2,430 matches
-
acest dezastru nu s-ar fi produs și mesajul meu către umanitate ar fi fost absolut coerent. acum am însă mari îndoieli că voi fi crezut. Cu atît mai mult cu cît, din cauza unui cuplu de guguștiuci care s-au împreunat pe tastatură, mi-au fost scoase din funcțiune cîteva programe esențiale, precum cel de transcriere a mesajelor patch în formă gramaticală coerentă. Din această cauză, de mai multe zile, a trebuit să inventez eu un nou sistem de semne pentru
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
și cu poftă, întinseră țoiurile să ciocnească ,,ei, haide, dom'le adjutant, mai avem noi trei ceva sînge-n puță" și atunci Popianu a băut liniștit, știind că reușise pasul cel mare, așa și era, dacă-i socoteai pe toți trei împreuna, ceva sînge mai era. Pînă la urmă a ieșit un chef serios, Sandu Bereu era disperat, nu atît că i-ar fi făcut pagubă, cît că din cauza lor nu i-a mai intrat nimeni în crîșmă în ziua aceea. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
puștii. După aceea, dintrodată plutirăm lin și intrarăm sub bolțile luncii mari de sălcii. Soarele da în asfințit, o pulbere de aur se strecura prin pletele verzi și tremura în flori de lumină pepânza neclintită și întunecoasă a apei. Ramurile, împreunându-se, deschideau arcade negre, sub care treceam într-o liniște nețărmurită, lăsând o cărare de solzi de oțel în urma luntrii. Și ne oprirăm între două sălcii scorburoase, adăpostiți de ramuri dese, care curgeau de sus până la luciul bălții. În față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
sacrifică pentru mine. Că de dragul meu, în interesul meu, se culcă cu el. O adevărată martiră, biata Augusta. Mi-a venit s-o pleznesc și să-i spun: "Du-te dracului cu G. cu tot. N-aveți decât să vă împreunați, dar, repede, până mă duc să iau puțin aer. Și să aerisești după aceea. Nu-mi place mirosul de cocină". Dar nici de data aceasta n-am avut puterea să-i arunc adevărul în față. Îmi pare rău, nu știu
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
despre căpitanul echipei noastre naționale, Cristian Chivu. Cu toate că legenda fotografiei era cam tendențioasă, publicarea ei mi-a plăcut, totuși. Iubitorii jocului cu balonul oval îl pot cu siguranță recunoaș- te pe apreciatul nostru jucător Marius Tincu. Fotografia a fost publicată, împreuna cu o amplă prezentare biografică a sportivului, pe întreaga primă pagină a numărului din 12 aprilie 2010. Se vorbește în text despre originile moldave ale rugbystului, plecat pe alte me- leaguri pentru un trai mai bun bazat pe propria muncă
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
mai dăduse și o boală în păsări. și astfel ne-amlecuit de pescuit. DEBUT VÂNĂTORESC Îmi amintesc că mă duceam în fiecare an în mun iiț Vrancei la cabana Zboina unde erau pădurari mo Zaharia și ginerele său Alec Balan și împreuna cu Tinca soția lui Alec ne primea cu multă căldură și bunăvoință și ne pregătea mâncăruri foarte gustoase din lapte, brânzeturi și zarzavaturi ecologice pe care le cultiva pe munte precum și din ciuperci.. Iar eu împreună cu pădurarul mergeam în pădure
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
întindea brațul să miște butonul de volum. Acum a răsuflat a ușurare, s-a așezat și a poftit-o să se așeze într-un fotoliu și pe vecina rămasă în mijlocul încăperii, urmărindu-i cu privirea mișcările energice, cu mâinile tot împreunate în față, de parcă s-ar fi temut să calce covorul enorm, cu flori mari, ce vor fi arătat extraordinar la vremea când fuseseră împletite, cu decenii în urmă, dar azi destul de roase, decolorate și murdare. Încă nu-și spun nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
răsuflat ușurată, la o adică, nimeni nu-i taie capul, tot ele o beau până la urmă, și s-a așezat privită atent de cealaltă, care se ridicase să o ajute și să-și ia ceașca, și-acum sta cu mâinile împreunate peste genunchii strânși, doar geanta și-o lăsase jos, lângă fotoliu. „E acasă guguștiucul și iar m-a făcut să dau cafeaua în foc“, a zis bătrâna doamnă. „Se ține de șotii.“ Iar după un timp: „Nu știu ce m-aș face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
