955 matches
-
fideli regelui. Acesta nu dorește să facă concesii locuitorilor din sud, deoarece, aceștia fiind majoritari, puteau să ajungă să conducă statul, fapt neacceptat nici de către rege, nici de către populația din nord, care este tot timpul foarte fidelă regelui. Astfel revolta belgienilor este inevitabilă, elementul declanșator fiin al doilea val de revoluții din Europa, din anul 1830. Burghezia ia putere în august 1830 și, susținută de toate păturile sociale, declanșează o mișcare de independență față de regimul unui suveran absolutism străin. În această
Istoria Belgiei () [Corola-website/Science/311023_a_312352]
-
viitorul Belgiei. Marile puteri recunosc independența Belgiei pe data de 20 ianuarie 1831. Noul stat devine un regat iar tronul este oferit lui Leopold de Saxe-Coburg-Gotha (un unchi al Regina Victoria) care devine Leopold I al Belgiei, primul Rege al Belgienilor pe data de 21 iulie 1831. Noul stat este declarat neutru. Inițial noul stat deținea și teritoriul actualului Mare Ducat de Luxemburg și provincia olandeză Limburg. În 1839 Țările de Jos recunosc noul stat belgian iar la Londra este semnat
Istoria Belgiei () [Corola-website/Science/311023_a_312352]
-
Inițial noul stat deținea și teritoriul actualului Mare Ducat de Luxemburg și provincia olandeză Limburg. În 1839 Țările de Jos recunosc noul stat belgian iar la Londra este semnat un nou tratat ce delimitează frontiera dintre cele două state. Statul Belgian pierde cele două regiuni în favoarea Olandei, dar reușește obținerea reducerii părții sale din datoria publică a Regatului Unit al Țărilor de Jos. Cu toate că tratatul prevedea și libera circulație pe râul Escaut și astfel accesul la mare al portului Anvers, Olanda
Istoria Belgiei () [Corola-website/Science/311023_a_312352]
-
puțin dornică de luptă contra germanilor decât în partea valonă. Aceasta, colaborată cu eliberarea prizonierilor flamanzi, face ca starea de spirit în timpul războiului să fie complet diferită în cele două părți ale țării. Este de notat faptul că Congo-ul Belgian a susținut trupele aliate pe parcursul războiului, furnizându-le acestora numeroase materii prime, printre care Uraniul utilizat pentru bombele de la Hiroșima și Nagasaki. Încă de dinaintea sfârșitului războiului, guvernul belgian în exil semnează un acord de cooperare economice cu vecinii Olandezi și
Istoria Belgiei () [Corola-website/Science/311023_a_312352]
-
ceea ce propaganda numea forțele „iudeo-bolșevice”. Himmler obișnuia să facă o analogie între Germania nazistă și [[Cruciadă|cruciadele]] [[creștinism|creștine]]. SS-ul a adunat voluntari din toată [[Europa]], între care [[Danemarca|danezi]], [[Norvegia|norvegieni]], [[Suedia|suedezi]], [[Țările de Jos|olandezi]], [[Belgia|belgieni]], [[Franța|francezi]], iar după izbucnirea războiului: [[Ucraina|ucraineni]], [[Letonia|letoni]], [[Lituania|lituanieni]], [[Estonia|estoni]], chiar și musulmani [[bosnia]]ci și [[tătari]]. Propaganda nazistă încerca să acrediteze ideea că ar fi fost o [[cruciadă]] pan[[Europa|europeană]] pentru salvgardarea valorilor europene
Heinrich Himmler () [Corola-website/Science/306580_a_307909]
-
de existență, 1880, articole de directivă, în care sunt expuse puncte de vedere simboliste. De altfel, Macedonski avea să-și revendice mai târziu, în 1889, printr-un articol intitulat “ În pragul secolului”, merite de pionier al simbolismului pe plan european. “Belgienii, și se poate zice acaeasta cu mândrie și despre mii din români - scrie el - dacă n-au fost tocmai ei precursorii mișcării, au avut meritul de a fi întrevăzut din vreme întinderea strălucită ce se deschidea glorioasă dinaintea poeziei viitorului
