335 matches
-
cu marmură, era rezervat publicului care venea să asiste la slujbe sau să venereze moaștele, în timpul pelerinajelor. Acolo se aduna „toată lumea” sau luau loc „toate persoanele de (bună) condiție” în timpul ceremoniilor excepționale care marcau istoria abației. Tot acolo erau înhumați capelanii sau persoanele de vază. Starețele erau înmormântate în cor (acoperite cu var, în sarcofage de piatră, sub o dală de marmură neagră), călugărițele în mănăstire, sub fațada de Sud a bisericii, domnișoarele de la pension și călugărițele portărese în cimitirul interior
Abația Juvigny () [Corola-website/Science/335612_a_336941]
-
făcut doar dintr-un singur dinte al unui elefant”. Aceasta a fost prima sacristie pe care o vizitaseră, mai întâi, ofițerii municipali însărcinați cu întocmirea inventarului în 1790. Era iluminată de o lustră de cristal... În altă odaie, în care capelanii, copiii din cor și paracliserul stăteau în mod obișnuit, un întreg perete era ocupat de un dulap, cu mai multe uși, servind de lambriuri. Era acolo un fel de bufet care servea drept masă, unde se puneau ornatele cu care
Abația Juvigny () [Corola-website/Science/335612_a_336941]
-
un văl negru, un scapular mare și o haină cu glugă și mâneci largi. Situat în „Cartierul” Străinilor, Pavilionul de Oaspeți cuprindea un parloar / vorbitor mare, exterior, apartamentele de primire și camerele, în număr de 15, destinate vizitatorilor, confesorilor și capelanilor, cât și magistratului din Bezonvaux când acesta se deplasa la abație. Această clădire se afla în fața tindei și turnurilor bisericii la care se ajungea prin galeria situată de-a lungul locuinței abațiale. Camera Monseniorului era cea mai luxoasă (acolo sta
Abația Juvigny () [Corola-website/Science/335612_a_336941]
-
pendulând între Neustria și Austrasia, înre reședințe rurale și mari abatii de la periferia orașelor . Majordomii au fost eliminați, iar funcțiile instituției lor au fost preluate de comes palatii și de camerarius. Au fost însă menținute dregătoriile moștenite. În sarcina clericilor capelani a intrat redactarea actelor sub aspectul sintaxei, ortografiei, prezentării și scrisului. Pepin cel Scund a fost urmat la conducere de cei doi fii ai săi, Carol și fratele sau, Carloman. Cei doi au decis să-și împartă teritoriile, astfel, Carloman
Imperiul Carolingian () [Corola-website/Science/297921_a_299250]
-
moarte aproape 1000 de vrăjitoare, între care 19 preoți, mulți copii, și chiar unul dintre nepoți săi. Mai mult, s-a numărat între condamnați și un avocat, un administrator de oraș, soția unui primar, un student, trei canoni și paisprezece capelani, etc. Profesorul de drept penal de la Universitatea din Leipzig, care a fost extrem de mândru de faptul că a citit Biblia de 53 ori, a semnat circa douăzeci de mii de condamnări la moarte. Vânatoare de vrăjitoare s-a extins și
Vrăjitoare () [Corola-website/Science/304882_a_306211]
-
un preot. O altă reglementare în această problemă s-a făcut în 20 decembrie 1757. Deoarece prin aceasta se urmărea scutirea preoților de unele daturi(taxe), s-a hotărât ca în satele mari să se scutească un preot și doi capelani(diaconi), în satele mijlocii un preot și un capelan iar în satele mici doar un singur preot. Preoții nescutiți erau socotiți ca „supranumerari” și pentru a scăpa și ei de unele dări, erau numiți în diferite funcții bisericești ca: învățători
Preoții comunei Racovița () [Corola-website/Science/311784_a_313113]
-
