20,716 matches
-
unui rector acum? Nu vedeți ce..." Iată însă că s-a ivit rectorul care să pună capăt unei istorii sumbre care-și lungește trena mult după căderea, de iure, a comunismului. De iure, pentru că vedem prea bine azi cum acest comunism a dat roade nebănuite la noi, alterînd o fibră de verificată rezistență istorică. Și prelungindu-ne dureroasa convalescență. Acest nou rector este profesorul Dumitru Oprea. Iar din punctul de vedere al obsesiilor mele, domnia sa reprezintă voința decisă, de primenire, deocamdată
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
creștetul celei mai vechi școli românești. Calcul greșit! Lumea civilizată, cu excepțiile de rigoare (ce rigoare!) asiatice sau caraibiene, s-a debarasat brusc și spectaculos de tragismul unei orînduiri contrare firii omului și continuă să facă ordine în urma imploziei. Reziduurile comunismului își perpetuează pulsiunile malefice iar spectacolul, oricum tragic, oferit recent de o Iugoslavie în sfîrșit trezită ne arată ce seve circulă încă în țesuturile alterate ale mulțimilor îmbolnăvite de bolșevism. Seve depistabile și-n spațiul nostru, în care, iată, după
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mic.) Constant, obstinat chiar, am notat de fiecare dată cu satisfacție, dar, să recunosc, și cu oarecare intenție demonstrativ-persuasivă, simplele prezențe ale tinerilor. Pe stradă, în bistrouri, în foaierele teatrului, în expoziții. Juxtapunînd, contrapunînd astfel generația crudă, străină de canoanele comunismului, marelui segment de populație, mai ales cea de vîrsta a treia, marcat, se pare, pentru totdeauna, de... binefacerile colectivismului în care și-a consumat, în cea mai mare parte a existenței, energia. Ce dezamăgire! Cîtă vinovată autoamăgire în perceperea mentalității
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
a generației tinere pentru aceeași malefică forță. De-ar fi numai superficialitatea și dorința de a vexa, specifice vîrstei. De n-o fi fiind complet altceva: contaminarea acestui tineret, subcultivat și debusolat, de către părinți, bunici, rude vîrstnice, cu morbul nostalgicului comunism și deci neputința lui de a opta, în cunoștință de cauză, pentru partea civilizată a Europei. Din clipa asta, cu imensă părere de rău, n-o să mă mai las atît de frapat de hormonii care defilează sprințar pe lîngă noi
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
adevărat, furia restaurării activismului comunist într-o Românie care, în fibra ei bună, nu mai credea s-o trăiască. Și asta, după zece ani de exercițiu democratic (e adevărat, impus doar de forțele ce după '90 reușeau să ofere, la comunismul remanent, o alternativă). Tupeul e marca distinctivă a operațiunii. De la împănarea teritorului cu celule de partid (cu denumire frumos fardată) pînă la personajul cățărat, din nou, în scaunul regal de la Cotroceni. De la grobianismul en détail de jos, pînă la bolșevismul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
că n-are cu cine sta de vorbă. Bulgarii (pe care noi, cu nasul pe sus, îi așezăm totdeauna undeva, mai pe jos) au spus-o răspicat într-un sondaj de început de an: pentru ei, evenimentul secolului rămîne prăbușirea comunismului. Scurt. Cunoașteți un atare răspuns dat de minunata noastră nație? Sau măcar chestionarul care să-l fi provocat? Cînd se apropie decembrie, se reia (formal-comemorativ) chestiunea teroriștilor din '89. Justiția, oricum, a lăsat-o de mult baltă. Și-atunci? Doar
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ci, zicem noi, un carpe diem! (trăiește-ți clipa!), ca deviză forte. În fața căreia, speriatul Consiliu (după ce nu a reușit nu să provoace acțiuni penale dar măcar să determine instituirea unei legi a lustrației, avînd în vedere accesul foștilor profitori ai comunismului la putere) își face cunoscută (la un deceniu de la prăbușirea dictaturii) de abia intenția de a strînge într-un singur loc dosarele ce zac (unele, contrafăcute) la SRI, la Interne, la Armată, la fostul CC. Mare lucru și ăsta, nu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lucrurilor. De altfel, nimic de mirare, din moment ce însăși țara mumă, din trupul căreia a fost ruptă provincia, și-a pierdut parcă pentru totdeauna memoria, uitînd de întinderea civilizat-europeană ce era cîndva Regatul României Mari, ușurînd astfel sarcina (de partid) a comunismului remanent să pună acum iar mîna pe frîiele puterii. Dar cum, în privința asta, nimic nu e bătut în cuie, nici România actuală, stat cu pondere geo-politică importantă, nici Basarabia, provincie întinsă generos între Prut și Nistru, nu și-au spus
