281 matches
-
blândă cu Nica Lazăr: și-a înmormântat fiica, studentă în anul III la Medicină, dintr-o ocluzie intestinală, „după ce a mâncat piersici din frigider. A fost lovitura cea mai cumplită pe care mi-a dat-o viața. De-atunci am încărunțit și-am început să simt timpul“; mai apoi i s-a stins soția, „din comoție cerebrală, dar eu știu că din suferință“. I-a rămas fiul, inginer constructor, care i-a dăruit două preaiubite nepoate. Și i-a mai rămas
Agenda2004-18-04-b () [Corola-journal/Journalistic/282357_a_283686]
-
Tot acum sunt fierte buruienile care vor fi folosite la vopsirea ouălor. Cum este vremea de Florii, așa va fi și de Paște. Sunt locuri unde în această zi oamenii nu se spală pe cap, de teamă să nu albească (încărunțească) la fel ca pomii aflați în floare. În alte părți se spală pe cap tocmai în această zi, dar cu apă în care au fiert busuioc și fire de la canafii unui prapor care a fost purtat la o înmormântare de
Muzeul Ţăranului Român te invită la Târgul de Florii () [Corola-journal/Journalistic/70356_a_71681]
-
de iluzii în legătură cu sine, m-aș dori mai degrabă în categoria eminescian-luciferică, a faimoasei fotografii a poetului de la nouăsprezece de ani. Iar părul... În fine, îmi fac singur curaj amintindu-mi că nu mi-aș fi închipuit niciodată că o să încărunțesc înainte de a cheli cu totul... Privitul în oglindă e, așadar, un prilej mai degrabă de amărăciune, decât de a descoperi motive de autoflatare. Oglinda e un aliat al timpului, dacă nu chiar un agent al forței distructive a acestuia. Și
Cât de des vă uitați în oglindă? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/8203_a_9528]
-
inventate ca, cu a lor putere să țină oarecum în jug poemul. O întrebare despre inspirație, da Inspirația, da, da. Multe-am mai trăncănit pe la ore despre asta elevilor și elevelor, copiilor și copilelor ani după ani Barba mi-a încărunțit, dorm tot mai mult și-aș vrea să dorm tot mai puțin Inspirația. Frumusețea. Misterul. Și Altele. Vreau să beau o cafea, o beau Vreau să scriu o poezea, o scriu Mi-aduc numaidecât aminte de metafore, de comparații: turturelele
Ioan Moldovan "Nu sunt un fan al ideii de generație" by Mihai Vakulovski () [Corola-journal/Journalistic/14980_a_16305]
-
în sine sînt aceleași, în schimb mecanismul la care se recurge pentru explicarea lor este de-a dreptul fantasmagoric. De pildă: cine nu știe că morților le cresc o vreme unghiile și părul? Sau că traspirația pute? Sau că bărbații încărunțesc mai repede decît femeile? Sau că febra musculară e provocată de acumularea de acid lactic în celule? Sau că masa luată seară tîrziu te îngrașă? Sau că excesul de sare provoacă hipertensiune? Ei bine, morților nu le cresc nici unghiile
Pseudocunoașterea medicală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10413_a_11738]
-
o simplă dezvelire. Iar transpirația oamenilor e complet inodoră, oricît de nefiresc ar suna aceste cuvinte. Nu sudoarea noastră miroase, ci produșii ei de descompunere rezultați la contactul cu aerul și cu bacteriile de pe tegumentul uman. La fel, bărbații nu încărunțesc mai repede decît femeile, dimpotrivă. Dacă nimeni nu și-ar mai vopsi părul, fenomenul acesta ar fi evident. Cum nici febra musculară nu e provocată de acumularea acidui lactic, ci de ruperi microscopice ale fibrelor musculare, proces complet reversibil în urma
Pseudocunoașterea medicală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10413_a_11738]
-
care este depășită, poate duce la căderea părului. Cele mai importante surse sunt carnea de vită, stridii, năut și germeni de grâu. Proteinele sunt, de asemenea, benefice. Bauman susține că în cazul în care un om mânăncă prea puține proteine încărunțește. Sursele de proteine cele mai importante sunt iaurtul grecesc, gălbenuș de ou, alune, fasole, varză, mazăre, linte, tofu, carne de pui și de curcan. Fierul este cheia către o circulație sanguină sănătoasă. În cazul deficienței de fier, nu va mai
Șapte nutrienți anti-chelie. Ce trebuie să mânănci by Covrig Roxana () [Corola-journal/Journalistic/63506_a_64831]
-
spre spații cultural-istorice mai largi (o fină aluzie la caracterul, totuși închis, al spațiului de bază): "Te-am așteptat, mașina de scris, ani și ani/ și nu mai veneai. Brațele îmi crescuseră/ prin crăpăturile zidurilor de la Universitate./ Frumoasele noastre colege încărunțeau./ Șobolanii săpau tranșee în Iliria" (Decembrie). Sau: "Corbi eddici (Hugin și Munin, Cugetul și Memoria)/ șoptesc și acum veștile/ culese cîndva în incursiuni de recunoaștere" (Arheologie descriptiva). Sau: "Astfel clamez,/ cu toate orologiile lichide/ din pînzele lui Dali"(Dali și
