199,583 matches
-
lui Herodot (Istorii, I, 172), după care fiecare popor „se servește” (hrestai) de proprii zei ca de propriile norme tradiționale (nomoi). Esențială componentă a acestui tablou, structura unor asemenea tradiții religioase - care, din diferite motive, pot fi toate definite, cu excepțiile amintite mai sus, ca politeiste - este ulterioară. Fără să putem intra În miezul caracteristicilor specifice fiecărei tradiții În parte, și fără să putem trata complexa problematică a politeismului, e suficient să observăm că, În domeniul istorico-religios, este denumit astfel fenomenul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Khvarenahxe "Khvarenah". tc "" RELIGIILE IRANULUI ANTIC ȘI ZOROASTRUTC "RELIGIILE IRANULUI ANTIC ȘI ZOROASTRU" Gherardo Gnolitc "Gherardo Gnoli" 1. IRANUL ANTICTC "1. IRANUL ANTIC" 1. Probleme de interpretaretc "1. Probleme de interpretare" Este aproape imposibil să reconstituim religiile Iranului antic făcând excepție de zoroastrism. Natura izvoarelor și numărul lor relativ insuficient permit urmărirea doar a câtorva elemente singulare și fragmentare, privind riturile, panteonul, mitul și epica, cosmologia, moartea și lumea de „dincolo”, inițierea, dar nu și un cadru organic al acestei religii
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
magii”, deci În cultul zeilor, conform doctrinei lui Zoroastruxe "Zoroastru" „fiul lui Øromaz¶s”. Totuși, nu există nici o Îndoială că cel puțin câțiva ahemenizi, chiar Înainte de Artaxerxes II, au avut tendințe politeiste. Acest fapt rezultă clar din izvoarele grecești. Singura excepție este probabil Darius I care, În inscripțiile sale, nu pare să ofere vreun element concret de politeism propriu-zis și nici măcar de tipul celui care se reflectă În „amestecul religios” din Avesta târzie. Referirea la Ahuraxe "Ahura" Mazd³xe "Ahura Mazda>" și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
bătălie, nu poate ajunge În Walhalla: destinul său este să meargă În Helxe "Hel", infernul. Aesir-ii fac o ultimă Încercare de a-l sustrage infernului, iar Hel promite să-l Înapoieze dacă pe pământ Îl vor plânge toate ființele, fără excepție. Însă Lokixe "Loki" reușește să Împiedice și această Încercare de a readuce binele pe pământ. Deși toate ființele Îl plâng pe Baldr, Loki i-a Înfățișarea unei uriașe pe nume Thökkxe "Thökk" și răspunde cu răceală celor care o invită
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
patologiei sexuale. În accepția etnomedicinei, menționează o incidență crescută În domeniul perversiunilor sexuale. Mențiunea trebuie corelată cu observația pe care o făcea că, toate cazurile pe car ele citează P. Samarian, pacienții sunt reprezentanții unor pături sus puse. Cu puține excepții, populația rurală pare să nu fi fost afectată de manifestări sexuale morbide. Literatura medievală românească nu relatează decât excepțional deprinderi morbide de această natură, iar terminologia populară este săracă În astfel de expresii. O remarcă trebuie făcută În privința sodomiei, În
Prelegeri academice by Prof. dr. CONSTANTIN ROMANESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92355]
-
Se evocă totodată, prin pana lui G. Bogdan-Duică, exemplul înaintașilor (Grigore Maior, Programul de la 1849). Din „Vatra”, „Foaia interesantă” și „Familia” sunt preluate versuri, proză și notițe filologice ale lui G. Coșbuc. De fapt, literatura apărută aici este, cu unele excepții, reluată din alte periodice, mai ales din „Vatra”. Scrieri de Al. Vlahuță, I. Popovici-Bănățeanul, Matilda Cugler-Poni, Radu D. Rosetti, I. N. Roman, Traian Demetrescu, Ion Gorun, Veronica Micle, D. Nanu, Artur Stavri, Duiliu Zamfirescu, Șt. Basarabeanu (Victor Crăsescu), G. Murnu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289245_a_290574]
-
pentru a face să domnească pacea (Zah 9,10). Conform evangheliilor această profeție s-a împlinit când Isus a intrat în Ierusalim pe un măgar (Mt 21,1-10; Mc 11,1-11; Lc 19,28-38; In 12,12-16). Una dintre puținele excepții de la această regulă este Iosif (Gn 41,43). Carul pe care Iosif îl primește de la faraon este semnul puterii sale. Motivul este reluat de povestire fără nicio notă critică. Alergia biblică la cai se explică ca o critică la adresa acelei
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
purtat aici pe marginea șanțului sau la MAT-ul din sat. Un „decameron” în care mai multe personaje spun povești, despre ei și despre alții. Tonul este însă naturalist, rebrenian, cu bătăi, răzbunări, omoruri, închisori, o atmosferă crudă, neidealizată. O excepție de la tema țărănească se află în romanul Geniul și închipuirea (1997), care tratează tema creatorului de geniu, văzut ca o „pendulare dramatică” între aspirație și eșec, împlinire și ratare. Acest roman merită o atenție specială, nu doar pentru stilul clar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285551_a_286880]
-
