2,482 matches
-
În ciuda faptului că s-a spălat pe mâini, sub unghii și în cutele pielii bătute de vânt încă mai are pământ. — Aș putea să vorbesc cu mama. Ea gătește foarte bine. Te-ar putea învăța chestiile de bază. Îl privesc mirată, aproape râzând. — Adică tu ești de părere că ar trebui să rămân? Parcă nu mai devreme decât adineaori m-ai făcut escroacă. Scutur din cap, strâmbându-mă ușor de la crema de mentă. Trebuie să plec. — Păcat. Ridică din umeri. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
spre o plantă încâlcită de pe piatra veche, îngălbenită, cu flori de culoare gălbui deschis. Acum un an l-am pus. Mă uit la florile delicate cu interes. Deci așa arată caprifoiul ? — Dar iasomie nu există aici în zona asta, spune mirat. Ți se pare ție că miroase a iasomie ? — Ăă... îmi întind vag brațele. Poate că nu. Mai bine nu zic nimic de uleiul meu de baie Jo Malone în momentul ăsta. Și și mai bine, niciodată. În clipa în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pune în brațe o revistă. În spatele nostru, Trish deschide o sticlă de șampanie. O să-ți stea foarte bine. O fată atât de drăguță ca tine trebuie neapărat să-ți facă ceva la păr. Citește-ne și nouă previziunile. — Previziunile ? zic mirată. — Horoscoapele ! Annable țâțâie din buze. N-o prea duce capul, așa-i ? adaugă în șoaptă către Trish. Nu prea, murmură Trish discretă. Dar spală senzațional. Deci asta înseamnă să fii o femeie care se respectă. Să stai cu bucăți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sunt deja ocupate. Ei, nu contează. Putem să stăm aici. Mă cocoț pe un butoi vechi - dar Nathaniel a pornit deja spre ușa pub-ului. Și... ce ciudat. Toată lumea se trage înapoi și-i face loc să treacă. Îl privesc mirată cum scoate din buzunar o legătură imensă de chei, după care se uită în urmă după mine. — Hai, îmi face semn cu un surâs. E timpul să deschidem. Nathaniel are un pub ? — Ai un pub ? zic, după ce agitația inițială se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pahar. Îmi face cu ochiul. Cum se numesc cinci mii de avocați pe fundul oceanului ? — Un început ! Cuvintele îmi ies din gură înainte să le pot opri. Ar trebui să... putrezească toți. De tot. În iad. Se așterne o tăcere mirată. Îi văd pe Eamonn și pe Nathaniel ridicând din sprânceană unul către celălalt. OK. Schimbă subiectul. Acum. — Deci ! Ăă... Mă întorc repede către un grup de lângă tejghea. Vă servesc cu ceva ? Până la sfârșitul serii am pus cam patruzeci de pahare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
spunem bocete, zic. Doar ne vedem de viață mai departe. Așa suntem noi, londonezii. Ne vedem de viață mai departe. Știu cum sunt londonezii. Nathaniel se strâmbă ușor. Am locuit și eu la Londra o vreme. Mă holbez la el mirată, la lumina lunii. Nathaniel a locuit la Londra ? Încerc, fără succes, să mi-l închipui cum se ține de bară în metrou, citind Metro. — Pe bune ? zic într-un final, și el încuviințează. — Și nu mi-a plăcut deloc. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
rog să-mi faci legătura cu Guy Ashby ? Știu că ne-am certat. Dar e singura persoană care-mi vine în minte acum și care cred că ar fi în stare să mă ajute. — Guy e la Hong Kong, spune Lara mirată. Nu știai ? — Aha, zic, cu inima-n gât. Nu. Nu... știam. — Dar sigur are BlackBerry-ul cu el, adaugă ea săritoare. Ai putea să-i trimiți un e-mail. — Da. Trag aer în piept adânc. Da, poate că așa am să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
găsind un panou care nu e bine prins în tavan, dându-l la o parte, și târându-mă prin sistemul de ventilație. Sau aș putea să iau liftul. Ajungem la bucătăriile atașate zonei de protocol și mă uit în jur mirată. Habar n-am avut că există așa ceva aici. E ca și cum aș intra în culisele unui teatru. Bucătarii șefi se agită de zor la aragazurile profesionale, iar chelnerii mișună în uniforme care-ți sar în ochi, cu dungi albe și verzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Aș dori să obțin un interviu în exclusivitate de la dumneavoastră. „De ce am ales Cotswolds ca ascunzătoare secretă” - genul ăsta de chestie. Îl fixez fără expresie vreme de câteva secunde. — Ăă... ce tot spuneți aici ? — Nu l-ați văzut ? Pare sincer mirat. Bănuiesc că aceasta sunteți dumneavoastră, nu ? Întoarce ziarul cu fața spre mine și, în clipa în care îl zăresc, mi se strânge stomacul. E o poză cu mine. În ziar. Cu mine. E fotografia mea oficială de la Carter Spink. