2,466 matches
-
Îmbrăcat, dar și-ncălțat, parașutistul! Va fi aflat el, de cine știe unde, că cel mai bine pe lumea asta, după ce vii cu parașuta, e să te predaite lui Moș Iacob al meu... - Idite, idite!, Îi strig Rusului Îmbrăcat și-ncălțat, arătându-i, În ograda lui Moș Iacob, banca de lemn de la peretele saraiului. Sidite, sidite!, Îl Îndemn, cu toate că el e tot În curtea noastră. Moș Iacob, venite, venite!, Îi explic, În limba lui. Necunoscutul Înțelege ce spun - doar rusește vorbesc! (poate cu accentul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Firește: din calidor. Începând cu Moș Iacob, vecinul și bunicul meu adoptiv: Mătușa Domnica nu-mi apare ca, și ea, bunică, doar ca baba-lui-Moș-Iacob. Deși prezentă, mi-a fost absentă din concretețea spațiului meu: curtea școlii, deci a noastră și ograda gospodăriei din stânga, de care ne despărțea - mai degrabă unea - un gard cu pârleaz. Cât ținea timpul frumos, baba lui Moș Iacob era În deal, la lucru. Firește, Moș Iacob, premarele comunei trebuia, zicea el, să fie mereu la datorie, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
avea el de-pregătire, de-așteptare, de-promisiune. Apoi răspunsul lui: - Hă! Răspuns pe măsură: Moș Iacob Îl Împroșca, Îl Împușca, Îl detuna; scurt, pătrunzător - dar... rotund la capăt, bont (n-avea el nevoie de ascuțiș, ca să străbată aerul dintre ograda lui și calidorul nostru desigur: după ce mai Întâi ocolise de trei ori pământul). Îl păstrez aici, la inimă... Chiar dacă nu era văzut În acel moment - bătrânul putea fi În casă, după casă, În sarai, În beci, În grădină, nu conta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
multe și toate gata-gata să cadă (dacă nu le țineam eu, ucenic al lui Moș Iacob). Din această pricină (bătrânul zicea, mereu: «Măi, de-aș avè eu paisprăzece mâni...»), totul trebuia să se petreacă În liniște: Punea pe pământ, În mijlocul ogrăzii, fundul-de-jos al viitorului poloboc; Îl Încorona (tot pe jos) cu trei sau patru cercuri, concentrice depindea numărul de mărimea butoiului - și zicea, cu degetul la musteață: - Șșșșșt! Să nu ne-audă... Să n-audă doagele și cercurile că avem noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ori otrăvit ori schilodit ori Înecat ori... - Da se poate, doamnă...? La urma urmei, mama Își turuia fără convingere rolul de mamă și de Învățătoare - fiindcă, unde eram eu toată vremea, În afara claselor și a recreațiilor la Moș Iacob În ogradă - dacă nu „pe câlburi”: pe islaz, la gârlă, În pădure...? Dar aceasta fiind menirea mamei, menirea mea era s-o ascult (cu urechile, se-nțelege...). O porneam de-acasă cuminți și echipați, adică Încălțați. De cum părăseam satul, Înainte de a ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
s-au strâns toți cei care nu mai sunt copii; și toți cei care-au fost cândva copii, acum având ei copii - aproape toată suflarea din sat. E atâta omenire, Încât unii s-au urcat pe garduri, alții cântă din ograda lui Moș Iacob, iar glasurile lor vin târziu, ca Ecoul pe care de la tata l-am Învățat, pe patru voci, la Corul Școlii. Așa. Fiindcă iarăși e Crăciun pe lume. «Ca Înainte», spun cei mari și eu știu că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
-l atingeau cu mâna pe umăr pe acel cutare, gata-iertatul după aceea schimbau locurile), Întâi bătând cu toiegele În poartă, asta Însemnând că gazda să-și lege câinii (care, de Crăciun, erau legați cu toții, după casă); apoi tropotind sonor prin ogradă și tropotind pe treptele care duceau pe prispă (sau cerdac - sau chiar calidor); și după aceea tropotind Îndelung, șușotind tare În dreptul unei ferestre - În sfârșit, Întrebând: - Primiți colindători? Nu mai așteptau răspunsul din casă, Întrebarea fiind primul viers din colindă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
a venit rândul, e prea rece, Încolo, după Paște. Care Paște? Paștele mă-si, cum zice tata; de viața-asta. De aici, din calidor, se vede limpede lumea din Mana: oamenii nu-și mai află capul de-atâta treabă. Ciocănesc-bocănesc prin ogrăzi, pe sub șoproane, umblă prin vecini, tare grăbiți: au nevoie de câte o unealtă, de câte-o țigară (până mâne...), de un sfat. N-au ce repara, decât dacă mai Întâi strică singuri, ca să aibă sămânță de vorbă, dreseseră totul, Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
