22,286 matches
-
repetatele reeditări ale tuturor traducerilor lui Petru Creția, dar și cele ale Pietrei filozofale și ale Memoriilor lui Hadrian. Dincolo de bilanțul cronologic, în spațiul variantelor românești unde fiecare realizare are ceva demn de atenție , pot fi reținute două fenomene aparte, vizibile chiar fără a intra în amănunte: primul, de ordin aparent statistic, ține de formația clasică a unora dintre cei mai marcanți traducători Mihai Gramatopol și Petru Creția; celălalt îl privește pe ultimul dintre aceștia, Petru Creția, singurul care s-a
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
ca dominant tradițională. Sensibilitatea critică a vibrat așadar mai cu seamă la documentarea excepțională și la dezbaterea morală propusă de scriitoare, mai precis la acțiunea sa de repunere în valoare a umanismului clasic. Cum era de așteptat, referințele cele mai vizibile au fost, în acest sens, Memoriile lui Hadrian și Piatra filozofală. În primul roman, M. Gramatopol nota reperele stoice ale concepțiilor despre formarea individualității, despre libertate și despre practicile religioase, în timp ce Al. Mușina observa cum filozofia puterii se convertește în
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
atotputernic în literatura occidentală din secolul trecut 10. În eseurile din Creierul negru al lui Piranesi a produs impresie gustul pentru istorie, solidar cu reflecția asupra sfârșiturilor de epoci, titlul original marcând o "obsesie a provizoratului"11. Pe lângă importanța documentară, vizibilă în informațiile istorice atât de precise ale scriitoarei, lecturile românești au reținut aspirația ei către valorile bine stabilite. Prin durabilitatea lor, acestea reușesc să relativizeze datările punctuale, deschizând un orizont rezistent la uzură: cu alte cuvinte, Marguerite Yourcenar nu este
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
în sens restrâns, cum ar fi legislativele și cabinetele, iar partea a V-a se referă la modul în care sunt implementate deciziile și în care este exercitat controlul asupra guvernelor. Privire de ansamblu Studiul politicii guvernamentale câștigă în mod vizibil prin faptul că este comparativ; într-adevăr, comparațiile sunt prezente în toate aspectele analizei guvernărilor. Aceste comparații câștigă prin faptul că sunt întreprinse conform unui tipar cu adevărat general. Trebuie luate în considerare idiosincrasiile culturale ale fiecărei țări, dar este
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
pe alt palier. Pozițiile acestor două tipuri de agenți sunt diferite. Partidele joacă rolul principal și ocupă poziția centrală a scenei politice; în mod tipic, ele execută mișcările principale sau au replicile principale. Grupurile sunt în mod normal mai puțin vizibile, cu excepția situației când își fac brusc apariția prin intermediul grevelor de proporții sau demonstrațiilor. Ele tind să se organizeze în diverse scopuri (deși scopurile lor pot fi relativ extinse, ca în cazul sindicatelor sau organizațiilor patronale); ele exercită de obicei presiune
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
au caracterizat tipic prin "loialități de clasă" mai mari decât cele ale vânzătorilor; sindicatele americane au fost totdeauna privite ca având un caracter mai "asociativ" decât cele europene; iar loialitatea de clasă care caracterizează sindicatele europene a decăzut în mod vizibil o dată cu ascensiunea "asociaționalismului" (Taylor, 1989: 71-95). Dezvoltări întrucâtva similare au loc în sistemele politice impuse care sunt bine structurate. Rețelele de organizații dependente existente în aceste sisteme tind să obțină cel puțin o oarecare autonomie de-a lungul timpului, deoarece
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
bine structurate. Rețelele de organizații dependente existente în aceste sisteme tind să obțină cel puțin o oarecare autonomie de-a lungul timpului, deoarece, adeseori, regimul nu poate împiedica total apariția cererilor în rândul membrilor. De aceea această mișcare este mai vizibilă în regimurile impuse care durează de mult timp, dar acestea constituie doar o minoritate, deoarece multe regimuri impuse suferă un colaps după câțiva ani. Astfel, regimurile populiste (de exemplu, în Africa Subsahariană) s-au caracterizat prin răbufniri de activitate autonomă
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Vom vedea în capitolul 9 în ce măsură pot reuși aceste activități fără o bază comunitară largă. Diferențele dintre grupurile asociative sunt așadar acute. Acolo unde asociațiile sunt numeroase și mai puternice în termeni relativi decât grupurile comunitare, diferențele devin într-adevăr vizibile, întrucât legitimitatea asociațiilor are o sferă de cuprindere limitată. Dacă sunt cu adevărat asociative, grupurile nu pot pretinde sprijinul membrilor dincolo de scopul pentru care sunt create; liderii lor vor fi constrânși, iar componența lor poate fluctua. Pe de altă parte
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
