3,245 matches
-
să semene cu tinerii, tinerii adulți „refuză” să crească, în timp ce piața „consumului regresiv” se dezvoltă din ce în ce mai mult, refuzul de a se maturiza începe să se manifeste tot mai de timpuriu, iar tinerii adulți par a voi să trăiască într-o perpetuă prelungire a copilăriei sau a adolescenței lor. Cum trebuie interpretat un atare fenomen? Philippe Muray, care cultivă hiperbola catastrofistă în numele fidelității față de realitate, n-a ezitat să recunoască în aceste manifestări una dintre formele „grădiniței universalizate”, simptomul decesului ființelor umane
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
la nivel de masă. O mutație capitală, ce poate fi interpretată ca radicalizare a logicii-modă care, abia schițată în faza II, ajunge acum la apogeul său. Nu doar seducție a bunurilor de confort, ci, pe deasupra, logică a varietății, a înnoirii perpetue, a diferențierilor marginale constitutive de secole ale modei vestimentare. Într-adevăr, „sistemul modei desăvârșite” comandă funcționarea pieței în faza III7: o organizare-modă de-acum înainte de tip hipermodern sau hipermarketing. Reorientările marketingului în marea desfaceretc "Reorientările marketingului în marea desfacere" Strategiile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
economie bazată pe „complotul modei”, pe degradarea calității, pe viciile voluntare de construcție 16. Deși universul III al mărfii moderne accelerează și mai mult implementarea logicii-modă a producției, el a transformat totuși economia prin aceea că a reușit să combine perpetua nepermanență cu principiul calității. Sub impulsul concurenței, industriașii și-au fixat ca obiectiv „zero defecte” și „calitate totală”; exigențele crescute în materie de durabilitate, de securitate, de fiabilitate a produselor s-au exprimat pretutindeni. Departe de a fi considerată un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
afișată este de a elibera principiul plăcerii, de a smulge omul dintr-un întreg trecut de privațiuni, de inhibiție și de ascetism. Gata cu poruncile disciplinare și rigoriste, este momentul clamării dorințelor materiale, al celebrării divertismentului și consumului, al desfătării perpetue în plăceri private. Faza II corespunde lansării pe orbită a unui individualism de masă, hedonist și consumerist. Hedonism individualist care s-a concretizat în noi practici de consum, acesta devenind una dintre principalele preocupări ale individului. Creșterea însemnată a cheltuielilor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
al voluptății pasionale. În mod evident, această fază și-a trăit traiul, spiritul revoluționar nerezistând farmacelor Edenului consumerist. S-a edificat o cultură nouă care substituie visurilor de discontinuitate istorică un cult al înfloririi persoanei, al calității vieții, al sănătății perpetue. Înseamnă aceasta dispariția oricărei opoziții față de lumea mărfii, triumful unei omeniri total integrate, fără discordanțe și fără antagonisme? Nici vorbă. Departe de a asista la impunerea unui univers marcat de aprobarea generalizată a condițiilor de viață, suntem martorii unui fel
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
oare faza III să asigure triumful definitiv al „omului-masă”, al acelui „om mediocru” denunțat de Ortega y Gasset, incapabil de efort, de exigență, de depășire de sine și care, răsfățat de istorie, se mulțumește să fie ceea ce este, într-o perpetuă imanență 19? Nu cred. Chiar și „ultimul om” pe care l-ar putea reprezenta hiperconsumatorul se angajează să facă mai mult, să „crească”, să trăiască și pentru altceva decât pentru securitate și divertisment. Lupta pentru recunoaștere, dorințele de autodepășire n-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
1960, o temă se bucură de mare circulație printre intelectuali: este vorba de faimosul „blestem al abundenței”. Anatemele contra societății abundenței proliferează, hrănindu-se din ideea conform căreia „mecanica infernală” a nevoilor îl condamnă pe consumator să trăiască într-o perpetuă stare de lipsă, să-și vadă liniștea și adevăratele bucurii cedând locul unei nemulțumiri cronice. Închis în universul lucrurilor, încercând o teribilă sete de bucurii și de nou, dorind mereu mai mult decât își poate oferi, neoconsumatorul este sclavul unui
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
în privința bunăstării psihologice. „Medicalizarea existențialului”40 nu-i atât răspunsul la dictatura performanței, cât efectul puterii imaginarului bunăstării și a calității vieții înglobând de-acum înainte și domeniul psihicului. Consumul paliativtc "Consumul paliativ" Ce anume îl menține pe hiperconsumator în perpetuă mișcare? Și în această febră a cumpărăturilor, care este locul țelurilor performative ale sinelui? Acestea ne sunt prezentate ca preponderente: or, ele nu constituie decât o picătură în fluxul imens al hiperconsumului. Torentul consumerist este alimentat de factori de un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
