20,716 matches
-
cu 15,2%. Acestea, în ultimă instanță, se referă la activitatea instituțiilor centrale ale statului și la jocul politic- afaceri despre care vorbeam mai sus. Iar ele devansează alte posibile cauze, cum ar fi, de exemplu, „Problemele moștenite din perioada comunismului”, care cumulează doar 4,1% din alegeri. Capitolul 5tc "Capitolul 5" Analiza clustertc "Analiza cluster" Ce este analiza cluster?tc "Ce este analiza cluster?" Este celebră clasificarea atribuită de Borges unei enciclopedii chinezești, Prăvălia cerească de cunoștințe binefăcătoare. Conformacesteia, animalele
[Corola-publishinghouse/Science/2075_a_3400]
-
hoți, și noi îi privim pe italieni ca fiind gălăgioși, pe englezi sobri, pe nemți serioși și harnici. Identitatea se oferă în termenii de "noi" și "ei, ceilalți". Anii `90 au accentuat interesul crescut pentru interculturalitate, datorită condițiilor istorice (căderea comunismului și libera circulație a oamenilor a dus la schimbări demografice, având loc mai multe contacte directe între oameni aparținând unor culturi diferite). Domeniul teoretic al interculturalității a evoluat, teoriile precedente au fost reluate și îmbogățite, cărțile au cunoscut numeroase reeditări
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
Fără a nega direct acest lucru, se impune însă observația că atunci când s-a afirmat supremația ființei umane, s-a sfârșit în intoleranță; rezultatele au fost paradoxale, și în unele cazuri tragice: național-socialismul din Germania (exaltare a ideii de rasă), comunismul sovietic (exaltare a ideii de progres), dar și contextul actual, când omului i se repetă necontenit că este ființă supremă, dar în același timp el este cântărit, apreciat, considerat prin prisma numerelor, adică în mod primordial ca unitate economică (ceea ce
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
care se manifestă în Europa centrală și orientală" nu implică nea-părat xenofobie (Adam Michnik). Dacă naționalismul poate fi utilizat de comuniști, cum s-a întîmplat adesea, ca argument pentru dictatură, tot el reprezintă o formă de structurare a împotrivirii la comunism 44. E o situație ambiguă, desigur, care obligă la discernămînt și măsură. O democrație supranațională nu se poate împlini decît printr-o totală schimbare de optică, susceptibilă a impune așadar o altă filozofie a istoriei, dincolo de "ideologia lui Wille zur
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
și individualistă a sensului național după model francez sau englez, luînd forma etnoculturală și comunitară ce se obser-vă acum în toată violența ei în Europa Centrală sau Orientală, în Irlanda de Nord și în Țara bascilor. Rupturile "tribale" ale țărilor scăpate din comunism nu pot calma temerile pe care locuitorii vechilor democrații le încearcă și pe care ar vrea să le uite. Mișcările etnice se multiplică, dar autocenzura sistematică a vechilor națiuni ale Vestului le împiedică să le considere ca atare. Nimeni nu
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
atacată de un sector mai radical format din Lenin, Zinoviev, Radek, Karl Liebknecht, Rosa Luxemburg și socialiștii olandezi și suedezi, pentru care, războiul de stat trebuia să ofere clasei muncitoare ocazia de a declanșa un război civil care să instaureze comunismul. Cele două "conferințe socialiste internaționaliste" desfășurate în Elveția, la Zimmerwald de la 5 la 8 septembrie 1915, apoi la Kienthal, de la 24 la 30 aprilie 1916, constituie teatrul înfruntărilor lor. Cu toate acestea, acestora nu li se atribuie atunci decît o
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
vizionari. În comparație cu Guillaume II care ațîță jarul în Rusia, felicitînd întoarcerea lui Lenin la Saint-Petersburg310 în martie-aprilie 1917, Charles IV întrezărește pericolul revoluției din februarie și chiar al celei din octombrie. "El considera, spune împărăteasa Zita, că, întinzîn-du-se în Rusia, comunismul nu s-ar fi oprit acolo ci ar fi încercat să se infiltreze în Germania și Austro-Ungaria"311. Totuși, în primul moment cel puțin, nu revoluția proletară va bulversa numeroasele regate ale Imperiului. Acestea vor asista la propagarea unei efervescențe
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
de neam, care poseda o mare conotație afectivă semnificînd "acea rasă legată indisolubil de pămîntul, spiritualitatea și cultura acestui popor"340. Este evident că el evocă aici mai curînd concepția lui Herder sau a lui Barrès decît idealul internaționalist al comunismului. De fapt, România și Albania nu constituie excepții. În ciuda faptului că guvernanții se străduiseră să șteargă trecutul militarist al monarhiei prusiene răzuind de pe fața pămîntului capela regală din Postdam sau palatul berlinez al Kaiser-ului, Republica Democrată Germană își reapropriază
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