dar timbrul redevine puternic bacovian în Lacrimile pământului (1944). În acest volum, B. părăsește universul marin pentru a evoca parcuri unde „cad frunze, funerar”. În ceea ce privește romanele, se pare că B. folosește o anume schemă, pe care o urmează aproape fără excepție. Acestea apar oricum într-un ritm neobișnuit (chiar trei sau patru pe an), ele necâștigând nimic prin perseverența exercițiului. În centrul atenției se află un defect fizic, realmente irecuperabil, al unui personaj, defect care îl împiedică pe acesta să-și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285736_a_287065]
-
publice pe care le propune, într-un fel înrudită cu cea proprie lui Nae Ionescu, pe care l-a recunoscut mereu ca magistru. De aceea, eroarea de ordin politic comisă de R. în perioada interbelică nu a umbrit calitățile de excepție ale intelectualului, care a reușit să-și înțeleagă, în îndelungatul său exil, confuziile tinereții. A părăsit țara în 1940, urmărit de poliția antonesciană, și a suportat, împreună cu alți intelectuali români de aceeași orientare, internarea în lagărul de la Buchenwald. După terminarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289082_a_290411]
-
punctul de plecare) - toate aceste momente logice pe care le presupune împlinirea unei mișcări de avansare către un punct determinat sunt prezente în semantismul cuvintelor ce aparțin familiilor create pe radicalul *per-. Mai e cazul să subliniem ce loc de excepție a putut căpăta acest scenariu lingvistic în viața unui popor ca cel grec? Itineranța grecului, într-o vreme când mijloacele de strămutare erau mediocre, a fost prodigioasă. Sofiștii peregrinau dintr-o cetate în alta, aventurierii politici de tipul lui Alcibiade
Despre limitã by Gabriel Liiceanu () [Corola-publishinghouse/Science/583_a_1233]
-
rusești. Consulii ruși erau stăpîni supremi la Iași și București și îi tratau pe boierii români "ca pe niște cîini", scoțînd în evidență clar că Rusia nu era un vecin, ci un stăpîn. Deși au fost cîțiva guvernatori ruși de excepție, ca Pavel Kiseleff, care a încercat să aline suferințele românilor 19, țarul Nicolae I a impus României așa-numitul Regulament Organic, care a perpetuat exploatarea țăranului. Cu mai mult de jumătate din Moldova istorică pierdută, ceea ce a rămas a devenit
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
să devină proprietarul celui mai luxos hotel din oraș. Universitatea avea să-i schimbe radical convingerile. Ceea ce a rămas în Iorga din acest scurt contact cu marxismul a fost "nevoia de a fi cumsecade cu oamenii, cu toți oamenii, fără excepție, și să manifest față de ei o cumsecădenie cu atît mai mare cu cît sînt mai nenorociți"40. Ulterior, de-a lungul îndelungatei lui activități politice, Iorga a adoptat o atitudine antimarxistă și o mai înverșunată atitudine antisovietică. Dar, atacînd comunismul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
convins că influențele străine dăunaseră modelelor și proceselor organice. Iorga a condamnat "Regulamentul Organic" al lui Nicolae Pavlovici țarul Nicolae I -, considerîndu-l o instituție străină odioasă 55. Numai Nicolae Bălcescu și el naționalist romantic a scăpat de blamarea, aproape fără excepție, de către Iorga a liderilor de la 184856. Iorga susținea că Brătienii au stînjenit evoluția organică a României, fiind indiferenți față de țăranul român. El nu era de acord cu unele științe moderne, numid sociologia un "azil de nebuni". Personal, nu-l dușmănea
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
însemna pieirea "naționalismului cultural", crezul său. Mesajul vieții lui constă în faptul că și-a menținut poziția pînă la sfîrșitul său crud și că a plătit ultimul preț al devoțiunii sale. Pionierii și cruciații sînt tovarăși incomozi. Iorga nu făcea excepție de la regulă. El cerea de la discipolii săi mai puțin dotați tot atît cît cerea și de la el însuși: respectarea principiului și a disciplinei, plus loialitatea și supunerea. Mulți își băteau joc de "Apostolomania" lui Iorga atunci cînd cerea acceptarea șefiei
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Pentru un om ca el, lucrul acesta nu era contradictoriu, ci complementar. I-a făcut României numai bine doar pentru că acest bine servea totodată intereselor lui și ale clanului său. Iorga era o ființă umană superioară lui, cu o singură excepție: Brătianu era om de stat. Și acest lucru nu poate fi trecut ușor cu vederea. Brătianu, asemenea multor reprezentanți ai clasei lui, poseda o lungă experiență istorică, nu întotdeauna edificatoare, dar instructivă, era subtil în judecățile pe care le emitea
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
