4,285 matches
-
Heisenberg a scris un articol în care onora perspectiva lui Planck din 1900, și în care îi credita pe Born și pe Jordan pentru formularea matematică finală a mecanicii matriceale. Heisenberg continua subliniind cât de mari erau contribuțiile lor la mecanica cuantică, și care nu erau „în mod adecvat recunoscute în ochii publicului.” Între cei care au primit doctorate sub îndrumarea lui Born la Göttingen s-au numărat , , , Pascual Jordan, Maria Goeppert-Mayer, , Robert Oppenheimer, și Victor Weisskopf. Printre asistenții lui Born
Max Born () [Corola-website/Science/304893_a_306222]
-
în 1947 și 1948 pentru munca sa în domeniul structurilor cristaline, și de-a lungul anilor, a mai fost nominalizat pentru activitatea din domenul stării solide, mecanicii cuantice și altor subiecte În 1954, a primit premiul pentru „cercetarea fundamentală în mecanica cuantică, în special în interpretarea statistică a funcției de undă” — ceva la care el lucrase singur. În prelegerea Nobel, el a reflectat asupra implicațiilor filosofice ale operei sale: La pensie, și-a continuat activitatea științifică, și a produs noi ediții
Max Born () [Corola-website/Science/304893_a_306222]
-
Geometrie descriptivă și desen tehnic; Proiectarea asistată pe calculator; Dispozitive de lucru; Rezistența materialelor; Vibrații mecanice; Studiul materialelor; Mecanisme și organe de mașini; Acționări hidropneumatice; Chimie; Fizică, Sisteme electrice; Echipamente electrice; Sisteme electrice de protecție; Rețele electrice; Utilizarea energiei electrice; Mecanica fluidelor și mașini hidraulice; Control tehnic de calitate; Conductori electrici; Electronică de putere; Mașini-unelte și scule; Bazele generării suprafețelor; Tehnologia presării la rece; Tehnologia construcției de mașini; Tehnologii neconvenționale; Tratamente termice; Tribologie; Senzori și traductoare; Electrotehnică; Electronică; Mecatronică, Întreprinderea simulată
Universitatea Petru Maior din Târgu Mureș () [Corola-website/Science/303980_a_305309]
-
Teorema lui Liouville este în mecanica hamiltoniană si mecanica statistică o teoremă fundamentală legată de descrierea evoluției dinamice a stării unui sistem format dintr-un număr foarte mare de corpuri, considerate punctiforme și alcătuind un sistem de puncte materiale. Teorema lui Liouville afirmă că pentru un
Teorema lui Liouville (mecanică statistică) () [Corola-website/Science/326246_a_327575]
-
Teorema lui Liouville este în mecanica hamiltoniană si mecanica statistică o teoremă fundamentală legată de descrierea evoluției dinamice a stării unui sistem format dintr-un număr foarte mare de corpuri, considerate punctiforme și alcătuind un sistem de puncte materiale. Teorema lui Liouville afirmă că pentru un domeniu arbitrar formula 1
Teorema lui Liouville (mecanică statistică) () [Corola-website/Science/326246_a_327575]
-
urmărește evoluția acestor stări, conform ecuațiilor canonice; fie formula 11 pozițiile punctelor considerate la un moment ulterior formula 6; atunci volumul domeniului formula 4 este egal cu volumul domeniului formula 1". Toate aceste formulări sunt echivalente. Ecuațiile de mișcare sub "forma canonică". utilizate în mecanica hamiltoniană și adoptate de mecanica statistică. sunt date de relațiile: formula 15. Starea unui sistem cu formula 16 grade de libertate microscopice este determinată, la orice moment, prin valorile "coordonatelor generalizate" formula 17 și a "impulsurilor generalizate conjugate" formula 18. Funcția formula 19 numită "hamiltoniană
Teorema lui Liouville (mecanică statistică) () [Corola-website/Science/326246_a_327575]
-
