23,409 matches
-
află acest mal de pământ evaluabil În sute de mii de metri cubi și că nici un fel de glonț nu va putea să ajungă până la ei, dar, probabil din cauza imaginației, conversația nu se mai lega deloc pe timpul tragerii. Sau poate zgomotul Îi Împiedica să se concentreze. Stăteau amândoi nemișcați, Într-un fel de fascinație a cărei cale tot nu era clar dacă era auzul sau imaginația și evitau să se privească. Un glonț țiui la mare Înălțime deasupra dealului și Zare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Încă neacoperiți de frunze și se ghicește printre ei firma cândva luminoasă a hotelului Pescăruș care are 11 etaje. Aparatul rămâne multă vreme neclintit pe acestă imagine ștearsă. Se aude un șuierat subțire de vânt și din când În când zgomotul făcut de autobuzele liniei 4312. Aceasta face legătura Între fostul sat de lângă actuala linie de centură a orașului și fosta periferie a orașului, acum devenită marginea zonei centrale. O deplasare În sus a aparatului descoperă Întregul corp al hotelului Pescăruș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
nordică i-a venit În timp ce scuipa În chiuvetă și auzea șuieratul ușor al vântului neobișnuit de rece care a suflat În fiecare zi din această primăvară. Deschizând robinetul și lăsându-și mâinile sub șuvoiul de apă Înghețată, Grințu a auzit zgomotul făcut de autobuze și s-a interogat asupra orei. Și-a spălat fața, a tușit pentru a-și curăța gâtlejul de gustul de tutun macerat pe care-l simte din ce În mai neplăcut În fiecare dimineață, și-a clătit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
pumnul În ea și apoi o deschide violent lovind-o de perete În interior. — Deșteptarea, bă, ce, nu vă e rușine? Așa faceți voi de planton? Pe cele șase paturi din cameră dormeau, În momentul deschiderii ușii, șase băieți. După zgomotul făcut de Grințu s-au trezit cinci; au sărit În picioare și se poate vedea că au dormit Îmbrăcați - sunt probabil ultimii doi care ar fi trebuit să stea de planton. Ceilalți trei care au deschis ochii și se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ar trebui să se compună mai ales din planuri scurte În succesiune rapidă. Mutre somnoroase, mâini ridicate alene pentru a executa un exercițiu de Înviorare, pantofi nelegați la șireturi și mișcați târșâit pe ciment, uși trântite, dulapuri metalice deschise cu zgomot, strigăte, câte unul de a noua trecând și spunând bună dimineața „Salut, salut!“ Doi bătându-se pentru un teu de metal cu care se spală linoleumul. Grințu intrând Între ei și despărțindu-i cu două palme seci după ceafă fiecăruia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Înainte. Urmează apoi o lungă tăcere În stația de autobuz. Ea e tulburată numai de chicotelile fetițelor care se joacă cu iepurele alb și de smiorcăitul lui Todirică agățat de poala bătrânei cu care a venit. Tulburată apoi, iarăși, de zgomotul Fiatului care trece, cu popa la volan și alți doi tipi cam de vârsta lui Înăuntru, cu un snop de undițe legate de portbagajul de deasupra. Nu-ți amintești să fi văzut vreun râu sau vreo baltă prin apropiere deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mai bea. Te-a invitat apoi În camera de curat și ți-a zis: — Stai puțin! A dispărut Într-o Încăpere care se desprindea din spatele tindei și continua, probabil, de-a lungul camerei În care te aflai. Ai bănuit, după zgomotele pe care le auzeai, că bătrânul deschide chepengul pivniței și Încearcă să coboare să mai aducă vin. Avea cel puțin două sticle În mână petru că le auzeai ciocnindu-se Între ele. Apoi a căzut, cu sticle cu tot, de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
l-ai auzit din nou pe bătrân orbecăind prin tindă și l-ai văzut intrând pe ușa camerei de curat ci o sticlă de vin ridicată deasupra capului și strigând: — Eheheheee, 95 Infanterieeee! După aceea ai amestecat bolboroselile lui cu zgomotul și mirosul furtunii. Erai Împreună cu alți băietani de o vârstă cu tine sau mai mici pe un câmp de primăvară târzie, În marginea satului. Privind Înapoi ți se părea că satul are Într-adevăr o imagine de primăvară sărbătorească. Prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ochiului spre drumul de pământ ce tăia pădurea În două. Poate te-ai uitat Într-acolo pentru că tresăriseși la auzul trosniturii și te abțineai totuși să te uiți la salcâmul care urma să se prăbușească. Pe drum trecea, aproape fără zgomot, un tractor cu două remorci. Salcâmul a căzut la mai puțin de un metru În spatele ultimei remorci și ai rupt-o la fugă spre femeie, erai convins că numai tu ai văzut ce accident se putea Întâmpla și aveai deodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
