4,074 matches
-
sunetului la acea altitudine) care l-a înaltat până la înălțimea de 40.000 de picioare. Avionul-rachetă, poreclit "Strălucitorul Glennis" (după numele soției sale), a fost proiectat cu aripi zvelte și largi și un fuselaj neîntrerupt modelat după un glonț de calibrul 50. Din cauza secretului proiectului, realizarea lui Bell și Yeager nu a fost anunțată publicului până în iunie 1948. Yeager a continuat să lucreze ca un pilot de teste, iar în 1953 el a zburat cu 1.650 mile/h într-un
Chuck Yeager () [Corola-website/Science/299266_a_300595]
-
Dęblin si Ułęż au fost folosite pentru apărare. Cu toate că erau mai manevrabile decât avioanele germane, PZL P.7 erau mai lente decât majoritatea aparatelor cu care se confruntau. În plus, aparatele poloneze erau echipate doar cu 2 mitraliere Vickers de calibru 7.92 care aveau tendința de a se bloca. În ciuda acestor condiții, piloții polonezi au obținut 7 victorii aeriene (2 He 111, 2 Do 17,1 Hs 126 și 2 Bf 110), pierzând 22 de aparate. Majoritatea aparatelor PZL P.
PZL P.7 () [Corola-website/Science/306522_a_307851]
-
Esztergom pe viitorul rege Ștefan I al Ungariei. Între timp Otto al III-lea, ajuns la Roma pentru a fi încoronat împărat, l-a cunoscut pe Adalbert și a rămas impresionat de cultura și sfințenia sa. Un om de acel calibru nu putea să rămână “înmormântat” într-o mănăstire romană. Între timp, arhiepiscopul de Mainz se întorcea din nou la muncă, cerând papei și împăratului să-l trimită din nou pe Adalbert la Praga, ca fiind singura persoană potrivită pentru acea
Adalbert de Praga () [Corola-website/Science/331540_a_332869]
-
este numele folosit pentru a denumi un tun de asalt greu folosit de Germania nazistă în timpul celui de-al Doilea Război Mondial. Construit pe șasiul tancului Panzer VI Tiger I și echipat cu un lansator naval de rachete calibrul 38 cm, scopul principal al acestui vehicul de luptă era să asigure sprijin infanteriei în luptele din zonele urbane. Deși fabricat într-un număr extrem de limitat, a fost folosit în timpul insurecției din Varșovia (1944), în ofensiva din Ardeni (1944-1945) și
Sturmtiger () [Corola-website/Science/319742_a_321071]
-
mai bine înarmat și blindat. Sturmtiger, noul vehicul proiectat de către Alkett, utiliza șasiul tancului greu Tiger I pe care era montată o suprastructură masivă din oțel. Deși inițial tunul de asalt trebuia să fie dotat cu un obuzier greu de calibrul 210 mm, în cele din urmă Sturmtiger a fost înarmat cu un lansator naval de calibrul 380 mm. Acesta era o variantă adaptată a unui lansator de grenade antisubmarin folosit pe navele Kriegsmarine. Proiectilul era practic o grenadă antisubmarin cu
Sturmtiger () [Corola-website/Science/319742_a_321071]
-
I pe care era montată o suprastructură masivă din oțel. Deși inițial tunul de asalt trebuia să fie dotat cu un obuzier greu de calibrul 210 mm, în cele din urmă Sturmtiger a fost înarmat cu un lansator naval de calibrul 380 mm. Acesta era o variantă adaptată a unui lansator de grenade antisubmarin folosit pe navele Kriegsmarine. Proiectilul era practic o grenadă antisubmarin cu o greutate de până la 376 de kilograme propulsată de o rachetă. Prototipul i-a fost prezentat
Sturmtiger () [Corola-website/Science/319742_a_321071]
-
a acestui vehicul. Două vehicule au fost păstrate până în prezent: unul este expus la Muzeul Tancului din Munster (Germania), iar celălalt este expus la Muzeul Tancului din Kubinka, Rusia. La Muzeul Tancului din Bovington (Marea Britanie) este expus un lansator de calibrul 380 mm "Raketen-Werfer" 61.