Literatura română simbolistă () [Corola-website/Science/312375_a_313704]
-
Liolo (Kinshasa, Republica Democratică Congo; 3 decembrie din 1990) este un fotbalist internațional belgian de origine congoleză. Joacă ca atacant și actuala lui echipa este Crystal Palace din Premier League. A fost născut în Kinshasa, Congo în 1990. El și familia lui au fugit în timpul regimului lui Mobutu și a emigrat în Liège, Belgia
Christian Benteke () [Corola-website/Science/337339_a_338668]
-
militari germani au au adoptat „"Blitzkriegul"” ca principală metodă pentru îndeplinirea ambițiilor lor în Europa. Istoricul german Karl-Heinz Frieser avea să explice: Belgia era încă neutră în septembrie 1939, acordul franco-belgian de securitate din 1920 încetându-și efectul în 1936. Belgienii nu au premis francezilor să le inspecteze pozițiile definsive decât în martie 1940, când un general de brigadă în civil a putut să viziteze din automobil instalațiile de apărare ale țării. Olanda era de asemenea neutră, dar guvernul făcuse o
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
Armata I și Armata a IX-a - urmau să apare linia defensivă din Belgia, de la Wavre la Givet. Armata a VII-a urma să apere aliniamentul Escaut și să colaboreze cu forțele olandeze. Armata belgiană trebuia să apere linia Ghent-Antwerp. Belgienii urmau să fie sprijiniți de corpul expediționar britanic, care trebuia să apere secțiunea frontului de la est de Brussels, de la Wavre la Louvain. Gamelin a înțeles că germanii aveau să încerce să străpungă liniile aliate cu ajutorul unei mari concentrări a forțelor
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
totate propunerilr franceze. În iarna 1939-1940, personalul consulatului belgian din Cologne a anticipat liniile principale ale planului lui von Manstein. Bazându-se pe informații secrete, belgineii au înțeles că forțele germane se concentrau de-a lungul frontierelor belgiană și luxemburgheză. Belgienii au căpătat convingerea că germanii aveau să atace prin regiunea Ardennes și să se îndrepte spre Canalul Mânecii pentru izolarea armatelor aliate din Belgia de restul Franței. Diplomații belgieni au anticipat corect planurile germane pentru folosirea trupelor aeropurtate (parașutiști și infanterie
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
că forțele germane se concentrau de-a lungul frontierelor belgiană și luxemburgheză. Belgienii au căpătat convingerea că germanii aveau să atace prin regiunea Ardennes și să se îndrepte spre Canalul Mânecii pentru izolarea armatelor aliate din Belgia de restul Franței. Diplomații belgieni au anticipat corect planurile germane pentru folosirea trupelor aeropurtate (parașutiști și infanterie îmbarcată în planoare) în spatele liniilor aliate. Aceste analize nu au fost însă considerate demne de luat în seamă de către planificatorii militari francezi sau britanici. În martie 1940, serviciile
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
000 de soldați. În jur de 2.240.000 de oameni erau mobilizați în cadrul unităților militare din nord. Britanicii au contribuit cu aproximativ 897.000 de oameni în 1939, efectivele crescând la 1.650.000 în iunie 1940. Olandezii și belgienii mobilizaseră 400.000, respectiv 650.000 de soldați. În total, francezii mobilizaseră 117 divizii, din care 104 (inclusiv 11 de rezervă) fuseseră destinate apărării zonei de nord. Britanicii contribuiau cu 13 divizii, dintre care 3 erau încă în curs de
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
