2,203 matches
-
înțelegi mai bine, se definește ca fiind situația în care șobolanii părăsesc corabia ce se scufundă!... Domnilor, vreau să mă înțelegeți bine, nu mi-am propus ca să fac pe avocatul diavolului (adică a lui Băsescu), însă această erupție calculată de ipocrizie a numiților „'telectuali subțiri ai lu' Băsescu" nu este cu nimic mai murdară decât complicitatea acestor brusc deveniți acum guralivi, la toate faptele reprobabile ale onor președintelui! Căci a tăcea, înseamnă a consimți! Iar când consimți în tăcere la grozăviile
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
albă, ce eram, în acest sens, nu vrea acest mediu studențesc. Eu însă adoram învățătura și, lipsită de ea în chip oficial, m-am simțit mâhnită și am acceptat la prima ocazie de revanșă, căsătoria. Cum ea se prezenta , cu ipocrizie, sub unele aspecte bune, s-a făcut!” Hortensia Papadat-Bengescu a avut totdeauna sentimentul exact al propriei valori. Linia severă a profilului, gura făcută parcă să pronunțe sentințe definitive, nu pare să cunoască destinderea unui surâs. Un chip al cărui destin
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
un act artistic și un document istoric. Alexandru Tacu își încheia volumul precedent cu un poem intitulat ,, Dreptul de a fi eu" și se mărturisea: ,,Nu-s cronicar teluric la dinastii inerte./ Și nici servil puterii, bisericos credul;/ Nu cer ipocriziei păcatele să-mi ierte./ O cruce pentru oase mi-i destul". Prin ,,Flaut Tenebra" - volum apărut recent la Casa Editorială Moldova, Alexandru Tăcu face o îndelungă incursiune în timp și spațiu prin propria-i ființă, adesea luându-și tovarăși de
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93055]
-
foarte repede. Își lăsă capul jos și amândoi am tăcut.Căutam cuvinte de consolare, dar nu le găseam; și când în sfârșit a vorbit Findlay, era o notă de tristețe în glasul lui. Să știi că nu pot să suport ipocrizia acestor oameni. Minciunile pe care și le spun lor și restului lumii. Căcatului ăluia meschin îi plăcea la fel de mult ca mie. De unde știi? — Te rog, Michael, spuse el cu o privire indulgentă. Înseamnă că am strâns între dinți timp de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
doar prin apăsare de deget apar nuanțele. Principele e, așadar, una dintre cele mai controversate cărți ale lumii dacă nu cumva cea mai cea mai hulită și mai lăudată, mai mult citată decît citită; totuși foarte citită. E hulită cu ipocrizie pentru că e prea lucidă și adevărată. E citată cu necesitate, ca text de valoare perenă, în teoria puterii. E citită interesat de principi, regi, împărați, șefi de state și miniștri ca "alfabet politic" și "lecție de tiranie", spre a ști
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
pe rug de nobilimea și papalitatea incomodate de atacurile neobosite ale fanaticului călugăr. Tînărul Niccolò nu l-a admirat, nu l-a urmat pe Savonarola, dar nici nu s-a pronunțat răspicat contra lui. Cel mult, i-a suspectat de ipocrizie, ca orice om lucid, frazele înflăcărate și "elocința sumbră". Și Machiavelli avea în vedere rolul religiei în ordinea statală, dar respingea ideea de fanatizare religioasă a conducerii statului. Și apoi, în momentul în care Machiavelli scrie Principele (1513), Savonarola nu
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
astăzi. Nu le-a folosit mai puțin Frederic II al Prusiei, autorul cărții Anti-Machiavel (1740). Deși corijată de Voltaire, cartea rămîne de un "verbalism insuportabil", cum spun biografii. (Vezi Pierre Gaxotte, Frederic II, Paris, 1938). Plecînd de la acest act de ipocrizie a regelui s-a născut anecdota care povestește că Frederic i-a dat dreptate unui morar în fața unui senior abuziv, dar n-a ezitat să ocupe ținuturi care nu erau ale lui (din Polonia). Cît despre Voltaire, acesta se despărțise
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
anumite evenimente și circumstanțe care au ajutat uneori planurile acestui papă; în primul rînd, ambițiile Franței și ale Spaniei, care se înfruntau, discordia și ura dintre familiile Italiei, pasiunile și slăbiciunile lui Ludovic XI au avut o contribuție deloc neglijabilă. Ipocrizia este chiar un defect al stilului de politică, atunci cînd e împinsă prea departe. Citez autoritatea unui mare politician, Don Louis de Haro, care spunea despre cardinalul Mazarin că are un mare defect în politica sa, și anume acela de
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
