434 matches
-
Moscova și modelul absolut. Cum de avusese loc această prefacere de sine a sa? Ei bine, tocmai printr-o prea norocoasă, aprecia Cameniță, întâlnire cu o personalitate pentru care a făcut o bruscă și totală pasiune, o personalitate pe care Cameniță a ajuns s-o divinizeze. Și anume, tovarășul Stalin. Desigur, nu putea fi vorba de o întâlnire în carne și oase. Stalin murise cu doi ani și jumătate în urmă. Era doar o întâlnire „în spirit“: la Moscova, tovarășul Cameniță
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
Cameniță a ajuns s-o divinizeze. Și anume, tovarășul Stalin. Desigur, nu putea fi vorba de o întâlnire în carne și oase. Stalin murise cu doi ani și jumătate în urmă. Era doar o întâlnire „în spirit“: la Moscova, tovarășul Cameniță a avut posibilitatea să afle multe despre tovarășul Stalin și deodată a avut revelația sau, cu expresia lui, i s-a aprins în creier un bec de două sute de wați, că acesta fusese nu un om, ci un titan. A
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
pusese Stalin la zid pe atâția, normal că și el trebuia să aibă aceeași soartă, acum că o mierlise și nu mai avea cum să-i facă praf și pulbere pe noii conducători. Într-adevăr, la puțin timp după ce tovarășul Cameniță va fi părăsit capitala Sovietelor, în februarie 1956, Hrușciov va denunța „cultul personalității“ și crimele staliniste... Tovarășul Cameniță, neînsemnatul activist de partid venit dintr-una din țările satelit la Moscova să se perfecționeze, a ajuns să fie înrobit de personalitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
mierlise și nu mai avea cum să-i facă praf și pulbere pe noii conducători. Într-adevăr, la puțin timp după ce tovarășul Cameniță va fi părăsit capitala Sovietelor, în februarie 1956, Hrușciov va denunța „cultul personalității“ și crimele staliniste... Tovarășul Cameniță, neînsemnatul activist de partid venit dintr-una din țările satelit la Moscova să se perfecționeze, a ajuns să fie înrobit de personalitatea imensului conducător trecut în neființă și i-a învățat pe de rost biografia, a ajuns un soi de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
biografia tătucului: totul îl captiva, totul îi stârnea admirația - de la tinerețea în care Iosif Visarionovici Dugașvili excelase prin brutalitate, ignorarea regulilor morale și sociale comune, accente de paranoia, apoi anii lui de pușcărie (fusese condamnat pentru furtișaguri), evadarea (aici tovarășul Cameniță constata emoționat că traiectoriile lor seamănă ca două picături de apă, și el avusese de-a face cu penitenciarul, și tot pentru mărunțișuri, și el scăpase prin fugă...), apoi alegerea lui, în aprilie 22, ca Secretar General al Comitetului Central
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ca al medicilor evrei, și, în fine, moartea, în martie ’53, o, și pe deasupra tuturor, plutind ca o furtună veșnică, execuțiile, crimele, constantă a măreției sale... Studierea aceasta amănunțită și secretă a personalității lui Stalin a fost o șansă pentru Cameniță și din alt punct de vedere: așa a ajuns să-și oprească ochii pe paginile câte unei cărți, așa a ajuns să „teoretizeze“, să-și pună întrebări și să caute răspunsuri, el, care era o fire primară, neșlefuită, el, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
care, pe deasupra, era și mândru de condiția sa rudimentară, el, care nu dădea doi bani pe cărți, el, care se pișa pe șmecheriile intelectualilor, pe aceste inutile complicații de rahat. Tot această aplecare asupra destinului georgianului l-a întărit pe Cameniță, i-a dat un curaj nemaipomenit și l-a pus pe cale, cum zicea chiar el: înlăuntrul puterii, acolo era locul său, de acolo o să mute el zidurile lumii și o să-și bată joc de cine vrea și o să-i ferfenițeze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
și era hotărât să aplice lecția marelui dictator pe spațiul mic în care-i fusese dat lui să se miște: fiindcă, își reprezenta el situația, poți să fii și la scară redusă un mare dictator, un geniu al puterii. Oricum, Cameniță ardea de nerăbdare să înceapă treaba și să verifice cât de adâncă, de adevărată e transformarea de sine. Se simțea ca un înotător care s-a tot antrenat cu sârg într-un bazin și acum abia așteaptă să se arunce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
