2,052 matches
-
pentru punerea în drepturile sale a limbii române în Basarabia. Este unul dintre redactorii revistei bisericești „Luminătorul”, care apare la Chișinău din 1908, alcătuiește și editează pe banii săi manuale de limba și literatura română. Îndepărtat de autoritățile țariste și exilat în regiunea Smolensk, apoi în ținutul Hersonului, revine în Basarabia în toiul evenimentelor revoluționare din anul 1917 și se încadrează în activitatea de naționalizare a învățământului public. La 4 iulie 1918 arhimandritul a fost hirotonit vicar al Mitropoliei Moldovei, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287373_a_288702]
-
René Voillaume considera a fi a doua chemare. Chemarea de a descoperi gingășia și iubirea dezinteresată pe care o are Dumnezeu pentru noi, păcătoșii; chemarea acceptării puterii Duhului care triumfă în slăbiciunea noastră, care nu este doar aceea a credinciosului exilat într-o lume ostilă, ci și aceea a păcătosului care descoperă în sine fragilitatea și complăcerea față de ispită. În seara Vinerii sfinte, Petru nu numai că era singur și neajutorat în încercarea sa de a-și apăra maestrul, ci era
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
de analize, să taie firul în patru? într-un alt loc, el recunoaște că a fost fericit chiar și în închisoare. Totul, până la urmă, poate fi și o chestiune de temperament. Un om deschis congenital fericirii o regăsește oriunde. Napoleon exilat pe insula Elba săpase o inscripție în casa unde stătea: Napoleon ubicumque felix, Napoleon este fericit oriunde. Ca și Noica. Sau invers. Astfel de confesiuni au mai fost făcute și de alții. Reacțiune de altfel clasată, studiată 9. Ce poate
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
tip Noica. După unii, mai curând cinică, după alții dimpotrivă, de o supremă înțelepciune. Dar extrem de puțini o recunosc pe față. Iată, totuși, spre meritul său, o mărturie recentă a poetului Mihai Ursachi, care a făcut și rezistență, s-a exilat etc. El declară într-un interviu 33: Am fost întrebat de ce în 1977 nu am semnat Apelul lui Goma: recunosc că am făcut un calcul oportunist dacă l-aș fi semnat, după ce nu publicasem nimic de cinci ani pentru că nu
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Ducasse, ce și-a semnat cunoscutul poem Leș Chants de Maldoror cu pseudonimul Contele de Lautréamont (între cei cărora acesta le dedică volumul Poésies era și D., menționat că „director de revista”). M. Eminescu îl acuză pe D., care se exila în 1872 în România unde avea o soră căsătorită cu avocatul C. Polizu, că i-ar fi trădat pe comunarzi ( D. se apără indignat, răspunzând că numai Pierre Tirard, primarul Parisului, al cărui secretar fusese, a trădat), dar lucrurile au
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286661_a_287990]
-
un Chansonnier français, La Guerre des dieux de Évariste Parny, opera abatelui Jacques Delille, scrieri moraliste și didactice din La Bruyère și M-me de Genlis) arată interesul pentru clasici și îi atestă cultura bogată. În 1810 se afla în țară, exilat la Buzău de generalul M.I. Kutuzov, „pentru oareșicare pricină a tinereților”. Iertat în 1812, este numit vel comis, apoi ispravnic în județul Dâmbovița, cu reședința la Văcărești și Târgoviște. Cum treburile isprăvniciei erau lăsate cam la voia întâmplării, amânându-se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290398_a_291727]
-
sociologie a cunoașterii, și mai ales pe studiile lui Kuhn, disciplina nu mai era definită printr-un singur domeniu de studiu sau printr-o singură școală, ci mai abstract, prin dezbateri între școli de gîndire reciproc ireductibile. Realismul a fost exilat în poziția unei școli dintre cele trei, deși era evident că se bucura de cea mai largă audiență. Acest capitol va prezenta mai întîi o schiță a stării de fragmentare a cercetării din relațiile internaționale la începutul anilor '70, cînd
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
uneori în acest fel, dar totuși nu întotdeauna (pentru întreaga dezbatere, vezi Baldwin 1993a). Odată cu prăbușirea acestei ultime fortărețe, dezbaterea teoretică s-a dezvoltat fără prea multă legătură cu realismul și cu tradiția sa a cunoașterii practice. Cerințele academice au exilat în cele din urmă autorii inspirați de realismul clasic în discipline aparent mai puțin importante. Neorealismul, ca abordare științifică, făcea parte din școala raționalistă, așa cum o numea Keohane; restul s-au regăsit fie printre "reflectiviști", fie în domenii al căror