cer o mare necesitate și salvarea poporului lui. Voi încheia acest capitol cu o singură reflecție. Să se remarce fecunditatea cu care viciile se propagă, în concepțiile lui Machiavelli. El vrea ca un rege necredincios să-și încoroneze necredința cu ipocrizie; el crede că oamenii vor fi mai degrabă mișcați de devoțiunea unui principe, decît revoltați împotriva relelor tratamente care li se aplică și pe care le suportă din partea lui. Există persoane care-i împărtășesc opinia. În ce mă privește, cred
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
reintrînd În camera musafirelor, care chiar atunci Începuseră să macine Împreună cu doamna Pavel „relațiile amoroase” ale soției șefului de gară cu secretarul unui liceu din localitate. Era În vorbirea lor o plăcere abia reținută, ce nu putea ascunde prea dibaci ipocrizii și refulări, - În definitiv era vorba de o „legătură nepermisă” așa cum pe drept cuvînt observară competent și obiectiv fiecare din ele, În timp ce tînăra profesoară asculta, sorbindu-și cafeaua. „Într-adevăr nepermisă” gîndi Marga Popescu. „Dar de ce nepermisă? se trezi Întrebîndu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
la lumina posterității adevărul În complexitatea lui umană și subumană. Un regim În care parte din paznici erau la fel de arestați ca și cei pe care Îi păzeau. Cei mai mulți se prefăceau a crede În așa-zisa dreptate. Epoca celei mai uriașe ipocrizii. Mi se va reproșa că acestea nu sînt frazele unui romancier, nici ale unui povestitor, - așa e, știu dar sînt totuși strigătul unei disperări pe care posteritatea n-are cum să și-o Închipuie, căci n-are cum să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
ei divină. Numai că ideologia ce se declara ca fiind a dreptății și a iubirii de oameni se dovedi a fi o ideologie de ocupație, Întemeiată pe minciună, delațiune, ură, dezbinare și crimă, ridicate - toate - la nivelul politicii de stat. Ipocrizia Își suflecase mînecile și-și Începuse birocrația ei laborioasă fondată pe decăderea ființei umane, ori pe incapacitatea ei funciară de a fi permanent generoasă, de a-și găsi corespondente În gîndirea și sensibilitatea edenică. Se pregătea o lume de satrapi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
era „politica”, dar cînd rostea aceste din urmă cuvinte - preciza Învățătorul - Lung le rostea „cu aerul că Înțelege toate acestea ca pe o desfășurare normală, justificată, nimic aducînd a protest sau a bătaie de joc”, Învățase pe dinafară lecția acestei ipocrizii ocrotitoare ca o plapumă, atît doar, că față de Învățător făcea cu ochiul, menținînd o complicitate nerostită vreodată, ca un oxigen necesar supraviețuirii. Față de alții nu, căci s-ar fi putut auzi fără voie, fără gînd rău, o simplă limbuție unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
atunci nu mai urma să se repete vreodată, căci timpul avea să sufle peste toți și toate: dacă puneai urechea Îl auzeai Încremenind, stingînd locuri, oameni, zvonuri, Întîmplări. Pomul de Crăciun se afla În camera de la față, parcă exilat În ipocrizia oficială a relațiilor, cu oamenii puterii locale, pomul se numea Pom de Iarnă, pe care și ei, aproape toți, Îl aveau Împodobit În seara asta, dar nimeni din ei nu rostea cuvîntul Crăciun, se transmitea astfel continuarea unei ipocrizii, prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
În ipocrizia oficială a relațiilor, cu oamenii puterii locale, pomul se numea Pom de Iarnă, pe care și ei, aproape toți, Îl aveau Împodobit În seara asta, dar nimeni din ei nu rostea cuvîntul Crăciun, se transmitea astfel continuarea unei ipocrizii, prin generații. Îl Întrebai pe soțul Anei: - SÎnteți Învățător: ce vă Întreabă copiii despre pomul de Crăciun? - Nu Întreabă nici unul. SÎnt de altfel În vacanță. Părinții lor nu vorbesc cu ei despre asta de teamă... știți cum sînt copiii... vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
tîrziu soțul, hîrșit cu ale școlii, cu ședințele anoste, plictisitoare la care va lua parte din ce În ce mai absent, ca toți cei ale acelor ședințe, - marele imperiu comunist - aidoma, după atîtea decenii, cu cele de acum, fără nimic În ele, decît oficiale ipocrizii, aceleași, - nu va Înțelege singurătatea În care mă voi afla, el fiind prin structură chiar izvorul acesteia. Tu pleci cum ai plecat altădată; un an după aceea m-am căsătorit - hotărîrea părinților - Mă Întrebam disperată, dar nu puteam vorbi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
pe măsura dorinței ei, căci bună parte din emoția acelor zile se pierduse În ochii Anei și rămase acolo ca-n pămîntul Făgăduinței. 7. - O doctrină, domnule judecător, pe cît de atractivă, pe atît de Înșelătoare... - Modificată În minciună și ipocrizie, domnule Pavel. Chiar de cei care o pun În practică, Puterea adică, pentru că oamenii transferă doctrinei toate scăderile, micimile, arivismul, orgoliul și refulările lor. Era În ziua a doua a anului următor. Doamna Pavel strîngea tacîmurile acelui prînz Întîrziat, ajutată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
