20,821 matches
-
exasperat de supravegherea neîncetată care îi interzice orice drept la intimitate, va înjunghia intrusul, luându-l drept soțul adulter. Polonius moare la datorie, în timp ce-și îndeplinea misiunea de agent secret. Supravegherea duce la o crimă... fie ea și comisă prin inadvertență. Supravegherea implică riscuri, iar ministrul plătește cu viața. Spionii mor rareori în patul lor. Tartuffe sau dubla supravegheretc "Tartuffe sau dubla supraveghere" Orice mare piesă cu caracter politic este politică la mai multe niveluri: ea are, desigur, un
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
urmă, însă, nu poate rezista insistențelor Elmirei, renunță la orice precauție, nu-și mai ascultă intuiția și-și recunoaște dorința atâta vreme nemărturisită și, în sfârșit, declarată. Ei bine, în timp ce Tartuffe, înflăcărat, trece la acțiune și e aproape gata să comită un viol, Orgon, sub masa lui, rămâne nemișcat. Nici o reacție, nici o intervenție: revelația l-a năucit. Sub efectul a ceea ce dispozitivul de supraveghere i-a dezvăluit, Orgon, buimăcit, înmărmurit, se arată incapabil să schițeze fie și cel mai mic gest
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
cântec cuprins în acest volum, poeta ne asigură că aparține cu tot ce are mai bun acestui pământ. "Viraje'", "Post meridian", "Frigul" sunt poeme de notație, sclipitoare prin fantezia asociativă: după-amiază are aerul de femeie între două vârste care a comis de mult o crimă; marile repausuri au loc noaptea, frigul nu are umbră, umbra e sentimentul formei, frigul nu are sentimente. Poemele se încarcă de reflexivitate și sunt pline de imagini rare, generatoare de atmosferă, suplă, firească, asemenea muzicii lumii
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
una predominant contextuală. * Cum nu putem cunoaște în ceilalți energia care le-ar fi necesară să-și înfrâneze pornirile, efortul cerut de supunerea la normele "noastre", ar trebui să fim mai rezervați și în ceea ce privește acțiunile pe care ajung să le comită. Faptul că îi forțăm să intre într-o unitate, într-o definiție, nu ne scuză îndeajuns pedepsele pe care li le aplicăm. Să trăim la fel de intens vinile pe care ni le aduce faptul de a fi într-o societate precum
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
atacul împotriva unei culturi. * După succesul pe care globalizarea l-a înregistrat împotriva statelor, atenția se îndreaptă acum spre comunități. Asistăm tot la o viziune politică de tip metafizic. * Ar trebui să fim mai rezervați în spargerea iluziilor existenței; filosofii comit mult prea ușor acest păcat în goana după o altă fantasmă: sensul existenței personale. La rândul ei psihologia face și ea țăndări iluziile noastre, fără însă a avea curajul de a ne propune altceva în loc. Salvarea ne vine de fiecare
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
din părțile proaste ale statisticii o constituie anumite implicații penale. Mă gândesc la situațiile în care oamenii sunt condamnați deoarece judecătorii și-au însușit tipare mentale constituite în orizontul statisticii, condamnând oamenii pe baza probabilității ridicate ca ei să fi comis un anumit gest; deci fără să aibă certitudinea vinovăției celui condamnat (evident, după cum știm, decizia odată luată va fi îmbrăcată cu o aură de certitudine, mecanism esențial de apărare al conștiinței judecătorului). * La idei putem avea și raportări digestive; stau
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
eu vă sfătuiesc să vă abțineți, cel puțin deocamdată. Pentru această rețetă trebuie să cumpărați fructe și nu cred că sunteți destul de pregătite. Așteptați să mergem din nou în piață și ne consultăm la fața locului. Pe mine, o eroare* comisă în zona tarabelor de fructe m-a costat un extraterestru foarte prețios. * Eram în perioada numărului trei și toate meniurile aveau ca numitor comun întărirea organismului... Simt că ne cunoaștem deja foarte bine, suntem ca niște prietene la o șuetă
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
n-am avut parte și vă urez spor la treabă. Știu că mai sunt multe de spus, dar eu am putut strânge în acest volum doar erorile proprii. Pe ale voastre le veți descoperi încetul cu încetul pe măsură ce le veți comite și, când veți avea destule de spus pe această temă, îmi puteți continua lucrarea. Acum, că v-am împărtășit toată experiența mea, nu-mi rămâne decât să vă urez să finalizați cu succes proiectul „bucătăria“ și să ajungeți cât mai
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
eu sunt singur și destinat morții. Este acel memento mori. Literatura de specialitate numește această stare de apăsare morală, pe care o apropie de melancolie, sentimentul de depresie vitală. Durerea morală este resimțită ca o pedeapsă pentru greșelile sau păcatele comise de către individ. Ea se asociază cu ideile de culpabilitate și pune persoana Într-o stare de inferioritate și regresiune (J. Delay și P. Pichotă. Această durere nu are un caracter corporal și nici psihic, ci este raportată la valorile morale
