20,821 matches
-
în racle de sticlă - princese/ Oftau, în dantele, mecanic”1). Fiecare înțelege că e vorba de niște vitrine cu păpuși animate de un mecanism invizibil. Dar de ce „princese” și nu „prințese”? Nu cumva Bacovia, care nu-i suferea pe pedanți, comite el însuși aci păcatul de a fi pedant? Aci, categoric, nu! Pentru deplina lămurire e necesară o scurtă paranteză istorică și filologică. Bărbatul dintr-o familie domnitoare europeană purta, în Italia, titlul de „principe” (capodopera lui Machiavelli e Il Principe
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
27 de ani în 1900), D. D. Pătrășcanu (28 de ani), G. Ibrăileanu (29 de ani), L. Veniamin (37 de ani). Desigur, versul nu-i permitea poetului să disocieze între unii și alții. Aplicîndu-le însă tuturor aceeași etichetă, Bacovia a comis, cum am spus la început, dacă analizăm caz cu caz, o nedreptate. El a evitat totuși să fie considerat un denigrator al școlii în care n-a prea strălucit, amînînd publicarea în volum a poemului. Reamintesc: scris în 1903, „Liceu
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
apoi redactor la „Ateneu”, eram în situația de a fi considerat și eu complice la unul din „abuzuri”. E vorba de faptul că, un timp, poetul a apărut pe frontispiciul revistei ca singurul ei fondator. Indiscutabil, prin asta s-a comis o nedreptate, care, lucru nesesizat de nici unul din cei ce au abordat chestiunea, se răsfrîngea negativ asupra memoriei lui. însă atunci nimeni nu s-a întrebat: dacă el ar trăi, oare cear zice? Sigur, n-ar fi acceptat ca titlul
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
botezat la Uspenia din Botoșani, în iarna aceea grea, pentru că "tata a vrut așa", ci pentru că Eminovici, cu toată familia sa, locuia la Botoșani. Acolo s-a născut Mihai. Mai grav a fost faptul că, pentru locul nașterii, la greșeala comisă de Maiorescu s-a asociat și Mihail N. Popescu-Colibaș, care, ca să fie original, a susținut că însuși poetul ar fi scris în Albumul Junimei că s-a născut "în satul Ipotești, de lîngă Botoșani"20, deci nu la Botoșani! De
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Iordachi Balș din 1807 mai 11 zile, cu acaret pe dînsa, casă boerești de cărămidă cu două rănduri, locuitoare și șaisprizeci pogoani vii roditoare, însă cu patru pogoani vii ce sunt piste brazdă, pe partea vîndută mai din vechi răps. comis Ioan Mavromati, și care pogoani după alcătuire(a) urmată între mine și răps. Mavromati au rămas întru a me stăpînire, măcar deși vin pe a sa parte, fiindcă la vînzarea ce o am făcut atunce i-am vîndut numai douzeci
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
a fost o dată dragă Și dragă-mi este iar. De brațul tău cuprins cu dor Aminte mi-am adus O, brațelor, brațelor, Unde v-ați dus?..."222 Aici este locul să amintim și de eroarea de interpretare care s-a comis fără excepții, cu privire la idealul lui Eminescu despre femeia iubită. Maiorescu a susținut: "Ca și Leopardi în Aspasia, el nu vedea în femeia iubită de cît copia imperfectă a unui prototip nerealizabil (s.n.). Îl iubea întîmplătoarea copie sau îl părăsea, tot
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
carnală pe care i-o oferă bărbații. Și este curios să afle natura sa sexuală. Recunoaște că decizia lui îl va stigmatiza drept un neconformist crud; dar, deși luptă împotriva acestui lucru, în final preferă integritatea moralității sale interioare și comite un act radical își părăsește nevasta și copilul. Niciodată nu am crezut, nici chiar în momentele de abandon total, că situația mea era definitivă sau veșnică. În familia mea, cunoscusem admirabile exemple de tandrețe feminină. Ideile mele religioase m-au
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
situațiile de conflict și frustrare, iar formarea atitudinii persoanei față de cerințele activității și față de semeni este influențată în sens negativ. datele de ordin statistic arată, de altfel, că cel mai adesea devierile caracteriale ale copiilor, delictele gratuite pe care le comit minorii, au ca principal mobil carențele din sfera afectivă a personalității. Sunt cunoscute, în acest sens, cercetările lui S.E. Glueck, care relevă faptul că fenomenele afective conflictuale sunt mult mai frecvente la subiecții delicvenți (75%), față de nedelicvenți (23%), iar modalitățile
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
a agresa fizic trecătorii pe stradă, se soldează, de regulă, cu o serie de consecințe negative, individul în cauză face uneori eforturi mari de a se debarasa de ele. Teama de a nu da curs tendinței impulsive, de a nu comite actul impulsiv, spre care se simte împins cu necesitate, poartă numele de „compulsie”. În unele din obsesiile impulsive, persoana suferindă ia măsuri de apărare, reușind uneori să împiedice transformarea compulsiunii într-un act impulsiv: ex. execută forțat o serie de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