"Un patetic jignit" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17796_a_19121]
-
vânzătoarei (care mai avea o fundă veștejită în păr) se plimbau gândaci uleioși, atingîndu-și antenele într-un alfabet abstras. Totul era putred, totul duhnea, totul colcăia în vechea alimentară. Am ieșit cu pânze de păianjen în păr, de parcă aș fi încărunțit de tristețe, și mi-am continuat drumul prin tunelul neural până când am zărit înainte de a vedea, am intuit, am localizat sau poate am construit, săpând în săpunul zilei cu propriile mele priviri, Casa. Casa cea veche și dragă, uitată și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de sânge repetate lunar, Soile crescuse, mai întîi sub un clopot de sticlă, într-un mediu perfect antiseptic, apoi, după vârsta de șapte ani, mamei i se permisese s-o ia acasă. Fetița avea să-și aducă mereu aminte chipul încărunțit de suferință al mamei, lățit pe toată curbura clopotului de sticlă, ca și lucrurile strâmbe și picurătoare din camera de spital. Când se-ntorseseră acasă, în Pobeda veche a doctorului, mama ținuse tot timpul pe genunchi, acoperită cu o pînză-nflorată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
privire, ca jarul dragostei pe care-l credeau stins de ani de zile să-i ardă iarăși pe cei doi. Feodor stătea de vorbă cu nașul celor doi miri când o zărise pe Letiția. Era frumoasă deși tâmplele-i erau Încărunțite și fața brăzdată de câteva riduri. Era o văduvă, stăpânită de o anume tristețe solemnă. Nu se considera vinovată de ruperea relației lor din adolescență, nici de tăcerea lor care durase aproape treizeci de ani. Simțise doar o arsură În dreptul
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
fusese în stare s-o declanșeze. Priveliștea era de ajuns să-i modifice dispoziția. Ai dreptate, probabil că n-ar trebui să-mi spui nimic. Dăduse drumul la robinetul cu șarm, un șarm băiețesc care părea mai straniu acum, că încărunțea. — Dar dacă ghicesc îmi spui, da? Depinde. — De ce? De ce-mi spui tu mie la schimb. Mâinile întinse pe masă. —Dă-i drumul. Întreabă-mă orice. —Orice? Ea chicoti. Cum merge viața de familie? El se lăsă pe spate, lipindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
pe mine în sperieți. N-am idee cum faci, dar cu tine e blând ca un mielușel. Poate din pricina părului tău cărunt.” Domnul Sanowsky n-avea de unde să știe că tata dormea prost și transpira în somn. Iar faptul că încărunțise la treizeci de ani venea de la sărăcie și de la atât de multe probleme, spunea tata. Problemele sunt de culoare albă, pentru că ele albesc părul oamenilor, în caz că-l mai au. Tatei îi stătea bine cu părul cărunt. La tâmple îl lăsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
să știi cui să dai banii și când. Și fiecare grec a deprins de mic arta plătirii bacșișului. Crezi că ar renunța ușor la asta? Lupta cinstită nu i-ar speria? Femeia ridică privirea și-l observă atentă pe spătar. Încărunțise. Barba era aproape albă, dar contrasta cu sprâncenele negre, arcuite, și-l făcea și mai distins. El clătină din cap: — De câte ori stăm de vorbă mă revoltă modul în care gândești. Adică îți imaginezi că oamenii s-au turcit într-atâta
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
argint aurit. Dintre toți comesenii, simțea că era singurul optimist. Îl simțea alături pe Pană Negoescu, mereu cu rugămintea pe buze. „Să scriem, măria ta, la București s-o liniștim pe doamna voastră și pe sora noastră. Doamne, o fi încărunțit de atâta îngrijorare”. Și scriau mereu. Niciodată drumurile de la Edirne la București nu au fost străbătute de mai mulți călărași, galopând până ce pleznea calul sub ei. În zilele ce au urmat, dregătorii imperiului însoțiți de dragomani destoinici au venit să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ca domn al Moldovei, îi dorise cu toată puterea mazilirea. Imensa muncă diplomatică, darurile bogate oferite marilor dregători otomani începuseră să-și arate roadele; politica celor două principate române se hotăra acum, la întâlnirile de taină din saraiul Mitropoliei. Voievodul încărunțise, slăbise și nasul subțire îi devenise mai prelung, dând feței sale un aspect ascetic. Frica aceea că nu va face față intrigilor diplomatice din capitală, care-l însoțise tot drumul, acum când tocmai reușise să domine situația, se transformase într-