a făcut în 20 decembrie 1757. Deoarece prin aceasta se urmărea scutirea preoților de unele daturi(taxe), s-a hotărât ca în satele mari să se scutească un preot și doi capelani(diaconi), în satele mijlocii un preot și un capelan iar în satele mici doar un singur preot. Preoții nescutiți erau socotiți ca „supranumerari” și pentru a scăpa și ei de unele dări, erau numiți în diferite funcții bisericești ca: învățători, clopotari, cantori, crîsnici, legători de cărți etc.. Conform celor
Preoții comunei Racovița () [Corola-website/Science/311784_a_313113]
-
rând cu ceilalți locuitori. Porția canonică avea aceeași întindere ca și în 1759, aceasta fiind scutită de orice fel de impozit, atâta timp cât nu depășea întinderea stabilită. Cu referire strictă la Racovița, raportul respectiv menționa că porțiile canonice ale preotului și capelanului erau doar de 10 feldăre de semănătură și cinci care de fân. Cu timpul, porția canonică a preotului racovicean a fost substanțial mărită, astfel încât în anul 1840 aceasta avea o întindere de 10 jugăre pământ arabil și cinci jugăre de
Preoții comunei Racovița () [Corola-website/Science/311784_a_313113]
-
(n. cca. 1059, Chartres, sau în împrejurimi - d. după 1127) a fost un cronicar al Primei cruciade, care a scris în limba latină. Faptul că Foucher a fost numit în poziția de capelan al cruciatului Balduin de Boulogne în 1097 sugerează că ar fi avut o pregătire clericală, cel mai probabil la școala din Chartres. Cu toate acestea, este probabil că nu era membru al capitulului catedralei, dat fiind că nu este menționat
Foucher de Chartres () [Corola-website/Science/324386_a_325715]
-
1097, unde s-a raliat celorlalte grupuri de cruciați participanți la Prima cruciadă. a străbătut Asia Minor pe la Marash, cu puțină vreme înainte ca grosul trupelor cruciate să fi ajuns la Antiohia. Ajuns la rândul său acolo, a fost numit capelan de către Balduin de Boulogne. L-a urmat pe noul său stăpân atunci când acesta s-a separat de armata cruciată principală, pentru a se îndrepta către Edessa, unde Balduin a întemeiat Comitatul de Edessa. După cucerirea Ierusalimului în 1099, Foucher a
Foucher de Chartres () [Corola-website/Science/324386_a_325715]
-
tîrziu, atunci când Balduin de Boulogne a devenit rege al Ierusalimului în anul 1100 (ca urmare a morții fratelui său, Godefroy de Bouillon), Foucher l-a însoțit și de această dată și este probabil că și-ar fi îndeplinit funcția de capelan până la 1115. După acel an, Foucher a fost canonic la Biserica Sfântului Mormânt, fiind probabil responsabil al moaștelor și al trezoreriei bisericii. El a continuat să stea la Ierusalim până la 1127, după care dată nu mai există nicio evidență asupra
Foucher de Chartres () [Corola-website/Science/324386_a_325715]
-
a adus-o la Dresda (nu numai pentru a lucra ci și ca metresa oficială). Ea a început o eră nouă pentru Opera din Saxonia, care înainte a fost dominată de "castrați". În 1686, teologul Philipp Jakob Spener a devenit capelanul Curții de la Dresă însă Spener n-a fost acceptat de toată lumea și în 1691 s-a mutat la Brandenburg. A înființat o mică armata de 12.000 de oameni, după modelul din margrafiatul Brandenburg și a reușit că statele componente
Johann Georg al III-lea, Elector de Saxonia () [Corola-website/Science/332696_a_334025]
-
când se înființează Direcția Domeniului Rădăuți și este adusă herghelia de la Vășcăuți. Franz Wiszniowski afirmă că atunci s-au stabilit la Rădăuți pri-mele 20 de familii catolice. Comunitatea romano-catolică formată, mică ce-i drept, era păstorită până în anul 1797 de capelanii militari locali din Frătăuți, pr. Paulus Lewinski și pr. Guido Piot-kowski. Din anul 1797 și până în anul 1802 de către pr. Deák Orbán (1797-1799), pr. Juvenálisz Czeke (1799-1800) și pr. Nicky József (1800-1802) care erau capelani la Istensegits (Țibeni). Din anul
Biserica Nașterea Sfintei Fecioare Maria din Rădăuți () [Corola-website/Science/317356_a_318685]