un argument absurd, concluziile vorbirii dintre mine și stăpînul casei. - Atît aveți de spus, domnule judecător? mi se adresă deodată surprinzător Marga Popescu, brusc interesată de discuția căreia pînă atunci părea a nu-i fi dat nici o atenție. Atît? repetă. „Ipocrizie” numiți dumneavoastră asta? Dacă ar fi să comunicați cuiva, peste o sută de ani, o caracterizare concisă, dacă se poate Într-un singur cuvînt, denumirea În esență a ceea ce se Întîmplă acum aici și În toată zonă asta a Europei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
numiți dumneavoastră asta? Dacă ar fi să comunicați cuiva, peste o sută de ani, o caracterizare concisă, dacă se poate Într-un singur cuvînt, denumirea În esență a ceea ce se Întîmplă acum aici și În toată zonă asta a Europei, „ipocrizie” ați spune? CÎnd totul are o singură definiție - „Crimă!” Ați auzit? Repetă: Ați auzit? - Da, răspunsei, surprins de enervarea ei. - Îmi pare bine că ați auzit, făcu ironică. Sper c-ați și priceput. Părea schimbată: ba nu! Era precis altcineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
de sute de ani de Închisoare și deportările la „Canal”, acolo trimiși, cei mai mulți fără judecată, o vorbă aruncată, un protest, o negare, o obiecție, o glumă chiar, Înghesuiți toți Într-o infracțiune inventată. CÎți au murit În temnițe sau Împușcați, „ipocrizie” numește dînsul? - „ipocrizie” sau „crimă”? Uite, așa se deformează totul, și cu timpul, se uită. Apoi către mine: Asta este domnule judecător! După aceea trecu În bucătărie cu doamna Pavel, recapătîndu-și liniștea dinainte. - Are dreptate! mă adresai domnului Pavel, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
ani de Închisoare și deportările la „Canal”, acolo trimiși, cei mai mulți fără judecată, o vorbă aruncată, un protest, o negare, o obiecție, o glumă chiar, Înghesuiți toți Într-o infracțiune inventată. CÎți au murit În temnițe sau Împușcați, „ipocrizie” numește dînsul? - „ipocrizie” sau „crimă”? Uite, așa se deformează totul, și cu timpul, se uită. Apoi către mine: Asta este domnule judecător! După aceea trecu În bucătărie cu doamna Pavel, recapătîndu-și liniștea dinainte. - Are dreptate! mă adresai domnului Pavel, În timp ca vocea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
mediocre în ambițiile lor, au rămas în hora cu iele. Senzualism suav Așa spunea un critic despre poetul Emil Brumaru! Este un fel de a te apropia de viață; e o încercare devastatoare, aș zice eu, ascunsă în diafan cu ipocrizie. Ne permitem o astfel de efigie numai în ultima trăire, în fața luminării ce îți măsoară clipele. Atunci prin esențe retrăiești totul: lumina și întunericul, tristețea și singurătatea, trăirile voluptoase odată, iubirile pierdute în voci ascunse, și alte dantelării în culori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
mai așteptăm Încă șase ore Într-o gară, cînd cineva a propus să-i spunem ce-am pățit taxatorului sau cum se numește la ei cel care perforează și, fără nici o speranță, doar așa, la plesneală, ca să ne compătimească cu ipocrizie un străin, ne-am dus doi flăcăi și am povestit În cuvinte puține dar sugestive Întristătoarea situație În care ne găseam teutonului În uniformă, omul a zîmbit, a deschis un dulăpior, a scos un receptor, a format un număr sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
lucru pe care îl fac întotdeauna când vreau să țin departe pe un om oarecare. Jenia îmi mărturisește că, deși supusă engleză, aparține unei familii de evrei finlandezi, stabiliți pe la sfârșitul secolului trecut în sudul Africei, că nu poate suferi ipocrizia albilor, că a venit aici hotărâtă să uite tot și să intre într-un ashram, să caute adevărul, viața, nemurirea. O ascult, fără nici o schimbare a feței, îi ascult toate superstițiile culese despre India fachirică și mistică, toate inepțiile din
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
specia lor! După ce a murit însă, l-a înviat, căci trebuia să-i ia locul în ultimul capitol, unde, în numele dreptei credințe, le-a promis că va rade aproape întreaga populație a planetei! Cei din vechime, care au sesizat uriașa ipocrizie a consubstanțialității, au fost arși de vii cu tot cu scrierile lor. Arse au mai fost și alte sute de mii de pergamente și persoane, iar mai tîrziu chiar au întemeiat o instituție care să se ocupe cu asta. Complementar, au făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85073_a_85860]