e moară, ori e industrie locală, ori o casă mai Încoace, ori două) și nici vreo lumină nu se zărește În capătul lui. Te oprești o secundă pentru a nu mai tulbura liniștea cu plescăitul noroiului sub pantofi și nici zgomot de motor de moară nu se aude! Privești cerul Întunecat, norii nu se mai văd, e Întuneric adevărat, dar nici mai devreme când se vedeau nu păreau nori de furtună ca cei de ieri, ci, mai degrabă, nori care anunțau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mă? — Nu vă supărați... - Începu el, dar omul tocmai mișca drugul Încuietorii și scârțâitul care se produse acoperi cuvintele. Celălalt intrase În gheretă și tocmai răsturnase ceva, o găleată sau o foaie de tablă proptită de perete. Cam așa suna zgomotul care fu urmat imediat de o Înjurătură scurtă și de lumină. Cel dinăuntru găsise În sfârșit ce se dusese să caute, comutatorul. Deci aveau posibilitatea să aprindă lumina și preferau să stea pe Întuneric. Era Încă aprilie și deci nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ed. Univers, 1970, p. 133) (Abia intrați, cei trei muncitori și-au plimbat privirile, pe rând, În trei direcții. Trei puncte de interes ale holului de hotel categoria lux au depistat ele, privirile lor, În primele fracțiuni de secundă de după zgomotul vătuit cu care ușa de la intrare s-a Închis. Mușu l-a privit crunt pe recepționerul din spatele comptoirului: nu cumva ăsta ridică vreo pretenție, că ce vrem, că nu e voie să intrăm aici, că cine suntem? Zare a depistat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Înalți ai fostei mori. Aceasta e industria locală. Două camioane sunt parcate Într-o latură a curții, urmele lor În noroi pot servi de potecă. În ateliere se lucrează, e vorba de schimbul de noapte și Încerci să ghicești, după zgomotele care se aud, ce anume fac acolo Înăuntru acei oameni. Se aud plesnituri mici și dese ale unui aparat electric de sudură și ghicești ușor, după fereastra care se luminează alb, În care dintre barăci se Întâmplă asta. Câteva fetișcane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
tablă se iese pe un maidan pe care se aruncă gunoaiele. Se văd mai multe grămezi negre din care câteva fumegând. Poate că aici se aruncă boasca fierbinte care a rămas În cazan după extragerea alcoolului. Se aud talăngi și zgomote de oi Închise În țarc. Bușituri surde, behăit de miei care și-au rătăcit mama și vor să se apuce de supt acum, pe Întuneric. Trebuie să lași În dreapta țarcul și saivanul cu cele aproape două sute de oi ale omului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
două sute de oi ale omului care e și proprietarul cazanului. Te gândești că, poate, și În 1939 cazanul de țuică al acestui sat se afla tot aici și că oile, pe atunci ale altcuiva, behăiau la fel În timpul nopții. Auzi zgomot de voci și vezi o lumină slabă licărind, prin ușa unei construcții lipsite de orice măreție. Te apropii. Doi tipi ies cu o roabă metalică pe ușa pe care te pregăteai să intri. Conținutul roabei pare cald, scoate aburi. Miroase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
se mișcau sute de oameni, civili care se refugiau sau căutau de mâncare și adăpost În altă parte decât acolo unde se născuseră. Mulți dintre ei erau răniți, iar vocile copiilor se auzeau mai tare peste tot vacarmului și peste zgomotul motoarelor, ca niște țipete de care nu știai dacă sunt de durere sau bucurie. Râdeau sau plângeau acei copii care abia puteau fi văzuți din viteza, totuși redusă, a camioanelor? Bătrânii priveau numai cu acea răbdare suferindă și mută, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
un fel de vâlcea (deasupra căreia aerul Încălzit de soarele puternic juca În ape) și putea fi văzut urcând din nou aproape de orizont pe lângă un copac uriaș, un stejar probabil, care străjuia singuratic Întreaga câmpie. Trenul părea Înțepenit acolo, nici un zgomot, nici un șuierat de locomotivă nu se grăbea să-i anunțe plecarea. Câmpul arat avea o măreție specifică, imposibil de descris sau de comparat, ceva În prezența căruia nimeni și nimic, nici chiar trenul, nu mai Îndrăznea să se miște sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
