20,716 matches
-
scările, aproape satisfăcut, Cioran îi șoptește lui Ierunca: O făcui și pe asta. Cioara mă-sii! 22 ianuarie După detunătura din decembrie '89, am putut intra, întîmplător, în frumoasa casă burgheză de pe strada Pinului, în care s-au lăfăit, în comunism, indigestele figuri, prim-secretarii județului (nevisînd ei, cînd sugeau țîță ilegalistă, că vor ajunge cîndva să beneficieze de-așa confort). Pe ce mi-au căzut ochii la trecerea pragului? Pe două... repere: un spăimos și complicat panou, chiar la intrare
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
centrală, cu tot ce presupunea asta, adică duritatea opresiunii, matrapazlîcurile de tot felul, turnătoria, dezinformarea etc. Materie în cele două băi, destinate curățeniei trupului, trupul mandarinului (ultimul, de fapt, o mandarină, cu nume suav, Ghițulică), aflînd ipochimenii, peste noapte, noaptea comunismului, că mens sana in corpore sano. Vă amintiți? Se numea Hala de pește. Și era teribil de aparte ca arhitectură. Dar mirosea a pește și tovarășa Ghițulică făcea alergie la hamsii. Și a fost rasă. Hala Acum, pe locul ei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
unanime de la 10 Mai, la Marea Încoronare de la Alba Iulia, la parăzile briante ale lui Carol al II-lea. La care tot românul exulta în felul lui, netrecîndu-i prin cap să cîrtească, ceea ce făcea parte din propriu-i orgoliu. Azi? Comunismul i-a învățat pe oameni să fie săraci, egali și umili, orice victorie să fie bine atenuată ca efect, să nu stîrnească difuza rîcă. Președintele Emil Constantinescu, beneficiarul (și numai el) al unei victorii net istorice, a fost nevoit să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
a putut fi. Dacă nu va fi și aici, în această locantă modelatoare de conștiințe, atunci se va compromite. Poate, nu. "Memorialul durerii", serialul Luciei Hossu-Longin, a avut (și încă cum) o motivație gravă în actualul regim. Vina enormă a comunismului violent își răsfrîngea destinația și asupra atîtor torționari care-și duceau (și-și duc) zilele în seninătate și siguranță. Seninătate și siguranță asigurate de moștenitorii și complicii schingiuitorilor. Mai are serialul acesta al ororii și acum aceeași motivație? Acum, cînd
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
violent își răsfrîngea destinația și asupra atîtor torționari care-și duceau (și-și duc) zilele în seninătate și siguranță. Seninătate și siguranță asigurate de moștenitorii și complicii schingiuitorilor. Mai are serialul acesta al ororii și acum aceeași motivație? Acum, cînd comunismul rezidual a fost măturat (cel puțin teoretic) în urma alegerilor din noiembrie? Poate nu chiar aceeași, poate nu în măsura în care el se adresa unor figuri sinistre, protejate de vechiul regim, dar nimic din încărcătura lui tragic-istorică nu și-a pierdut legitimitatea. Să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
materiale costă imens acum. De unde iau debutanții banii? Oricum, bravo! pentru puritatea demersului lor. Cum se-adună anii, cum apar concesiile. Expozițiile celor mai în vîrstă au deja aer afișat mercantil, derapajul calitativ e tot mai vizibil. Iar cînd, în comunism, spiritul venal e dublat de compromisul moral, de comanda propagandei, avem clar imaginea penibil-completă a generației vîrstnice. Observațiile au aplicabilitate doar în palierul mediocru al artei. Personalitățile puternice, geniile nu cunosc regresul în concesie, în compromis. Prind, la radio, finalul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în compromis. Prind, la radio, finalul unei emisiuni "Invitatul special". O voce cu pronunțată voalare senilă, dar cu acuități de o vivacitate încă incitantă, perorează, oarecum nostalgic, în favoarea unui marxism care n-a fost, vai, frecventat, mai cu seamă în comunism și, ce să mai spunem, în prezent, cu aplicație și seriozitate de studiu. I-auzi! S-asculți și să nu crezi: pe-un post care se respectă România Cultural cineva, în anul 1997, mai poate face exerciții filosofice de atare
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
made in bolșevismul rusesc, dihonie la care este împinsă mai toată lumea scriitoricească, de la onestul cu operă importantă la condeierul delator. Că bagheta n-a fost chiar de ici, de colo, se vede în reculul, iată, după șapte ani de la prăbușirea comunismului, reculul ca stigmat al relațiilor viciate dintre creatori. După acesta nu mă topesc. 5 iunie Un simptom provenit dintr-o ruralitate pervertită, vulgarizată, e alaiul, ce alai!, lălăiala care se scurge, aproape zilnic, de la Oficiul Stării Civile, de lîngă Teatru
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