nu există în societate nicio tendință de modificare a acestora (McQuail, 1977: 80-2; De Fleur și BallRokeach, 1982: 247). În al doilea rând, mijloacele de comunicare publică par capabile să suprime divergența dintre norme și politici acolo unde ea devine vizibilă. Când normele membrilor societății (sau ale unei părți importante a membrilor) nu sunt implementate sau nu pot fi implementate prin politicile existente sau de liderii politici existenți când, așadar, există o divergență între norme și politici mijloacele de comunicare publică
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
puțin în Europa de Vest și în diverse avanposturi europene (Australia, Noua Zeelandă) unde sistemul politic se caracterizează prin prezența unor mari partide muncitorești sau socialiste aliate cu mișcarea sindicală și uneori chiar susținute de aceasta. Partidele bazate pe clasă sunt mai puțin vizibile în celelalte părți ale lumii, deși în Statele Unite și în unele părți din America Latină, clasa (împreună cu alte componente) a jucat un rol în procesul prin care alte partide au obținut sprijin. Dezvoltarea partidelor de clasă în Europa este evident corelată
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
de partide din regiunea atlantică nu mai pot fi caracterizate la fel de sistematic. Cele patru mari tipuri au rămas, dar au avut loc și importante mișcări. În plus, procentajul voturilor obținute de partidele principale a avut tendința să scadă. Cele mai vizibile schimbări s-au petrecut în Marea Britanie, Luxemburg, Belgia și Danemarca, această ultimă țară devenind efectiv un sistem multipartidist fără un partid dominant. Schimbări s-au petrecut de asemenea în special în a doua jumătate a anilor '80 în Noua Zeelandă, Austria
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
o tendință normală a deplasării formelor de guvernare către dualism dacă nu sunt "împiedicate" de sistemul electoral (Duverger, 1954: 1915). Totuși, nu a fost adusă nicio dovadă în sprijinul acestei afirmații. De fapt, dimpotrivă, nu se poate detecta nicio mișcare vizibilă spre sistemul bipartidist de-a lungul timpului; într-adevăr, am observat că unele țări s-au deplasat în altă direcție, ca rezultat al erodării treptate a sprijinului unora dintre partidele majore. În plus, în secolul al XIX-lea și la
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
poziție sunt de obicei larg mediatizate. Partidele și chiar forurile legislative sunt mai amorfe, iar "voința" lor nu este atât de clară dacă se poate spune despre ele că au o voință colectivă. Executivele naționale sunt relativ mici și foarte vizibile, astfel încât ne vine mai ușor să ni le imaginăm ca grupuri având un obiectiv comun și acționând ca echipe. În practică, trebuie să recunoaștem, ele pot să nu fie unite, iar diferențele pot deveni chiar publice. Totuși, noțiunea unui guvern
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Understanding Big Government (1984). O comparație destul de veche dar interesantă asupra rolului guvernului în Statele Unite și Uniunea Sovietică este întreprinsă de Z. Brzezinski și S.P. Huntington, Political Power USA/ USSR (1963). Capitolul 17 Conducerea politică Introducere Conducerea politică este foarte vizibilă, se discută mult despre ea și este complicat de evaluat. Vizibilitatea conducerii a sporit semnificativ grație mass-mediei și în special televiziunii, dar ea a fost întotdeauna mare. Marii lideri din antichitate, Renaștere și perioada modernă erau cu toții cunoscuți de contemporanii
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
puțin frecvente. Punctele slabe și eșecurile regimurilor militare Deși ne-am obișnuit să observăm punctele tari ale regimurilor militare și, în primul rând, faptul că ele își pot constrânge fizic oponenții punctele slabe ale acestor regimuri pot fi mai puțin vizibile. Totuși, ele sunt reale și împiedică menținerea pe termen lung a acestor regimuri (Finer, 1962: 14-22). Conducerea militară a durat numai șase ani în medie în perioada de după 1945, iar această medie este aproape aceeași pentru fiecare din regiunile lumii
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Alan Ginsberg), adepții noii propoziții (Ron Siliman, Gertrude Stein, Lyn Hejinian), metarealiștii, prezentiștii și conceptualiștii din al treilea val al literaturii ruse (Anatoli Gladilin, Andrei Voznesenski, Alexandr Eremenko) ș.a. Pe corpul textual sau peritextual marca Radu Andriescu sunt de altfel vizibile mai întâi inervațiile intertextuale. În special în ultimele volume, poetul recurge la cele mai variate surse ale intertextualității, de la simpla aluzie la citatul generos, cu funcționalitate multiplă de la banalul ancadrament pentru "aventura" lirică la realizarea unei ego-grafii prin analogie sau
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
este cât se poate de evident, în timpul lecturii propriu-zise a poemelor în proză, că între cele două părți ale cărții, Moarte și renaștere, respectiv Supraviețuire (secvențe ce reproduc singurele volume alcătuite de autorul însuși, dar nepublicate antum), nu există diferențe vizibile, de ton, de construcție sau de atmosferă. De la un capăt la altul, aceleași sonuri, aceleași principii structurale ordonează textele, după cum același decor sumbru, aceeași figurație expresionistă umplu paginile, contorsionate într-un teribil spectacol al spasmelor fiziologice și psihologice, al dramei
