desființat programul dumneavoastră de suflet. Unii moderatori comit greșeala de a apăra respectivul program sau de a da explicații, în loc să asculte pur și simplu. Moderatorii de focus grupuri profesioniști au un avantaj net în această privință, deoarece sunt detașați emoțional de obiectul studiului. Este mai ușor pentru ei
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
verbal și a coeficientului intelectual de performanță, de coeficientul de deteriorare . Valoarea predictivă a coeficientului de determinare rămâne slabă în neuropsihologie, în special pentru deficitele ușoare. Mai interesantă este analiza calitativă a rezultatelor, diferitele strategii aplicate, a tipului de erori comise de pacienți la fiecare subtest. Așadar, numai după o observare și după o analiză fină, și după confruntarea rezultatului testului W.A.I.S. cu acelea obținute la alte probe, va putea psihologul specializat în folosirea acestei scări compozite pe de
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
morală proprie „exploatatorilor”, ci prin felurite ciudățenii. Nimeni nu nega autenticitatea picturii de mediu, dar - se spunea - clasa muncitoare nu are nevoie de orice autenticitate. Adevărul este că de la început prozatorul narează întâmplări neobișnuite, stranii, multe comice până la absurd, fapte comise de inși într-o ureche, dezvăluie comportamente „buimace”, născociri ale unor minți ce funcționează anapoda, iar tot ce se petrece, în orice istorisire, e îmbibat de poezia Bărăganului, a bălților dunărene, a Deltei. O poezie de genul celei cuprinse în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
lungimea timpului cât au persistat în condițiile frustrării organizate de experimentator. Cei care au persistat mai mult au fost cei care au fost mai aproape de scop. N. Pastore studiază relația dintre frustrare și agresiune (Agresivitatea definește o tendință de a comite acte agresive, cu o eventuală referire la un substrat pulsional sau fiziologic; o atitudine, o intenție predupusă pot fi considerate agresive. Pentru studiul agresivității ar fi indicat a se consulta și lucrările etologilor, ale psihanaliștilor și fiziologilor), căutând să demonstreze
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
necontaminată de sânge după ce a primit euharistia, sfânta împărtășanie. În De dominica oratione, 24, ura este considerată originea tuturor violențelor. Ideea preluată din episodul lui Cain și Abel îl duce pe scriitorul creștin la concluzia că nu doar cel care comite fapta este un criminal, ci și cel care are inima plină de ură. Gravitatea acestei atitudini constă în refuzul darurilor lui Dumnezeu: dreptatea și pacea. În aceste condiții, omul care nu se regăsește în sintonie cu Creatorul său și din
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
ofensă asemănătoare cu cea provocată de dușmani: Semnul virtuții nu se află în a aduce o injurie, ci în a o îndepărta. Într-adevăr, cine nu îndepărtează, dacă poate, ofensa propriilor cetățeni, cade în același păcat cu cel care o comite. Îndemnându-și credincioșii să fie ascultători față de proprii episcopi în viața morală și pentru a-i convinge de binefacerile ce se obțin din această obediență, aducea exemplul edificator al soldaților care se îndreaptă spre câmpurile militare, sub conducerea înțeleaptă a
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
serviciului militar, maniheii susțineau că folosirea armelor pentru a ucide este potrivnică naturii și în contrast absolut cu spiritul creștinismului. Apărând activitatea soldatului spunea că: A fi militar nu este păcat, este păcat atunci când cineva abuzează de armată pentru a comite furturi spre paguba aproapelui; nu este păcat nici măcar asumarea unei funcții publice. Însă, este vrednic de dispreț cel care administrează afacerea publică ca și cum ar administra o afacere de familie. Și a fost drept că s-a stabilit un stipendiu pentru
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
dacă nu are respect față de cei orfani, alungându-i din casă; dacă impune femeii văduve, care nu vrea să fie violată, vărsarea unei sume de bani. Samavolnicia soldaților a ajuns până într-atât încât, scrie episcopul torinez că, după ce au comis tâlhării grave, triumfători și veseli mergeau în biserică și îi mulțumeau lui Dumnezeu pentru jaful făcut, numindu-l de parcă pe Dumnezeu complicele delictelor lor. Acestor creștini le lipsea conștiința morală și asemenea lor, multor altora. Din acest motiv, considera util
