2,910 matches
-
generat acest succes al teoriilor, iar acest ceva trebuie să fi făcut parte dintre constituenții ei teoretici. Poziția realista este asigurata, din aceasta perspectiva, imediat ce am identificat acești constituenți. Greșeala lui Worrall consta în aceea că a identificat greșit acei constituenți responsabili pentru succesul științei. Atât Psillos, cat și Worrall greșesc prin aceea că nu iau în serios explicațiile antirealiste ale succesului științei. Ei încearcă să salveze argumentul lipsei miracolelor restrângându-l. Legătura explicativă dintre succesul empiric al teoriilor și aproximarea
Aplicabilitatea matematicii ca problemă filosofică by Gabriel Târziu [Corola-publishinghouse/Science/888_a_2396]
-
throw in the towel/ sponge), caracterizate prin sens figurat, lipsă de transparență și prin capacitatea de a fi pe de-a-ntregul reinterpretabile sub raport semantic; (c) "colocații figurate" (ex.: en. busy bee), în care, spre deosebire de expresiile idiomatice, doar unul dintre constituenți este reinterpretat; și (d) "proverbe figurate" (ex.: en. Every dog has its day), care beneficiază de "autonomie discursivă", cuprind în structura lor semantică un "cuantificator universal" (de tipul every) și comportă o "forță ilocuționară de "recomandare""53. Din păcate, însă
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
de a delimita expresiile idiomatice de omonimele lor literale. În acest sens, Weinreich postulează că "sensul idiomatic al unei expresii complexe poate fi diferit de sensul ei literal, fie în virtutea funcției sale semantice [...], fie a constituenților ei semantici. Diferența dintre constituenții preconizați și cei obținuți poate conduce la suprimarea, la adăugarea sau la înlocuirea unora dintre componente."88 Din această perspectivă, lingvistul american definește expresia idiomatică drept "o unitate frazeologică implicând cel puțin doi constituenți polisemici, între care există o selecție
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
a constituenților ei semantici. Diferența dintre constituenții preconizați și cei obținuți poate conduce la suprimarea, la adăugarea sau la înlocuirea unora dintre componente."88 Din această perspectivă, lingvistul american definește expresia idiomatică drept "o unitate frazeologică implicând cel puțin doi constituenți polisemici, între care există o selecție contextuală reciprocă a subsensurilor aferente"89. Cu toate acestea, profesorul de la Columbia se vede nevoit să recunoască faptul că "diferența semantică dintre expresiile idiomatice și corespondentele lor literale este [...] în principiu arbitrară"90, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
semnificație unică, justificabilă doar prin calitatea lor de "discurs repetat". 2.4.2. Lucrurile stau cu totul altfel în cazul expresiei idiomatice a da cu oiștea-n gard (tipul III). Spre deosebire de tipul I, ea poate fi "analizată", adică descompusă în constituenții săi semantici. Spre deosebire de tipul II, ea prezintă, dincolo de "conținutul" imediat ("literal"), și un sens figurat, de ordin generic ("a face sau a spune ceva cu totul nepotrivit"/"a face o prostie"), care poate fi actualizat, în funcție de context, prin sensuri specifice
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
a ideilor mitico-religioase. 4.5. Chiar dacă nu vizează o relație de tip "evocator" (semnic), considerăm necesar să consemnăm la finalul demersului nostru și funcția "reprezentativă" a textemelor în ipostaza ei de funcție trans-semnificativă. Ea face ca textemele să contribuie, în calitate de constituenți ai metaforelor revelatorii, la creația de "lumi posibile imposibile". Această funcție apare destul de rar în cazul unităților "discursului repetat" (v. supra, [33]), dar tocmai acest fapt îi sporește importanța, deoarece indică pragul "de sus" pe care îl poate atinge creativitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