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Muntenia. În preajma revoluției de la 1848 era locotenent în garnizoana Giurgiu și devenise om de încredere al comandantului său, Christian Tell. Ridicat la rangul de căpitan, avea să ia parte la eroica bătălie din Dealul Spirii. După înfrângerea mișcării va fi exilat la Brusa, unde rămâne până în 1856. La întoarcerea în țară se avântă în campania pentru Unire. Era, de altfel, un membru activ în Divanul ad-hoc, iar ca deputat de Giurgiu își exercită mandatul în toate Camerele liberale până în anul 1888
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289646_a_290975]
-
Vatra” ș.a. Vocația poetică a lui S. își găsește expresia în câteva volume: Întoarcerea Euridicei (1970), Desen sonor (1978), Aripi în timp (1994). În versuri de factură clasică (prin motive, prozodie) sunt convocate mituri și imagini care definesc universul rustic. „Exilat” de aici, poetul trăiește cu gândul întors spre locurile de odinioară (În orele tăcerii) și, nostalgic, își simte adeseori „aripile” frânte (Zbor). În cea de-a doua ediție a volumului Aripi în timp, apărută în 1996, este inclus un nou
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289799_a_291128]
-
săvârșit din imprudență, pozând ca victimă a unor intrigi de palat. Știm că în anul 4 p. Chr., Augustus l-a adoptat pe nepotul său, Agrippa Postumus, fiul lui Agrippa și al Iuliei Maior, ca moștenitor. Dar Augustus l-a exilat pe violentul Agrippa 24 la Sorrento și, apoi, în anul 7 p. Chr., în insula Planasia. Exegeții au urzit scenarii diferite despre implicarea lui Ovidiu în acest eveniment politic. I. K. Horvarth 25 crede că Livia ar fi vrut să
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
opposizione al regime Augusteo?" în Acta Philologica, 1958, pp. 199-252. 27. Idem, "Intorno alle cause dell'esilio di Ovidio a Tomi" în Atti di Convegno Internazionale Ovidiano, vol. I, Roma, 1959, pp. 30-47. 28. MARINESCU, I. M., "De ce a fost exilat Ovidiu?" în vol. Publius Ovidius Naso, București, 1957, pp. 101-118. 29. MAROT, K., "L'exilio di Ovidio" în Acta Antiqua, 1955, pp. 232-251. 30. NAGLE, B. R., The Poetic Exile, Bruxelles, Latomus, 1980. 31. Ovidiana. Recherches sur l'Ovide, publiées
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Macello Marin, fiul magistrului Demetrio Marin, actualmente profesor la Universitatea din Foggia, pentru colaborarea sa cordială cu noi și, de asemenea, către doctoranda noastră Corina Bădeliță, eminentă italienistă, pentru traducerea acestei lucrări în limba română. DEMETRIO MARIN Ovidiu a fost exilat pentru că s-a opus regimului lui Augustus? PRECUVÂNTARE În toamna anului în curs 1958 se împlinesc exact 1950 de ani de când în viața, fericită până atunci, a acelui tenerorum lusor amorum s-a produs, după cum se exprimă poetul însuși, o
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Fasti / Sărbătorile 9 în 1788 a riscat cel dintâi, potrivit lui Ripert 10, să ofere explicația pe care a reînnoit-o mai apoi G. Boissier în binecunoscuta sa lucrare L'opposition sous les Césars. Potrivit acestei versiuni, Ovidiu ar fi fost exilat, pentru că ar fi înlesnit iubirea vinovată dintre Decimus Junius Silanus și Iulia minor, fiică demnă de Iulia maior și aceasta protagonista unor iubiri scandaloase. Se pare că Augustus, îndurerat deja de comportamentul fiicei (influențată fiind putea crede de versurile din
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
poetului sulmonez s-ar datora faptului că acesta a surprins raporturile incestuoase dintre Augustus și fiica sa, Iulia 20. În sfârșit, trebuie să mai adăugăm și ipoteza, deloc verosimilă, a lui Deville 21, potrivit căreia Ovidiu, nou Acteon, a fost exilat pentru că a văzut goliciunile îmbătrânite ale Liviei: în acest caz, care i-ar fi fost vina? 2. Categoria soluțiilor de natură religioasă Aici trebuie să-l menționăm, în primul rând, pe R. Ellis 22 din Oxford, care, comentând poemul Ibis
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
nu știm nimic nici despre un astfel de complot, menționat numai de Suetonius, nici despre familiaritatea lui Ovidiu cu L. Aemilius Paulus 31. Ar fi greu de acceptat și ipoteza lui Giovanni Masera 32, potrivit căruia Ovidiu ar fi fost exilat pentru că a asistat la violentul acces de furie al lui Augustus la aflarea vestii despre înfrângerea lui Varro în Germania și, se prea poate, pentru că a scris versuri epigramatice pe această temă care, în urma unor indiscreții, au ajuns sub ochii
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