minunilor arhitecturale ale capitalei cu lecturi din Protocolul înțelepților din Sion, și sfîr-șind în cele din urmă printr-o apologie a țarului Nicolae II. Însă mișcarea, care număra peste 500 000 de membri, își afirmă si-multan fidelitatea "național-bolșevică" atribuind excesele comunismului evreului Troțki și nu lui Lenin. Ea va ponegri Occidentul, depravarea generată de "cultura rock" și de pornogra-fie. Mai cu seamă va rămîne fidelă cîtorva sectoare elevate ale Partidului comunist, săptămînalului Roman Gazeta publicat de către Comitetul de stat pentru editare
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
a cîștigat o omogenitate ce o ferește în prezent de amenințarea separatismelor. Explozia Factorilor care țineau odinioară de o anume amărăciune culturală și politică mai mult sau mai puțin resimțită în rîndul maselor, cît și aspirațiilor vagi ale elitelor restrînse, comunismul le-a adăugat, în țările cu regim federal, substanța mult mai stimulatoare a infrastructurilor economice, administrative, educative și de comunicare. Visul se putea sprijini adesea pe resurse ce ar fi permis transpunerea sa în proiect. Totuși, n-a fost nici o
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
intelectualilor în legătură cu unele alegeanțe din ce în ce mai antagoniste. După această eclipsă, un nou internaționalism va apare în anii 1920. Desigur acesta va renega fraternitatea transfrontalieră a adepților Luminilor pentru că este marcat printr-un clivaj iremediabil între două tipuri de internaționale: cea a comunismului și cea a totalitarismului de dreapta. Totuși, chiar și în cazul acestora transpare o trăsătură comună. În ambele ca-zuri, alegeanța ideologică are pondere asupra alegeanței naționale în sens liberal, teritorial și de stat. Vorbind despre Aragon și despre concurenții săi
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
context explică faptul că, fără a deveni camarazi, partidele burgheze și burghezii din toa-te țările au fost acceptați drept tovarăși de luptă în ideea că ei manifestau o anumită voință de progres social și nu se considerau adversari ai comunismului, ci ai totalitarismului germano-italian. Internaționala antifascismului se născuse. Cea a Kominternului nu dispăruse, însă ea nu mai constituia acum decît nucleul, ceilalți "antifasciști" închizînd ochii față de această realitate. Dintr-o singură lovitură, internaționalismul de stînga sfă-rîmă constrîngerile revoluționare încetînd astfel
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
Comitetul de vigilență al intelectualilor antifasciști, în compania foarte respectabilului Paul Langevin. Într-un sens mai general, transplantul antifascismului regenerează patriotismul unei vaste coaliții a liderilor de opinie sau a "tovarășilor de drum" mai mult sau mai puțin susceptibili de comunism, de la Jean Cassou la André Gide, cuprinzîndu-i printre aceștia pe André Chamson, Jean Giono, Jean Guéhenno sau André Malraux. De altfel, foar-te curînd, Aragon, Gide și Malraux vor face cauză comună.371 Mai mult încă, refugiații germani și austrieci al
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
regăsesc în conducătorii lor. Primele regimuri reprezentative apărute în Maria Britanie, în Statele Unite și în Franța și-au atins plenitudinea democratică plătind acest preț. Acest preț rămîne să fie plătit de-acum înainte în acea parte a Europei eliberate de comunism. Acest punct de vedere riscă să pară drept o eschivare, un refuz de-a accepta o concluzie asupra uneia dintre cele mai mari probleme ale acestui timp. Ar fi totuși ușor să acceptăm judecata așteptată asupra naționalismului, adică aceea de
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
și utopie în cultura română, București, 1994; Exercițiul distanței. Discursuri, societăți, metode, București, 1997. 55 Lucian Boia, Istorie și mit în conștiința românească, București, 1997. Același autor a editat și niște culegeri de studii: Mituri istorice românești, București, 1995; Miturile comunismului românesc, I, București, 1995; II, 1997. 56 Gabriel Liiceanu, Este oare națiunea singurul cadru imaginabil al democrației?, în 22, II, 48, 1991, p.6-7. 57 Andrei Marga, Filosofia unificării europene, Cluj, 1995, ed. II, 1997. 58 Lucian Boia, De la postcomunism
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
cu bunica, cu mama, cu un Întreg lot de foști negustori de cherestea din Galați, de fabricanți de lemnărie, din Piatra-Neamț, de foști generali moșieri care trebuiau cu toții să facă parte din acele Înscenări judiciare atît de frecvente pe vremea comunismului. Din lipsă de probe, tot lotul a fost totuși eliberat după nouă luni. Patru ani mai tîrziu, În 1957, bunica mea, a reușit să fie scoasă din România de niște rude de-ale ei din Grecia. Au urmat tot pe
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