ecuațiilor canonice; fie formula 11 pozițiile punctelor considerate la un moment ulterior formula 6; atunci volumul domeniului formula 4 este egal cu volumul domeniului formula 1". Toate aceste formulări sunt echivalente. Ecuațiile de mișcare sub "forma canonică". utilizate în mecanica hamiltoniană și adoptate de mecanica statistică. sunt date de relațiile: formula 15. Starea unui sistem cu formula 16 grade de libertate microscopice este determinată, la orice moment, prin valorile "coordonatelor generalizate" formula 17 și a "impulsurilor generalizate conjugate" formula 18. Funcția formula 19 numită "hamiltoniană", reprezintă energia totală a sistemului
Teorema lui Liouville (mecanică statistică) () [Corola-website/Science/326246_a_327575]
-
dovadă matematică, o teorie științifică dovedită este "întotdeauna " susceptibilă de a fi falsificată dacă apar noi dovezi. Chiar și cele mai de bază și fundamentale teorii se pot dovedi a fi imperfecte dacă observațiile noi sunt inconsistente cu cu ele. Mecanica newtoniană este un exemplu faimos de lege care nu a supraviețuit experimentelor care implică viteze apropiate de cea a luminii sau apropiere față de câmpuri gravitaționale puternice. În afara acestor condiții, Legea lui Newton rămâne un model excelent de mișcare și gravitație
Metodă științifică () [Corola-website/Science/297989_a_299318]
-
supraviețuit experimentelor care implică viteze apropiate de cea a luminii sau apropiere față de câmpuri gravitaționale puternice. În afara acestor condiții, Legea lui Newton rămâne un model excelent de mișcare și gravitație. Pentru că relativitatea generală oferă explicații pentru toate fenomenele descrise de mecanica newtoniană, este privită ca o teorie superioară. Știința este o metodă folosită cu scopul de a acumula cunoștințe. Obiectivul metodei științifice este de a porni de la una sau mai multe ipoteze și a dezvolta o teorie validă. Acesta este un
Metodă științifică () [Corola-website/Science/297989_a_299318]
-
sunt exploatate 3 rute de troleibuze. În 2010 numărul inventar a troleibuzelor pentru pasageri constituia 37, inclusiv: 26 troleibuze de modelul „ZIU-682"; 3 troleibuze de modelul AKSM-20101, produse în Belarus ; 1 - Škoda 14Tr13/6M; 7 - VMZ-5298.00 fabricate la Uzine mecanică SA «Trans-alfa» din Vologda. Troleibuzele reprezintă principalul transport public urban și cel mai ieftin mijloc de deplasare. Prima rută de troleibuze fost dată în exploatarea în 1972 în direcția cartierul Molodova - Autogară, având o lungime de 15 km. În acea
Bălți () [Corola-website/Science/297395_a_298724]
-
trebui să i-o arate lui Dyson, care a recunoscut-o ca formulă pentru valorile proprii ale unei matrice aleatoare Hermitian. Acest lucru sugerează că ar putea fi o legătură între distribuirea numerelor prime 2,3,5,7,11, ... și mecanica cuantică.. Din 1957 până în 1961 a lucrat la Proiectul Orion, care propunea posibilitatea de zbura în spațiu folosind propulsia nucleară. Un prototip a fost demonstrat folosind explozivi convenționali, dar Tratatul interzicerii testelor nucleare în care a fost implicat și pe
Freeman J. Dyson () [Corola-website/Science/322273_a_323602]
-
înaltă aeroplanele și nave spațiale și că un gaz protector în multe întrebuințări industriale (că sudarea cu arc). Inhalând un volum mic de heliu, timbrul vocal uman se subțiază. Comportamentul Heliului-4 lichid este important pentru oamenii de știință care studiază mecanica cuantică (în particular fenomenul de superfluiditate) și pentru cei care studiază efectele pe care le are materia aproape de punctul zero absolut (precum superconductibilitatea). Heliul este al doilea element ușor și al doilea cel mai abundent element chimic în universul observabil
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