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ușor azi, avem un sărbătorit, - la care unul a început să aplaude, și în câteva secunde aplaudam toți, fără să știm de ce. A, e ziua lui Cornel, sănătate, multă fericire. Șeful. Om cumsecade. E încă tânăr, cu toate că părul i-a încărunțit deasupra urechilor. A fost școlit în Danemarca, dar e limpede că acolo venise un instructor american, pentru că altfel nu-mi explic de unde abundența asta de expresii yankee traduse, „people”, adică „oameni buni”, „let’s make some greens”, adică „să facem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
în timpul mersului, tivul fustei se ridica sau cobora, pantofii aveau când tocuri subțiri, când butucănoase. De pe la jumătatea spațiului al treilea, pe deget începu să-i lucească o verighetă groasă de aur și, depășind a patra linie, părul începu să-i încărunțească. Era mai mult lată decât înaltă. Făcuse gușă triplă și sânii îi ajunseseră până aproape de buric. Mergeam alături de ea, pe marginea aleii, dar ea privea țintă înainte, cu o expresie absentă, îi crescuseră mustăți rare și fire groase înfipte în
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
carte a unor dureroase și răvășitoare întoarceri în timp, dar și a unor cassandrice premoniții, o carte în care autorul își înzidește o fărîmă de suflet. Valeriu Stancu Prolog Pe drumul vieții mele muritoare, deseori am fost bântuit de amintirile încărunțite în calvarul pătimirii care mi-a rupt irevocabil o bucată de suflet. Mărturisesc cu sinceritate astăzi, că, de-a lungul vremii, gândul confruntării dintre plumbul nefericirii evadatului din lumea inocentă a zâmbetelor de copii, și aura surâsului de bucovinean osândit
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
ideologice. Este relatarea maturizării sale într-o lume frământată de insurecții împodobite cu pene de păun, marcată în egală măsură de ostilitatea celor din jur și de dragostea puținilor apropiați, ce vor cădea pe rând în brațele morții. Copilul care încărunțește în somn, blestemat parcă să-i piardă pe toți cei de care se atașează, deapănă firul unei vieți de-o stranietate care sfârșește prin a deveni dureros de familiară. Concizia fermecător controlată a stilului contribuie în mod semnificativ la construirea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
zile. — Am stat acolo opt ani, continuă ea, hipnotizată din fericire de treburi simple, de rutină. Țineam frumos evidența tuturor prizonierilor, a tuturor vieților lipsite de sens din spatele sârmei ghimpate. SS-iștii aceia odinioară atât de tineri, supli și depravați încărunțeau, se îndobitoceau, se autocompătimeau..., povestea ea. Bărbați fără neveste, tați fără copii, negustori fără prăvălii, meseriași fără meserii... Gândindu-se la starea în care fuseseră aduși SS-iștii, Helga și-a pus ghicitoarea Sfinxului: „Ce ființă umblă dimineața în patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
o știa de multă vreme. Ed sorbi din cafea, cu ochii În oglindă. Reflexia lui: un bărbat care abia peste o lună avea să facă treizeci și șase de ani, dar care arăta de patruzeci și cinci. Părul blond Îi Încărunțise. Fruntea Îi era brăzdată de riduri. Inez i-a spus că ochii lui deveneau mai mici și mai reci. Ramele de sîrmă ale ochelarilor Îi dădeau un aer de tip neîndurător. El i-a răspuns că neîndurător e mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
lung și negru nu inspira respectul sau mila pe care le trezește părul alb și cu toate că era bătrînă și simțea permanent o durere surdă În partea stîngă a pieptului foarte rar se ridica cineva În picioare cedîndu-i locul, fiindcă nu Încărunțise. Astăzi mai avea grijă și de poșetă, În ea ducea pachețelul pe care-l cumpărase ieri pentru domnișorul Julius: cumătra Guadalupe crede pesemne că am uitat să duc cămășile ieri, s-a uitat lung la mine cînd m-am Întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe lume și nicăieri nu era nici o bancă, ce prost merg și autobuzele de pe linia Descalzos, uneori vin două unul după altul, primul e plin și nici nu oprește, iar al doilea e gol. Arminda văzu un cap pe jumătate Încărunțit cu părul creț, de zamba și alături de ea un loc liber, se trînti pe scaun Închizînd ochii pînă o trece acest moment În care tensiunea Îi coborîse probabil la zero. CÎnd deschise ochii, Încasatorul era lîngă ea cu biletul pregătit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
plecare (se vor întoarce înstrăinați... vor avea maniere brutale - I 3) și e ușurată când află că soțul ei ar fi murit pentru că astfel nu-l va mai vedea schimbat (mai bine că nu se întoarce, ar fi un bărbat încărunțit înainte de vreme, plictisit și care ar fi tăcut tot timpul - I 6). Când se reîntâlnesc, prima impresie este că timpul care a acționat asupra ei i-a lăsat lui caracterul nealterat (mâniile, iubirile, setea de bani ți-au rămas tot
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]