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
iar sabia barbarilor și a celor răzvrătiți, a devenit sabia dreptății divine, care dăinuie și pe pământ, îl tolerează pe cel păcătos, dar pedepsește învârtoșarea sa în răutate. Zile înfricoșătoare au pătimit creștinii sub domnia lor: ruine, masacre și violențe comise într-o ascensiune înfiorătoare. Numai timpul le poate uita și că nu știa dacă era bine să-i plângă pe cei care au murit sau să se bucure împreună cu cei care au scăpat din fața prăpădului: Constantius, susținătorul ereziei ariene, pe când
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
cel al temerii (cf. Rom 13, 3-4), să respecte autoritățile constituite (cf. Rom 13, 1-2), să poarte sabia nu atât pentru a ucide cât pentru a apăra dreptatea (cf. Rom 14, 3-4) și să nu săvârșească nedreptatea, pentru că cine o comite își atrage mânia lui Dumnezeu (Rom 1, 8). Întrucât aprecierea înaltă a disciplinei și deplina conștientizare a obligațiilor asumate prin botez, nu puteau fi simțite astfel decât de cei deprinși cu un regim de renunțări și supuneri, considerăm că primii
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
supușii lor au interzis, în virtutea unui obicei civil și uman, ca vreun cetățean să fie judecat pentru simplul motiv că ar fi creștin, poruncind să fie judecat chiar cel care a făcut denunțul. Creștinii erau punibili doar dacă ar fi comis vreun delict împotriva legii ori ar fi uneltit împotriva siguranței Imperiului. Acuzația împotriva lor trebuia să fie specifică; o anumită influență putea să aibă și refuzul de a sacrifica în onoarea împăratului; rămânerea în vigoare a acestei obligații, împiedica actualizarea
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
nevinovăției creștinilor, dar nici nu putem respinge total acuzația lui Galerius care, la rândul ei, nu poate exclude inițiativa vreunui soldat creștin lăsat fără mijloace de existență, ca urmare a epurării din armată, ar fi fost vreunul care să fi comis vreun lucru necugetat din exasperare sau fanatism, asemenea acelui cezareean care printr-un zel temerar a smuls și a rupt edictul. Atât gestul unuia cât și al celuilalt ar putea fi amprenta pură a montanismului și, dacă ar fi trăit
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
în stat. Persecuțiile sale contra maniheilor și a creștinilor sunt parte integrantă din planul său de purificare generală a Imperiului și din criteriul adoptat de el, potrivit căruia, adeptul oricărei noi religii, care căuta să se sustragă celei aparținând Romei, comitea un delict împotriva statului, punibil conform legilor în vigoare: Căci e cel mai mare delict să renunți la cele care, statornicite și hotărâte o dată pentru totdeauna de către cei vechi, își mențin și își respectă starea și direcția. De unde, datoria noastră
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
seculare, devotați împăratului și supuși autorităților legitime, cetățeni foarte buni, soldați disciplinați și valoroși: acestea nu constituiau pentru ei o renunțare la credință, o contradicție între viața interioară și cea exterioară. Dar s-au împotrivit atunci când au fost siliți să comită acte de idolatrie, asumând atitudinile categorice și specifice ale obiectorilor de conștiință. Din acest motiv îi vedem îndrăzneți, vorbitori, cu mintea lucidă, prompți și preciși în răspunsuri, plini de curaj și de tărie în fața încercării, neînfricați înaintea călăului, fără nici o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
palat aceia care nu voiau să abandoneze creștinismul și nici măcar să meargă să sacrifice idolilor. Apoi a poruncit ca să nu mai devină nici măcar guvernatori de provincii, spunând că legea creștinilor le interzice să recurgă la sabie împotriva acelora care au comis acțiuni vrednice de moarte. Pentru a scoate soldații creștini din armata imperială și pentru a-și confirma acțiunea, scuzându-se ironic, împăratul s-a folosit de motivele adoptate timp de patru secole de obiectorii de conștiință: Potrivit Evangheliei, nu le
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