infantilă extrem de ascuțită. Primele contacte cu moartea copiii (mai cu seamă cei crescuți la țară) le au prin intermediul vietăților care nu cuvântă: de la strivirea furnicilor sub tălpi ori incendierea omizilor păroase până la crimele domestice cărora le sunt supuse animalele din ogradă. Există și acum în sat un soi de botez al sângelui, cine știe ce rămășiță păgână pe care sțau altoit muguri creștini: îmbărburatul. Băieții care asistă la tăierea porcului sunt mânjiți, închipuinduțse o cruce, pe frunte, bărbie și obraji cu sângele fierbinte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
un asemenea reflex, o asemenea precizie o au și vacile care se întorc de la cireadă și se opresc fără greș la poarta stăpânului lor, așteaptă să li se deschidă sau pur și simplu împing poarta cu cornul și intră în ogradă, traversează curtea și se opresc la iesle, caută cu botul acolo, știind că vor găsi brațul de iarbă. Acum, de câte ori se gândea la perioada aceea, se năștea imediat, prin asociație, imaginea unui tunel străbătut în viteză, cu suflul drămuit, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
vin chinezii, eventual marțienii!). Până să ne spună dl. Friedman că n-o să ne poarte de grijă NATO și UE, trebuie să constatăm că este necesar să ne apărăm de noi înșine și să ne facem curat singuri în propria ogradă! Dar numai 142 uniți și conștienți că de noi depinde aproape totul, inclusiv știința folosirii conjuncturilor favorabile. Până nu vom gândi cu propriul cap și nu vom merge la urnă în cunoștință de cauză, România nu va avea cap. Dar
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
vin chinezii, eventual marțienii!). Până să ne spună dl. Friedman că n-o să ne poarte de grijă NATO și UE, trebuie să constatăm că este necesar să ne apărăm de noi înșine și să ne facem curat singuri în propria ogradă! Dar numai 142 uniți și conștienți că de noi depinde aproape totul, inclusiv știința folosirii conjuncturilor favorabile. Până nu vom gândi cu propriul cap și nu vom merge la urnă în cunoștință de cauză, România nu va avea cap. Dar
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
zic Întruna: nu te pune, dacă poți, cu lihniții. Când ieșeam dân debaraua dă 0,60, care acolo mi-au dat, pă straiu dă urs care mă năbușea, o legumă stătută și un carcalete cu molan, m-am ciocnit În ogradă cu târlanu, care nici când l-am salutat n-a răspunsără. Da vezi carvazică ce ie azardu: unșpe zile, nici mai mult, nici mai puțin, la fix, a zăcut hoitu În odaia mare, de dă În prima ogradă, după obicei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ciocnit În ogradă cu târlanu, care nici când l-am salutat n-a răspunsără. Da vezi carvazică ce ie azardu: unșpe zile, nici mai mult, nici mai puțin, la fix, a zăcut hoitu În odaia mare, de dă În prima ogradă, după obicei. Știți doar matale că la cei care au mas acolo li se furlandisesc talentele la cap; de-un paregzamplu, Paiu Fioros, care cerșeștorește dă pamplezir, deși unii zic c-ar fi milionist. La Început a plouat cu profeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
n-am servit prima masă, și suspicionat dă Juana Musante, care zicea că staționam pă terasa-coperiș din tenechea la zulit rufșoarile puse la uscat. De-mi fac socoteala, cade ceru. Chiar la șapte În zori, ruralu a ieșit Încliftat În ogradă, care Zarlenga tomna o da cu târnu. Vă credeți c-a luat baremi o clipă seama că ălălant iera cu măturoiu-n ghiară? Zexe. I-a vorbit ca terfeloaga dășchisă; io n-am auzit ce ziceau, da Zarlenga l-a bătut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Îngrop șapte zile pă săptămână În debara. După trei zile, Fainberg mi-a zis că gata, puteam să mă car, fincă Pardo s-a cărăbănit liber, fără să deie banu, și a luat cu el toate tiriboambile din a treia ogradă (cu excepția ăleia d-o ținea Fainberg În caraiman). Io pă loc mi-am zis că avea o idee fixă cu ventilația și d-aia copsese gogoașa, așa c-am rămas pă loc ca patriarhu, până s-a trecut săptămâna și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
