20,821 matches
-
ansamblul victimelor violenței domestice ponderea de 57,4%, minorii sub 14 ani constituie categoria cu cel mai ridicat grad de vulnerabilitate victimală, comparativ cu ponderea de 42,6% deținută de minorii între 14-17 ani. Analiza dinamicii minorilor victime ale delictelor comise cu violență în mediul familial în funcție de natura delictului relevă faptul că această categorie de victime este „ținta” principală a delictelor violurilor, lovirilor și altor violențe, omorurilor și vătămărilor corporale simple și grave (vezi figura 21). EMBED MSGraph.Chart.8 \s
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
relevă faptul că această categorie de victime este „ținta” principală a delictelor violurilor, lovirilor și altor violențe, omorurilor și vătămărilor corporale simple și grave (vezi figura 21). EMBED MSGraph.Chart.8 \s Figura 21. Dinamica minorilor victime ale delictelor violente comise în mediul familial în funcție de natura delictului, în perioada 2002-2004 Sursa: Institutul pentru Cercetarea și Prevenirea Criminalității, București. Cea mai mare parte a minorilor victime ale delictelor comise comise în mediul familial sunt consecința violurlior (37,4%), aceștia fiind urmați de
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
MSGraph.Chart.8 \s Figura 21. Dinamica minorilor victime ale delictelor violente comise în mediul familial în funcție de natura delictului, în perioada 2002-2004 Sursa: Institutul pentru Cercetarea și Prevenirea Criminalității, București. Cea mai mare parte a minorilor victime ale delictelor comise comise în mediul familial sunt consecința violurlior (37,4%), aceștia fiind urmați de minori care au suferit diverse loviri și violențe (25,9%) Atrag atenția și ponderile destul de ridicate ale minorilor victime ale unor delicte deosebit de grave, cum sunt vătămările corporale
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
delicte deosebit de grave, cum sunt vătămările corporale (15,7% dintre victimele minore) și omor (13,1% dintre victime), ceea ce relevă că, în momentul de față, în multe familii există o puternică încărcătură criminogenă, concretizată prin acte deosebit de grave și violente comise de părinți sau rude asupra propriilor lor copii. Pe categorii de vârstă și tipuri de delicte, minorii sub 14 ani sunt, într-o proporție alarmantă de aproximativ 80%, victimele unor omoruri comise chiar în mediul familial și în care sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
o dată vulnerabilitatea lor victimală ridicată, în comparație cu categoria minorilor aflați între 14-17 ani, victime predilecte ale violențelor din afara familiei. Toate aceste date statistice relevă că mult mai grave decât abuzul și maltratarea fizică propriu-zisă a copiilor sunt actele și delictele violente comise asupra lor în mediul familial care au drept consecințe uciderea sau vătămarea lor gravă de către părinți sau tutorii lor legali. Între principalele cauze ale acestor forme de violență gravă desfășurate în interiorul familiei pot fi menționate: condițiile socioeconomice precare ale unor
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
nu le poate înțelege sau nu le poate consimți ori care încalcă legile sau interdicțiile societății (vizionarea de materiale pornografice, seducție, avansuri, mângâieri, promisiuni sau implicarea lui în acte sexuale cu unul sau mai mulți parteneri). Abuzul sexual poate fi comis de un adult sau de un copil mai mare ori mai dezvoltat, aflat pe poziție de responsabilitate, încredere sau putere. Efectele pe termen lung ale abuzului sexual determină, pe lângă probleme stricte de sănătate (tulburări de somn, atacuri de panică, boli
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
abuzul sexual pot avea repercusiuni și mai grave pe termen lung decât abuzul fizic. În general, aceste lucruri nu sunt raportate sau, în cazul în care se află, metodele de intervenție sunt limitate la noi în țară. Reacția celor care comit astfel de abuzuri este una explozivă, având în vedere gravitatea faptelor, ceea ce face de multe ori ca scandalul să fie înăbușit sau ca violența să escaladeze. Neglijarea se referă la nesatisfacerea nevoilor biologice, emoționale și de dezvoltare fizică și psihică
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
fizic, emoțional și psihologic, instituției îi revine și răspunderea pentru mesajul transmis indivizilor sub următoarea formă: dacă educatorii nu pot să educe copiii decât rercurgând la bătaie, atunci pedeapsa fizică trebuie să se aplice și în familie. Abuzul familial este comis de membrii familiei, de cei în care copilul are încredere și sunt învestiți cu îngrijirea acestuia. Contextul în care apare maltratarea Contextul social Există societăți cu o rată mai mică a maltratării copiilor. Principalele caracteristici ale acestor societăți se referă
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