complexe de inferioritate, de neîncredere în sine, și strategiile defensive de acțiune: asceza exagerată, refugiul în mănăstire, sentimentul de martirizare, interpretarea defetistă a dogmelor religioase, care-i conferă persoanei în cauză argumente de autoacuzare pentru greșeli exagerat considere ca iremediabile, comise pe parcursul vieții. La astfel de mistici depresivi, delirul „autoacuzator melancolic” poate evolua pînă la stadiul de „demonomaniac”, când se dezvoltă un delir de „posesiune demonomaniacă” (respectiv convingerea că-l poartă pe Diavol în corpul lor). În cazul însă al misticului
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
divizii în cauză își formează convingerea că nu sunt capabili de nimic, că nu sunt necesari familiei și societății, sau că sunt vinovați de nereușitele (eventual nenorocirile) membrilor familiilor lor. Învinovățindu-se în mod exagerat pentru o serie de greșeli comise în trecutul lor, — în general minore, sau în legătură cu care nu sunt în realitate vinovați, — astfel de persoane cer insistent să li se aplice pedeapsa cuvenită, iar atunci când apreciază că puniția / pedeapsa venită din partea celor din jur nu este suficient de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
antisocial, față de colectivitatea ia o anumită atitudine și aplică sancțiunile prevăzute de lege. Spre deosebire de „intenție”, care este acea formă de vinovăție în care autorul este pe deplin conștient de consecințele pe care le produce acțiunea sa, și urmărește să le comită, „culpa” este definită ca o formă de vinovăție care constă în neanticiparea rezultatului social periculos al faptei sale, rezultat pe care el l-ar fi putut evita dacă ar fi fost mai prevăzător, sau mai puțin ușuratic. Este cunoscut faptul
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
i se acorde toată atenția, deoarece observațiile curente arată că povara sentimentului exagerat de vinovăție este resimțit mai ales de acei copii și elevi care au fost puși în situația de a-și supraevalua consecințele negative ale greșelilor sau abaterilor comise la un moment dat. În astfel de familii cresc acei copii timorați care, pierzându-și, sub povara unor repetate etichetări negative venite din partea părinților sau a educatorilor, încredere în ei înșiși, ajung, atunci când comit o greșeală sau abatere de la regula
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
consecințele negative ale greșelilor sau abaterilor comise la un moment dat. În astfel de familii cresc acei copii timorați care, pierzându-și, sub povara unor repetate etichetări negative venite din partea părinților sau a educatorilor, încredere în ei înșiși, ajung, atunci când comit o greșeală sau abatere de la regula impusă, să-și supraevalueze abaterea și să trăiască puternice sentimente de inferioritate și, legat de el, o vie reacție de autoacuzare și de vinovăție. Efectele acțiunii stresante a sentimentului exagerat de vinovăție sunt atât
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
pe care o trăiește subiectul aflat sub presiunea sentimentului acut de vinovăție, care, o dată instalat, acționează ca o reacție de alarmă, transpusă în teamă, în frica de a fi descoperit, de a fi tras la răspundere, sau de a fi comis un act deosebit de grav. Cei mai mulți între subiecți (copii, elevi) vor încerca să reziste acestei perioade în care frica îi copleșește, în care remușcările și procesele de conștiință sunt atât de vii, încât îi determină să încerce să le elimine prin
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
fel de „impietate”, și ca atare inacceptabilă. Dacă copilul va fi pus în fața unui conflict între „supunere” și „obligație”, el se va pronunța în toate cazurile pentru supunere: autoritatea părintească primează față de justiție. Când un astfel de copil ajunge să comită totuși, datorită unor împrejurări mai mult sau mai puțin obiective, o abatere de la preceptele și consemnele părintești, el se simte foarte nefericit de dezamăgirea pe care a produs-o, prin abaterea sa, părinților săi. În funcție, desigur, și de gradul
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
mult în mod inconștient (fără o intenție expresă, ci din nervozitate), sentimentul acut de inferioritate, de neîncredere a copilului în el însuși, și, legat de acesta, acea frică de a nu greși și acea atitudine de supraevaluare a consecințelor greșelii comise la unor din moment dat. Această teamă de a nu greși și, mai ales, atitudinea de supraevaluare a gravitației greșelilor comise, determină, printr-un mecanism de feed-back, o accentuare a „sentimentului de inferioritate”, a impresiei defavorabile cu privire la propriile posibilități și
