20,821 matches
-
care privesc prea mult la televizor (peste 4 ore zilnic) tind să-și rezolve conflictele mai agresiv decât ceilalți; mai mult, cu cât copiii încep să privească la televizor de la o vârstă mai fragedă, cu atât sunt mai predispuși să comită acte de violență mai târziu. Reglementări privind violența televizată În Europa, sectorul audiovizual se confruntă cu un conflict de interese în ceea ce privește violența: pe de o parte, dreptul la libertatea de exprimare și de creație, esențial pentru o societate democratică, pe
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
largă acoperire în România, atât publice, cât și private. Concluziile sunt îngrijorătoare atât sub aspect cantitativ (numărul și durata scenelor de violență), cât și calitativ (unele acte de violență sunt nejustificate, nu sunt urmate de pedepse sau remușcări și sunt comise de „eroi pozitivi”). EMBED Excel.Sheet.8 Graficul 1. Violența reală vs. violența ficțională Analiza a urmărit evaluarea violenței reale (la știri, talkshow-uri, transmisiuni sportive etc.) și a violenței din programele ficționale (filme, emisiuni de divertisment, clip-uri muzicale etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
cu minori, monitorizarea efectuată în 2004 ne arată contrariul (vezi graficul de mai jos). Graficul 5. Ponderea victimelor violențelor în programele TV Din datele obținute în urma monitorizării s-a constatat că majoritatea actelor violente prezentate (violența reală și ficțională) sunt comise de către adulți cu vârsta de peste 30 de ani, de către tineri de 19-29 ani, de fenomene naturale sau agresorul este necunoscut. Menționăm că agresiunile comise de minorii de 7-14 ani și adolescenți (15-18 ani) sunt în proporție foarte scăzută, câte 0
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
obținute în urma monitorizării s-a constatat că majoritatea actelor violente prezentate (violența reală și ficțională) sunt comise de către adulți cu vârsta de peste 30 de ani, de către tineri de 19-29 ani, de fenomene naturale sau agresorul este necunoscut. Menționăm că agresiunile comise de minorii de 7-14 ani și adolescenți (15-18 ani) sunt în proporție foarte scăzută, câte 0,38% fiecare. În scenele de violență apar și agresorii, în majoritate adulți, în cadrul producțiilor ficționale. Minorii sunt aproape absenți din rândul agresorilor, dar remarcăm
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
majoritate adulți, în cadrul producțiilor ficționale. Minorii sunt aproape absenți din rândul agresorilor, dar remarcăm pe locul al treilea al agresorilor fenomenele din natură (11,32%). Graficul 6. Ponderea agresorilor în cadrul producțiilor ficționale Studiile arată că, atunci când actele de violență sunt comise de personajele principale ale producției, impactul și influența asupra telespectatorilor este și mai mare. Adulții, dar mai ales copiii sunt atrași de personajele principale, cu care se identifică și ale căror comportamente le rețin și le imită. Astfel, eroii sau
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
și influența asupra telespectatorilor este și mai mare. Adulții, dar mai ales copiii sunt atrași de personajele principale, cu care se identifică și ale căror comportamente le rețin și le imită. Astfel, eroii sau personajele percepute ca „pozitive” și care comit acte de violență constituie situații de risc pentru audiență, în comparație cu personajele negative. În medie, pe fiecare canal TV, zilnic sunt șase personaje principale care comit acte de violență. Media scenelor de violență comise de personajele principale variază între trei și
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
comportamente le rețin și le imită. Astfel, eroii sau personajele percepute ca „pozitive” și care comit acte de violență constituie situații de risc pentru audiență, în comparație cu personajele negative. În medie, pe fiecare canal TV, zilnic sunt șase personaje principale care comit acte de violență. Media scenelor de violență comise de personajele principale variază între trei și cinci. Este evident că scenele de violență au apariții diferite în emisiuni distincte. S-a observat că emisiunile cu cea mai mare frecvență a scenelor
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
sau personajele percepute ca „pozitive” și care comit acte de violență constituie situații de risc pentru audiență, în comparație cu personajele negative. În medie, pe fiecare canal TV, zilnic sunt șase personaje principale care comit acte de violență. Media scenelor de violență comise de personajele principale variază între trei și cinci. Este evident că scenele de violență au apariții diferite în emisiuni distincte. S-a observat că emisiunile cu cea mai mare frecvență a scenelor de violență sunt filmele, serialele și știrile, urmate
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