de faptul că nu pot fi strânse suficiente dovezi nici în favoarea și nici în defavoarea situației de abuz; c) infirmarea situației de abuz: situație dată de faptul că aproximativ 51% din evidențe sau mai mult stabilesc că abuzul nu a fost comis. Persoanele mandatate să raporteze/stabilească abuzul asupra copilului sunt: orice profesionist din sfera medicală (medic, asistentă medicală, infirmieră), asistent social profesionist, asistent social angajat al departamentelor de servicii sociale, asistent social angajat în orice instituție publică sau privată, psiholog, polițist
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
necesită tratamente de specialitate, iar părinții se află în situația de a nu putea asigura aceste servicii; - atunci când părinții sau îngrijitorii legali nu-i pot asigura condițiile esențiale pentru supraviețuire (hrană, îmbrăcăminte, adăpost); - atunci când se află în situația de a comite un act delincvent ca urmare a presiunii sau influențării sale de către părinte, îngrijitor legal sau altă persoană din cercul relațiilor copilului; - atunci când a devenit sau există riscul să devină subiectul unor activități de natură sexuală (fotografii pornografice, reproduceri de pictură
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
se va confrunta masiv în anii ce vin cu problema abuzului asupra copilului. Ca urmare, este necesar să fie identificate asemenea situații, iar copilul să beneficieze de sprijin profesional pentru a se înlătura efectele traumatizante ale abuzului. Adultul care a comis abuzul trebuie integrat într-un program de tratament psihoterapeutic, iar copilul abuzat poate rămâne în familie, în funcție de rezultatele evaluării, de forma abuzului și de amploarea acestuia. Este de preferat ca în cazul în care programul psihoterapeutic nu dă rezultate, abuzatorul
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
penitenciar; mai important, ea semnifică distanța dintre acesta și lumea de dincolo de penitenciar. Această distanță este stabilită inițial în funcție de fapta comisă și de cuprinsul hotărârii judecătorești de condamnare; modificarea ei depinde de comportamentul individului în timpul detenției. În acest proces, fapta comisă de către condamnat își pierde treptat funcția de element referențial al evaluărilor făcute de către personal; mai important este modul de raportare al deținutului la exigențele sistemului de reguli impuse de către instituție. Prezumția sistemului este aceea că gradul în care respectă deținutul
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
comportare în timpul executării detenției și durata restului de pedeapsă de cel mult un an până la împlinirea termenului care îi dă dreptul la eliberarea condiționată. În același timp, unele categorii de deținuți (persoanele condamnate la pedeapsa închisorii și condamnații pentru fapte comise în stare de minoritate) sunt de la început plasate în acest regim. Teoretic, gradul de periculozitate al deținuților plasați în acest regim de executare a detenției este redus; la nivel simbolic, acest fapt este reflectat de purtarea de către deținutul care aparține
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
recurgă la acest serviciu de asistență socială. (2) Primirea victimelor în adăpost se face numai în caz de urgență sau cu aprobarea scrisă a asistentului familial, atunci când izolarea victimei de agresor se impune ca măsură de protecție. Persoanelor care au comis actul de agresiune le este interzis accesul în incinta adăpostului unde se găsesc victimele. (3) Izolarea de agresori a victimelor se face cu consimțământul acestora sau, după caz, al reprezentantului legal. (4) Organizarea și funcționarea adăposturilor publice se stabilesc prin
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
lei refuzul părăsirii adăpostului, indiferent de motiv, în momentul în care condițiile care au determinat internarea au dispărut. (3) Constituie contravenție și se sancționează cu amendă între 5.000.000 lei și 10.000.000 lei încercarea persoanei care a comis acte de agresiune de a pătrunde în incinta adăpostului în care se află sau crede că se află victima. (4) Contravențiile se constată și sancțiunile se aplică, conform legii, de către asistenții familiali, primar sau împuterniciții acestuia. (5) Contravențiilor le sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
California, este acum de notorietate (Segal, 1999, p. 214). Cercetători ca Richard J. Gelles și Murray A. Strauss (1993, p. 188) pornesc de la ideea că persoanele care își lovesc membrii familiei fac acest lucru deoarece le stă în putere să comită un astfel de act. Rezultatele privind violența domestică din India, Japonia, China sau Coreea și, în general, din statele asiatice sunt contradictorii. Cel puțin cele din anii ’90. Unii cercetători ca Fumie Kumagai și Murray Strauss (1983) au precizat, în urma
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
clară nici din punct de vedere legal. „În 24 de decizii ale curților turcești pe care le-am studiat între 1988 și 1999, toți acuzații au beneficiat de articolul 52 din Codul Penal, care spune că, dacă actul criminal este comis în stare de agitație agravată, acest lucru trebuie luat în considerare atunci când se dă sentința. Acest fapt, cuplat cu vârsta băiatului sau a tânărului acuzat de crimă deseori servesc la diminuarea pedepsei; aceasta devenind nesemnificativă” mai precizează Canan Arin (2001