trei pahare pe o tavă pe care era desenat un pepene abia tăiat. Băură fiecare câte două pahare și Zare adormi pe canapea, iar fata se scuză că are treabă În baie și dispăru. Popescu G. Își dădu seama, după zgomotul care venea din baie că fata spăla rufe. Se Îmbrăcă și ieși din apartament În vârful picioarelor. Alergă pe scări și pe una dintre aleile pline de noroi până când crezu el că nu mai poate fi ajuns de Zare, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mare de vapori care plutea În aer, astfel că fata simți deodată că i se Îngreunează pleoapele și, fără să termine treaba, se Întinse pe pat și adormi. În timp ce dormea simțea că nu vrea să doarmă, avu coșmaruri și auzi zgomote cărora nu le găsi nici o explicație. Trezindu-se, nu mai auzi nimic, liniștea era de-a dreptul ciudată, astfel că de fiecare dată adormi la loc fără să vrea. Aproape se Înserase când cineva Îl strigă pe bătrân și Ana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
oră pe culoarele Întortocheate de la etajele șase și șapte ale blocului. În cele din urmă a găsit ușa camerei ei, era aproape de miezul nopții, dar Încuiată. A bătut Întâi Încet, pe urmă tare și din ce În ce mai tare speriindu-se singur de zgomotul pe care-l făcea dar și de gândul care tocmai Îi trecuse prin cap: dacă s-a sinucis? Se gândi mai Întâi la complicațiile la care s-ar fi expus dacă era găsit acolo, lângă ușa din spatele căreia se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
În folosul mânăstirii X nu sunt ușor de găsit. Ajunge În fața porții principale a mânăstirii și Încearcă s-o deschidă lăsându-și toată greutatea pe clanța mare de metal ruginit. — Cine-i? - se aude o voce dinăuntru. Cineva deschide cu zgomot vizeta și privește cu interes spre Grințu. Aveți locuri la cazare? - Întrebă acesta. — Câte persoane ? - zice și paznicul. — Singur. Dar aș vrea să stau vreo două săptămâni. Poarta masivă de lemn se dă În lături scârțâind. Stați puțin aici s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
aura de mister pe care o avea, atunci când eram copii și trăiam acolo, Întreaga lume. El este pentru noi imaginea cu care Începe lumea. Se Întâmplă să-ți amintești În cele mai neașteptate condiții ale noi tale vieți de un zgomot anume, de un chip de bătrân, de o casă sau de un iaz, de o Întâmplare sau de o poveste, de un incident sau de o iubire nedescifrate atunci, În copilărie, și poate nici azi, de un sens al tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de Început de iarnă. Cizme de cauciuc stropite cu var, bocanci murdari, teniși, gumari și chiar o pereche de opinci, craci murdari de salopete decolorate Îl Înconjură. Coborî treptele scării În timp ce se aude pe culoarele școlii zbârnâitul soneriei și Începe zgomotul specific al recreației. Traversez terenul de fotbal (ce a mai rămas din el), o minge deja Își face apariția, iar din spărturi de cărămizi și căciuli se fac porțile. Aprinzându-mi țigara mă apropii de micul grup subjugat de oratorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
poiană, păsări“ sunt evident inutile, neputincioase, stupide, În vecinătatea acestor forme, culori, spații, mișcări de aer și legături ale trupului cu ele. Modul În care privirea se Încăpățânează să rămână agățată de firul subțire de apă, urechea se ațintește la zgomotul lui, buzele-l sorb, nu are nimic comun cu abstracția cuprinsă de cuvântul „timp“. Ar putea să numească somn toate acestea, dar, cum singurătatea nu cere cuvinte, cum și așa există prea multe față de nevoile noastre... Despre mirosul alb și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
pur de vecinătatea fragmentară a verdelui), gustul mierii capătă dăinuire. Ecranul se luptă cu toate acestea, palpită, zvâcnește, transformă semiântunericul Într-o fosforescență violetă. Camera se populează treptat, este duminică 8 mai ’77 și sunt mai multe meciuri de văzut. Zgomotul zarurilor În cutia de table, clinchet de pahare, un vin roșu bine păstrat peste iarnă. Așteptare. Ecranul Își toarce alene zvâcnirile de alb și negru, ploaia lui de cuvinte de care Încercăm să nu ne sinchisim. Un vecin care Întreabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]