în ce privește propriul pas înainte"102. Paragraful al nouălea al discursului lui Chapman insistă asupra chestiunii asumării vinei, de către fiecare, în baza unui argument care îmbină determinarea istorică cu invocarea planului divin. Astfel, în viziunea lui Chapman, "vina" nu înseamnă "a comite efectiv fapta" deplorabilă, pentru că, în (macro)schema planului divin, tragicul eveniment constituie, pur și simplu, "ultima parabolă, cea mai vie, cea mai teribilă ilustrare, oferită, vreodată, omului sau imaginată de vreun profet evreu, a relației dintre bine și rău în
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
morale de politică externă nu prezintă niciun risc pentru supraviețuirea națională. Iar alte interese naționale pur și simplu nu sunt bazate pe prioritatea etică a supraviețuirii. Tot astfel cum unui avocat care află despre clientul său că este pe cale să comită o crimă i se cere în mod normal să renunțe la confidențialitate, obligațiile etice ale omului de stat față de interesul național trebuie uneori să fie puse în balanță cu alte norme și valori. Realiștii sunt cu certitudine îndreptățiți să critice
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
așa numite "intervenții umanitare" în Cambodgia, Rwanda, Serbia, Somalia și Timorul de Est ridică o provocare tot mai mare la adresa protecției împotriva interferenței externe arogată în mod tradițional prin revendicări de suveranitate. Aceasta se aplică și acuzării celor suspectați de a fi comis crime de război și crime contra umanității de către tribunale internaționale precum CIJ (Forbes și Hoffman 1993). Curtea Penală Internațională (CPI), încă embrionară, poate fi văzută ca o expresie a sentimentelor liberale care se opun cruzimii arbitrare a liderilor politici și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
au efectul de a eroda jurisdicțiile naționale ale statelor și de a promova obligațiile morale (Linklater 2001). Însă avantajele civilizatoare ale sistemului modern de state pot fi amenințate de evoluțiile de după 11 Septembrie. Deși există răspunsuri diferite la atacurile teroriste comise de al-Qaeda, Linklater este preocupat de faptul că retorica dominantă a unui război civilizațional împotriva răului (evil) ar putea elibera potențiale "de-civilizatoare". "Războiul împotriva terorismului" condus de Statele Unite, întrucât folosește mijloace militare, pune și mai multe vieți nevinovate în
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
pentru faptul că nu pot au toate șansele să treacă În ochii celorlalți drept buni. Dar a te putea abține să faci răul nu Înseamnă neapărat că ești În stare să fii, În același timp, și bun sau generos.) „Ai comis păcatul când te-ai oprit să-l faci numai pentru că nu este permis.” (Ovidiu) Cea mai nobilă răzbunare este să ierți injuriile suferite. Pentru că, ne spune un alt proverb, „Mai curând e ucisă jignirea prin dispreț, decât prin răzbunare”.) „«Cum
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
argumentată a greșelii comise.) „Copiii au mai mare nevoie de modele decât de admonestări.” (J. Joubert) Să nu Îndrepți o greșeală Înseamnă să făptuiești una nouă. (Când cineva nu simte nevoia interioară de a Înlătura o greșeală sau un rău comis la un moment dat dovedește că Își păstrează disponibilitatea sufletească de a o repeta.) „Să ne alegem un om virtuos și să-l vedem mereu În fața ochilor, ca să ne purtăm ca și cum ne-ar vedea.” (Seneca) Când Înveți pe altul, tu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
cu convingerea că judecata lor este cea dreaptă.) „Dacă competența morală e culpabilitatea conștientă de sine, iar culpa care se autoignoră e semnul incompetenței morale, atunci iertarea acordată «celor care nu știu ce fac» e, În primă instanță, inacceptabilă. Numai că păcatul comis fără conștiința păcatului e distinct de păcatul comis cu conștiința corectitudinii, respectiv a Îndreptățirii sale. Trebuie, cu alte cuvinte, să deosebim Între păcatul inocent și păcatul care se ia drept virtute. Cel dintâi nu știe că e păcat: el poate
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Dacă competența morală e culpabilitatea conștientă de sine, iar culpa care se autoignoră e semnul incompetenței morale, atunci iertarea acordată «celor care nu știu ce fac» e, În primă instanță, inacceptabilă. Numai că păcatul comis fără conștiința păcatului e distinct de păcatul comis cu conștiința corectitudinii, respectiv a Îndreptățirii sale. Trebuie, cu alte cuvinte, să deosebim Între păcatul inocent și păcatul care se ia drept virtute. Cel dintâi nu știe că e păcat: el poate fi iertat, căci lasă loc deschis unei iluminări
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]