și țări; nu se mai poate vorbi azi de clasă muncitoare sau de mentalitate proletară. Dar În anii ’60 ideologia și propaganda de stînga erau foarte active, de aceea pentru toate cercurile acestea, ce-și ziceau progresiste, o critică a comunismului era prost văzută, ba chiar o dovadă de primitivism. Se cunoaște reacția lui Jean-Paul Sartre, dascălul stîngismului, care, În momentul dezvăluirii crimelor staliniste de către Însuși Hrușciov, a fost de părere ca ziarele de stînga franceze să relateze cît mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
ales de ei, pentru că, atunci cînd autoritățile locului furnizau interpretul lor, el traducea ce trebuia să audă populația locală. Și a fost un incident la vizita unui președinte american În Polonia, cînd interpretul unic, furnizat de autoritățile poloneze, cînta laude comunismului, adică Întorcea frazele În așa fel Încît să reiasă că președintele american era un admirator al comunismului. Deci am venit ca interpret... n-am fost hărțuit deloc, nu pot spune. Locuiam cu delegația franceză, de regulă singur Într-o clădire
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
populația locală. Și a fost un incident la vizita unui președinte american În Polonia, cînd interpretul unic, furnizat de autoritățile poloneze, cînta laude comunismului, adică Întorcea frazele În așa fel Încît să reiasă că președintele american era un admirator al comunismului. Deci am venit ca interpret... n-am fost hărțuit deloc, nu pot spune. Locuiam cu delegația franceză, de regulă singur Într-o clădire unde era Încartiruită toată delegația. Doar o dată, la Craiova, am stat În aceeași cameră cu unul dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
capul departamentului, fără să aibă o vechime adecvată. Pentru că era foarte capabil. Europa Liberă nu a fost acel loc magnific și entuziasmant despre care unii povestesc că ar fi fost. A jucat un rol de prim-plan În lupta contra comunismului, Însă erau și acolo inamiciții personale, conflicte de muncă, la fel ca peste tot și la fel ca În toate comunitățile diferitelor emigrații, poate mai accentuat la Europa Liberă, unde se lucra, dar se și trăia Într-o lume Închisă
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
social, politic și intelectual În care se face reconstituirea istorică. De aceea, poate că unul dintre cele mai semnificative exemple ar fi exilul românesc din a doua jumătate a secolului XX a cărui cercetare a devenit posibilă numai după căderea comunismului În România, după ce ani la rînd a fost evitată orice Încercare de apropiere de acest subiect. În ciuda faptului că, după Înlăturarea regimului comunist, cercetătorii români au avut libertatea de a aborda acest subiect, beneficiind de accesul la importante surse de
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
și instalării definitive a comuniștilor. Astfel, din România au pornit „În exil” nu numai membri sau simpatizanți ai partidelor politice, ci și neînțelegerile și conflictele care au caracterizat viața politică românească. Numeroasele critici formulate În epocă și reiterate după căderea comunismului la adresa activității politice a exilului românesc s-au concentrat asupra lipsei de eficiență În atingerea scopului major fixat, eliberarea României de sub autoritatea comuniștilor. Principalul argument invocat a fost lipsa de unitate și cooperare Între membrii comunității românești din exil. Primul
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
ziarul avea Între 12 și 14 pagini, conținînd În general informații despre situația din România, dar și publicitate la anumite servicii oferite de românii de la Paris. Ziarul pleda pentru o acțiune unitară a exilului, căci, „deși România suferă sub povara comunismului, pseudo-jurnaliști În exil atacă și calomniază tot ceea ce este românesc În exil”. Cu toate acestea, În ciuda unei imparțialități exprimate, În paginile ziarului pot fi găsite afirmații precum „noi sîntem imparțiali, dar legionarii ar trebui Împușcați”. La rîndul lor, evreii din
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
fost principalul mijloc de influențare a opiniei publice, iar românii nu au avut acces la mass-media occidentale. Virgil Ierunca afirmă că situația s-a schimbat după 1968, cînd publiciștii francezi au devenit interesați În activitatea exilului și a României sub comunism. Monica Lovinescu spunea că „primul pas Înspre deschiderea publicațiilor franceze pentru exilați s-a produs după 1970. Al doilea pas a fost făcut În momentul În care aceștia au Început să ne caute, fiind interesați de noi. În cele din
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
financiare menite să susțină o campanie publicistică, dinamicii interne a exilului, mediului intelectual dominat de stînga și, nu În ultimul rînd, talentului individual. Intelectualii români din exil se considerau „angajați” misiunii lor ca fiind singurii În măsură să lupte Împotriva comunismului. Dacă la Început exilații au trăit avînd certitudinea statutului lor provizoriu În străinătate, urarea de „la anul, la București” fiind urarea fiecărui Început de an nou, istoria a dovedit că momentul În care au putut reveni În țară a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]