199,583 matches
-
de acord cu NRTs diferă semnificativ pe nivele de instruire și cresc în mod evident odată cu acestea. Pe sexe, cunoașterea NRTs nu înregistrează diferențe semnificative. Cu o singură excepție, nici gradul de acord cu NRTs nu diferă semnificativ pe sexe. Excepția este dată de metoda mamei-surogat, în care o femeie acceptă să fie însămânțată cu sperma unui soț, poartă sarcina, naște și apoi renunță la copil, ponderea femeilor care sunt de acord cu metoda fiind aproape jumătate din cea a bărbaților
by Rada Cornelia, Tarcea Monica [Corola-publishinghouse/Science/1094_a_2602]
-
negare a dreptului acestora la reproducere. Absența majoră a diferențelor semnificative pe sexe privind cunoașterea și acordul cu noile tehnologii de reproducere reflectă că această problemă, cu excepția uneia, este mai mult legată de nivel de instruire, vârstă, pattern socio-cultural local. Excepția dată de metoda mamei-surogat sugerează că, dincolo de un tratament, IVF pune o presiune ideologică asupra femeii care întărește credința că rolul principal al femeii în viață este cel de a purta sarcina. 2.5. Planificarea familială la limita dintre biologic
by Rada Cornelia, Tarcea Monica [Corola-publishinghouse/Science/1094_a_2602]
-
bărbați. Rezultatele analizei indică faptul că despre toate problemele legate de educația sexuală discuțiile cu părinții au fost în mare măsură absente (Deloc) sau sărace în conținut (Puțin). Pentru fiecare din cele 7 probleme de sexualitate se remarcă o singură excepție, cu diferențe semnificative pe sexe: bolile cu transmitere sexuală, despre care femeile au discutat semnificativ mai mult decât bărbații cu părinții. Semnalăm că privind educația sexuală ce mai mare pondere ca primă sursă de informații în eșantion este reprezentată de
by Rada Cornelia, Tarcea Monica [Corola-publishinghouse/Science/1094_a_2602]
-
refuzându-i și dreptul la muncă. Vibrante pagini sunt închinate înmormântării lui Lucian Blaga, ca și bunei și tandrei Nicanora, care se stinge bolnavă de cancer. Literatura gulagului și a detenției își găsește în memorialistica lui M. o reușită de excepție. SCRIERI: Ortodoxie păgână, București, 1941; Țărâna serilor, București, 1967; Tărâmul izvoarelor, București, 1968; Reminiscențe, București, 1969; Trecerea pragurilor, București, 1972; Elegii, București, 1975; Nimburi, Cluj-Napoca, 1977; Pâinile punerii nainte, Iași, 1979; Frumoasa risipă, Cluj-Napoca, 1980; În lumina înserării, București, 1982
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288111_a_289440]
-
tragédie (1978), atacând o pretențioasă temă - „splendoarea și decadența tragediei” -, urmărește, cu un complex spirit de sistem, să deceleze categoriile și formele străvechiului gen în zilele noastre. Concluzia se cristalizează într-un dens pasaj sintetic. Tragedia contemporană „se îndepărtează de excepție, sub orice formă, de spectacular, înlocuiește sublimul prin umor, nu recunoaște transcendentul, refuză eroul ca și intriga, reconsideră spațiul, descalifică timpul, ca să ne introducă într-un univers insignifiant, dar cu atât mai teribil, în care discursul și moartea, singurele evenimente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288533_a_289862]
-
română aparținând lui G. Mihăilă. Puncte de vedere originale, interpretări noi și date istorico-literare inedite se află și în antologia Literatura română veche (1402-1647), alcătuită împreună cu G. Mihăilă (I-II, 1969). Conceput din perspectiva opiniilor lui Z. despre rolul de excepție al culturii române în aria ortodoxiei și în evoluția istorică a lumii europene este și studiul titular inclus în lucrarea omagială Paisianismul - un moment românesc în istoria spiritualității europene (1996). Elementele puse în relație subliniază modul în care monahismul românesc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290695_a_292024]
