2,141 matches
-
capabilă de sacrificiu și pură din punct de vedere moral, dar rămâne în întregime îngrădită de legea societății în care trăiește. Nutrește o fidelitate mai ales față de principiile statului roman, nu doar una conjugală. Naratorul încheie povestirea făcând trimitere la „tirania” masculină, și nu se referă la actul violului comis abuziv asupra unei femei cinstite, ci la ipocrizia generală, ca cea afișată de Tarquin sau de cei aflați în preajma Lucreției.700 Din perspectiva creștinismului, Lucreția nu mai poate fi însă receptată
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
conjugal, nu mai este permanent ironizată.780 și chiar dacă nu apar defecte, subtil inserate sau deduse, ale acestei donna angelicata, perfecțiunea ei este prea puțin credibilă uman vorbind, rămâne o voce a unei noi ideologii: aceea a dezrobirii femeilor de sub tirania concepțiilor misogine medievale. Prudenția a reușit să ghideze rațiunea masculină spre fapte onorabile, în timp ce Grizildei, eroina din Povestirea diacului (sau Griseldei din Decameronul, X. 10), îi 777 S. H. Rigby, op. cit., p. 155. (trad. n.) 778 Ibidem, p. 156. 779
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
tratând-o ca pe un obiect estetic, ca pe un bun de care nu dorea să se despartă și pe care îl poseda cu lipsă de discernământ. Atitudinea femeii poate fi interpretată ca o dorință de eliberare, de evadare de sub tirania geloziei și a absurdității unui soț incapabil de orice formă de empatie. Povestirea neguțătorului, în același timp una dintre cele mai amare, dar și cele mai finisate și riguros construite, nu este o tiradă împotriva căsătoriei, ci mai curând contra
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
Târgoveața ar putea fi privită într-o lumină cu totul nouă, favorabilă, pozitivă: cu siguranță că tot ce și-a dorit în viață a fost iubirea autentică, pe care din păcate nu a găsit-o de la început, de aici și „tirania” ei. Trebuie așadar compătimită și nu condamnată, pentru că ceea ce a încercat cu disperare a fost găsirea dragostei, iar atunci când acest lucru nu i-a reușit s-a dezvoltat în ea latura agresivă, cinică. Este un personaj feminin complex, cu o
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
și îi domină și povestea rostită pentru amuzamentul tuturor pelerinilor. Cu toate aspectele moralizatoare de care autorii medievali nu puteau face abstracție, atât la Giovanni Boccaccio, cât și la Geoffrey Chaucer vibrează un îndemn permanent de eliberare a femeii de sub tirania masculină: „E cea mai mare dintre nerozii/ și trudă-n vânt să-ți ții în frâu nevasta:/ Mulți înțelepți ne-au dat povața asta.”1039 Scriitori analizați sunt umaniști profunzi nu doar pentru că aduc în prim plan condiția umană, dar
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
se emancipeze de toate cutumele perimate, aceea a donnei demonicata. Într-o societate încă patriarhală și strâns legată de mediul eclesial, acest nou prototip nu putea apărea decât înfiorător prin libertinajul afișat, prin erezia unei autonomii cerute cu asiduitate, prin tirania cu care denunța și nega tot ceea ce, până atunci, reprezentase ceva aproape sacru: primatul masculin. Demonismul acestui tip de personaj, așa cum am încercat să ilustrăm în paginile lucrării noastre, ține doar de insolitul pe care îl propune, de neobișnuita forță
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
-l deține George Potra și ni se pare firesc să considerăm că avem de-a face cu o compilație a cuiva (mai mult ca sigur, chiar Cornelia din Moldova) după izvoare narative avute la îndemână. Înțelegem, apoi, încă o dată această tiranie a primelor impresii; așa cum i-a determinat la o atitudine fermă de ardeleni, tot astfel însemnările lui Nicolae Pătrașcu rămân în memoria tuturor celor care le-au citit. Oricum, se vede că nu avem de-a face cu actul original
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
În alcătuirea omului, susținea el, intră două principii: principiul ordinii, care provine de la divinitate, și principiul haosului, reprezentat de diavol. Ele își dispută dominația asupra ființei sale. Liberă cu adevărat este doar personalitatea creatoare care a reușit să scape de tirania dorințelor și înclinațiilor simțurilor. Iubirea de sine, vanitatea, egoismul, lăcomia, înclinația spre plăceri sunt simptome obișnuite ale bolii gândirii și sufletului. Înfrângerea deplină a forțelor negative și victoria principiului ordinii îi reușesc numai geniului și sfântului. Genialitatea reprezenta pentru Weininger
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