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
a aceasta, a unui puternic „sentiment de vinovăție„ în legătură cu greșeala sau abaterea comisă. Desigur, pentru a preîntâmpina instalarea la copii a sentimentului de inferioritate și, în strânsă legătură cu el, formarea tendinței de a supraevalua consecințele negative ale propriilor greșeli comise la un moment dat, părinții vor trebui să urmărească, într-o măsură mai mare, adaptarea exigențelor / cerințelor familiale, la posibilitățile copiilor de înțelegere și de înfăptuire a sarcinilor primite — fapt ce implică atât dozarea rațională, de ordin cantitativ și calitativ
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
de culpabilitate poate apărea, la un moment dat, ca o expresie tocmai a acestei conștientizări excesive a răspunderii și a îndatoririlor de cetățean, pe care trebuie să le dovedească orice tânăr. Cel mai mic rabat de la aceste răspunderi și îndatoriri, comis în mod voluntar sau în mod neintenționat (într-un moment de slăbire a vigilității conștiinței ajunge să fie trăit foarte profund, respectiv cu sentimentul încălcării iresponsabile a îndatoririlor celor mai importante ale omului, acelea de om și de cetățean. Această
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
a responsabilității obiective, care nu acordă atenție specială acestei probleme atât de importante a autonomiei și eteronomiei morale. Greu de crezut, dar există copii care n-au fost pedepsiți niciodată în familie, în sensul strict al cuvântului, care, atunci când au comis un act de obrăznicie sau de nesupunere, au fost cel mult lăsați singuri pentru câtva timp, ca măsură de pedeapsă. Niciodată nu le-au fost prezentate, de către părinți, îndatoririle lor în familie, motivația acestor îndatori, nici măcar pe cele simple legate
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
ale derizoriului. Cântărețul profund al erosului, inclusiv în momentele în care se interesează exclusiv de forma lui să spunem lumească, nu poate fi privit niciodată drept ceea ce Ovidius numea un tenerorum lusor amorum ("cântărețul glumeț al dragostei ușoare"), căci nu comite niciodată eroarea să îl desolemnizeze. Chiar și atunci când pare a se revendica de la tradiția poeziei erotice autohtone sau europene care își are rădăcinile în galanteriile specifice concetismului, poetul camuflează în texte mărci ale potențialului sacramental al iubirii. De altfel, nici
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
istoriei, a fost denunțată la sfîrșitul veacului al XVI-lea, cu bun-simț și în termeni duri și la obiect, de Jean Bodin. "Este o mare greșeală, comenta Bodin, să crezi că speța umană nu degenerează. Și cum cei care o comit sînt, în general, bătrînii, e probabil ca ei să-și aducă aminte de farmecul tinereții ce face să prindă viață din nou bucuria și voluptatea, în vreme ce acum se văd lipsiți de orice plăcere." E vorba deci de o pură ficțiune
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
unor cuvinte ca "fenomen", "element" și "eveniment", aparținînd mai degrabă vocabularului fizicii decît celui al logicii? Și, mai ales, cum să înțelegi că un singur și același simbol "e" poate semnifica cele patru cuvinte deodată? Lupasco era, oare, pe cale să comită o eroare gravă încă de la începutul cărții sale? Sau fonda o nouă logică, deschisă spre ontologie? Logica lui Lupasco să fie ea, oare, una ontologică ? Nu e ușor de răspuns la asemenea întrebări fără o lectură atentă a Principiului antagonismului
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
exigențe presupun nu doar o veghe continuă, dar și un exercițiu critic, prezent în orice sferă de activitate. Situarea puterii în registrul moralității civice, imposibilă în regimurile totalitare, e o normă indispensabilă oricărei democrații adevărate. A trage consecințele unei erori comise în serviciul public e o normă morală. Ajuns un focar de tensiune în țara lui, Mladenov a făcut gestul, unicul gest pe care un om politic trebuie să-l facă într-o asemenea situație: s-a retras, pentru ca societatea să
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
rândul lor strategii de contrapondere. Până acum ea și-a putut permite să-și facă jocul cu relativă dezinvoltură, contând pe incapacitatea opoziției de a-și organiza în mod eficient resursele. Strategia actuală a guvernanților, după lunga serie de erori comise într-un domeniu sau altul, e dictată de nevoia smulgerii de ajutor occidental pentru ieșirea din criză și implementarea unui sistem bazat pe libera inițiativă. Emisari de tot felul au fost trimiși pretutindeni pentru a explica situația și a dobândi
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]