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
integrate existenței umane ca posibilități de a fi ale acesteia. Prezența lor schimbă viața, omul și destinul său. Alături de ele, se Înscrie, ca situație limitativă a vieții, și chinul. Chinul este suferința produsă de o nedreptate sau de un păcat comis de individ, În raport cu normele juridice sau moral-religioase ale societății, suferința ce-l frământă pe individul care a comis un act reprobabil pentru care se simte vinovat și trebuie să răspundă. Dincolo de aspectele formale ale chinului, trebuie Însă văzute sensurile profunde
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Alături de ele, se Înscrie, ca situație limitativă a vieții, și chinul. Chinul este suferința produsă de o nedreptate sau de un păcat comis de individ, În raport cu normele juridice sau moral-religioase ale societății, suferința ce-l frământă pe individul care a comis un act reprobabil pentru care se simte vinovat și trebuie să răspundă. Dincolo de aspectele formale ale chinului, trebuie Însă văzute sensurile profunde psihomorale ale acestuia. De ce se chinuiesc sau de ce sunt chinuiți oamenii? Orice chin este o frământare interioară a
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
se Îndepărteze de obstacolele care Îi sunt puse În față, de a rupe barierele care-l Închid. Prin aceasta, chinul este eliberarea disperată a omului de constrângeri. Dar chinul mai este și amintirea dureroasă care te apasă, legat de vinovățiile comise În trecut. Toate acestea asociază chinul cu pedeapsa morală pentru faptele comise. Chinul este răspunderea și pedeapsa morală combinate, destul de greu de separat una de alta. Frământare, efort, eliberare - chinul este tortura fizică și morală care urmărește individul, fiind sădit
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
o chestiune de conștiință morală. Tortura fizică Îmi este impusă și aplicată fizic, corporal de către alții, contrar voinței mele. Remușcarea Însă reprezintă tortura sufletească și morală pe care conștiința morală mi-o aplică mie pentru faptele pe care le-am comis anterior. Remușcarea este regretul permanent care mă macină. Ea reprezintă reproșul pe care cel vinovat și-l face În planul conștiinței sale În mod permanent, revenind obsedant, raportat la vinovăția anterioară. Remușcarea face ca vinovăția trecută să aibă permanent un
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
totală. Alături de iertare, al doilea factor care poate anula chinul este uitarea faptelor comise, ceea ce ar corespunde, Într-o formă ocolită, tot cu iertarea. Atât iertarea, cât și uitarea sunt atitudini care vin dinspre cel prejudiciat către cel care a comis vinovăția sau prejudiciul. Împăcarea are semnificația simbolică a ștergerii vinovăției, a anulării acesteia și a refacerii relațiilor dintre cele două persoane. Ultima formă de anulare a chinului este căința, regretul sincer pentru păcatul comis și dorința de a-și repara
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
o greșeală intenționat comisă sau independent de voința sa, pentru care acesta trebuie să fie pedepsit. K. Jaspers, care a dedicat un important studiu vinovăției, distinge patru forme principale. Acestea sunt următoarele: aă vinovăția criminală, care se referă la crimele comise de individ, ca acte de violență fizică, de maximă brutalitate și gravitate Îndreptate asupra altora; bă vinovăția politică, care privește actele oamenilor politici, precum și răspunderea care le revine acestora față de stat și de cetățeni; că vinovăția morală, care cuprinde actele
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
cuprinde actele de care eu sunt răspunzător În fața conștiinței mele morale, care mă judecă și mă condamnă; dă vinovăția metafizică, care este cea ce mă trimite la ideea că solidaritatea dintre oameni face ca fiecare să fie coresponsabil de nedreptățile comise În lume În prezența sa, la care fie că nu participă, fie că le ignoră, nu poate „trece” nepăsător pe lângă ele; acest tip de vinovăție este, În final, tot o problemă de conștiință filosofică. Comparând păcatul cu vinovăția, constatăm următoarele
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
răspunzi de consecința actelor sale. Din punct de vedere psihologic, vinovăția poate fi considerată ca reprezentând „dezacordul dintre conștiință și acțiune”. Orice acțiune poate avea un caracter pozitiv sau negativ. Ea poate ajuta sau poate prejudicia, fie persoana care a comis-o, fie pe celelalte persoane. Din acest motiv vinovăția nu privește numai acțiunea, ci și consecințele acesteia. Din acest motiv trebuie făcută separația Între acțiune, care este exterioară, și vinovăție care este interioară. Vinovăția este un sentiment moral penibil, negativ