Sturmtiger () [Corola-website/Science/319742_a_321071]
-
și să stea departe de ferestre. Sunt anulate toate cursurile iar campusul este închis. Pentru cei prezenți în campus în momentul atacurilor și pentru părinți au fost amenajate centre de consiliere psihologică. Asupra sud-coreeanului s-au găsit două pistoale de calibru 9 și 22 mm, ambele folosite în incidente . Mesaje de compasiune și de încurajare au venit din toate colțurile lumii. Postul de televiziune NBC a primit la 18 aprilie un colet poștal de la Cho Seung-hui trimis între cele două atacuri
Masacrul de la Virginia Tech () [Corola-website/Science/306913_a_308242]
-
cu țeavă lungă, transformat mai târziu în tunul antitanc și vânător de tancuri Pak 88 mm 43 și tunul KwK 88 mm 43 folosit de tancurile grele. Armele antiaeriene din Primul Război Mondial erau adaptări ale unor arme existente de calibru mediu, montate pe piedestaluri pentru a permite tragerea din unghiuri mari. Până în 1915, comandanții germani au realizat că acestea nu folosesc decât la descurajarea piloților, fiind slabe chiar și împotriva baloanelor și a avioanelor cu viteză redusă. Odată cu creșterea eficienței
Tun antiaerian Flak 88 mm () [Corola-website/Science/327600_a_328929]
-
Totuși, Krupp a început dezvoltarea de arme noi în parteneriat cu compania Bofors din Suedia. Modelul original era un tun de 75 mm, însă armata a cerut o armă mult mai capabilă, astfel încât inginerii au proiectat un prototip nou, cu calibrul de 88 mm. Primele prototipuri au fost fabricate în anul 1928. Aceste modele, numite Flak 18, foloseau o singura țeavă cu o lungime de 56 de calibre ceea ce a dus și la desemnarea numelui de "L/56". Tunul era montat
Tun antiaerian Flak 88 mm () [Corola-website/Science/327600_a_328929]
-
o armă mult mai capabilă, astfel încât inginerii au proiectat un prototip nou, cu calibrul de 88 mm. Primele prototipuri au fost fabricate în anul 1928. Aceste modele, numite Flak 18, foloseau o singura țeavă cu o lungime de 56 de calibre ceea ce a dus și la desemnarea numelui de "L/56". Tunul era montat pe un afet cruciform. Aceasta avea un sistem de operare semiautomat simplu, care ejecta cartușele după tragere, permițând soldaților să încarce rapid unul nou. Împotriva avioanelor și
Tun antiaerian Flak 88 mm () [Corola-website/Science/327600_a_328929]
-
erau folosite proiectile antitanc. Producția în masă a început după preluarea puterii de către regimul nazist în 1933, tunurile Flak 18 fiind disponibile în număr destul de mic în momentul în care Germania a intervenit în Războiul Civil Spaniol. Cadența ridicată și calibrul mare s-au dovedit foarte eficiente împotriva vehiculelor însă experiența a demonstrat că Flak 18 are o serie de probleme minore și posibilități de îmbunătățire. Multe dintre acestea au fost încorporate în noul Flak 36, care avea o țeavă formată
Tun antiaerian Flak 88 mm () [Corola-website/Science/327600_a_328929]
-
Aceste mâini, din alte veacuri, parcă. Până în urmă cu câteva zile, Sala Dalles a fost gazda unei expoziții de excepție: Retrospectivă Marcel Guguianu. Plasticianul Tandreții, așa cum a fost numit, a reunit la un loc, cu prilejul închiderii, multe personalități de calibru: Sabin Bălașa, Adrian Păunescu, Răzvan Theodorescu, Cornel Todea, Mugur Isărescu, Ioan Talpeș, Adrian Vasilescu, Monica Davidescu ș.a. Artistul, ale cărui lucrări stilizează eternul feminin în sculpturi unice, realizate în materiale diverse, de la marmură la bronz, Guguianu este, la 85 de