situații în care expresiile limbajului capătă sens, se vor putea face pași în această direcție, se va putea înțelege astfel cum iau naștere probleme pentru care nu putem găsi o soluție cât de cât satisfăcătoare, cum ne putem elibera de tirania pe care o exercită ele asupra minții unei anumite categorii de intelectuali, câștigând acele clarificări în care el a văzut țelul ultim al tuturor străduințelor de ordin filozofic. Atunci când a revenit la preocupări filozofice, Wittgenstein părea să fi crezut, mai
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
Gibran) Acest lucru se Întîmplă, desigur, atunci cînd cineva „și-a găsit munca”, pentru că din acel moment „munca” sa devine una pasionată. * Este cunoscut aforismul: „O imaginație puternică dă naștere evenimentului”. Trebuie spus Însă că nu numai imaginația, ci și tirania unui singur gînd sau Înflăcărarea unei dorințe poate duce, În cazul unor firi mai impresionabile, la instalarea convingerii că văd sau aud ceea ce În realitate nu au văzut sau auzit; sau duc la producerea chiar a unor schimbări/transformări spectaculoase
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
1629, regele a reconvocat parlamentul. Dar, datorită neînțelegerilor privind taxele impuse cetățenilor englezi, a fost dizolvat din nou, regele Carol începând astfel cei unsprezece ani de domnie fără o adunare parlamentară, perioadă cunoscută sub numele de„cei unsprezece ani de tiranie”. În acea perioadă regele a impus o serie de impozite absurde, care nu au făcut decât să-i împovăreze și să-i nemulțumească și mai mult pe britanici. Ca și cum nu ar fi fost destul haosul economic, Carol întâiul a introdus
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
a Tatălui și a Fiului și a Sfântului Duh, acum și pururea și în vecii vecilor. Amin.” Urmează lepădarea întâia. „Ceartă-te pe tine, diavole, Domnul, Cel ce a venit în lume și S- a sălășluit între oameni ca să surpe tirania ta și pe oameni să-i izbăvească; Cel ce pe lemn puterile cele potrivnice a biruit, soarele întunecându-se și pământul clătinându- se, mormintele deschizându-se și trupurile sfinților sculându-se; Care a zdrobit cu moartea pe moarte și a
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
de boală. Din punct de vedere psihologic boala se caracterizează prin trei elemente principale și anume: a) îngustarea universului intereselor și acțiunilor bolnavului; b) egocentrism, cu centrarea intereselor asupra propriei sale persoane; c) o atitudine particulară în care se combină tirania cu starea de dependență. Să dezvoltăm, în continuare, aceste aspecte. Dependența de boală Bolnavul este o persoană slabă care are nevoie să fie ajutat. Medicul este persoana care ocupă un loc central în asistența bolnavului. Acest motiv dezvoltă o stare
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
urmăresc „reforma” societății, a moravurilor etc. Tipurile de reformatori paranoici se prezintă sub o largă paletă de variante, așa cum se poate vedea în continuare. a) Reformatorul social se prezintă sub forma a trei tipuri speciale, veritabile „imagini clinico-sociale”: regicidul (justițiarul tiraniei), anarhistul (distrugătorul ordinii sociale) și utopistul (cel care încearcă să edifice o nouă ordine socială). Să-i analizăm mai pe larg pe fiecare dintre aceștia. Regicizii sunt persoane fanatice care comit atentate asupra unor personaje importante din societate (regi, miniștri
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
prin care se instituie și guvernează realitatea: ziarul - știi, obiceiul meu, pui mâna întâi și-ntâi pe „Aurora Democratică“, să văz cum mai merge țara. O deschiz... și ce citesc? Uite, țiu minte ca acuma: „11/23 Făurar ... a căzut tirania! Vivat Republica!“. (Actul I) La aceste vorbe consoarta îi răspunde cum nu se poate mai firesc: Auzi colo!, creând o primă punte spre un altundeva care ar putea fi o altă realitate. Iar Leonida continuă: Răposata dumneei - nevastă-mea a
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
unor focuri de pistol trase în noaptea de lăsata secului este expresia comică a unui fenomen social caracteristic pentru epocă. Pentru Conul Leonida, care se consideră democrat, lovitura de stat care l-a dat jos pe Cuza a marcat căderea tiraniei. Totodată, iminența revoluției îl umple de groază, deși este un republican notoriu. E evidentă și în această comedie aceeași tendință a lui Caragiale de a satiriza deformarea ideilor democratice în gura unor micburghezi pasionați de „politică“. Toată mișcarea piesei este
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
decît pare. Relația sa cu ideile de libertate și de egalitate, atît de dragi omului modern, dă la iveală un paradox major. Ceea ce-l interesează pe La Boétie sunt relațiile dintre oameni pe care le putem numi directe. Puterea unuia singur tirania implică, explică el, apariția și dezvoltarea voinței de servitute. Din această perspectivă, libertatea desemnează o relație prin care omul nu este supus altui om. Definiție simplă și radicală, a fi liber înseamnă a nu fi condus, a nu fi comandat