fermion al heliului-3 pentru obținerea bozonilor, în analogie cu perechile Cooper de electroni pentru producerea superconductivității. Heliul are în alcătuirea să 2 electroni care orbitează în jurul unui nucleu ce conține doi protoni și între doi și 10 neutroni (în funcție de izotop). Mecanică clasică nu poate descrie structura atomului de heliu deoarece nu se poate scrie o ecuație pentru două particule utilizând regulile acesteia. Însă există metode în mecanica cuantică ce explică compoziția să, valorile determinate astfel având o eroare mai mică de
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
unui nucleu ce conține doi protoni și între doi și 10 neutroni (în funcție de izotop). Mecanică clasică nu poate descrie structura atomului de heliu deoarece nu se poate scrie o ecuație pentru două particule utilizând regulile acesteia. Însă există metode în mecanica cuantică ce explică compoziția să, valorile determinate astfel având o eroare mai mică de 2% fațăa de cele obținute experimental. În aceste modele, electronii sunt ecranați, astfel că sarcina nucleară efectivă a fiecăreia este de 1,69 unități față de 2
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
scade exponențial de la un maxim în punctul central, exact la fel ca densitatea sarcinii propriului nor de electroni al heliului. Motivul acestei simetrii este simplu: perechea de neutroni și perechea de electroni din nucleu se supun exact acelorași reguli de mecanica cuantică că și perechea de electroni ai heliului (deși particulele nucleare se supun unor potențiale de legătură diferite), astfel că toți acești fermioni ocupă complet stratul 1s în perechi nici unul neavând un moment orbital angular, fiecare anulându-și reciproc spin
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
scade exponențial de la un maxim în punctul central, exact la fel ca densitatea sarcinii propriului nor de electroni al heliului. Motivul acestei simetrii este simplu: perechea de neutroni și perechea de electroni din nucleu se supun exact acelorași reguli de mecanica cuantică că și perechea de electroni ai heliului (deși particulele nucleare se supun unor potențiale de legătură diferite), astfel că toți acești fermioni ocupă complet stratul 1s în perechi nici unul neavând un moment orbital angular, fiecare anulându-și reciproc spin
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
sunt adesea folosite pentru a arăta unde este suprafață. Acest lichid incolor are o foarte mica viscozitate și o densitate de 8 ori mai mică decât cea a apei, care este doar o pătrime din valoarea așteptată de fizica clasică . Mecanica cuantică este necesară pentru a explica această proprietate și, astfel, ambele tipuri de heliu lichid sunt numite "fluide cuantice", ceea ce înseamnă că afișam proprietățile atomice pe o scară macroscopica. Acest lucru poate fi un efect al punctului de fierbere foarte
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
Mecanica cerească este o ramură a astronomiei și a mecanicii clasice care se ocupă cu studierea și descrierea mișcărilor obiectelor cerești, cum sunt stelele, planetele, asteroizii și cometele, cu ajutorul teoriilor fizicii și matematicilor. Domeniile fizicii cele mai direct vizate sunt cinematica
Mecanică cerească () [Corola-website/Science/329857_a_331186]
-
este o ramură a astronomiei și a mecanicii clasice care se ocupă cu studierea și descrierea mișcărilor obiectelor cerești, cum sunt stelele, planetele, asteroizii și cometele, cu ajutorul teoriilor fizicii și matematicilor. Domeniile fizicii cele mai direct vizate sunt cinematica, dinamica, mecanica clasică și relativistă. În Antichitate, se distingeau mecanica cerească de mecanica terestră, cele două lumi fiind, potrivit gânditorilor epocii, conduse de legi complet diferite (aici, pe Pământ, lucrurile cad, iar sus, pe Cer, ele „se plimbă”). Această concepție se integra