Marcel Guguianu () [Corola-website/Science/303392_a_304721]
-
Aceste fapte au convins mulți strategi militari de eficiența noului concept de "armament variat" sau "larg", care, în contrast cu "armamentul profund" sau "adânc" convențional, poate furniza resurse și împrospătări de forțe pentru o lungă perioadă de timp. Oricum, când adversarii de calibru "greu" Marea Britanie, Statele Unite ale Americii și Uniunea Sovietică au intrat semnificativ în luptă, dovedind rezistență și tenacitate greu de doborât, tacticile războiului fulger nu au mai putut fi aplicate, și problemele conexe ce au apărut inerent (rată redusă de înlocuire
Wehrmacht () [Corola-website/Science/301540_a_302869]
-
Tunul M-46 calibrul 130 mm Model 1954 este o piesă de artilerie tractată, cu încărcare manuală, fabricată de Uniunea Sovietică în anii 1950. China a fabricat o copie a tunului M-46, denumită Tip 59, iar România și Egipt au fabricat variante sub
Tun 130 mm M1954 (M-46) () [Corola-website/Science/324071_a_325400]
-
fabricat o copie a tunului M-46, denumită Tip 59, iar România și Egipt au fabricat variante sub licență ale acestui model chinezesc. Tunul M-46 a deținut până la sfârșitul anilor 1970 supremația mondială în ceea ce privește bătaia maximă. Tunul M-46 calibrul 130 mm a fost proiectat concomitent cu modelul M-47 de calibrul 152 mm după sfârșitul celui de-al Doilea Război Mondial, ambele având același afet. Indexul GRAU era 52-P-482 și respectiv 52-P-547. Tunul M-46 urma să înlocuiască piesa
Tun 130 mm M1954 (M-46) () [Corola-website/Science/324071_a_325400]
-
și Egipt au fabricat variante sub licență ale acestui model chinezesc. Tunul M-46 a deținut până la sfârșitul anilor 1970 supremația mondială în ceea ce privește bătaia maximă. Tunul M-46 calibrul 130 mm a fost proiectat concomitent cu modelul M-47 de calibrul 152 mm după sfârșitul celui de-al Doilea Război Mondial, ambele având același afet. Indexul GRAU era 52-P-482 și respectiv 52-P-547. Tunul M-46 urma să înlocuiască piesa A-19 model 1931/37 de calibrul 122 mm, iar tunul M-
Tun 130 mm M1954 (M-46) () [Corola-website/Science/324071_a_325400]
-
cu modelul M-47 de calibrul 152 mm după sfârșitul celui de-al Doilea Război Mondial, ambele având același afet. Indexul GRAU era 52-P-482 și respectiv 52-P-547. Tunul M-46 urma să înlocuiască piesa A-19 model 1931/37 de calibrul 122 mm, iar tunul M-47 urma să înlocuiască piesa ML-20 model 1937 de calibrul 152 mm. În urma testelor de la sfârșitul anilor 1950, tunul M-47 nu s-a dovedit a fi la fel de eficient ca modelul M-46 și s-
Tun 130 mm M1954 (M-46) () [Corola-website/Science/324071_a_325400]
-
Mondial, ambele având același afet. Indexul GRAU era 52-P-482 și respectiv 52-P-547. Tunul M-46 urma să înlocuiască piesa A-19 model 1931/37 de calibrul 122 mm, iar tunul M-47 urma să înlocuiască piesa ML-20 model 1937 de calibrul 152 mm. În urma testelor de la sfârșitul anilor 1950, tunul M-47 nu s-a dovedit a fi la fel de eficient ca modelul M-46 și s-a renunțat la producția în serie după un număr mic de exemplare construite. Producția în
Tun 130 mm M1954 (M-46) () [Corola-website/Science/324071_a_325400]