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
care spune: "Am să pricinuiesc moarte, cu cuvîntul, cu fapta sau cu votul, de mîna mea dacă va fi posibil, oricui va răsturna democrația ateniană, sau, odată răsturnată, va exercita apoi un mandat, oricui se va ridica pentru a instaura tirania sau pentru a ajuta tiranul să se instaleze. Și dacă un altul îl va ucide, în fața zeilor și a puterii divine voi sta mărturie pentru neprihănirea sa, pentru că a omorît un inamic public; voi vinde toate bunurile acestuia și voi
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
goale e o stelă de pe Acropole (din anul 409 î.Hr.) care îi onorează pe cei care l-au ucis pe oligarhul numit Phrynichos. Omului grec de care ne interesăm aici îi este teamă mai ales de două posibile: sclavia și tirania. În această lume a războiului permanent, sclavia este o amenințare constantă. O societate fără sclavi este imposibilă pentru omul grec. Trebuie deci să fii mai puternic decît dușmanii. Învingători în războaiele medice (490 și 480 î.Hr.), grecii evită cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
la curtea sa), imaginat de Herodot în Ancheta, ne ajută să înțelegem natura dublei libertăți atît de dragă grecilor. Demarat îl previne pe Xerxes că grecii se vor bate pînă la ultima suflare, căci vor lupta împotriva sclaviei și a tiraniei. Regele perșilor nu pricepe: Cum ar putea o mie, zece mii, chiar cincizeci de mii de oameni, în mod egal liberi și fără să asculte de un șef unic, să facă față unei armate? (...) Dacă ar asculta de un singur om
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
mai ceva decît supușii tăi ți-o arată: îi execută, fără îndoială, toate ordinele; or, acest stăpîn le ordonă tot timpul același lucru: să nu dea înapoi în fața dușmanului" (VII, 104). În Grecia sfîrșitului de secol VI î.Hr., regatele și tirania practic au dispărut. Grecii au inventat un posibil: o lume fără tiranie (fără rege, fără tiran), suficient de puternică din punct de vedere militar ca să poată rezista în fața dușmanilor exteriori. Acest posibil are un nume: polis (cetatea). Cînd îi atribuim
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
toate ordinele; or, acest stăpîn le ordonă tot timpul același lucru: să nu dea înapoi în fața dușmanului" (VII, 104). În Grecia sfîrșitului de secol VI î.Hr., regatele și tirania practic au dispărut. Grecii au inventat un posibil: o lume fără tiranie (fără rege, fără tiran), suficient de puternică din punct de vedere militar ca să poată rezista în fața dușmanilor exteriori. Acest posibil are un nume: polis (cetatea). Cînd îi atribuim lui Aristotel reflecția că omul este un animal politic, o traducem de
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
definește omul ca fiind Zôon Politikon, o ființă al cărei scop suprem, telos, este de a trăi în polis 77. Pentru omul grec a fi liber înseamnă a te supune legii cetății. Cum să încerci să faci imposibile sclavia și tirania? Atenienii inventează un mod aparte de guvernare a cetății, dêmokratia. Reamintim că de la sfîrșitul secolului al VI-lea î.Hr., cetățile grecești se împart în două categorii de regimuri politice: oligarhia (guvernarea de către cei privilegiați, bogații) și dêmokratia (guvernarea de către dêmos
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
destul de critic de altfel în ceea ce privește dêmokratia: "Atena își spori atunci puterea. Se vede de altfel pretutindeni că egalitatea între cetățeni este un avantaj prețios: supuși unor tirani, atenienii nu erau mai buni la război decît vecinii lor, dar, scăpați de tiranie, superioritatea lor se dovedi răsunătoare. Vedem bine cum, aserviți, refuzau să-și arate valoarea din moment ce se osteneau pentru un stăpîn, pe cînd liberi, fiecare în propriul său interes, colaborau cu toate puterile spre triumful cauzei." (Ancheta, V, 78). Ce reprezintă
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
jurii specializate formate din jurați trași la sorți. Orice hotărîre de judecată e stabilită prin vot majoritar, secret. În 399 î.Hr., Socrate este judecat de 501 jurați trași la sorți: 281 votează pentru pedeapsa cu moartea, 220 împotrivă. Convinși că tirania nu e niciodată nimicită, că e tot timpul posibilă, atenienii au încercat s-o facă imposibilă, inventînd ostracizarea: Adunarea poate decide să exileze pentru o perioadă de zece ani orice persoană suspectată că ar vrea să instaureze tirania. Dêmokratia ateniană
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]