divizii, dintre care 3 erau încă în curs de mobilizarea atunci când a început războiul. Încă 22 de divizii belgiene, 10 olandeze și 2 poloneze s-au mai alăturat forțelor aliate. Britanicii au adus în tabăra aliaților 1.280 de tunuri, belgienii 1.388, olandezii 656. Francezii aveau 10.700 de baterii de artilerie. Astfel, aliații dispuneau de aproximativ 14.000 de piese de artilerie, cu 45% mai multe decât germanii. Armata franceză avea un grad de motorizare mai ridicat decât germanii
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
de artilerie. Astfel, aliații dispuneau de aproximativ 14.000 de piese de artilerie, cu 45% mai multe decât germanii. Armata franceză avea un grad de motorizare mai ridicat decât germanii, care își bazau încă transporturile pe atelajele cu cai. Deși belgienii, britanicii și olandezii nu dispuneau practic de blindate, francezii aveau 3.254 de tancuri. Tancurile franceze erau nu doar mai numeroase decât ale germanilor, dar aveau o mai bună calitate, cum de altfel a demonstrat rezultatul celei mai mari bătălii
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
care în acele vremuri erau cele mai moderne tunuri grele antiaeriene din lume și 7 regimente de tunuri antiaeriene de 40 mm. Fiecare regiment avea 3 - 4 baterii, adică aproximativ 300 de tunuri antiaeriene grele și 350 de tunuri ușoare. Belgienii aveau două regimente de artilerie grea antiaeriană și erau în plin proces de echipare cu tunuri Bofors de 40 mm. Olandezii aveau 84 de tunuri AA de 75 mm, 39 de tunuri vechi de 60 mm și 232 de tunuri
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
arunce în aer principalele poduri, cu excepția unui pod de cale ferată. Distrugerile podurilor olandeze a încetinit în mare măsură înaintarea blindatelor germane. Forța Expediționară Britanică și Armata I franceză nu reușiseră să își ocupe pozițiile fortificate, iar veștile despre înfrângerea belgienilor au venit pe neașteptate. Aliații erau convinși că belgienii erau capabili să reziste mai multe săptămâni, ceea ce le-ar fi permis organizarea eficientă a apărării în regiunea Gembloux. Când generalul Erich Hoepner a lansat atacul celor două divizii de tancuri
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
cale ferată. Distrugerile podurilor olandeze a încetinit în mare măsură înaintarea blindatelor germane. Forța Expediționară Britanică și Armata I franceză nu reușiseră să își ocupe pozițiile fortificate, iar veștile despre înfrângerea belgienilor au venit pe neașteptate. Aliații erau convinși că belgienii erau capabili să reziste mai multe săptămâni, ceea ce le-ar fi permis organizarea eficientă a apărării în regiunea Gembloux. Când generalul Erich Hoepner a lansat atacul celor două divizii de tancuri de sub comanda sa (XVI și III Panzerkorp) peste podurile
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
spătămâni mai târziu. În regiunea centrală, înaintarea Grupului de Armată A în Ardeni trebuia să fie întârziată de infanteria motorizată belgiană și de diviziile de cavalerie mecanizată ("Divisions Légères de Cavalerie"). Rezistența antigermană principală a venit din partea "1 Chasseurs Ardennais" belgieni și Divizia a 5-a franceză de cavalerie ușoară (DLC) . Aceste unități nu dispuneau de suficient armament antitanc pentru ca să blocheze numărul neașteptat de mare de blindate germane și din acest motiv au fost nevoite să se retragă peste râul Meuse
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
la Noyelles-sur-Mer, la 100 km vest de pozițiile inițiale de pe 17 mai. De aici, tanchiștii germani puteau să vază estuarul râului Somme și Canalul Mânecii. A apărut astfel o pungă uriașa, în care fusese prins Grupul de Armată I, formate din belgieni, britanici și Armatele I și a VII-a franceze. Tancurile lui Guderian și Rommel au ajuns pe țărmurile Canalului în 11 zile. În prima conflagrație mondială, Germania nu reușise o asemenea performanță în patru ani. Cinci zile mai târziu, Rommel