subtemelor, elaborarea insuficientă a sensului, coerență și coeziune textuală scăzute, circularitate și redundanță informațională, tendință spre digresiune și tangențializare a semnificației (vezi Șerbănescu 2007: 49-83). Aceste particularități discursive sunt compensate de existența unor procese (semi)gramaticalizate de focalizare a unor constituenți de la nivel microdiscursiv, din planul propoziției. Existența unor structuri sintactice specifice limbii române (Îmi place salata, Mă doare capul), a enunțurilor fără subiect expletiv (Plouă, A sunat), frecvența enunțurilor cu verb la diateza pasivă, numărul mic de determinări din interiorul
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
57; pentu acest tipar, vezi Mihail, în acest volum, p. ). 3.2. Dublarea clitică Considerată o particularitate structurală a limbii române, dublarea clitică este valorificată discursiv ca mecanism principal de focalizare a complementului direct și indirect. Exprimarea redundantă, pleonastică a constituentului se corelează, în plan pragmatic, cu proeminența sa discursivă. Anticiparea corespunde focalizării fără tematizare (L-am văzut pe Ion; I-am spus lui Ion), în timp ce reluarea corespunde focalizării cu tematizare (Pe Ion l-am văzut; Lui Ion i-am spus
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
contexte) și a complementului indirect (încă facultativă în limba actuală) (vezi GALR II: 401 ș.u.; 431 ș.u.). Corelat cu topica nominalului față de verb, gradul de gramaticalizare este direct proporțional cu gradul de focalizare. Prin intermediul dublării clitice sunt focalizați constituenți deja introduși în discurs, prezenți implicit în universul comun de discurs sau în istoria conversațională a interlocutorilor, deci accesibili din punct de vedere referențial. Când sistemul gramatical permite dublarea opțională a complementului, între structurile cu dublare și cele fără dublare
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
discurs sau în istoria conversațională a interlocutorilor, deci accesibili din punct de vedere referențial. Când sistemul gramatical permite dublarea opțională a complementului, între structurile cu dublare și cele fără dublare se stabilește o opoziție de focalizare. Prin dublare se focalizează constituentul nominal din structura enunțului, în timp ce în absența dublării este focalizată acțiunea exprimată prin verb11. Să se compare în dialogurile următoare situațiile de dublare (care satisfac condițiile enunțate mai sus) cu situațiile fără dublare (în care referenții sunt nou introduși în
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
cu /leptop/ul↑ B: <R pe mine mă dezgustă> (IVLRA: 59-60) ↓ scriu EU. că mie nu mi-e că trebuie să scriu eu! (IVLRA: 119). În enunțurile eliptice, folosirea formelor pronominale accentuate se justifică discursiv prin trăsătura intrinsecă [+ focalizat] a constituentului conservat în urma elipselor: A: eu nu am plecat cu ăla pentru că mi s-a părut cam rablă. B: mie nu↓ (IVLRA: 88) "vă doare ceva?" "n:u. DA' pă tine↓" " NIci pă mine" (IVLRA: 48). 3.4. Dativul posesiv și
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
în mod deosebit la dosarele acestea de analiză (IVLRA: 199). Deși norma literară nu încurajează aceste utilizări (Avram 1986: 176, 178), ele sunt totuși din ce în ce mai frecvente în uz, în care, funcția referențială a demonstrativelor este convertită în funcție pragmatică: focalizarea constituentului realizat/determinat prin demonstrativ. Procedeul este comun limbajului formal (care folosește pe acest, acesta, acel, acela ) și celui informal (care folosește pe ăsta, ăla): sunt obligat să vă acord protecție și vă asigur această protecție (166); v-ați asumat aceste
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
ca aparținând clasei semiadverbelor (Ciompec 1985), sunt descrise în teoriile mai recente ca particule focale restrictive (engl. restrictive focus particles − König 1991) sau modificatori ai focusului (engl. focusing modifiers - Pullum, Huddleston 2002). Focusul este reprezentat, în această accepțiune 5, de constituentul frastic pe care aceste unități îl modifică. Particula focală are proprietatea de a introduce presupoziția existenței unui set de alternative (Geurts, van der Sandt 2004: 15-21) din care, prin intermediul modificatorului, se izolează un singur component pentru care propoziția este adevărată