trebuia să coboare, era ca și cum o forță o împingea să meargă de colo-colo prin casă, să se oprească în pragul ușii-fereastră, privind lumea de afară, ascultând zgomotele orașului, dar continuând să asculte și melodia care îi adusese fiorul, cu mâinile împreunate în dreptul pieptului, ca și cum ar dori cu inconștiență să adune câte sunt în jur și continuă să fie, să se nască, să miște, să salte, să izbucnească, să cânte, să înflorească, să se îmbete de răsuflarea lucrurilor, să tremure de dor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
nocturn, apoi s-a întors brusc pe partea cealaltă, dintr-o singură mișcare. Spatele ușor încovrigat părea să lumineze în noapte și mai păstra fierbințeala îmbrățișărilor. Andrei Vlădescu a acoperit-o cu cearceaful și iar s-a așezat cu mâinile împreunate sub ceafă. Avea un gust de cocleală în gură, de la vinul băut. S-a gândit un timp să se dea jos din pat, să aprindă lumina sau bricheta sau să-și caute pe dibuite drumul spre bucătărie, să bea apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
dar un timp a continuat să vadă aceleași umbre ostile. Întindea mâinile către ele, cu palmele desfăcute, și mâinile i se alungeau nefiresc împingând toate obiectele spre pereți și prin pereți, într-un alt întuneric; dar mâinile continuau să fie împreunate sub ceafa lui. Apoi nu mai împingea cu mâinile în lucruri și în ziduri pentru că era cu totul dincolo de ziduri, nu să bea apă, uitase că-i este sete, nu mai știa de ce se afla dincolo. Era doar o peșteră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
mai spun că nu credeam că-mi vei deschide“, zice râzând. „De ce?“ „Nu știu“, și ridica din umeri. „Credeai că sunt cu altcineva.“ „Nu chiar asta.“ „Ești sigură?“ „Poate și asta. Dar nu asta în primul rând.“ Tace, cu mâinile împreunate în poală, uitându-se drept la el, apoi la cărțile îngrămădite pe masă. „Iartă-mă. N-am știut că citești atât de mult.“ „Am încă și mai mult de citit“, îi răspunde. Mâna lui închidea o carte și așeza alături
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Sau ai vrea să mă las copleșită de amintirea unor sentimente pentru tine și să... Nu vreau, înțelegi?“ Se ridicase și mergea de la sofa la birou și la ușa deschisă a balconului, repede și unduindu-și nervos clinurile fustei. Își împreunase mâinile în dreptul sânilor, cum făcea întotdeauna când era agitată. Se uita o clipă la Andrei Vlădescu și își relua mersul, vorbind. Nu mai era distantă și apa aceea de mulțumire de pe chipul ei dispăruse. „Dar nu înțelegi“, spunea Andrei Vlădescu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
pămîntul din care fusese luat. 24. Astfel a izgonit El pe Adam, și la răsăritul grădinii Edenului a pus niște heruvimi care să învîrtească o sabie învăpăiată ca să păzească drumul care duce la pomul vieții. $4 1. Adam s-a împreunat cu nevastă-sa Eva; ea a rămas însărcinată, și a născut pe Cain. Și a zis: Am căpătat un om cu ajutorul Domnului!" 2. A mai născut și pe fratele său Abel. Abel era cioban, iar Cain era plugar. 3. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
șapte ori." Și Domnul a hotărît un semn pentru Cain, ca oricine îl va găsi, să nu-l omoare. 16. Apoi, Cain a ieșit din Fața Domnului, și a locuit în țara Nod, la răsărit de Eden. 17. Cain s-a împreunat cu nevastă-sa; ea a rămas însărcinată și a născut pe Enoh. El a început apoi să zidească o cetate, și a pus acestei cetăți numele fiului său Enoh. 18. Enoh a fost tatăl lui Irad. Irad a fost tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
meu! Nevestele lui Lameh, ascultați cuvîntul meu! Am omorît un om pentru rana mea, și un tînăr pentru vînătăile mele. 24. Cain va fi răzbunat de șapte ori, iar Lameh de șaptezeci de ori cîte șapte. 25. Adam s-a împreunat iarăși cu nevastă-sa; ea a născut un fiu, și i-a pus numele Set; "căci", a zis ea, "Dumnezeu mi-a dat o altă sămînță în locul lui Abel, pe care l-a ucis Cain." 26. Lui Set i s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
Meu nu va rămîne pururea în om, căci și omul nu este decît carne păcătoasă: totuși, zilele lui vor fi de o sută douăzeci de ani." 4. Uriașii erau pe pămînt în vremurile acelea, și chiar și după ce s-au împreunat fiii lui Dumnezeu cu fetele oamenilor, și le-au născut ele copii: aceștia erau vitejii care au fost în vechime, oameni cu nume. 5. Domnul a văzut că răutatea omului era mare pe pămînt, și că toate întocmirile gîndurilor din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