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
a "angoaselor din acelea care te îngheață cu totul/ și fac din tine un mort/ într-o carcasă/ de bărbat tânăr și frumos", angoase explicitate pe larg în întreg ciclul cântec de leagăn pentru asasinul meu. Acolo unde, bineînțeles, este vizibilă "meseria de victimă" a tatălui: "Laios este încercat de o frică tandră față de Oedipul in statu nascendi (...) Competiția e acerbă, fiul își face datoria paternală cu devotament comic" (Felix Nicolau). Lestul de dramatism existențial este contrabalansat de sfârșitul în poantă
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Femei, Editura Junimea, Iași, 1997; Alt fel de sinucidere, Editura Junimea, Iași, 1998 și Amanții iluziei, Editura Timpul, Iași, 1999) are un rol esențial. Marius Chelaru o tratează într-o manieră tradițională, inspirată de lectura cărților sacre ecourile cele mai vizibile sunt cele din Cântarea cântărilor ("Viorile plâng pe inima mea/ așternându-se/ ca pletele fecioarei peste primul sărut") și textele orfice ("coapsele tale / cântec de dor") și o transcrie într-o imagistică ținând mai degrabă de idealitate, de vizionarism. În
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
ea ar presupune angajarea decisă în direcția cartografierii unui real proiectat istoric și socio-politic, pe de altă parte, ea ar articula o poetică a rezistenței față de ceilalți dușmani, invizibili, dar nu mai puțin ostili, ai ființei poetice. Prima direcție este vizibilă în textele din primul grupaj al volumului, Prostul satului și visul Îngerului ideologic, acolo unde perspectiva asupra lumii contemporane este aceea, necruțătoare, a unui cronicar fidel al mizeriei, imposturii și kitschului unei lumi întoarse în terMitologie destrămată, numai bună de
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
și între livresc, artificial și existențial, organic). Intacte, câteva dintre notele distinctive ale scriiturii Marianei Codruț au trecut și în Ultima patrie (Editura Paralela 45, Pitești, 2007) a poetei. Mai întâi, se remarcă și aici capacitatea de a rescrie aria "vizibilă" a realului, firește, din perspectiva unei noi vederi. Ochiul înregistrator, fie el unul fidel naturii observate, este substituit, în acest caz, de unul cu adevărat integrator, care filtrează, analizează și abia ulterior redă, supunând obiectul perceperii unui proces critic de
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
a ultimei patrii în care își recapătă întotdeauna forțele este cuvântul. Asociindu-și eșuarea pe terenul cuvintelor cu naufragiul lui Robinson, poeta nu face altceva decât să dea glas convingerii în forța logosului de a supraviețui, de a converti fața vizibilă a vieții în ceva poate mai viu, poate mai dureros, dar în definitiv cu mult mai suportabil. Drogul care o anesteziază pe Mariana Codruț se numește, pur și simplu, cuvânt: "sunt un Robinson,/ de insula cuvintelor fiind salvat, ultima patrie
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
gest are valoarea unui ritual. În confuzia simbolică prefigurată în imagini ale decrepitudinii, poetul dă la iveală nostalgia discretă a purificării" (Radu G. Țeposu). Poate nicăieri apetența pentru ritual și histrionic, dar și nostalgia reținută a purificării nu sunt mai vizibile ca în poemele de o largă respirație Câmp negru și Nouă variațiuni pentru orgă, cu siguranță două dintre cele mai bune texte poetice scrise de Nichita Danilov, în ciuda, sau poate tocmai datorită interferențelor generice. În miezul scenariului din Câmp negru
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
unei minorități poetice structural neoromantice, atente la palpitul vieții interioare, dornice oricând să transcrie fantasmele învăluitoare și, natural, imateriale, dar atât de persistente în străfundurile abisale ale ființei. Într-adevăr, deși interfața textelor pare a fi uneori asigurată de fața vizibilă a unei cotidianități atopice, dar imediat recognoscibile, adâncimile poematice sunt atrase de spectacularul ontologic. Până să ajungă, însă, la acestea, cititorul se vede silit să înainteze cu greu într-un hățiș textual de o luxurianță neobișnuită, al cărui analogon simbolic
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
care individualizează ființa". Să le adăugăm un teribilism specific vârstei, contrabalansat totuși de o gravitate (matură) a interogațiilor asupra raporturilor cu universul, inclusiv cu acela al literaturii. Din balansul permanent între cele două ia naștere o tensiune de bun augur, vizibilă cel mai bine în scenografia viitorului, imaginat de o poetă ce-și excedează destinul deja obosit și în special fibra tragică: "Se coace în mine cerul de mâine/ ca o obosită și prea rotundă tinerețe./ Ține-mi aprinsă o lumânare
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]