astupuș la gingivită cu bomba că-l fișasem și, chiar de să stravestește În mustăcios, io tot Îi aflu semnalmentile. Zicând și luând În considerație care sofrageria Îmi venea oareșcum strâmtă, am scos mașinuța dă gătit cu lemne tomna În ograda dă lăut rufșoarile, mi-am mutat panamaua În dormitor, mi-am pus derieru-n balansoar, am aprins o Salutaris, pă care hodorogu nu se-ndura să mi-o cadorisească și, distribuindu-mi toate picioroangele p-un răftuleț dă pitchpin plin stup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ușă, și-arătau o moacă așa dă tristă, că pă loc șteam că nu sosise răspunsu; da aia nu mă făcea să renunț la Înterogatoriu lor adânc și să le cer pă daiboj să-și golească gentoiu ba În prima ogradă, ba În antree, ca să savurez chiar bomba cu plicu așteptat. Da n-a sosit, mama mă-sii! În loc dă aia, a sunat telefonu. Era Fafarello, care Îmi da Întâlnire chiar În seara aia la localu propiu a lu Munro. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Spațiu În interiorul caselor din Spania sau din America Latină, Închis cu pereți sau galerii și lăsat descoperit. Decorat cu faianță, gresie, plante ornamentale, mici fântâni sau palmieri, după zonă, la casele de țară este situat Între edificii și ține uneori rolul ogrăzii. Pava sau pavita. Vas special din metal smălțuit, cu mâner În partea superioară, capac și cioc, folosit la Încălzirea apei. Pavesa. Supă de carne cu (uneori) usturoi, crutoane și ouă. Payró, Roberto J. Jurnalist și scriitor (1867-1928), reformist argentinian, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
la el veneau doar inși în poziții subalterne, la cei aflați în ierarhie mai sus Mihail mergea singur, era mai sănătos, mai folositor și pentru el și pentru Serviciu. Nu era bine ca șefii să-ți cotrobăie cu privirea prin ogradă. "Înțeleg, prințe, că dețineți informații de primă mînă în ceea ce privește, hm, soarta domnului Bîlbîie... Sper să nu fiu greșit interpretat, dar nu văd..." Șerban Pangratty zîmbi cu un aer de îngăduință, făcu im gest evaziv cu mîna, de parcă ar fi vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
veselie, bucuria aceea a lui de a trăi care în fața mea îl stăpânea ca mai înainte. Și astfel, în această stare de spirit, îmi spuse că înainte de primul război bunicul lui, preot în sat, a pățit ceva... au intrat în ograda lui unguri călări, au pus mâna pe el, au tras butucul de tăiat lemne în mijlocul bătăturii, l-au pus cu gâtul pe el și (și aici Codrin scoase un scurt șuierat) i-au tăiat gâtul cu securea. Tata era de
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
distanță de cincizeci de ani între momentul redactării și cel al publicării. După jumătate de veac, promit să dezvălui curiosului de pe forumul plin de nickname-uri toate numele implicate. N-ar fi rău însă ca până atunci să-și curețe puțin ograda electronică de înjurăturile anonime. Al doilea motiv îl găsesc în nivelul de reprezentativitate, generalitate a unor fapte, reacții, atitudini pentru mine dezamăgitoare. Mai trist decât faptul că sora mea mai mare s-a purtat astfel este faptul că eu anticipam
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
pe ea. Un câne se năpusti hămăind de lângă coliba jitarului; în urmă, ieși și românul, își repezi căciula pe ceafă și cătă lung în urma străinului; apoi își repezi căciula pe ochi și intră liniștit în colibă. Focuri vioaie pâlpâiau în ogrăzi; capete mirate de copii ieșeau prin spărturile gardurilor. Călărețul se opri la rateș și descălecă. Era un om voinic, bine legat, în puterea vârstei, cu mustăți stufoase și cu ochi pătrunzători; umbla îmbrăcat cu straie cenușii de șiac și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
o pânză mare de in. Cofa goală, lângă ușă; toporul alături. O icoană cu candela stânsă, la răsărit. Toate erau cu grijă așezate, dar toate miroseau parcă a singurătate și a pustiu. Noaptea cucerise hanul singuratic. Am vrut să cercetez ograda, dar mi-am închipuit că zadarnică îmi va fi munca, de vreme ce, de atâta timp, nimenea nu mi-a răspuns, nici nu mi-a ieșit înainte. Eram flămând și însetat și tulburarea mă adusese într-o ciudată stare. Căutam să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
spre pământ. Pe urmă se împăcau și dădeau vecinilor lămuriri: Ce să facem? dacă n-avem copii... Dintre vecini, prietinul de aproape al polițaiului era cuconul Gheorghieș Horga, directorul Prefecturii, mijlociu, sprinten și mare amatior de cucoși și de găini. Ograda lui era plină de tot soiul de cobăi, și dimineața domnul Horga se scula cel dintăi, ca să vadă bătăliile dintre cucoși. Peste zi povestea prietinilor asalturile și vitejiile împintenaților săi, cu amănunte și înflorituri. Cucoana Caliopi era acuma sură pe la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]