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mâinile de cap. Samantha, mi-e teamă că nu înțelegi postura fericită în care te afli. Ți s-a oferit parteneriat egal. Ceea ce înseamnă că practic poți să ceri orice salariu dorești. Tu ai controlul ! Poftim ? Mă uit la el mirată. Ce vrei să spui ? Guy nu mai are forță să continue. Își dă ochii peste cap, de parcă ar cere ajutorul Dumnezeului Avocaților. — Îți dai seama, spune grijuliu, ce furtună ai stârnit ? Îți dai seama cât rău ai făcut imaginii firmei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Da. Încerc să-mi vin în fire. Păi... da. Poate că și eu am simțit la fel. Mă joc cu fusta. Dar chestia e că... am întâlnit pe cineva. Aici. — Pe grădinar, spune Guy fără să clipească. — Da ! Ridic ochii mirată. De unde... — Niște ziariști vorbeau despre asta afară. — A. Mă rog, e adevărat. Îl cheamă Nathaniel. Simt că mă înroșesc. E... un tip foarte drăguț. Guy se încruntă de parcă nu înțelege ce vreau să spun de fapt. — Dar e doar o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
-l iubesc. Nu știu de ce nu mi-am dat seama până acum, de ce nu i-am spus-o niciodată. E atât de evident. E limpede ca lumina zilei. — Eamonn ! strig agitată când mă sunt în apropiere, și el ridică ochii mirat de la paharele pe care tocmai le adună. Trebuie să vorbesc cu Nathaniel. E aici ? — Aici ? Eamonn pare că a rămas fără grai. Tocmai l-ai ratat. A plecat deja. — A plecat ? Mă opresc gâfâind. Unde ? — Să vadă ferma aia pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
S-au dus. Și nu sunt prietenii mei. I-am dat una lui Guy, adaug mândră. Nathaniel își dă capul pe spate și râde. — Deci te-au concediat. — Eu i-am concediat pe ei, îl corectez. — Chiar așa ? spune Nathaniel mirat. Întinde mâna, dar nu i-o iau. Dincolo de toată bucuria mea, sunt încă afectată. Nu mi-a trecut supărarea. Nu mă pot preface că totul e OK. — Ți-am primit biletul. Ridic privirea către el și îl văd că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
orientare atunci când vine momentul să transforme ce-a văzut în cunoaștere. Datorită siguranței inconștiente cu care durata vieții a ajuns să-l înzestreze, pronunță fără ezitare numele culorilor cărora le zice elementare și complementare, însă pe dată se pierde, perplex, mirat, când vrea să formeze cuvinte servind drept etichete sau distihuri explicative pentru ceva care atinge inefabilul, indicibilul, pentru culoarea care abia se naște, creată de mâini și de degete, cu asentimentul, complicitatea, și adesea surpriza propriilor ochi, și care probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
exact, matematic, regulat, o pendulă biologică, ca să spunem așa, dacă ar fi avut cea mai mică îndoială nu l-ar fi pus la curent pe Marçal, și acum ce să facă, tatăl ei așteaptă un răspuns, tatăl ei o privește mirat, nici măcar n-a zâmbit la gluma cu infirmiera bărboasă, pur și simplu nu l-a auzit, De ce-ai roșit, e imposibil să răspundă că nu e adevărat, că n-a roșit, în curând, da, va putea s-o spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
ieși. Frunzișul compact al dudului negru reținea cu fermitate noaptea, nu-i va da drumul prea curând, prima rază a zorilor va mai întârzia cel puțin jumătate de oră. Se uită spre cușcă și își roti ochii de jur împrejur, mirat că nu vede câinele. Fluieră încet, dar Găsit nu se arătă. Olarul trecu de la surpriza perplexă la o neliniște explicită, Nu cred c-a plecat, nu cred, murmură. Ar fi putut să strige numele câinelui, dar nu voia să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