-
caracteristicile fluviului. Ceea ce ne poate ajuta să-i înțelegem numele. Despre celelalte cursuri de apă, fie și marii afluenți ai Dunării, există foarte rare mențiuni, și acestea adesea greșite sau confuze. Cu atât mai puțin pentru ape mici, cu o excepție în ceea ce privește Dobrogea, care este însă teritoriul cel mai sărac în ape interioare. Este util însă, înainte de a intra mai adânc în dificilele probleme ale originii numelui râurilor interioare și al Dunării chiar, să vedem ce poate furniza substratul lingvistic autohton
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
care conținutul din cavitatea bucală este împins prin faringe și esofag în stomac. Acest act complex se derulează prin punerea în acțiune, într-o secvență predeterminată, a unui număr mare de mușchi striați de la nivelul cavității bucale, faringelui și esofagului (excepție, mușchiul esofagian distal care este un mușchi neted). La fătul uman, deglutiția apare în a 12-a săptămână de viață intrauterină, deși mișcările respiratorii și de sucțiune apar după a 24-a săptămână de viață intrauterină. Deglutiția este, deci, o
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2281]
-
crescut la nivelul mușchilor scheletici este asigurat de vasodilatația locală și de creșterea presiunii arteriale, astfel că o creștere presională de numai 30-40 % asigură o dublare a debitului în acest sector. Vasele sanguine umane sunt lipsite de inervație parasimpatică, cu excepții notabile (creier, tubul digestiv, glande salivare, organe genitale). Terminațiile parasimpatice folosesc ca mediator principal acetilcolina, cu efect vasodilatator dependent de endoteliu, dar nervii perivasculari conțin și neuroni nitrergici și peptidergici, astfel încât vasodilatația neurogenă este mediată și de oxidul nitric și
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2281]
-
Informațiunile «Literatorului Romanului»”, „Revista revistelor”. Poezie publică Andrei Ionescu, N. Mihu, Gh. V. Butnariu (poet lansat de N. Iorga), Victor Mocanu, Ion V. Butnariu, Gh. Năsturaș, Maria Muntean, D. Iov, George Voevidca, C. Procopie, Th. Scarlat ș.a. Cu foarte puține excepții, aceștia au intrat în uitare, valoarea versurilor lor fiind submediocră. Proză semnează Radu Movilă, Ion V. Butnariu (fragmente din romanul Inimă de mamă). De oarecare interes sunt comentariile didactice de istorie literară și, uneori, de critică literară despre Liviu Rebreanu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287824_a_289153]
-
acvatice se pot deplasa mai ușor în spațiu tridimensional plutind pasiv sau înotând, nedepinzând de un substrat solid. În schimb păsările nu pot rămâne continuu în aer, animalele terestre consumă multă energie pentru deplasare iar plantele terestre sunt cu rarissime excepții fixate la sol. Apele naturale nu sunt pure, ci sunt emulsii, suspensii, soluții de diverse materii, deci pot fi considerate soluții nutritive. Astfel plantele nu au nevoie de rădăcini. Există alge (dinoflagelatele) care înoată activ, ca animalele! Animalele acvatice la
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
unui itinerar de o complexitate În creștere. Astfel, este legitim să ne așteptăm ca și comportamentul religios să fi avut o traiectorie evolutivă. Spre deosebire de ceea ce se consideră uneori, nu există nici un motiv să credem că acesta ar fi constituit o excepție și că s-ar datora unor cauze unice. Celxe "Cel" mult, se poate admite că evoluția religioasă nu a urmat un proces identic evoluției tehnologice sau politice; despre aceasta se va discuta În ultima parte a capitolului. Dar, din moment ce evoluția