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
introduce presupoziția existenței unui set de alternative (Geurts, van der Sandt 2004: 15-21) din care, prin intermediul modificatorului, se izolează un singur component pentru care propoziția este adevărată. În exemplul Numai/doar Maria și-a pierdut portofelul, focusul este reprezentat de constituentul Maria, presupoziția este "Maria și-a pierdut portofelul", iar setul de posibilități, paradigma din care este selectat acest constituent, este dedusă contextual sau cunoscută de către participanții la actul comunicării ("Maria și ceilalți prieteni care se aflau la cumpărături"). În procesul
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
un singur component pentru care propoziția este adevărată. În exemplul Numai/doar Maria și-a pierdut portofelul, focusul este reprezentat de constituentul Maria, presupoziția este "Maria și-a pierdut portofelul", iar setul de posibilități, paradigma din care este selectat acest constituent, este dedusă contextual sau cunoscută de către participanții la actul comunicării ("Maria și ceilalți prieteni care se aflau la cumpărături"). În procesul de decodificare a informației presupoziționale și de izolare a componentului în vederea operației de restricționare pe care o realizează elementul
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
statutului lor semantic de modificatori ai focusului. Astfel, din punct de vedere sintactic, ele au variate posibilități combinatorii și statut facultativ în organizarea sintactică a enunțului. Calitatea semantică de modificator al focusului conferă semiadverbelor restrictive largi posibilități de asociere la constituenții frastici. Orice constituent sintactic, de la grup la o întreagă propoziție, poate dobândi, în plan semantic, calitatea de focus, când este însoțit de un element restrictiv. Ca urmare, suportul semiadverbului restrictiv poate avea diferite naturi sintactice. Având în vedere că nu
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
de modificatori ai focusului. Astfel, din punct de vedere sintactic, ele au variate posibilități combinatorii și statut facultativ în organizarea sintactică a enunțului. Calitatea semantică de modificator al focusului conferă semiadverbelor restrictive largi posibilități de asociere la constituenții frastici. Orice constituent sintactic, de la grup la o întreagă propoziție, poate dobândi, în plan semantic, calitatea de focus, când este însoțit de un element restrictiv. Ca urmare, suportul semiadverbului restrictiv poate avea diferite naturi sintactice. Având în vedere că nu operează decât la
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
mileniu a găsit piața din România în aceeași fază de pionierat, cu doar [doi] jucători importanți: Casa Radio − care folosește înregistrări din arhiva Societății Române de Radiodifuziune − și Humanitas Multimedia (DV). 3.5. Și doar, la rândul său, poate modifica constituenți propoziționali: * propoziții conjuncționale: Mie-mi plăcea de Lili, dar eram atât de sfios că, doar [dacă se uita la mine], o și luam la fugă cât puteam (Mircea Cărtărescu, De ce iubim femeile). * propoziții relative: Nu contează doar [ce mănânci], ci
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
lui doar în contexte care presupun o restricționare orientată către polul inferior al unei scale sau ierarhii. Din punct de vedere sintactic, semiadverbele restrictive beneficiază, pe baza statutului lor semantic de operatori de focalizare, de largi posibilități de combinare cu constituenți de diferite naturi. Ambele pot apărea în aceleași tipuri de contexte sintactice, având statut facultativ. 1 În stilul academic am grupat textele din revista Realitatea virtuală, Rețele de calculatoare, XtremePC, Revista Informatică, Manual de medicină internă și Codul penal. Pentru