veni, cîndva, un domn rector care, intrînd sau ieșind din Universitate, își va arunca privirea și spre mastodonții cu seceri, ciocane și pickamere de pe distinsa clădire și va voi să nu mai persiste în inerție și va decide coborîrea reziduurilor comunismului. Înlocuite cu grupuri statuare avînd ca model stilistic cele cîteva, de bun simț, rămase pe vechea arhitravă. Ce mixaj inspirat în filmul lui Liiceanu, din '91, unde îl vedeam filmat, pentru prima oară, pe Petre Țuțea, contrapunctînd, cu elocința lui
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
atunci, în mai toate tîrgurile care-au dat tribut de jertfă. Semănînd una cu alta, fără pretenții stilistice. Într-un gest, înainte de orice, de un umanism duios, cald, naiv. Contrastînd cu acela, statuile faraonice, apărute după al doilea război, în comunismul sterp și arogant, consemnînd, în silă, eroismul unei armate române, condamnată să lupte alături de cea de ocupație. Pe cînd atîtea mii și mii de vieți tinere, nevinovate, fuseseră mînate pe frontul răsăritean și pierdute în stepa calmucă. Unde-s trupurile
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
impresie greu de definit. Ba, mi se pare că descopăr și cîțiva ochișori cameleonici de inși care au slujit cu rîvnă pe la Școala de partid și pe la clădirea odioasă din Copou. Toată onoarea pentru ființele, unele din ele îndurînd samavolniciile comunismului, dar o zi ca asta merita o prezență covîrșitoare. Și, mai ales, cea a tinerilor, care trebuie obișnuiți cu gîndul că România nu a fost niciodată republică, republică impusă. Nota de improvizație a momentului e întărită, printre altele, și de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
liniștită? Mai blazată? Sub mișcarea asta browniană a trotuarelor, în afunduri, colcăie cealaltă viață, viața-ncleștărilor înveninate de ură. În fond: confruntarea pe viață și pe moarte a forțelor democrate, care-au biruit în '96, cu structurile obscure și perfide ale comunismului rezidual. Ce-ntremătoare promenadă a perechilor tinere, biologic triumfătoare și dezinvolt elegante, pe străvechile bulevarde! În tren. Un Fifi Înaripatu, un Olandez Zburător, în perpetuă neliniște. Mai mult păsăroi decît om. Se tot ridică de pe locul lui de la fereastră, își ia
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Bietul Ioanide al magicianului Călinescu, atît de subtil tezist și el? Asta să zicem că se întîmpla în agresivele decenii de bolșevizare a țării. Cum să judecăm însă opere, indubitabil sclipitoare, care, produse chiar azi, sînt roase de morbul unui comunism rezidual, insinuîndu-se perfid în perceperea noastră corectă? Trecînd peste Dimineața pierdută a Gabrielei Adameșteanu, nu neapărat ofensatoare, dar oricum jenantă la adresa României aristocrate, care se sufoca sub ocupantul extern și intern, să luăm aminte că două din capodoperele lui Lucian
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
zonă naturală blajină, marcată într-o expresie de oarecare comoditate conceptuală de lirism, apelul la genuri tradiționale, ingenui, la peisaj, la natură moartă, la portret, cel mult la scena de gen. Toate astea, ca proiecție a "naturelului" moldovenesc. Practicarea, în comunism, a acestor genuri îi scutea, într-o oarecare măsură, pe mînuitorii locali ai pensonului de implicarea dezonorantă în propaganda de rit sovietic. Într-o oarecare măsură. Pentru că primitivii instructori de partid își exercitau grosiera persuasiune cu înverșunarea ignorantului și ilegitimului
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
rateurile sculpturii de for din vremea sa. Ar trebui însă s-o luăm în seamă, atunci cînd ne gîndim la ce s-a întîmplat în urîtul răstimp comunist, dar, din păcate, și la ce se întîmplă acum cînd reziduurile aceluiași comunism se fac simțite și în statuarie. Pentru că, prin prăbușirea sistemului, nu s-au prăbușit și mentalitățile, asistăm lesne de constatat la perpetuarea, chiar dacă agonică, dar nu mai puțin nocivă, a efectelor în mai toate compartimentele vieții. Nici perimetrul artei monumentale
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
au prăbușit și mentalitățile, asistăm lesne de constatat la perpetuarea, chiar dacă agonică, dar nu mai puțin nocivă, a efectelor în mai toate compartimentele vieții. Nici perimetrul artei monumentale nu e scutit definitiv de noxele comuniste. Dacă pictura, care și în comunism cu excepțiile ei reprobabile s-a ținut oarecum departe de ingerințele propagandei, nu mai este pîndită acum de jalnicele derapări, sculptura destinată forului încă este contaminată de trecut. Ca și în epoca depășită, veleitarii și interesații merg tandru, mînă în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
un Occident care știe să rămînă demn într-o istorie scrisă o dată pentru totdeauna și nu partizan adnotată ciclic, cum se întîmplă la noi? Evident, nu.) Erau necesare, oricum, corijările care să fluidizeze o istorie atît de brutal traumatizată de comunism. După 1990, figurile martire ale lui Maniu și recent dispărutului Coposu s-au bucurat de atenția unor sculptori prestigioși. Statura celor doi, în Ardeal, iar de curînd și în centrul Bucureștiului, s-a oferit artiștilor ca motiv de reală meditație