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Ra-Atumxe "Ra-Atum", iar Ptahxe "Ptah", Sokarixe "Sokari" și Osirisxe "Osiris" devin Ptah-Sokari-Osirisxe "Ptah-Sokari-Osiris". Încrucișările și identificările posibile sunt atât de numeroase Încât se poate spune că, pornind de la o figură divină, se poate ajunge la oricare alta; cu o singura excepție: nu se fac identificări Între persoane de sex opus. Este evident că acest proces de nivelare face ca mentalitatea teologică egipteană să devină destul de complicată, Însă astfel se ajunge la conceperea unității naturii divine, ascunse În spatele numelor și Înfățișărilor sale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
numele de Ziusudraxe "Ziusudra", iar În cea akkadiană Utnapistim (la fel ca În poemul nostru) sau Atrahsșs (În poemul omonim)1. Eroul potopului este nemuritor și se află pe o insulă Îndepărtată și misterioasă, ferit moarte. Este vorba despre o excepție mitologică singuralră care, prin Însăși existența ei, subliniază realitatea tristă a legii contrare. Iar autorul anonim al epopeii Ghilgameș se agață de aceasta pentru a o Înfățișa ca atare, prezentându-l pe eroul epopeii ca pe un om dedicat În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și În Mesopotamia, pe lângă alte divinități importante care se potrivesc În mod cert Într-un asemenea cadru, găsim și diferite divinități protectoare ale fecundității și agriculturii, foarte venerate la nivel public și, chiar mai mult, la nivel privat. În afara câtorva excepții, divinitățile nu se confundă cu obiectul material pe care Îl personifică sau Îl locuiesc (soarele, luna, stelele etc.). Cultul aștrilor, atestat uneori, este considerat o excepție. b) Regatele divine În principiu, zeii locuiesc În elementul pe care Îl reprezintă. Chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
foarte venerate la nivel public și, chiar mai mult, la nivel privat. În afara câtorva excepții, divinitățile nu se confundă cu obiectul material pe care Îl personifică sau Îl locuiesc (soarele, luna, stelele etc.). Cultul aștrilor, atestat uneori, este considerat o excepție. b) Regatele divine În principiu, zeii locuiesc În elementul pe care Îl reprezintă. Chiar și zeii al căror nume nu recheamă un domeniu anume sunt atașați În mod fundamental de un loc. Sediile zeilor sunt și regatele lor; acestea sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
mesopotamiene este profundă și radicală, având În vedere că se referă la un păcat care privește Însuși scopul creării omului. Conform deciziei lui Enlilxe "Enlil" - care Îi constrânge pe zei să Îi jure solidaritate deplină -, toți oamenii rebeli, fără nici o excepție, vor fi exterminați de apele potopului. Mai apoi Însă, Enkixe "Enki"/Ea, folosindu-se de unul dintre șiretlicurile sale, reușește să-l salveze pe eroul potopului, Împreună cu familia sa, pentru ca umanitatea să nu fie nimicită pentru totdeauna și să se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
la ultimul suveran din Mari, Zimri-Limxe "Lim" (1782-1759 Î.Hr.) sau la alte autorități de la curte. Conținutul profețiilor de la Mari era În principal unul politic, lucru ușor de Înțeles având În vedere faptul că destinatarul era Zimri-Lin. Nu lipseau Însă excepțiile, unele profeții având caracter religios. 6. Magia, jurămintele (vrăjile, exorcismele) și amuleteletc "6. Magia, jurămintele (vrăjile, exorcismele) și amuletele" La fel ca și În cazul divinației, care privește domeniul cognitiv, mesopotamienii considerau că zeii au pus la dispoziția omului, chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
templu cu două Încăperi, care a cunoscut maxima extindere la jumătatea secolului al XIII-lea. În jurul acestui nucleu fundamental de divinități, care Își menține propriul caracter central până la sfârșitul imperiului hitit, s-a organizat un panteon esențialmente hatic, cu câteva excepții: panteonul documentat de așa-zisele liste pseudocanonice 1, prezente În textele sărbătorilor, Începând cu sărbătorile hitite vechi, cum ar fi cea a furtunii (CTH 631)2 și KI.LAM (CTH 627)3, și ajungând la cele din epoca imperială, cum