sau le abandonăm apoi din cauza experiențelor și a influențelor pe care le primim. Acestea pot fi bine înrădăcinate și coerente, dar putem să le și pierdem și să adoptăm altele. Dacă credem că am făcut o alegere proastă sau am comis o greșeală, un păcat, aceasta se întâmplă deoarece conștiința noastră semnalează o ruptură între acțiunile noastre și unul sau mai multe din imperativele noastre morale care ar fi trebuit să ne călăuzească. Toate tipurile de cunoaștere vor dovezi, dar de
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
fapt, experiența are valoare de interpretare, aseme-nea naturii. Dar trebuie să știm să o interpretăm. Or, există indivizi și actori colectivi incapabili să învețe din experiență. Astfel, în ciuda miilor de ani de istorie și experiență, greșelile persistă și adesea sunt comise aceleași erori prostești. Dacă totuși am reținut experiența ca un criteriu de validitate al judecăților noastre, aceasta se întâmplă deoarece identificăm o anumită capacitate de autocorectare în viața personală a semenilor noștri, ca și în societate. Dacă operează în viața
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
află în creștere; să nu mai facem din acest fenomen un secret și atunci îl vom putea stăpâni. Dacă aplicăm această schemă altor domenii, natura sa incorectă sare în ochi. Constatăm că delincvența juvenilă este în creștere și că tinerii comit delicte, de la vârste din ce în ce mai mici; propunem, în acest caz, să li se predea cursuri pentru a putea deschide încuietorile fără a le forța, astfel încât să poată evita stricăciunile inutile atunci când fură din case. Atitudinea pe care o condamnăm ni se
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
științifică, psihiatrică sau medico-psihologică (M. Sendrail, J. Postel și Cl. Quetel, H. Baruk, T.-K. Osterreich, M. Ristich de Groote, H. Ey, W. Szumowski, M. Foucault, R. Semelaigne, Y. Pelicier, D. Cargnello). Se poate afirma, în sensul acesta, fără a comite o eroare, că „intrarea” în psihiatrie s-a făcut prin „poarta” practicilor mistico-magice, ale șamanismului și divinației oraculare, precum și prin sistematizarea datelor comparate de antropologia culturală, în special a celor de etnopsihologie și psihiatrie transculturală (M. Eliade, H. Ellenberger, E.
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sau la folie du doute). 2) Fricile obsedante sunt temeri nejustificate ale bolnavului reprezentate prin: agorafobie, claustrofobie, ereutofobie, nosofobie, dismorfofobie etc. 3) Impulsiunile obsedante sau „obsesiile impulsive” constau în apariția în câmpul conștiinței a unor porniri puternice, irezistibile de a comite acte fără sens, ridicule, absurde sau chiar agresive de tip criminal. M. Dide și P. Guiraud izolează, în cadrul impulsiunilor obsesive, următoarele tipuri principale de manifestări: a) impulsiuni obsesive orientate către acte banale, minore, dar absurde (ticuri, cuvinte obscene, gesturi etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Fobii pentru ființe vii: păianjeni, câini, pisici, șoareci, șerpi etc. f) Fobii legate de funcții biologice: somn, mers, respirație, deglutiție, teama de a nu roși în public, mirosuri neplăcute etc. g) Fobii legate de relațiile publice: fobia de a nu comite gafe, impolitețe, de a nu uita, de a nu greși, de a nu comite crime involuntare etc. h) Fobii morale și religioase: scrupule, mărturie mincinoasă, păcat, sacrilegiu etc. Sindroamele psihopatice Sindroamele psihopatice sunt alterări sau trăsături anormale de caracter (caracteropatii
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
funcții biologice: somn, mers, respirație, deglutiție, teama de a nu roși în public, mirosuri neplăcute etc. g) Fobii legate de relațiile publice: fobia de a nu comite gafe, impolitețe, de a nu uita, de a nu greși, de a nu comite crime involuntare etc. h) Fobii morale și religioase: scrupule, mărturie mincinoasă, păcat, sacrilegiu etc. Sindroamele psihopatice Sindroamele psihopatice sunt alterări sau trăsături anormale de caracter (caracteropatii) care se manifestă în activitatea voluntară a individului, în relațiile acestuia cu lumea și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
dispoziție afectivă; capricii, încăpățânare, indisciplină, dezordine, lene, autoritarism, irascibilitate. Tinerii sunt temători și au somnul agitat, mai târziu devin brutali și susceptibili. Sunt capabili de generozitate și devotament care însă nu durează multa vreme, în cursul acceselor de disperare pot comite acte de suicid care însă sunt repede uitate. Fugile și furtul au un caracter impulsiv și sunt mai rar semnalate. d) Instabilii paranoici. La acești indivizi, reacțiile afective sunt caracteristice și ele constau din următoarele trăsături psihopatologice: egocentrism, orgoliu, neîncredere
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
propria sa persoană sau nerecunoașterea persoanelor din jur, cu rare excepții a celor foarte apropiate. 3) Incoerența gândirii de diferite grade, cu slăbirea sau cu pierderea simțului critic. 4) Alterarea memoriei, constând în dificultatea bolnavului de evocare a propriilor acte comise de acesta în cursul perioadelor sale de confuzie, precum și o amnezie completă a acestora. Cauzele care produc sindroamele confuzionale sunt multiple, iar dintre acestea notăm următoarele: - leziuni cerebrale inflamatorii, vasculare, traumatice, toxice sau tumorale; - paroxisme epileptice (grand mal, petit mal