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
abandonate și 2.472 tunuri sau abandonate. RAF a pierdut în perioada 10 mai 22 iunie 931 de avioane și 1.526 de oameni. Marina Regală a pierdut 243 de vase în timpul Operațiunii Dynamo ca urmare a bombardamentelor Luftwaffe. Belgia Belgienii au pierdut 6.093 militari uciși și răniți și 200.000 de prizonieri de război. Aproximativ 500 de militari au fost dați dispăruți iar 2.000 de prizonieri de război au murit în lagărele germane . Polonia Polonezii au pierdut aproximativ
Bătălia Franței () [Corola-website/Science/302540_a_303869]
-
Diferențele comunitare și regionale au fost recunoscute iar această revizuire a încercat reconciliereea acestora prin intermediul devoluării unor atribuții către comunități și regiuni. În 1993 constituția a fost din nou revizuită odată cu adoptarea pachetului de legi ce definește sistemul federal. Regele Belgienilor (, , ) este șeful constituțional al statului. Monarhia este ereditară, titularul poziției fiind numit pe viață după decesul predecesorului. Rolul și îndatoririle Regelui sunt înscrise în Constituție și în legile introduse de aceasta. Ca șef al statului, Regele are un rol ceremonial
Politica Belgiei () [Corola-website/Science/303277_a_304606]
-
era format din trei colonii care au aparținut Belgiei între 1885 și 1962: Congo-ul Belgian (acum Republica Democrată Congo), Rwanda și Burundi. Spre deosebire de majoritatea marile puteri europene imperiale, imperiul belgian care era format 98% dintr-o singură colonie (Congo-ul Belgian care era de 76 ori mai mare decât Belgia) era proprietatea privată a regelui
Imperiul colonial belgian () [Corola-website/Science/327113_a_328442]
-
format din trei colonii care au aparținut Belgiei între 1885 și 1962: Congo-ul Belgian (acum Republica Democrată Congo), Rwanda și Burundi. Spre deosebire de majoritatea marile puteri europene imperiale, imperiul belgian care era format 98% dintr-o singură colonie (Congo-ul Belgian care era de 76 ori mai mare decât Belgia) era proprietatea privată a regelui țării, Leopold al II-lea, mai degrabă decât să fie dobândită prin acțiunea politică a statului belgian. Belgia însăși a obținut independența în 1830. (Anterior, între
Imperiul colonial belgian () [Corola-website/Science/327113_a_328442]
-
guvernul său în vederea stabilirii unor colonii, dar deoarece țara nu avea resursele necesare pentru a dezvolta teritoriile candidate guvernul a refuzat planurile sale. Statul Independent Congo a fost un stat corporatist controlat personal de regele Leopold al II-lea al belgienilor printr-un ONG-marionetă, denumit "Association Internationale Africaine". Leopold era unicul acționar și președinte al acestei organizații care a exploatat resursele de cauciuc, cupru și alte minerale din bazinul Râului Lualaba. Teritoriul acestui stat se suprapune peste cel al actualei Republici
Imperiul colonial belgian () [Corola-website/Science/327113_a_328442]
-
În 1895, Rwanda devine provincie germană, păstrându-și sistemul de organizare. După primul război mondial, Rwanda trece sub administrare belgiană cu mandat din partea Națiunilor Unite. Sub administrația belgiană, lucrurile încep să se schimbe. Păstrând în mare vechile forme de organizare, belgienii au făcut totuși câteva schimbări în structurile de conducere ale Rwandei. Aceste schimbări vor constitui o cauză importantă a genocidului rwandez. Astfel, coloniștii belgieni se vor folosi de etnicii tutsi pentru a domina populația formată în cea mai mare parte
Imperiul colonial belgian () [Corola-website/Science/327113_a_328442]