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
este susținută de statisticile înregistrate în ceea ce privește incidența violenței criminale în relațiile de familie. În lucrarea sa cu privire la infracțiunile de înaltă violență în România, Pavel Abraham (1999) surprinde această realitate, prin constatarea, documentată statistic, că 85% dintre infracțiunile de înaltă violență comise în anul 1999 s-au petrecut în locuință, iar din totalul infracțiunilor, violența domestică este prezentă în 37% dintre cazuri. Violența intrafamilială include „orice act violent comis de o persoană de pe poziția unui rol marital, sexual, parental sau de ocrotire
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
această realitate, prin constatarea, documentată statistic, că 85% dintre infracțiunile de înaltă violență comise în anul 1999 s-au petrecut în locuință, iar din totalul infracțiunilor, violența domestică este prezentă în 37% dintre cazuri. Violența intrafamilială include „orice act violent comis de o persoană de pe poziția unui rol marital, sexual, parental sau de ocrotire, asupra altor persoane, cu roluri reciproce” (Stith, Williams și Rosen, 1990, p. 1). În definirea violenței domestice se vor lua în considerare următoarele dimensiuni: - dimensiunea teoretică (modelele
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
diferite. Este utilă delimitarea noțională, în contextul uzitării interschimbabile a termenilor agresiune, violență și violență criminală, atunci când se procedează la definirea unor comportamente violente (Browne, 1989). Pentru a distinge între acești trei termeni, putem defini agresivitatea ca fiind un comportament comis în vederea vătămării sau obținerii unor anumite avantaje (referire la caracterul ostil sau instrumental al actului agresiv); violența, motivată uneori de mânie sau intenționalitate, implică folosirea forței fizice, psihoemoționale sau sexuale împotriva altui individ; iar violența criminală se referă la acele
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
Definițiile folosite în textele de lege tind să folosească termenul de violență intrafamilială, pentru a putea înscrie acest tip de comportamente în rândul celor cu răspundere penală. Primul studiu național realizat în Statele Unite definește violența intrafamilială ca fiind „orice act comis în mod intenționat (intenția fiind exprimată sau implicată de faptul comis), în scopul provocării unei suferințe sau vătămări fizice unei alte persoane”. Această definiție nu face nici o referire la traumele psihologice, trecând astfel cu vederea unele comportamente care sunt parte
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
violență intrafamilială, pentru a putea înscrie acest tip de comportamente în rândul celor cu răspundere penală. Primul studiu național realizat în Statele Unite definește violența intrafamilială ca fiind „orice act comis în mod intenționat (intenția fiind exprimată sau implicată de faptul comis), în scopul provocării unei suferințe sau vătămări fizice unei alte persoane”. Această definiție nu face nici o referire la traumele psihologice, trecând astfel cu vederea unele comportamente care sunt parte a dinamicii violenței intrafamiliale, cum ar fi hărțuirea, urmărirea, intimidarea sau
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
contextualizate exemple sugestive din cadrul social. Tehnicile de cercetare calitativă recomandate de autori sunt: interviul și analiza de conținut. Partea a II-a, intitulată „Exemple de cercetare”, prezintă trei studii realizate de către autori. Acestea se concentrează asupra următoarelor teme: „Femei care comit abuzuri sexuale asupra copiilor”, „Consiliile de administrație ale instituțiilor de asistență socială” și „O tragedie din domeniul protecției copilului”. De fapt, fiecare studiu abordează maniera descriptivă a prezentării științifice, respectând etapele specifice cercetării concrete. Cititorii pot observa, cu ușurință, succesiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
Ca Edgar Poe mă reîntorc spre casă/ Ori ca Verlaine topit de băutură”. Bravînd, în aceste versuri din „Sonet”1), Bacovia boemul se pune sub pavăza numelui celor doi. Oricît de grozav va fi fost excesul pe care l-a comis, el are - vrea să zică - analogie în faptele lor. Dincolo de o scuză abilă, aci, fără îndoială, e și aspirația de a semăna cu ei. Versurile sale, scrise - se spune - la 17 sau 18 ani, nu constituie însă o dovadă că
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Ori din groapa ntunecată/ Furia-nveninată/ Fărmăcat-au a sa minte,/ încît barbar s-au atins/ De atîtea lucruri sfinte,/ Pe Diana au aprins”2). Autorul se referă la Erostrat, incendiatorul templului din Efes al zeiței. Nebun de invidie, acesta a comis un gest iresponsabil, de ins care nu recunoaște operele culturii și civilizației. La Anton Pann, profesorul de „hristoitie”, „barbar” înseamnă needucat, impertinent, mojic: „Barbară iar însușire/ Este, cu desăvîrșire,/ Și urîcioasă urmare/ Celor de nobilă stare,/ Cînd va dormi oarecine
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]