cursă și deodată, în mijlocul drumului, ar răsări un pom uscat. Nu, așa ceva îl încurca, îi punea piedică prostește, drept care a stabilit: urgența numărul unu - să-l termine pe prim, pe Boromir. Șeful Securității, unul Novăceanu, era subalternul său direct și Cameniță i-a prezentat chestia fără ocolișuri, în stilul său inconfundabil: Bă, dacă vrei să ai viață bună cu mine, miști după cum cânt eu, dacă nu, te ia mama dracului. ‘Nțeles? Ăla a înțeles. Avea Cameniță un fel de a fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
era subalternul său direct și Cameniță i-a prezentat chestia fără ocolișuri, în stilul său inconfundabil: Bă, dacă vrei să ai viață bună cu mine, miști după cum cânt eu, dacă nu, te ia mama dracului. ‘Nțeles? Ăla a înțeles. Avea Cameniță un fel de a fi, că băga oricui frica în oase și se făcea îndată deplin înțeles. Novăceanu a mâncat jar, nu alta, în vremea din urmă cam lâncezise: fără să crâcnească, i-a furnizat tovarășului Cameniță datele de care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
a înțeles. Avea Cameniță un fel de a fi, că băga oricui frica în oase și se făcea îndată deplin înțeles. Novăceanu a mâncat jar, nu alta, în vremea din urmă cam lâncezise: fără să crâcnească, i-a furnizat tovarășului Cameniță datele de care avea nevoie. Care sunt defectele lui Boromir: bețiv, afemeiat, leneș, măcinat și de-un ulcer, cam bătrân, plictisit - cu atâtea pe cap, gândul lui nu mai avea cum să stea la idealurile revoluției comuniste. Deci - vulnerabil. Apoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
lui nu mai avea cum să stea la idealurile revoluției comuniste. Deci - vulnerabil. Apoi, tot șeful Securității i-a pus la dispoziție lista completă cu dușmanii lui Boromir și cum pot fi ăștia întărâtați. În fine, Novăceanu a urzit, împreună cu Cameniță însuși (pe care-l admira sincer și-n care vedea viitorul șef, un adevărat șef, cu care te poți sincroniza la marele fix), lovitura de grație pentru tovarășul Boromir: el l-a sfătuit pe prim, la îndemnul lui Cameniță, cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
împreună cu Cameniță însuși (pe care-l admira sincer și-n care vedea viitorul șef, un adevărat șef, cu care te poți sincroniza la marele fix), lovitura de grație pentru tovarășul Boromir: el l-a sfătuit pe prim, la îndemnul lui Cameniță, cum să greșească: Tovarășe prim, să organizăm sărbătorirea Zilei Republicii cu mare fast, să arătăm abnegația noastră față de democrația populară, să fim un exemplu și pentru alte regiuni!..., i-a zis cu supușenie mieroasă, și ăsta așa a făcut, pentru ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
prim, să organizăm sărbătorirea Zilei Republicii cu mare fast, să arătăm abnegația noastră față de democrația populară, să fim un exemplu și pentru alte regiuni!..., i-a zis cu supușenie mieroasă, și ăsta așa a făcut, pentru ca apoi el și tovarășul Cameniță să semnaleze forurilor superioare că toarășul prim-secretar a dat o importanță mai mare sărbătorii de la 30 Decembrie decât sărbătorii Marii Revoluții din Octombrie, arătând prin aceasta lipsă de recunoștință și chiar ostilitate față de marele frate de la răsărit, eroicul popor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
Revoluții din Octombrie, arătând prin aceasta lipsă de recunoștință și chiar ostilitate față de marele frate de la răsărit, eroicul popor sovietic. Boromir a fost curățat cât ai zice pește. Nimeni nu a avut habar ce s-a ales de el. Tovarășul Cameniță i-a luat locul. Era un loc pe care-l merita cu prisosință. A urmat o perioadă excepțională, când noul stăpân al regiunii s-a achitat cu brio de rolul său de stăpân. Avea de lucru: „Dușmanii poporului mișunau ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
de unde să cumpere altele. Atunci Novăceanu, care înțelegea într-o clipită starea șefului, cât de rău îi e, făcea pe dracu-n patru, măsluia un dosar, ceva, și-i procura un dușman, pe cineva care să intre în malaxorul lui Cameniță: șeful Securității nu suporta să-l vadă pe tovarășul Cameniță trist sau iritat. Dar exercițiile de putere ale tovarășului Cameniță nu se opreau aici. Orele de usmeală, când îi tumbăcea pe bandiți în beciurile de la Securitate, îl oboseau fizic pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
clipită starea șefului, cât de rău îi e, făcea pe dracu-n patru, măsluia un dosar, ceva, și-i procura un dușman, pe cineva care să intre în malaxorul lui Cameniță: șeful Securității nu suporta să-l vadă pe tovarășul Cameniță trist sau iritat. Dar exercițiile de putere ale tovarășului Cameniță nu se opreau aici. Orele de usmeală, când îi tumbăcea pe bandiți în beciurile de la Securitate, îl oboseau fizic pe tovarășul Cameniță, dar, ciudat, îi provocau și o mare poftă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