tineri și bătrîni, au înconjurat casa; tot norodul a alergat din toate colțurile. 5. Au chemat pe Lot, și i-au zis: Unde sunt oamenii care au intrat la tine în noaptea aceasta? Scoate-i afară la noi, ca să ne împreunăm cu ei." 6. Lot a ieșit afară la ei la ușă, a încuiat ușa după el, 7. și a zis: "Fraților, vă rog, nu faceți o asemenea răutate! 8. Iată că am două fete care nu știu de bărbat; am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
zămisleau uitîndu-se la nuiele, și făceau miei bălțați, seini și pestriți. 40. Iacov despărțea mieii aceștia și abătea fețele oilor din turma lui Laban către cele seine și bălțate. Și-a făcut astfel turme deosebite, pe care nu le-a împreunat cu turma lui Laban. 41. Oridecîteori se înfierbîntau oile cele mai tari, Iacov punea nuielele în jgheaburi, sub ochii oilor, ca ele să zămislească uitîndu-se la nuiele. 42. Cînd oile erau slabe, nu punea nuielele, așa că cele slabe erau pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
al cui este inelul acesta, lanțurile acestea, și toiagul acesta." 26. Iuda le-a cunoscut, și a zis: "Ea este mai puțin vinovată decît mine, fiindcă n-am dat-o de nevastă fiului meu Șela." Și nu s-a mai împreunat cu ea de atunci. 27. Cînd i-a venit vremea să nască, iată că în pîntecele ei erau doi gemeni. 28. Și în timpul nașterii, unul a scos mîna înainte; moașa i-a apucat mîna, și a legat-o cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
pentru că ești nevasta lui. Cum aș putea să fac eu un rău atît de mare și să păcătuiesc împotriva lui Dumnezeu?" 10. Măcar că ea vorbea în toate zilele lui Iosif, el n-a voit să se culce și să se împreune cu ea. 11. Într-o zi, cînd intrase în casă, ca să-și facă lucrul, și cînd nu era acolo nici unul din oamenii casei, 12. ea l-a apucat de haină, zicînd: "Culcă-te cu mine!" El i-a lăsat haina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
cu care se sfîrșește cea dintîi împreunare de covoare, și cincizeci de chiotori la marginea covorului cu care se sfîrșește a doua împreunare de covoare. 11. Să faci cincizeci de copci de aramă, și să pui copcile în chiotori. Să împreuni astfel acoperișul cortului așa încît să alcătuiască un întreg. 12. Fiindcă va mai trece ceva din covoarele acoperișului cortului, jumătate din ce trece dintr-un covor, să acopere partea dinapoi a cortului; 13. iar ce mai trece din lungimea celorlalte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
marginea covorului cu care se sfîrșea o împreunare de covoare, și cincizeci de chiotori la marginea covorului cu care se sfîrșea a doua împreunare de covoare. 18. Au mai făcut și cincizeci de copci de aramă, cu care să se împreune acoperișul cortului, ca să alcătuiască un întreg. 19. Au făcut pentru acoperișul cortului o învelitoare de piei de berbeci vopsite în roș, și o învelitoare de piei de vițel de mare, care trebuia pusă pe deasupra; 20. scîndurile pentru cort, le-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
de aur, și le-au tăiat în fire subțiri pe care le-au țesut în materiile vopsite în albastru, în purpuriu și în cărămiziu, și în in subțire, era lucrat cu măiestrie. 4. I-au făcut niște umărari care se împreunau cu el, așa că la cele două capete ale lui, efodul era legat cu ei. 5. Brîul era de aceeași lucrătură cu efodul și prins de el; era de aur, de fir albastru, purpuriu și cărămiziu și de in subțire răsucit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
Arta reprezentată de domnișoara Nanone. Și ea va hotărî imediat cine pleacă și cine rămâne. Domnișoara Nanone preluă într-adevăr conducerea. Sărută dulce obrazul Marelui Komandir, în timp ce mâna ei căută, prinse și magnetiză spontan mâna tânărului boier. Degetele lor se împreunară în cea mai firească și de nedezlegat încleștare. ― Îmi pare rău, mon cher général! C’est le destin! Vous comprenez, n’est-ce pas? Poate că ne vom reîntâlni la Sankt Petersburg... Sau - cine știe? - chiar la Constantinopol... Își aruncă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]