2,172 matches
-
al păcii e atunci când foștii rivali există și pot fi mulțumiți, așa cum e dorința Principelui. > În loc de răspuns, Iozefina, roșie la față, mă întreabă ceo să spună ea acasă deseară în legătură cu rana de la picior. Așa e la vânătoare, doamnă Sima - o consolez eu cu voce tare, în glumă, făcând aluzie la text. Iozefina - zâmbește ea, deși fusese de acord cu convenția noastră ca să ne adresăm unul altuia cu pronumele de politețe, ca și cum n-am fi fost cât de cât apropiați. Iozefina - repet
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
pâine - zâmbește amar Iozefina. Înseamnă că nu e normal, dragă. A zis cineva că e normal? Și tu ce ai de gând? - i-o taie Roji. Ca să nu se întâmple așa, încerc să joc teatru până și în pat. Mă consolez cu gândul că așa mi-a fost sortit, să mor de tânără... O îmbrățișez. Mi se udă mâna de la lacrimile ce-i scăldau Iozefinei obrazul. O strâng la piept și încerc s-o consolez: - Fii liniștită. Va fi totul bine
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
teatru până și în pat. Mă consolez cu gândul că așa mi-a fost sortit, să mor de tânără... O îmbrățișez. Mi se udă mâna de la lacrimile ce-i scăldau Iozefinei obrazul. O strâng la piept și încerc s-o consolez: - Fii liniștită. Va fi totul bine, Iozefina. Cum? După ce bărbatu-meu mă omoară cu cuțitul de tăiat pâine... Replica naivă a Iozefinei, venită pe nepuse masa, stârnește râsul. Roji aplaudă: Asta e o glumă în premieră tv. pe țară. Râde
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
ori să mă fac că plouă și, dându-le apă la moară, să văd unde vor ajunge lucrurile. 9. La câteva săptămâni după cutremur, când lumea, speriată de cele văzute și la televizor în legătură cu repercursiunile cutremurului, începea parcă să se consoleze cu noua viață clădită pe ruinele celeilalte, totul părea că ar trebui luat de la început. Abia în asemenea condiții, poate vedea omul de rând că zilnic, se petrece același lucru, ca la începutul lumii, exprimat într-un singur cuvânt: căderea
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
de constituție. Intenționând să-l invite și pe Sima în acest birou, lui Gerard i se spuse că directorul tocmai plecase la județ. În sfârșit Gerard se văzu în fața tuturor portițelor închise. Ca în literatura absurdului. Totul se rezolvă, tovarășe-îl consolă funcționarul cu ticul lui nervos, de a da drumul unui clipit al ochiului, concomitent cu a unei strâmbături a mandibulei - Trăim timpuri generoase, cu tot cutremurul.... Văzându-l din cale afară de necăjit, funcționarul îl sfătui să-și spună necazul tovarășului
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
i-ar putea fi rece la spate. Ce mai. Ți-am spus eu că se va înteți la noapte. Ce bine era dacă rezolvam cu florile - zise dl. Bogdan.-Ce bine le prindea ploaia asta. Fii pe pace, Bogdane. - îl consolă Finica - Mai este încă timp. Abia acuma începe vara. Bogdan se întoarse spre musafir zâmbind: Să nu zici, domnule, că ai venit iară cu “o bombă” - își îndreptă pictorul privirea către Grig. Lui Grig îi și fugiră privirile spre ușă
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
takubei viața dușmanului său, și l-a cuprins teama la gândul că ar trebui să folosească spada încă o dată împotriva cuiva. Dar și-a amintit apoi sunetul sec al detunăturii care îl ucise pe oaspetele lui adormit și s-a consolat cu ideea că nu poate exista iertare pentru cei vinovați de o asemenea crimă. Tocmai descoperise că, dacă nedreptatea e amară, la fel de amară e și încercarea de a o îndrepta, deoarece uciderea lui Mubarrak nu îi produse nici o plăcere, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
sud, mai încet și mai greoi, pe a cărui turelă se afla un tun ușor cu tir rapid. Vederea sa ageră îl făcu să înțeleagă că împotriva acestei arme orice încercare de rezistență era de prisos și încercă să se consoleze cu ideea că învinsese deșertul deșerturilor din Tikdabra și că doar fidelitatea față de oaspetele lui reușise să-l înfrângă. își luă pușca și înaintă până la marginea hamadei, fără să caute protecția stâncilor sau tufișurilor, în timp ce Abdul-el-Kebir rămase în spatele său, în afara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