noastre". Iorga remarca faptul că i-a auzit de multe ori "peste umăr" pe oameni numindu-l "idealist și vizionar" în cercurile politice 58. Pe lîngă toate, personalitatea lui garanta o instabilitate cronică a politicii sale; nici o prietenie (cu puține excepții) și nici o ostilitate nu s-a manifestat pe față. O dată cu revenirea lui Brătianu la putere a apărut o versiune românească a "revenirii la normalitate". Victoria suprafanarului (cum îi spunea Iorga) era un fapt împlinit. Se poate să fi fost vorba
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
val permanent de atacuri la persoană, "justificări", "explicații", insulte și împroșcări cu noroi. Dacă Iorga era obișnuit cu liniștea și respectul din sălile de curs, a fost brutal trezit la realitate. În Cameră, întreruperile constituiau mai curînd o regulă decît excepții, iar cea mai mare parte dintre ele nu prea erau respectuoase. Expresii insultătoare îi erau aruncate direct în față lui Iorga, cum ar fi "Ocnaș", "Mojic" sau pur și simplu, datorită firii pătimașe a lui Iorga, "epileptic", fiind sfătuit să
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
avea bani. În cazul contribuțiilor lui Blank, documentele demonstrează că Iorga ținea evidența strictă a ajutorului acordat de acesta. Nu a cheltuit nici un ban pentru politica susținută de el, ca să nu mai vorbim de propria lui persoană. Cu o singură excepție: a acceptat ajutorul lui Blank în transferarea (propriilor sale) fonduri în contul fiului său, care studia în Italia, și ar putea părea jenant faptul că Iorga a acceptat ca fiul său să lucreze ca inginer la una din filialele lui
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
și mijloace financiare, înțelegerea ei a realităților secolului al XX-lea și, în cele din urmă, lipsa ei de disciplină prin fanatism religios și entuziasm. Coroana, regimul politic și zbirii poliției aveau tot ceea ce Legiunii îi lipsea cu o singură excepție: ambele părți aveau aceeași înclinație spre brutalitate și o egală lipsă de scrupule. După 1933, a început bătălia dintre regimul politic din România și Legiune. Ea va continua cu furie dezlănțuită tot restul deceniului ca o furtună a elementelor naturii
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
de Germania (faptul că Iorga putea stabili chiar și relații civilizate cu germanii aflați în vizită, inclusiv cu diplomații, constituia o raritate), el se afla totuși în relații bune cu însărcinatul cu afaceri german, Pochhammer, ceea ce constituia mai curînd o excepție decît o regulă. În alte cazuri, el era nu numai neprietenos, dar chiar nepoliticos cu diplomații germani veniți în România, ba chiar și cu oamenii de știință, dacă aceștia erau partizani ai nazismului 120. Evoluția poziției lui Iorga față de fascismul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
sale. Cu treizeci de ani în urmă, Iorga era considerat liderul, "Apostolul" corpului studențesc din România. Foarte multe se întîmplaseră de atunci. Iorga se apropia acum de șaptezeci de ani, iar tineretul român se schimbase și el, cu o singură excepție: tinerii erau și acum adversari ai regimului și partizani ai schimbărilor radicale. Am putea invoca mai mulți "dacă" istorici zadarnici: "dacă" Iorga ar fi avut o altă personalitate și un alt temperament: "dacă" ar fi fost măcar un politician mai
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
familiei, aceștia erau plini de amărăciune amintindu-și de aceste ultime săptămîni ale vieții lui Iorga. Ei își aminteau că erau aproape singuri în aceste clipe de restriște, erau ținta bătăii de joc, proscriși și părăsiți. Poate cu o singură excepție: dr. Constantin Angelescu. Pentru el, Iorga nu devenise o "nonpersoană". Pe la mijlocul lui octombrie (cînd devenise limpede că Iorga nu putea obține o sumă importantă de bani din vinderea unei părți a bibliotecii sale), dr. Angelescu i-a împrumutat lui Iorga
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
stepele Rusiei. Nu s-a ținut nici o cuvîntare. Familia Iorga era indignată de lașitatea și oportunismul înaltei societăți bucureștene, ajunse la culme mai ales după crimele de la Jilava. Capătul drumului lui Iorga a fost trist. Trebuie să remarcăm totuși o excepție: greu încercata Franță nu și-a uitat prietenul. Prezența la funeralii a însărcinatului francez a fost bătătoare la ochi. Au venit și cîțiva ofițeri superiori, protestînd prin prezența lor împotriva anarhiei legionare. Pe lîngă toate acestea, se făcuseră pregătiri minuțioase
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
39"Neamul românesc", 22 iunie 1906, 22 februarie și 1 martie 1907 și 18 februarie 1908. Cuza îl confundă pe compozitorul evreu Halevy cu Meyerbeer, autorul Hughenoților. 40 C. Z. Codreanu, Eiserne Garde, Berlin, 1939, p. 214. Cu toate că Cuza făcea excepție pentru evreicele frumoase, scuzîndu-se cu un argument talmudic ("femeile nu trebuie considerate ca fiind evreice"). Pamfil Șeicaru, Un junimist antisemit: A. C. Cuza, Madrid, 1956, passim 41 Academicianul român Andrei Oțetea îi relata autorului în 1969 că își amintea că profesorul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]