niște dorințe de orientare inedite, căutări ale unui „altfel” în raport cu mirajele și cu centralitatea consumului. Să nu fim atât de naivi încât să credem că aceste „disidențe” vor fi suficiente pentru schimbarea orientării: ele semnalează doar că înmulțirea și reînnoirea perpetuă a bunurilor de piață nu pot fi considerate unica sau principala vocație a omului. Va veni o zi când căutarea fericirii în consum nu va mai avea aceeași putere de atracție, aceeași pozitivitate: preocuparea pentru realizarea sinelui va sfârși prin
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
politique du pire, Textuel, Paris, 1996. 33. Anne Godignon, Jean-Louis Thiriet, „De la servitude volontaire. Réflexions sur l’agir moderne”, Le Débat, nr. 59, martie-aprilie, p. 150. 34. Pascal Bruckner, L’euphorie perpétuelle, Grasset, Paris, 2000, p. 113 (trad. rom. Euforia perpetuă: eseu despre datoria de a fi fericit, Trei, București, 2000). 35. Pascale Weil, A quoi rêvent les années 90, ed. cit. 36. Jean-Claude Hagège, Séduire. Chimères et réalités de la chirurgie esthétique, Albin Michel, Paris, 1993, pp. 83-99, 158-162. 37. Conceptul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
și neputința hiperconsumatorului 42 Medicalizarea consumului 43 Stăpânirea corpului și deposedarea 45 Hipermaterialismul medical 47 3. Consum, timp și joc 50 Consumul ca divertisment și călătorie 51 Hedonism, divertisment și economia experienței 51 Actul cumpărării ca plăcere 55 Febra schimbării perpetue 56 Consumul, copilăria și timpul 58 Întinerirea experienței trăite 58 Nostalgie și dor de insignifianță 62 4. Organizarea postfordiană a economiei 64 Economia varietății 66 Extinderea gamelor și producția la comandă 66 Reorientările marketingului în marea desfacere 69 Goana după
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
raporturile ei cu educația (1934). Ingeniosul pedagog susținea un sistem de predare-învățare bazat pe intuiție, printr-o ,,ridicare” continuă a elevului din abstractul noțiunilor și ideilor transmise în concretul-empiric-palpabil: ,,Procedarea exagerată empiristă este antipsihologică, fiindcă ține spiritul într-o inerție perpetuă, în planul amănuntelor fără sistem, nesocotind spontaneitatea creatoare, exact ca în cazul învățământului memorial-abstract.” Pedagogul ieșean propunea o analogie între treptele formale herbartiene în devenirea educogenă a copilului și cerințele principiului adaptării actului didactic la specificul etapelor de vârstă. În
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
de Fete din Chișinău la care s-au alăturat și fostele eleve de la liceul Regina Maria și Prințesa Dadiani, sărbătoreau la 21 noiembrie hramul capelei Școlii Eparhiale. La biserica Precupeții Noi Pr. N. Cozma (decedat 1996), profesoara Veronica Banda premiantă perpetuă, corul care ajunsese la 150 persoane, reînviau tradițiile de acasă, amintirea anilor de școală. Au trecut peste 50 ani și la biserica Precupeții Noi și astăzi la ziua de hram, eparhialistele care au mai rămas continuă cu aceeași nostalgie tradiția
ALBUM CONSEMNÃRI REPORTAJE 1989 - 2002 by Dr. Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/817_a_1725]
-
violată, literele care se desprind din sloganul de pe combinat (și bineînțeles că strivesc un muncitor), compulsia de a băga în film tot ce se vede la televizor (gripa aviară, căpșunarii) toate astea indică un regizor care apocalipsează-deci-există într-un 1990 perpetuu. în al treilea rînd, nici măcar nu sînt sigur că isteria asta mai e autentică. Atunci cînd Daneliuc folosește o imagine atît de obosită ca aceea a muncitorului strivit sub o literă din Republica Socialistă Romînia, mi-e greu să nu
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
România deține acel trunchi viguros, stabil, care semnifică vocația istorică a unei națiuni. Așa cum arată în interior țara noastră, ne putem încumeta la aspirații de mare anvergură. Socialismul, anunțat de multă vreme ca societate a viitorului, comunismul, evocat ca ideal perpetuu, se dovedesc nu numai realizabile, ci chiar începute, aflate în faza de perfecționare.“ (Flacăra, 1 septembrie 1973) „A sosit vremea să adâncim toate acestea în dezbateri temeinice, așa cum de altfel am început să facem - urmând îndemnul secretarului general al partidului
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
acestei țări de vis Unde-n rotundul faptei ești înscris.“ („Urare simplă“, România literară, 21 ianuarie 1982) „Figura-i luminată cu ochi ce văd departe, Un dar frumos al harnicei naturi, Și blânda energie ivită-n trăsături, E un model perpetuu pentru arte. Iar forța ce emană din nobila-i ființă Și concentrarea care se așterne în priviri, Materiei să i afle secrete pâlpâiri, Rămâne un model pentru știință.“ („Cu glasul Țării, La mulți ani!“, Scînteia, 7 ianuarie 1984) „Acela pe
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