-
șosea și 20 km/h în teren, iar muniția este de tip exploziv OF482M sau perforant BR482B. Piesa de artilerie era deplasată cu ajutorul tractoarelor de artilerie TMA-83, ATS-59G sau camionul DAC 665T 6×6. În anul 1985, tunul A412 de calibrul 130 mm Model 1982 era în dotarea unui divizion din regimentul de artilerie tunuri-armată (la toate cele patru armate) și la brigada artilerie-tunuri din rezerva general-strategică. După 1990, tunurile Model 1982 au fost în dotarea a două divizioane din brigada
Tun 130 mm M1954 (M-46) () [Corola-website/Science/324071_a_325400]
-
72 de exemplare fiind de vânzare. Forțele Terestre Române au în rezervă 75 de tunuri Model 1982. Tunul A412 este piesa de artilerie cu cea mai mare bătaie care a intrat în dotarea artileriei române. România a exportat tunuri de calibrul 130 mm în Bosnia și Herțegovina (opt exemplare în 1998), Camerun (12 exemplare în 1992), Guinea (12 exemplare în anul 2000 printr-o firmă israeliană) și Nigeria (patru exemplare în 1992).
Tun 130 mm M1954 (M-46) () [Corola-website/Science/324071_a_325400]
-
tipuri de tancuri urmau a folosi cât mai multe piese comune în interesul standardizării. Prototipurile tancului ușor (denumit T41) și ale tancului mediu (denumit T42) foloseau același șasiu. Tancul mediu T42 avea însă o turelă dotată cu un tun de calibrul 90 mm M36 și sisteme optice superioare (precum telemetrul optic M12). La începutul Războiului din Coreea, tancul T42 se afla încă în faza de proiectare. Mobilitatea noului tanc mediu era nesatisfăcătoare: motorul nu era suficient de puternic. Turela prototipului T42
M47 Patton () [Corola-website/Science/320143_a_321472]
-
Stele Sadhalá, Antonio de la Maza, Amado García Guerrero, Manuel "Tunti" Cáceres Michel, Juan Tomás Diaz, Roberto Pastoriza, Luis Amiama Unchi, Antonio Imbert Barrera, Pedro Livio Cedeño, si Huáscar Tejeda. Vehiculul a primit mai mult de 60 de gloanțe de diferite calibre, dintre care șapte au lovit corpul dictatorului, omorându-l. Șoferul, Zachary de la Cruz a primit mai multe gloanțe, dar nu și-a pierdut viața, deși el a fost dat mort de anchetatori. În primii săi ani de tinereîe, Trujillo a
Trujillo Dictatorul () [Corola-website/Science/337207_a_338536]
-
cu flota mediteraneană a Royal Navy. Pentru a evita contactul cu echipajele britanice mult mai experimentate, Regia Marina și-a bazat strategia pe vase rapide dotate cu artilerie cu rază lungă de tragere. Prin urmare, au fost dezvoltate tunuri de calibru mai mic, dar cu rază de acțiune mai mare decât a vaselor britanice. Pentru a crește viteza de deplasare, noile vase italiene au fost proiectate cu un blindaj mai subțire. În 1925, Regia Marina a comandat construirea a două vase-școală
Regia Marina () [Corola-website/Science/317052_a_318381]
-
defensiv împotriva aviației. Inițial, mitraliera era de tipul MG 13, însă din 1938 acest tip de mitralieră a fost înlocuit de MG 34. Blindajul era format din plăci sudate la un unghi de 35° care protejau echipajul de gloațele de calibru 8 mm sau de mitralierele de calibru 7,62 mm. În timpul producției, SdKfz 221 nu a beneficiat de un aparat de radio, însă ulterior, din 1941, a fost echipată cu un radio cu rază scurtă de acțiune. Comunicarea cu alte
Leichter Panzerspähwagen () [Corola-website/Science/319947_a_321276]