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
primă, în cadrul inventarului descoperit în așezarea de la Hoisești au fost identificate două mari tipuri de materie primă utilizată în manufacturarea obiectelor din materii dure animale. Astfel, osul este constituit dintr-un tip particular de țesut de susținere dur, ai cărui constituenți fundamentali sunt reprezentați de osteocite, fibre conjunctive și cement intercelular impregnat cu substanțe minerale. Un al doilea tip de materie primă este dat de așa numitul corn, care constituie, în fapt tijele osoase ale coarnelor. Atât la cervidee, cât și
Hoiseşti - La Pod. O aşezare cucuteniană pe valea Bahluiului by George Bodi () [Corola-publishinghouse/Science/1143_a_1893]
-
constructiviste de la sécurité et de la défense de l'Union européenne dans le contexte international actuel, l'analyse incarnée dans une grille basée sur quatre piliers de fond théorique et méthodologique développement conceptuel, projection stratégique, système institutionnel, processus opérationnel éléments qui constituent les chapitres de ce livre. Étudier la problématique de la sécurité et la défense commune de l'Union européenne, avec ses implications au niveau national et international, est soutenu par les fondements théoriques de l'épistémologie constructiviste, discipline qui découle de l
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]
-
ramura pelasgă, politeiști însă, sub influența grecilor, îl reprezentau cu două fețe, Zalmocsis însuși era considerat Stăpânul Morții și al Vieții, ceea ce arată că Ianus are aceleași atribute fiind de fapt același Zeu Moș; de altfel termenul de moș, este constituent al chiar teonimului în discuție, ceea ce arată că acesta este cel ce duce spre tărâmul înaintașilor. Spiritualitatea dacilor pelasgi pe planul misterelor religioase, ca și pe toate celelalte planuri ale existenței lor este o continuitate, ne-o arată și faptul
C?teva considera?ii privind legea fundamental? a comodit??ii ?n vorbire - factor important ?n evolu?ia ?i continuitatea limbii rom?ne by Maria Ciornei () [Corola-publishinghouse/Science/83669_a_84994]
-
6.3. Separarea constituenților în urme, prin precipitare Izolarea microcantităților de elemente reprezintă o preocupare importantă în chimia analitică modernă. Există și alte metode de separare, dar precipitarea este încă mult folosită, mai ales în cazul elementelor radioactive. Când un constituent se găsește în concentrații foarte mici, este greu de separat pentru că precipitarea nu are loc sau compușii 84 formați sunt solubili la diluții avansate. Precipitarea completă a unui constituent în urme se realizează prin adăugarea unei cantități dintr o altă
CHIMIE FIZICĂ ȘI COLOIDALĂ by Alina Trofin () [Corola-publishinghouse/Science/703_a_1091]
-
încă mult folosită, mai ales în cazul elementelor radioactive. Când un constituent se găsește în concentrații foarte mici, este greu de separat pentru că precipitarea nu are loc sau compușii 84 formați sunt solubili la diluții avansate. Precipitarea completă a unui constituent în urme se realizează prin adăugarea unei cantități dintr o altă substanță care precipită și funcționează ca un colector al constituentului de separat. Mecanismul de bază este cel de adsorbție. De exemplu, se utilizează sulfura de cupru pentru colectarea sulfurii
CHIMIE FIZICĂ ȘI COLOIDALĂ by Alina Trofin () [Corola-publishinghouse/Science/703_a_1091]
-
separat pentru că precipitarea nu are loc sau compușii 84 formați sunt solubili la diluții avansate. Precipitarea completă a unui constituent în urme se realizează prin adăugarea unei cantități dintr o altă substanță care precipită și funcționează ca un colector al constituentului de separat. Mecanismul de bază este cel de adsorbție. De exemplu, se utilizează sulfura de cupru pentru colectarea sulfurii de mercur (se recuperează 0,02 µg Hg dintr-un litru de apă). În mod asemănător, sulfura de plumb antrenează 1
CHIMIE FIZICĂ ȘI COLOIDALĂ by Alina Trofin () [Corola-publishinghouse/Science/703_a_1091]