la evoluția spirituală necesară. Este vorba de operele din literatura română și universală, precum și unele cărți contemporane. Nu exclud nici cărțile cu tematică religioasă, care se adresează și ele sufletului nostru avid de cunoaștere și de reîmprospătare a cunoștințelor amenințate perpetuu de uitare. De ce ar avea nevoie oamenii de cultură? Nu pot trăi oare fără ea? E ca și când ne-am întreba de ce are nevoie omul de educație. Pentru că, în opinia mea educația este legată de formarea noastră intelectuală până la o anumită
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
a face cu un deficit de speranță, cu declinul idealului utopic al începuturilor. În continuare se apreciază că „este de-acum orbitor de clar că revoluția tehnologică afectează datele esențiale ale ecuațiilor sociale, iar economiile planificate se zvârcolesc într-o perpetuă neputință de a ține pasul cu noile cuceriri ale informaticii. Nu greșea, cred, profesorul Seweryn Bialer, de la Universitatea Columbia din New York, atunci când remarca anacronismul simbolului însuși al comunismului. Secera și ciocanul sunt unelte ale unei alte epoci, mărturii ale trecutului
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
muncii, valoarea producției pe care o dă fiecare muncitor în parte. Orice încercare de a spune că este necesar să oprim creșterea economică stârnește proteste din partea celor care cred că aceasta i-ar condamna pe cei săraci la o sărăcie perpetuă. Ca o ironie a sorții, argumentul după care bunăstarea săracilor depinde de creșterea economică vine mai ales din partea experților în probleme de dezvoltare, a economiștilor, finanțiștilor, conducătorilor de corporații și a altora care nu și pun problema zilei de mâine
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
stipulau propria lor creație. Legislatorii din New Jersey și Delaware au trecut în fruntea acțiunilor de slăbire a drepturilor cetățenilor de interveni în afacerile corporațiilor. Ei au limitat răspunderea juridică a proprietarilor și managerilor de corporații și au emis carte perpetue. Curând, corporațiile aveau dreptul să funcționeze în orice mod care nu era interzis efectiv de lege. Astfel, corporațiile au cerut în cele din urmă drepturile depline de care se bucurau cetățenii individuali, în vreme ce erau exceptate de la multe din drepturile cetățenești
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
cotidiene sau deosebite, cărora memoria sa le-a rămas fidelă. Dar nu numai această situație l-a determinat să realizeze acest excurs biografic complex și pitoresc, ci și harul înnăscut de povestitor, însoțit de o conștiință morală exemplară, scriitorul nutrind perpetuu convingerea că experiența sa, ca om, cetățean, scriitor și bun român, într-un cadru locativ și temporal dat, va fi folositoare generațiilor viitoare, el fiind un martor credibil, și nu un model. Intenția reiese clar din Dedicația (pentru copiii săi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
afle la scaunul societăței în Iași, unde se va da cu mult chef și puține parale, în Otelul Binder, oarele 6 sara, al 20-lea praznic tradițional. Mâncarea va fi fudulie, iar băutura temelie. Spiritul nu este de rigoare. Secretar perpetuu, I. N." Îmi aduc aminte că Petru Missir și eu am organizat pentru acea memorabilă dată un joc de păpuși, care imita o ședință literară a "Junimei", compunând împreună un libret în care actorii principali erau Maiorescu, Bodnărescu, Pogor, Negruzzi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
Parcă am fi în fața unui Ianus al chestionării! Pe ambele fețe câte o interogație. Ambele fețe la fel de expresive și semnificative ca mesaj. Mai bine zis, ca jumătate din mesaj. Pentru că răspunsul-mesaj, în "totalitatea" sa, întârzie. Poate că e o întârziere perpetuă, întru tristă eternitate ce nu sugerează totdeauna soluții... Sper să accepți această remarcă din partea unui coleg care a publicat cinci cărți de interviuri, adică unul care a pus, a tot pus sute de întrebări... De aia și trebuie să-și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
referindu-mă, consider că supralicitarea hodoronc-tronc a unor noțiuni vagi, gen textualism, postmodernism, critica literară ajunsă ea însăși literatură (sui generis) etc. a dus, de fapt, la dispariția criticii literare autentice, în spiritul și specificul ei ce trebuie să fie perpetue, transepocale. Rar cine mai încearcă să testeze literatura sub aspectul autenticității estetice, artistice, să o citească atent, comparativ, sub lupa "stropului de eternitate" care este metafora, în raport cu indubitabilele valori consolidate în timp. Acolo, unde nu mai este operativă taxonomia, drept
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
că încep de la facerea lumii. (Din volumul "Spectacol în aer liber o altă monografie a dragostei", Editura Albatros, 1961) În ce privește exilul, nu m-am consolat cu "inima", ci cu LIMBA, cea care nu m-a părăsit niciodată! M-am simțit perpetuu "acasă" folosind-o cu ardoare. Da, credeam în comunism ca într-o posibilă armonizare a lumii (criza mea mistică). Deși m-am căsătorit de trei ori, n-am purtat niciodată rochie albă de mireasă A.B.Stimată Doamna Nina Cassian
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]