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
total inafectivi, cu pervertirea apetențelor și instabili, d) inadaptabili la viața și programul de disciplină școlară, ei sunt „elevii problemă”, greu educabili, instabili, nedisciplinați, leneși, indiferenți, incapabili de efort, e) inapți pentru serviciul militar, indisciplinați, refuză să execute ordinele, dezertează, comit acte infracționale de diferite forme și gravități, f) incapabili de a desfășura o activitate profesională teoretică sau practică utilă, susținută, continuă, indisciplinați, nepunctuali, instabili, vanitoși, suspicioși, invidioși față de colegii lor, g) tendință la delicventă și criminalitate, apetență pentru alcool, droguri
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sentiment de culpabilitate în raport cu actul sau comportamentul consumat, - dorința de distanțare, de separare de actul reactiv petrecut, - o atitudine de angajare sau de coparticipare la acțiunea reactivă printr-un mecanism de inducție sugestivă, sau de reluare ori continuare a actului comis anterior, - dorința de a provoca și întreține o stare reactivă odată declanșată, - starea de frică la care se asociază fuga din fața primejdiei. 2) Tipuri morale sau psiho-morale de contra-reacții caracterizate prin următoarele forme de manifestări, cu caracter interior, în planul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
impun individului. - Obsesii fobice constând într-o evocare forțată a unor obiecte sau situații generatoare de angoasă, chiar în absența obiectelor sau a situațiilor care le-ar putea provoca. - Obsesii impulsive sau fobii impulsive, constând din teama de a nu comite, împotriva propriei sale voințe, a unui act absurd, ridicol, imoral sau violent. b) Compulsiunile Compulsiunea este definită ca ideea unui act de îndeplinit, în general ridicol, absurd sau jenant, care se impune subiectului într-o manieră incoercibilă. c) Ritualuri și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
pelagra. Tulburările psihice din cursul pelagrei se caracterizează prin următoarele: o stare de astenie prelungită, urmată de o confuzie mintală agitată care amintește de tabloul clinic al unui delir acut. Bolnavul este extrem de agitat, confuz, halucinat. În aceste condiții poate comite acte de violență absurde, iraționale sau se poate chiar sinucide. Avitaminozele din grupa B sunt cauze în special ale unor tulburări neurologice de tipul polinevritelor, paralizii, stări de astenie, depresie, somnolență, torpoare. Din cele prezentate mai sus se poate desprinde
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
depășește cadrele nosologiei clinico-psihiatrice, în ordine ontologică înscriindu-se ca unul dintre cele mai importante „accidente” sau „situații critice” ale vieții unui individ. Există în această temă opinii dintre cele mai diferite. Psihiatrii, în grija cărora sunt plasați cei care comit tentative de suicid, sunt, în majoritatea lor înclinați să considere orice act suicidal, într-o manieră medicală, reducționist-diagnostică, asemenea unui act patologic, legat, de regulă, de o stare depresivă care „scade elanul vital” sau chiar îl anulează. Acest punct de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
În acest caz „gestul suicidal” are semnificația simbolică a unei încercări de trecere într-un alt registru al existenței, depășind astfel o „situație-limită” impusă. Studiile efectuate de noi au pus în evidență faptul că numai 15-20% din totalul cazurilor care comit acte suicidare, au o cauză absolut patologică, pe când la restul de 80-85% din cazuri nu se poate pune în evidență nici un fel de cauză patologică, ci conflicte psihologice, morale, sociale, probleme de conștiință, decizii raportate la propria sa viață etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
2) Funcția heteroagresivă: este o formă care, din punct de vedere psihanalitic, maschează un sentiment răzbunare a individului exprimată prin: „mie moartea, ție doliul”. Este vorba de o agresivitate indirect orientată sau „proiectată” asupra altei persoane apropiate de cel care comite gestul suicidal. În cazul acesta orice suicid este o faptă „aruncată” (atribuită în mod indirect) asupra altuia, ca responsabilitate. 3) Funcția de apel: în cazul acesta suicidul este considerat ca reprezentând un semnal de alarmă (E. Stengel) prin care cel
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
suicidal. În cazul acesta orice suicid este o faptă „aruncată” (atribuită în mod indirect) asupra altuia, ca responsabilitate. 3) Funcția de apel: în cazul acesta suicidul este considerat ca reprezentând un semnal de alarmă (E. Stengel) prin care cel care comite suicidul atrage atenția celorlalți asupra lui, solicitându-le în cazul acesta ajutorul într-o situație-limită de viață, la care el este incapabil de a putea reacționa în alt fel. 4) Funcția ordalică: în această situație suicidul apare ca o probă
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]