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în aceeași vreme schizofrenă, în plin congres al mînuitorilor pensonului și dălții, un veteran maestru al plasticii bahluiene asigura asistența de la tribună: Modernismul n-a ajuns la Iași. Reacția mută a miticilor dîmbovițeni: Aha, e pe la Bîrnova... Dispariția boemei? În comunism, împătimiții saltimbanci ai artei reușeau să prelungească, oarecum clandestin și oricum în date sumare, boema interbelică. Cea care mersese mînă în mînă cu marea creație. Făcînd celebre cafenele și restaurante. Dacă, în anii '60, la Restaurantul Casei Scriitorilor din Calea Victoriei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în coșmar continuu. Care nici azi, după starea de grație lăsată celor ce s-au așezat iarăși în fruntea bucatelor, nu dispare. Mutre primitiv inexpresive continuă să spurce gardurile, zidurile, geamurile, într-o caraghioasă confruntare post factuală: faciesul predestinat, prin comunism, să ne întrețină coșmarul o viață, alături de cel al veleitarului existînd cît sfîrîitul unui flash second-hand. Strada. Și tot într-o Veneție care, se știe, nu e chiar model occidental de curățenie. Dar, pe stradelele dintre palate, din loc în loc
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pe marile bulevarde înțesate. Oricum, și așa fapt de neimaginat după jumătatea de secol bolșevic (mai perfid bolșevic la noi, decît la vecinii întru soartă). Dar atît. Nu și decizie istorică. Cea care ar fi putut înlătura pentru totdeauna reziduurile comunismului autohton, emblemate de personajul, vezi-doamne, carismatic, de care țara, iată, nu reușește să se debaraseze. Specializîndu-se într-un comportament pidosnic exercitarea, la fiecare scrutin național, a votului resentimentar negativ pegra a gafat doar o singură dată, în 1996, determinînd o
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
auzită din nou, zilele trecute, culmea! într-o societate oarecum selectă, aici, la Iași, orașul între orașe care, credeam, nu și-a uitat definitiv blazonul demnității și măsurii. Promiscuitate! De altfel, de ce ne-am mai mira? Stratagemele foștilor beneficiari ai comunismului se dovedesc, în continuare, la fel de insidios perfide, la fel de constant eficiente. Una din acestea: sondajul de opinie. Ajuns atît de rafinat în manipulările preliminare, atît de decisiv, finalmente, în vicierea votului! Cel mai recent dintre acestea a pus în lucrare Metro-Media
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
au opresat țara, sîntem îndemnați cu rictusul aferent să nu ne pierdem timpul cu trecutul, pentru că prezentul, nu-i așa, este extrem de presant. Care prezent? Evident, prezentul edificat, cu obstinat orgoliu, de structurile de suprafață, dar mai ales subterane ale comunismului remanent, cele care, de altfel, configurează actualul relief. Diversiunii îi este rezervat, firește, un rol ca fiind de mare efect în anestezierea opiniei generale. Ca să nu se spună că memoria e ținută într-un regim de restricție, se apelează, diversionist
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
vreunei familiuțe, ci pe cel național un dialog ce pare, la prima vedere, de un incitant interes: redactorului însetat de adevăr i se destăinuie un domn avocat așa sună legitimarea cu ștaif interbelic dar și plin burduf cu amintiri din comunism. Regim pe care, de altfel, nici nu-l numește așa. Nu-l numește nicicum. Lăsîndu-ne a crede că și comunismul, vezi doamne, e un răstimp ca toate răstimpurile normale ale istoriei noastre. Ei bine, "celebrul" avocat (are și un nume
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
adevăr i se destăinuie un domn avocat așa sună legitimarea cu ștaif interbelic dar și plin burduf cu amintiri din comunism. Regim pe care, de altfel, nici nu-l numește așa. Nu-l numește nicicum. Lăsîndu-ne a crede că și comunismul, vezi doamne, e un răstimp ca toate răstimpurile normale ale istoriei noastre. Ei bine, "celebrul" avocat (are și un nume: Florescu, parcă) scoate din sipetul memoriei sale, ca dintr-o burdușită cutie a Pandorei, fel de fel de minuni. Printre
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
să stea și sub înaltul patronaj al lui Vadim Tudor!) E de început, în ceea ce ne privește, cu un "amănunt". Beneficiam (spre rușinoasa noastră impostură), anual, de o cămăruță de odihnă la Cumpătu-Sinaia, într-una din multele vile... expropriate în comunism și puse la dispoziția "creatorilor de frumos". În vecinătate, la cîteva sute de pași, se afla/ se află vila "Luminiș", încîntătorul loc de taină al geniului și al Mărucăi sale. Ei bine, strecurîndu-ne să vedem, să descoperim ceva din fosta
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
într-un prezent, vai, de cu totul alte priorități). Pesimism? Nu chiar. Să fim convinși că pînă și mistica noțiune de "președinte permanent" e, și ea, una nu numai relativă, ci de-a dreptul aberantă. (Ca tot ce vine dinspre comunism.) 11 octombrie Dacă naivitatea îți dă tîrcoale, atunci tevatura noastră civilizată în jurul Afganistanului te poate face să crezi că, după americani și, hai, după englezi, noi, românii, avem de spus ceva decisiv în ecuația conflictului (motiv, evident, de mîndrie națională