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de accelerație. Și asta în foiala traficului diurn, pe distanțe foarte mici. De părăsit însă pista asta "periculoasă" și de observat altceva: comportamentul altui segment de adolescenți, cei care și-au ales, să zicem, calea confesională, cei care, după căderea comunismului, fac parte obișnuită din noul peisaj. Imediat după '89 ca șoc vizual afluența de tineri, unii din ei deja cu bărbi firave, în zona Mitropoliei și mai cu seamă în preajma intrării în fostul hotel pecerist, trecut peste noapte în administrație
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
aer liber, pe care evoluau, vezi doamne, formațiunile amatorilor din fabrici și de pe ogoare, prezentate de golănică ăla șmecher, activistul cultural, după ce, în prealabil, băgase spaimă în stațiune, cu chemările lui (obligatorii) la educativele reprezentații. (Asta se consuma în acel comunism sîngeros și primitiv; nu apăruse încă momentul, oricum destins, al obținerii, de către uniunile de creație, a celor cîtorva vilișoare.) Scena în aer liber? Scena lumii sinistre. E și ea, uite, o jalnică magazie de sticle și lăzi dezafectate. "La Luminiș
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mișcorici pe șira spinării: prea ne-am îmbrăcat, jumătate de secol, după garderoba Kremlinului, ca să mai gustăm glumițe d-astea (care, oricînd ciorti! pot să nu mai fie doar glumițe). Mai cu seamă că, iată, după zece ani de la căderea comunismului, niște trupeți, niște grădați mai poartă pe cap căciuli ale Armatei Roșii, de pe care, ce-i drept, au fost scoase, delicat, cu penseta, steluțele în cinci colțuri. De ziua Marii Uniri (în timp ce Basarabia continuă să rămînă sovietica republică... moldovenească), pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Îi și prinde de păr, de fes. Băiatul se ridică, urmărește. Cîinele continuă s-o vînzolească pe fată: lup! lup! Să intervin? Nu. Așa-și începe iarna asta aspra-i poveste. 18 noiembrie Ținuta obligatorie! Asta însemnînd cel puțin cravată. Comunismul se cizelase, nu voia să-și mai amintească de emblematica salopetă, bună doar la demonstrațiile de 1 mai și 7 noiembrie. Cravata! Odioasa cravată a odiosului regim burghezo-moșieresc. Fără ea nu puteai intra în restaurant. Darmite la CC. Restaurantele (ca
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și intru în mulțimea de pe trotuarul marelui bulevard: trec împreună, în aceeași nostim-selenară mașină, Papa și Patriarhul. Exult, alături de semeni, văzînd ce spectacol în premieră se consumă sub ochii noștri (ce-i drept, acomodați de-acum cu șocurile de după prăbușirea comunismului). Și asta în timp ce, cvasilatent, disputele în legătură cu ortodoxismul nostru nu duc lipsă de argumente pro și contra. Recent, cineva remarcă ritos și numai aparent provocator că totalitarismul comunist se potrivește perfect stării morale și intelectuale a societății ortodoxe. Altcineva, înțepat în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
întîi, cine i-ar îngădui unei astfel de minți să decidă discreționar? Ieșind, în senina dimineață de mai, pe trotuarul înțesat și, alăturîndu-mă piosului entuziasm general iscat de trecerea celor doi capi ai Bisericilor Europei, constat plăcut surprins că prăbușirea comunismului a deschis printre atîtea altele și calea înțeleptei și beneficei permisivități în gîndirea noastră creștină. Începutul însă are nevoie de o continuare judicioasă și perseverentă. Cine ar putea să i se opună de acum înainte, fără riscul oprobriului unei societăți
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
din Europa, infestarea comunistă a restului ei și exportul morbului bolșevic pe alte continente. Care ar fi, atunci, momentul astral al secolului? De avut în vedere, nu? partea bună a lucrurilor. Paradoxal, decurgînd, aceasta, din înseși cele două conflagrații: prăbușirea comunismului, cu vitalul ei corolar: redobîndirea libertății individului. Mai întîi în zona blestemată în care ne-am aflat și noi, dar și în chiar bîrlogul comunismului, apoi în variantele "coloniale" ale marxismului comunist de pe glob (acolo unde înapoierea le-a ușurat
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
vedere, nu? partea bună a lucrurilor. Paradoxal, decurgînd, aceasta, din înseși cele două conflagrații: prăbușirea comunismului, cu vitalul ei corolar: redobîndirea libertății individului. Mai întîi în zona blestemată în care ne-am aflat și noi, dar și în chiar bîrlogul comunismului, apoi în variantele "coloniale" ale marxismului comunist de pe glob (acolo unde înapoierea le-a ușurat penetrația). Deși comunismul rezidual continuă să marcheze dramatic statele cărora li s-a impus dictatura bolșevică, există semne irefutabile ce indică ireversibilitatea cursului. În sensul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]