ci doar din recunoștință, o Îngheță mai mult decât zăpada de-afară. Nu era nici măcar sigură cum se face asta. Va trebui să petreacă o noapte Întreagă cu el, să se dezbrace complet În compartimentul rece? Dar Începu să se consoleze cu gândul că și el era ca alți bărbați pe care-i cunoscuse și se mulțumea cu foarte puțin. Singura diferență era că el era mult mai generos. — Noaptea trecută, spuse el, privind-o cu luare-aminte În timp ce vorbea, iar atitudinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
un dumnezeu. Un dumnezeu care coborâse pestre stranele aglomerate, sub un baldachin strălucitor și mâncat de molii, un dumnezeu de dimensiunea unei monede de o coroană, prinsă În cadru aurit. Era un dumnezeu cu două fețe, o zeitate care-i consola pe cei săraci În supărarea lor când Își ridicau ochii spre pogorârea lui printre coloane și o zeitate care-i convinsese, În numele unui viitor nesigur, să-și Îndure durerile stând cu capul plecat, În timp ce valul coriștilor și al preoților, cu tot cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
el făcuse tot ce-i stătuse În puteri s-o pună la loc, dar acum se terminase. Acum era neputincios și fericit. — „Vom pleca Împreună În livada de la capătul grădinii.“ Și iarăși nu găsi amintirea nici unei fete care să-l consoleze, ci doar fețele triste și frumoase ale săracilor, care-i promiseră pacea. Făcuse tot ce-i stătuse În putință. Nu se mai aștepta nimic din partea lui. I-au Încredințat nefericirea lor, secretul frumuseții și fericirii lor, ca și pe cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
șoaptă. Tresări - era atât de aproape de ea - și, pipăind Într-o parte, mâna ei atinse imediat baricada de saci. Coral Începu să râdă, dar se admonestă singură: Nu-i momentul să fii isterică. Totul depinde de tine. Încercă să se consoleze spunându-și că de data aceasta, pentru prima oară, avea un rol principal. Dar era greu să joci cu toată Încrederea pe Întuneric și fără aplauze. Când reuși să pătrundă În grota făcută din saci, aproape toată zăpada se topise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Pentru câteva ore, Tapú Tetuanúi îi uri din tot sufletul pe străinii urât mirositori, care erau în stare să pună stăpânire pe soare și pe lună. Mereu amabila Vahíne Tiaré păru să-i înțeleagă amărăciunea și se apropie să-l consoleze, desi prea puțină consolare putea să-i ofere și slabe erau argumentele cu care putea să-i ridice moralul. —Poate că Maianei n-o să-i placă, fu singură încurajare care-i trecu prin minte. Tapú Tetuanúi se întoarse doar pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
grosul războinicilor porniseră în urmă cu doi ani la bordul a cinci uriașe catamarane, se mai liniști cât de cât. Vetéa Pitó, care avusese norocul să nu participe direct la masacru, făcu tot ce-i stătea în putință ca sa-si consoleze prietenul, explicându-i că, dacă Te-Onó n-ar fi fost dintotdeauna un neam de asasini, nimănui nu i s-ar fi năzărit să vină să-i încolțească la ei acasă. Poate că acela pe care l-ai omorât era foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
puțin timp, începea o orgie scârboasa și inumana, în care noi aveam întotdeauna rolul cel mai neplăcut. Față ofta scurt și continuă cu greu: Mă doare numai când îmi amintesc!... Vahíne Tiaré o mângâie dulce pe creștet, încercând s-o consoleze: — Dacă nu vrei, nu mai continua. —Vreau să continui, replică ea cu seninătate. Vreau să știți cu toții cât ne-au făcut să suferim, pentru ca, dacă vreunul din monștrii aia o să vă mai iasă vreodată în cale,să n-aveți nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
minunat care existase vreodată, idolul sau, exemplul sau și maestrul sau în arta dificilă a navigației îl părăsea pentru totdeauna. Nu existau lacrimi care să poată domoli o durere atât de profundă, nici nu se inventaseră cuvintele care să-l consoleze după așa o pierdere, astfel că singurul lucru pe care-l putea face era să se retragă în cel mai îndepărtat ungher, pentru că Niho-Nui ai suferinței să-i roada sufletul că pe o scândură slăbită a unei nave. Nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