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
istoric, trebuie menționat că, alături de mici „Încălcări”, vor exista și unele omisiuni; om preciza totodată și limitele cronologice și metodologice ale studiului de față. Arcul cronologic luat În considerare se Întinde aproximativ de la apariția scrisului până În perioada elenistă, cu unele excepții justificate. În afara discursului nostru rămâne, Înainte de toate, religia Israelului, deși, tipologic și istoric, nu trebuie separată la origine de cultele altor state naționale care s-au format la Începutul Epocii Fierului. O tratare separată a tradiției religioase ebraice este cerută
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În ciuda schematizării care lasă totuși să transpară o realitate cultuală destul de clară. Mitologia feniciană și punică este destul de puțin cunoscută din cauza lipsei de mărturii directe; se cunosc doar episoade fragmentare sau scurte Însemnări risipite În izvoarele grecești și latinești. Singura excepție este materialul care ne-a ajuns de la Filon din Biblos; acesta a scris În greacă În secolul al II-lea d.Hr. o „Istorie feniciană”, ale cărei fragmente sunt păstrate de Eusebiu din Cezareea (sec. al IV-lea d.Hr
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și datele arheologice (așezăminte sacre, figurine, obiecte de cult) sunt foarte puține. Totuși suntem În fața unei probleme interesante, de vreme ce Vechiul Testament - spre deosebire de atitudinea adoptată În cazul amoniților și moabiților - nu condamnă obiceiurile religioase edomite și nici nu menționează vreo divinitate (singura excepție fiind 2Cronici 25, 24 sqq., unde Amasia venerează divinitățile edomite, aprinzând astfel mânia divină). S-a considerat totuși că religia edomită era asemănătoare cu aceea practicată În Israel și Iuda și că ar fi fost răspândit inclusiv cultul lui YHWHxe
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
sistem politeist personal ce anticipă panteonul homeric și hesiodic, nu autorizează postularea unei lumi divine minoice analoage. 2. Caracterul sectorial al zeilor micenienitc "2. Caracterul sectorial al zeilor micenieni" Dacă numele zeilor micenieni restituite de tăblițe erau, chiar dacă cu câteva excepții, aceleași nume divine celebrate de religia greacă, era firesc ca savanții să pornească În căutarea unor analogii cu formele ulterioare ale cultului grecesc, dar și să se Încerce identificarea a ceea ce a rezultat În greacă din teonimele care se sustrăgeau
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
context sacral atât de vechi ne-a fost În sfârșit documentată În mod tangibil existența cultelor colective protoistorice, de obicei greu de identificat din cauza normalei absențe printre materialele arheologice a unor „semne” specifice ce țin de sfera sacrală, făcând, evident, excepție de ritualul funerar. La fel, rarele mărturii iconografice referitoare la imaginarul religios etrusc din epoca protoistorică Înregistrează existența unei reprezentări teriomorfice sau, În orice caz, non-antropomorfice a divinității. Capace de urne cinerare, asemenea celui de la Pontecagnano (secolul al IX-lea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
largă măsură, a practicilor cultuale. Pentru toată perioada arhaică și clasică, această imagerie, care decorează tot ceea ce posedă valori ideologice importante, de la obiectele de paradă sau pentru consumul de lux până la structura sculpturală a marilor sanctuare, este dominată, fără nici o excepție, de mitul grec, căruia clasa dominantă Îi Încredințează misiunea de a transmite marelui public propriile mesaje politice. Încă de la cele mai vechi monumente decorate cu scene mitice de origine greacă (secolul al VII-lea Î.Hr.), mitul grec este ales
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]