la fel de adevărat că locuitorii Tomisului și ai orașelor vecine, în numele respectivelor comunități constituite în organism politic, prin acordarea atestatului lui Ovidiu, par să nu fi ținut deloc cont de motivele foarte grave, după părerea lui Augustus pentru care a fost exilat. O atitudine de independență sau chiar o sfidare din partea respectivelor colonii din Milet și, mai ales, a populațiilor getice din interiorul teritoriului? Tot în aceeași ordine de idei trebuie subliniat faptul că, și atunci când Ovidiu citește al său libellus scris
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
posibil (deci fără nicio nuanță ironică), cuvintele lui Ovidiu ar vrea să sugereze cel puțin ca de-acum "Augustus să țină frâiele imperiului, cu aceeași vigilență cu care are grijă de interesele patriei sale219", ca un fel de Zeu stoic exilat în intermundia, fără a avea contact cu lumea oamenilor. De-acum înainte sulmonezul intenționează să se adreseze zeilor mai sensibili rugăciunilor imploratoare ale oamenilor; o spune de altfel foarte clar, folosindu-se de un aforism: "bunăvoința, într-adevăr, îi face
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
ca pământul trac să fie favorabil exilului său. O ultimă precizare: cauza exilului lui Ovidiu l-ar putea face pe Cotys suspicios; din această cauză, sulmonezul simte nevoia să-l liniștească: să fie sigur Cotys că Ovidiu nu a fost exilat nici pentru omucidere, nici pentru otrăvire, nici pentru fals în acte publice. Pe scurt, el nu a înfăptuit nimic interzis de lege; și totuși se corectează poetul vina sa este și mai gravă. Cotys să nu-l întrebe în ce
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
-i permite să aibă mâinile curate. Neve rogis quid sit; stultam conscripsimus Artem: Innocuas nobis haec vetat esse manus (v. 73-74). Așadar, poetul afirmă răspicat că Arta (Ars amatoria) constituie pretextul de care s-a folosit Augustus pentru a-l exila și că, dacă nu ar fi existat acest pretext, nu i s-ar fi putut aduce nicio învinuire. Cu toate acestea, sulmonezul face clar distincție între acest pretext și adevărata cauză a exilării lui. Nu mă întreba dacă am comis
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
discreție pe care și le-a impus sau care i-au fost impuse, felul culpei sale. Încă de la început el se lamentează: "vai mie, dacă citind numele meu tu te schimbi la față și eziți să citești până la capăt scrisoarea", exilând astfel, împreună cu poetul, și scrisorile și operele. Vina lui nu merită atât! De fapt, Ovidiu nu s-a gândit că, punând una peste alta, mâna sa ar putea atinge astrele, precum Titanii, care se revoltaseră împotriva lui Jupiter; nici nu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
se arată mai ales sfâșiat de dorul de Patrie (amor patriae); se roagă în mod paradoxal ca prietenii să i se arate mai puțin amabili, ca să poată suporta mai ușor lipsa acestora. Descrie apoi aspectul dezolant al țării unde fusese exilat și o compară cu locurile de exil ale diferitelor personaje istorice și legendare: Rutilius la Smirna, Diogene în Attica, Temistocle la Argus, Aristide la Lacedemonia, Patrocle în Tessalia, Iason lângă Corint, Cadmus la Teba... și-apoi la vechii Romani Tibur
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
sale, potrivit lui Tacit (Ann., I, 72) l-ar fi constrâns pe Augustus să instituie o cognitio de libellis famosis (în anul 12 d.H., din câte se pare). Lui Severus i-a fost aplicată de două ori: prima dată a fost exilat la Creta; a doua oară, în anul 24, i s-au impus confiscarea bunurilor și relegarea la Serifo, unde muri într-o sărăcie lucie 295. Cassius Severus se lăuda că a învățat pe de rost istoria recentă scrisă de Labienus
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
urm. Ovidiu îl apostrofează: "Nemilosule, de ce chinui o umbră, un simulacru, cu cuvintele tale amare? Crezi că toate delictele mele sunt adevărate, dar în același timp, gândește-te că în ele e mai mult greșeală decât vină; și iată că, exilat din Roma, am plătit pentru ele satură-ți bine inima o dură pedeapsă, prin exil și locul exilului". Mai jos (v. 51 și urm.) Ovidiu face trimitere la tiranul Siciliei, Falaris, care, așa cum se știe din legendă, l-a aruncat
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
împăratului: Pompeius Macer (suspectat de Tiberiu, s-a sinucis cu stoicism), C. Gallus (căzut în dizgrația lui Augustus, s-a sinucis), Cotta Maximus (acuzat de lesmaiestate, a murit otrăvit), [Cassius Severus (în cazul în care el este destinatarul lui Ovidiu, exilat la Serifo, unde a murit într-o sărăcie lucie)], Clutorius Priscus (condamnat la moarte), Ti. Sempronius Gracchus (asasinat din ordinul lui Tiberiu), L. Iunius Gallius (care îndură exilul și închisoarea), Iginus (căzut în dizgrația lui Augustus), Paulus Fabius Maximus (care
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]