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
este consecința actelor imorale sau amorale. Dar nu numai actul este, prin consecința lui, imoral. Imorală poate fi și este și intenția sau gândul care pregătește actul. Imoral poate fi și sfatul sau Îndemnul altuia adresat unei persoane de a comite un fapt negativ, imoral. Vinovăția este, În toate cazurile (idee, intenție, Îndemn etc.Ă, o reflectare a abaterii de la legea morală, de la valorile morale, În planul conștiinței individului respectiv. Dar vinovăția nu este numai o chestiune de conștiință morală, o
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
sau a păcatului. Mărturisirea sau confesiunea ca formă de „aducere În câmpul conștiinței” a acestora. Împăcarea prin stingerea conflictelor și iertarea celor vinovați. Căința ca o stare de autoreflectare asupra propriilor sale acte negative și regretul de a le fi comis. Dorința de a se reabilita sufletește și moral. Ori această dorință de reabilitare, de restaurare a omului, este o acțiune psihomorală care o va compensa pe cea anterioară a vinovăției, readucând persoana pe căile virtuților. Persoanele implicate În relația psihomorală
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
ajuta proiectează, de fapt, propriile sale frustrări și eșecuri asupra persoanei care-i solicită ajutorul. Furtul este un act imoral de castrare. A lua de la altul, a-l deposeda pentru a „avea tu ceea ce are el”, este pentru persoana care comite acest act o compensare a propriilor sale castrări anterioare, dar concomitent și un act prin care se substituie persoanei prejudiciate prin frustrarea acesteia. În ambele situații, de „refuz” sau de „furt” suntem martorii unui grav conflict al eului, cauzat de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
de persoane celor cu boli incurabile cu evoluție fatală (cancer, leucemii, boli degenerative neurologiceă. gă Persoanele cu idei sau tentative de suicid trebuie să beneficieze de o atenție cu totul deosebită. Riscul vital la acestea este major. Cei care au comis o tentativă de suicid, vor fi tentați ca să repete. Este absolut necesar ca aceștia să fie supravegheați În special prin măsuri de igienă mintală, psihomorale, sociofamiliale etc. Să Încercăm În continuare să sistematizăm tipurile de situații de dificultate, așa cum rezultă
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
-i face rău altuia, sau dacă actul a fost făcut În mod nereflexiv, automat și involuntar, ca o eroare. Întotdeauna persoana care prejudiciază este responsabilă de efectele actelor sale negative, indiferent dacă a avut sau nu intenția de a le comite. Această răspundere pentru actele comise face ca acțiunea prejudiciabilă să fie pusă sub semnul responsabilității morale a individului. Singura situație În care cel care comite o acțiune psihomorală negativă Împotriva altei persoane nu este pusă sub semnul responsabilității morale este
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
de efectele actelor sale negative, indiferent dacă a avut sau nu intenția de a le comite. Această răspundere pentru actele comise face ca acțiunea prejudiciabilă să fie pusă sub semnul responsabilității morale a individului. Singura situație În care cel care comite o acțiune psihomorală negativă Împotriva altei persoane nu este pusă sub semnul responsabilității morale este reprezentată de faptul că cel implicat În cauză nu poate răspunde de efectele faptelor sale datorită unei lipse de discernământ, care-i afectează fie judecata
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
prejudiciu, ca acțiune psihologică, are la baza sa o vectorializare a pulsiunilor agresive ale individului către un obiect, o persoană, un grup de indivizi etc. Ne vom referi În special la prejudiciul adus unei persoane. Prin prejudiciu, cel care acționează comite un act de frustrare a altui individ, sau de castrare, Întrucât prejudiciul reprezintă fie o atingere a persoanei respective, fie deposedarea ei de ceva care Îi aparține, sau se referă la natura sa. La baza acestor pulsiuni agresive stă adversitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
este un act de violență. Această violență poate fi Însă mascată sau sublimată În diferite forme de manifestare, adesea luând aspectul „bunelor intenții”. Sublimarea prejudiciului este un act de falsitate, care-și are originea În conștiința perversă a celui care comite actul și el este Îmbrăcat În ipocrizie, minciună, calomnie, ascunderea pericolului etc. Din punct de vedere moral, orice prejudiciu este o acțiune negativă care contravine normelor morale, religioase sau culturale. Originea acestor acte trebuie plasată În sfera conștiinței perverse, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]