dracu-n patru, măsluia un dosar, ceva, și-i procura un dușman, pe cineva care să intre în malaxorul lui Cameniță: șeful Securității nu suporta să-l vadă pe tovarășul Cameniță trist sau iritat. Dar exercițiile de putere ale tovarășului Cameniță nu se opreau aici. Orele de usmeală, când îi tumbăcea pe bandiți în beciurile de la Securitate, îl oboseau fizic pe tovarășul Cameniță, dar, ciudat, îi provocau și o mare poftă de viață, îi sporeau vitalitatea și potența. După ce ieșea de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
Securității nu suporta să-l vadă pe tovarășul Cameniță trist sau iritat. Dar exercițiile de putere ale tovarășului Cameniță nu se opreau aici. Orele de usmeală, când îi tumbăcea pe bandiți în beciurile de la Securitate, îl oboseau fizic pe tovarășul Cameniță, dar, ciudat, îi provocau și o mare poftă de viață, îi sporeau vitalitatea și potența. După ce ieșea de la bătut, ca într-un ritual, simțea nevoia să tragă un chef monstru, Novăceanu și alți doi-trei argați de încredere îi aranjau mese
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
vitalitatea și potența. După ce ieșea de la bătut, ca într-un ritual, simțea nevoia să tragă un chef monstru, Novăceanu și alți doi-trei argați de încredere îi aranjau mese fabuloase, cu bunătăți la care muritorii de rând nici nu visau. Tovarășului Cameniță însă i se păreau lucruri firești. Înfuleca înfometat, o foame de lup, bea însetat, parcă avea o butie goală ascunsă în pântecul său din ce în ce mai mare. Aproape nu vorbea în timpul acestor mese: râgâia în voie, nu se simțea de nimic amenințat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
în voie, nu se simțea de nimic amenințat pe pământ, mârâia din timp în timp câte ceva, uneori trăgea câte o înjurătură nu se știe la adresa cui. De fiecare dată lăutarii stăteau pregătiți undeva în apropiere și de fiecare dată tovarășul Cameniță îi chema: se uita încruntat pe sub sprâncenele stufoase la Novăceanu și ăsta pricepea fără nici un cuvânt. Repertoriul lăutarilor cuprindea exclusiv muzică populară, romanțe, cântece de pahar. Neapărat, totdeauna, trebuiau să fie prezente cele mai cunoscute soliste din zonă. Tov Cameniță
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
Cameniță îi chema: se uita încruntat pe sub sprâncenele stufoase la Novăceanu și ăsta pricepea fără nici un cuvânt. Repertoriul lăutarilor cuprindea exclusiv muzică populară, romanțe, cântece de pahar. Neapărat, totdeauna, trebuiau să fie prezente cele mai cunoscute soliste din zonă. Tov Cameniță cunoștea melodiile și adeseori le intona în felul său mormăit. La sfârșit, urca într-un dormitor anume amenajat, însoțit de cântărețe. Avea o bărbăție de taur comunal. Uneori nu-i ajungeau nici două-trei femei pe seară. Era cât zece, trăia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
cât zece, trăia cât zece, mânca, bea, regula cât zece - asta spunea chiar el, lăudându-se, adăugând expres: Și, mai ales, lupta pentru victoria orânduirii populare tot cât zece sau cât o sută. Curând, experiențele lui amoroase (deși, zicea tov Cameniță, nu de amor era vorba în cazul lui, ci de sex, de futut, el le futea așa cum te-ai spăla pe dinți sau ai bea un kil de vin bun...) s-au lărgit cuprinzând în cercuri din ce în ce mai întinse femeile din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
femeile din oraș: actrițele de la teatru, profesoare, doctorițe sau, mă rog, oricine era-n fustă și-l făcea să i se scoale era musai să treacă pe la el. Și acesta era tot un exercițiu, important, de putere, pe care tovarășul Cameniță și-l reprezenta pitoresc, în stilul butucănos al minții lui neșlefuite, dar foarte exact: Ce, bă, nu sunt eu șef peste toată suflarea din regiunea asta, păi, atunci, șef să fiu, nu, să fiu șef și peste pizdele din regiune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
neșlefuite, dar foarte exact: Ce, bă, nu sunt eu șef peste toată suflarea din regiunea asta, păi, atunci, șef să fiu, nu, să fiu șef și peste pizdele din regiune, n-o să rămân toată viața sclav la pizda lu toarășa Cameniță, să-mi dea ea pe cartelă cât poftește!... De altfel, de cum a revenit de la Moscova, a luat tocmai decizia asta, să nu mai stea toată ziua bună ziua în curu toarășei Cameniță și să se uite toată ziua bună ziua în gura
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]