pierdere, astfel că singurul lucru pe care-l putea face era să se retragă în cel mai îndepărtat ungher, pentru că Niho-Nui ai suferinței să-i roada sufletul că pe o scândură slăbită a unei nave. Nimeni nu veni să-l consoleze, pentru că toți aveau nevoie de consolare. Nimeni nu păru să înțeleagă că se simte orfan, pentru că deja erau orfani cu toții. Nimeni nu-i asculta rugile, pentru că toți erau absorbiți de propriile lor rugi. Miti Matái murise! Și, odată cu el, murise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
mele! Bine. O să primești amendă, mamaie. Baba întoarce spatele, mă înjură și aruncă mai abitir gunoiul din container. 0 1 pentru babă, concluzionez, văzîndu-mi de drum. Din urmă aud ceva de mamă și sînt trimis spre origini. Este nebună, mă consolează un localnic. Văd și eu. Poate ne duce în altă parte containerul acesta. Am să văd. Cîinii, auzind disputa cu baba, mă cruță și abia dacă mă mai salută. Mă întorc pe o altă străduță, cu garduri mai acătării și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cataramă de alamă și niște curelușe inutile. Un cuțit l-a străpuns în inimă. Oare să fi fost eu chiar așa de prost? se lamentează Gheorghe. Unii spun că da, alții spun că nu. Sînt ghetuțe făcute în serie, se consolează Gheorghe. Păi nu? întărește și Gabi această ipoteză. Scorpiile Robert Ceaun, zis Parșivu, colindase toată Europa și își însușise de peste tot cîte un cuvînt, două, străinești. Putea spune "cătușă" în multe limbi și de asemenea era poliglot și în ceea ce privește cuvîntul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
este cam singură pe drum și se gîndește la o eventuală pană de motor. Pe frigul ăsta aș muri în mașină. Aș muri pentru cine? Pentru un amărît de afemeiat. Prin cap îi trec scene erotice proaspete și ca să se consoleze, plusează. Nici nu era cine știe ce de capul lui. Își amintește de profesorul pe care l-a iubit atît de mult. Plutește prin amintirile acelea, puse bine la păstrare și la care nu are acces decît ea și EL. Fața i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
carne vie. Nu-i bai, Diana îmi va face un băiat peste 2-3 săptămîni. Pa și pusi! Rămîi să faci borș cu gălbejitul tău. Iese furios, dar se calmează repede. În fond, tot răul spre bine. Vaporoasa Diana mă va consola cu vîrf și îndesat. Bărbatul acesta, deloc doborît de soartă, reia scena din Malaezia. Surori fug pe culoare, șușotesc, se uită la el. Arătați-mi-l odată, doar n-o fi și ăsta negru, țipă Codrin. Nu-i negru, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
Împreună. După atîția ani n-au realizat mare lucru, dar oricum au publicat cîteva cărți și cu banii se descurcă destul de bine. Sigur că nu e ceea ce au sperat ei, dar, am impresia că au Început să se adapteze sau consoleze, În fond e cam același lucru. Pentru noi e mai greu deocamdată. Totul e atît de bulversant, atît de nou. Locuim În continuare În lagăr, dar ne-au promis că situația noastră se va rezolva În cel mult o lună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
acces În lumea bună. Și la ei totul se justifica, doar se iubeau. PÎnă cînd s-a rupt filmul. Uite aici: Trupul intră În pămînt și sufletul se Întoarce Înapoi În raza de lumină de unde a plecat. Învățăturile MÎntuitorului. Te consolează cu ceva? Nici pe ea nu o liniștește gîndul că l-a trimis pe Radu În raza de lumină de unde a plecat. — Nu Înțeleg. Despre ce vorbești? Mi-a spus Suzi că În noaptea aceea la mare Anna a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
este frică de moarte? De la ce vîrstă? Da. Cred că instinctiv mi-a fost totdeauna frică de moarte. Dar am Început să mă gîndesc la ea În jurul vîrstei de treizeci de ani. Ce faceți Împotriva acestui lucru? Încerc să mă consolez cu ideea că toți oamenii trec prin asta și „suportă“. Nu vă este teamă de moarte țpentru că gîndiți materialist sau pentru că gîndiți nematerialist)? Dar vă este teamă de momentul cînd muriți? De fapt, dacă mă gîndesc bine, Îmi este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
cînd te deprinzi cu ea cum te obișnuiești cu o chiuvetă care curge continuu sau orbul cu Întunericul și Începi să te compari cu toți infirmii pămîntului și nu se poate să nu-ți găsești un ascendent care să te consoleze că nu există o mai eficientă religie a resemnării decît) — ...un salam gros de-l face talienii ăia, Îi zice mortadella, din toate neamurile de carne, să mănînci pîn te caci pe tine, nu alta — Da ce pasca măsii face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]