și... astea. Înșfac la întâmplare câteva litere mari de lemn dintr‑un coș alăturat și i le dau. Ea surâde și le pune pe hârtia cerată, una câte una. — P... T... R... R. Se oprește și se uită la litere mirată. — Voiați să compuneți numele „Peter“? Of, Dumnezeule mare. Chiar trebuie să existe întodeauna un motiv ca să cumperi ceva? — Ăăă... da, zic. Pentru... finul meu. Are trei ani. — Mulți înainte! Poftiți. Două E‑uri și luăm înapoi un R... Se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Michael Ellis, strângându‑mi mâna cu un licăr în privire și așezându‑se în fața mea. Becky și cu mine am fost la sală împreună ieri. Dar dimineață nu te‑am mai văzut, parcă. — Dimineață? zice Luke, aruncându‑mi o privire mirată în timp ce se așază iar. Parcă mi‑ai spus că azi e închis la sală. La dracu’!. — A. Îhm, păi... Iau o gură mare de băutură și îmi dreg glasul. Când am zis că e închisă, am vrut să spun că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
oribil că o să‑mi spună să‑mi văd de treaba mea. Dar el își trece mâinile prin păr, expiră adânc și ridică privirea spre mine. — Ai dreptate. Adevărul e că unul dintre susținătorii noștri financiari e cam iritat. — A, zic, mirată. De ce? — Pentru că s‑a răspândit un nenorocit de zvon cum că am fi pe punctul de a pierde Banca Londrei de client. — Serios? Mă uit la el și simt cum mă ia cu fiori pe șira spinării. Până și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
filmului! Da! Și pe urmă ea o să devină cea mai bună prietenă a mea și o să mergem împreună la cumpărături și la diverse, poate o să ne petrecem chiar și vacanțele împreună... — Hei, zice o voce veselă, iar eu ridic privirea mirată și‑l văd pe Michael Ellis trăgându‑și scaunul la altă masă. — A, zic, smulgându‑mi cu greu mintea de pe o superbă plajă în amurg, la Malibu. A, bună. Nu vrei să vii la masa mea? Îi arăt scaunul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
zis, spune Michael. Și sper din suflet că chiar așa e. Tot ce zic eu e că... Se oprește, pentru că un portar în uniformă s‑a oprit lângă masa noastră. — Domnișoară Bloomwood, zice. Am un mesaj pentru dumneavoastră. — Mulțumesc! spun, mirată. Deschid plicul pe care mi‑l întinde și scot din el o coală de hârtie - e un mesaj de la Kent Garland, de la HBLC. — Ei! zic, fără să‑mi pot opri un surâs victorios. Se pare că cei de la HBLC n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mentale despre fiecare haină, apoi cobor iar la parter și încep să‑mi adun toate variantele posibile. O jachetă Calvin Klein... și o fustă... — Scuzați‑mă... O voce mă întrerupe tocmai când iau o bluză fără mâneci și mă întorc mirată. O femeie în costum negru cu pantalon îmi zâmbește. Aveți cumva nevoie de o mână de ajutor? O, mulțumesc! zic. Dacă ați putea să îmi țineți și mie astea.. Îi întind hainele pe care mi le‑am ales deja și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
termină de vorbit. Păi, văd că nu ești acasă, așa că sper ca ceea ce voiai să‑mi spui să se fi rezolvat deja... — Bex! Glasul lui Suze aproape că‑mi sparge timpanul. O, Doamne, Bex, unde ai fost? — În oraș, zic, mirată. Și pe urmă am dormit. Suze, ce s‑a... — Bex, niciodată n‑am spus vorbele alea! mă întrerupe, foarte supărată. Trebuie să mă crezi, n‑aș zice în viața mea așa ceva. Au întors totul cum le‑a convenit. I‑am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Mă reped în hol, deschid o valiză și scotocesc după punga de la Kate’s Paperie. Scot o felicitare din teanc, scriu repede în interiorul ei „Pentru Suze, cu dragoste, Bex“ și revin în bucătărie, lipind plicul. — E pentru mine? zice Suze mirată. Ce e? — Deschide‑o! Rupe grăbită plicul, se uită la poza cu niște buze strălucitoare, unite cu un fermoar, și citește mesajul tipărit: Coleguța mea dragă, secretul tău e în siguranță. — Uau! zice, făcând ochii mari. Cât e de mișto
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mâna mea scurt, apoi și‑o retrage, pentru a lua o mușcătură din sandviș. Așa, acum hai să trecem la afaceri. Simt că ia cu nervi la stomac. Îl știi pe producătorul nostru, Barry, nu? — Sigur că da, zic, ușor mirată. Ce cred, că am și uitat numele producătorului? — Ei, i‑a venit o idee foarte interesantă. Zelda îmi zâmbește larg, și îi zâmbesc și eu. El crede că telespectatorii de la Cafeaua de dimineață ar fi foarte interesați să audă despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]