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
opțiunii, i-am zis: Dragul meu H., uite, n-am să-ți țin acum o lecție de morală politică, ar fi nu știu cum..., dar una de estetică tot m-ar tenta: după jumătate de secol totalitar, a vota în continuare în favoarea comunismului, fie el și fardat social-democrat, mi se pare de prost gust. Nu atît prostia, cît prostul gust operează aici. Știu, ai să-mi spui că e la mijloc o chestiune de consecvență privind niște valori pe care comunismul, cel puțin
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
continuare în favoarea comunismului, fie el și fardat social-democrat, mi se pare de prost gust. Nu atît prostia, cît prostul gust operează aici. Știu, ai să-mi spui că e la mijloc o chestiune de consecvență privind niște valori pe care comunismul, cel puțin teoretic, le-a avansat și care ți-au convenit (prin obîrșia ta, modestă, prin umanismul tău... structural etc.), dar mi se pare absolut obligatoriu pentru un spirit cît de cît viu să-și dorească, la un moment dat
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cotropise totul: ochi, nas, gură, frunte. Nu putea pricepe ce se-ntîmplase. El, "președintele permanent". Treptat, și-a revenit. Rîsul confecționat însă nu avea să mai cunoască amploarea începutului, cea care-i servise de minune la năucirea prostimii proaspăt ieșite din comunism. Nici chiar recîștigarea scrutinului din 2000 nu i-l mai retrocedase întreg. Și-acum, rîsul circumstanțial, deși recuperat, e marcat încă de perplexitatea din '96. Rîsul personajului plasat, abuziv, într-o istorie ce nu-i aparține. La urma urmei, ce
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
sensul unei distribuiri și amenajări pe criterii muzeale, în așa măsură încît vechiul și nobilul palat să cîștige în grandoare, dar să și înnobileze, la rîndu-i, capodoperele. Privind Iașul, datele sînt oarecum asemănătoare. Fostul așezămînt cu funcții administrative, devenind în comunism al Culturii, și-a oferit încăperile, generoase arhitectural, celor două segmente de pinacotecă fondatoare, universală și națională, dar nebeneficiind, ca în cazul Capitalei, de o regîndire muzeală strictă. Mai mult, deteriorările progresive ale construcției întrețin de o bună bucată de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
intruși, atît de străini stilistic de întrucîtva legitimii Soulages, Manessier, Bazaine. (Comică, în altă ordine de idei, clonarea progresivă a optzecismului literar autohton în mai toate județele.) Dar Școala de la Tîrgoviște? În afară de frumosul climat emulativ, ivit în atmosfera sufocată de comunism a deceniului șapte, prin convergența spirituală a cîtorva scriitori de excepție, ce poate spune... conceptul? E, de altfel, de presupus amuzamentul unor ironiști ca M.H. Simionescu, Costache Olăreanu sau, și mai și, Alexandru George, de cîte ori au fost plasați
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pînă acum, și deplina persuasiune. Nici nu mi-a stat în intențiune. Unde însă nu mă îndoiesc de șansa de a persuada, ar fi numirea altor două "școli" care, cu adevărat, își binemerită faima: Școala de literatură de al începuturile comunismului (maculînd prin firmă numele lui Eminescu), debușeu de nulități egale, pacoste a silnic-prelungitului climat literar postbelic și... și... școala securității, de la Băneasa, buncăr de pistolari stupizi în cruzimea lor difuză, celebri (pentru noi) de-abia după Revoluție. Vă mai amintiți
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Stupoare! Nici urmă de lucrări. Le vînduse pe toate. Cu cît mai dai pînza? mă iscodește într-un tîrziu, gratuit-amuzat, așa cum o făcea cît îl ținuse patima. Vivat! zic și nu-mi pot dezlipi ochii de pe dezolanții pereți goi. Dar comunismul? N-a făcut și el tot un sezon? Dar ce sezon! Ițiți cu înverșunare golănească în urma tancurilor și ocrotiți de bodnărașii și dejii primului val totalitar, lumpenproletarii întorseseră demnul regal al României cu fundul în sus, mai și lipindu-i
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
moment dat, prăbușirea (premoniție, fie vorba, deloc tristă...). Nu e de mirare, așadar, impunerea unui ton, chiar dacă surdinizat, discreționar (și) în domeniul culturii, al artelor în speță. Un dialog cu parfum interbelic despre marii colecționari români de artă spulberați de comunism între istoricul Negu Djuvara și istoricul de artă Radu Ionescu este întrerupt (neprofesionist? tendențios?) de imagini cu insipidul cuplu ceaușist în timpul vernisajului noului înființat pe-atunci Muzeu al Colecțiilor, de fapt, crimă culturală în care și-au găsit cavoul excepționalele
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]