Mecanică cerească () [Corola-website/Science/329857_a_331186]
-
clasice care se ocupă cu studierea și descrierea mișcărilor obiectelor cerești, cum sunt stelele, planetele, asteroizii și cometele, cu ajutorul teoriilor fizicii și matematicilor. Domeniile fizicii cele mai direct vizate sunt cinematica, dinamica, mecanica clasică și relativistă. În Antichitate, se distingeau mecanica cerească de mecanica terestră, cele două lumi fiind, potrivit gânditorilor epocii, conduse de legi complet diferite (aici, pe Pământ, lucrurile cad, iar sus, pe Cer, ele „se plimbă”). Această concepție se integra în concepția ptolomeică a geocentrismului. În astronomie, Legile
Mecanică cerească () [Corola-website/Science/329857_a_331186]
-
ocupă cu studierea și descrierea mișcărilor obiectelor cerești, cum sunt stelele, planetele, asteroizii și cometele, cu ajutorul teoriilor fizicii și matematicilor. Domeniile fizicii cele mai direct vizate sunt cinematica, dinamica, mecanica clasică și relativistă. În Antichitate, se distingeau mecanica cerească de mecanica terestră, cele două lumi fiind, potrivit gânditorilor epocii, conduse de legi complet diferite (aici, pe Pământ, lucrurile cad, iar sus, pe Cer, ele „se plimbă”). Această concepție se integra în concepția ptolomeică a geocentrismului. În astronomie, Legile lui Kepler descriu
Mecanică cerească () [Corola-website/Science/329857_a_331186]
-
frecvențe de undă pe anumite materiale, cum ar fi metalele, care făcea ca electronii să fie scoși din aceste materiale numai în cazul în care lumina energiei cuantice era mai mare decât funcția de lucru din suprafața metalului. Expresia de „mecanica cuantică” a fost folosită pentru prima dată în Germania, ("Quantenmechanik") de către grupul de fizicieni Max Born, Werner Heisenberg și Wolfgang Pauli, la Universitatea din Göttingen la începutul anilor 1920, iar în anul 1924 a fost menționată în lucrarea lui Born
Istoria mecanicii cuantice () [Corola-website/Science/335126_a_336455]
-
Expresia „fizică cuantică” a fost folosită pentru prima dată în lucrarea lui Johnston „Universul lui Planck în lumina fizicii moderne”. Fizica, în accepțiunea actuală a termenului, a fost fondată la mijlocul al XIX-lea, ca sinteză a unor științe mai vechi: mecanica, optica, acustica, electricitatea și magnetismul, termodinamica și proprietățile fizice ale materiei. Sinteza a fost posibilă după ce s-a constatat că diferitele forțe ale naturii sunt legate între ele și că se pot transforma din una în alta din cauza faptului că
Istoria mecanicii cuantice () [Corola-website/Science/335126_a_336455]
-
termodinamica și proprietățile fizice ale materiei. Sinteza a fost posibilă după ce s-a constatat că diferitele forțe ale naturii sunt legate între ele și că se pot transforma din una în alta din cauza faptului că toate sunt forme de energie. Mecanica cuantică este teoria mișcării particulelor materiale la scară atomică. Ludwig Eduard Boltzmann a sugerat în 1877 că nivelele de energie ale unui sistem fizic, cum ar fi o moleculă, ar putea fi discrete. El a fost unul dintre fondatorii "Austrian
Istoria mecanicii cuantice () [Corola-website/Science/335126_a_336455]
-
a completat-o M. G. Krein. De asemenea, a demonstrat că cele cinci lunule reprezintă unicele lunule, în care pătrațele razelor arcului interior și exterior sunt într-un raport rațional. A aplicat funcțiile întregi de variabilă complexă în probleme de mecanică teoretică. Cebotarev a scris o serie de lucrări în diferite domenii matematice. Printre cele mai valoroase sunt: "Teoria algebraiceskih funcții" (1948) și "Autobiografia matematika", în care a expus cercetările sale.
Nikolai Cebotarev () [Corola-website/Science/326732_a_328061]