-
păstorită până în anul 1797 de capelanii militari locali din Frătăuți, pr. Paulus Lewinski și pr. Guido Piot-kowski. Din anul 1797 și până în anul 1802 de către pr. Deák Orbán (1797-1799), pr. Juvenálisz Czeke (1799-1800) și pr. Nicky József (1800-1802) care erau capelani la Istensegits (Țibeni). Din anul 1802 și până în anul 1816 comunitatea catolică rădăuțeană a fost păstorită de către capelanul civil de Andrásfalva (Măneuți), pr. Nárzisus Lindemann. În anul 1787 capelanatul militar din Frătăuți este mutat la Andrásfalva (Măneuți) și transformat în
Biserica Nașterea Sfintei Fecioare Maria din Rădăuți () [Corola-website/Science/317356_a_318685]
-
anul 1797 și până în anul 1802 de către pr. Deák Orbán (1797-1799), pr. Juvenálisz Czeke (1799-1800) și pr. Nicky József (1800-1802) care erau capelani la Istensegits (Țibeni). Din anul 1802 și până în anul 1816 comunitatea catolică rădăuțeană a fost păstorită de către capelanul civil de Andrásfalva (Măneuți), pr. Nárzisus Lindemann. În anul 1787 capelanatul militar din Frătăuți este mutat la Andrásfalva (Măneuți) și transformat în capelanat local civil. Conform celor scrise de pr. Norbert Gaschler în lucrarea "Chronik der römisch-katholischen Pfarrei Sereth - Cronica
Biserica Nașterea Sfintei Fecioare Maria din Rădăuți () [Corola-website/Science/317356_a_318685]
-
Electromecanică din Cluj (1963 - 1964), întemeietor și prim decan al Facultății de Electrotehnică din Cluj (1964 - 1972). Ioan Moldovan (n. 1812, Chirileu - d. 18 ianuarie 1850, Racovița), face studii teologice la Blaj. Între anii 1843 - 1846 a îndeplinit funcția de capelan al bisericii greco-catolice din Făgăraș În acest din urmă an, intră în conflict cu vicarul Chirilă, care renunță la serviciile sale. În aceste împrejurări Ioan Moldovan se adresează episcopului Ioan Lemeni, aducându-i la cunoștință că ""cu peste voia domniei sale
Personalitățile comunei Racovița () [Corola-website/Science/310788_a_312117]
-
a colecționat plante asiduu, în special din Asia, Noua Guinee și Australia. Ultima parte a vieții sale a trăit-o în Australia și a decedat în Brisbane, Queensland. Soțul său s-a înrolat în Armata Statelor Unite în 1902 ca și capelan, cu rangul de căpitan, fiind trimis în Filipine, America și în Franța în timpul Primului Război Mondial, reîntorcându-se acasă în 1918. În timpul perioadei petrecute în Filipine, anume între 1905 și 1907, Mary a fost în excursii ample prin Luzon și Mindanao. După
Mary Strong Clemens () [Corola-website/Science/326366_a_327695]
-
pictorul finisa chipul Fecioarei Maria în cupola turlei. Karl Grünn a scris o poezie despre această pictură. A urmat apoi gimnaziul la Seghedin, după care a studiat teologia la Timișoara. În 1878 a fost hirotonit preot și a slujit în calitate de capelan la bisericile din "Großjetscha" (Iecea Mare), Lenauheim, "Orzydorf" (Orțișoara) și, timp de trei ani, în "Deutschzerne" (Srpska Crnja). Aici a cunoscut-o pe "Katharina Maria Weber". După trei ani au început o cale comună în "Gertjanosch" (Cărpiniș), ce a durat
Karl Grünn () [Corola-website/Science/312614_a_313943]
-
în slujba lui M. Cohen de Léon, cu această ocazie primind și cetățenia franceză. Weygand a scris puține lucruri despre copilăria sa în memorii, doar 4 pagini din 651 în total. El i-a menționat pe guvernanta ("gouvernante") și pe capelanul ("aumônier") de la școală, cel din urmă fiind cel care i-a insuflat o puternică credință catolică. Practic, memoriile sale încep cu intrarea în clasa pregătitoare pentru Școala Militară de la Saint-Cyr din Paris. Prin admiterea la școala militară, el a dorit
Maxime Weygand () [Corola-website/Science/332401_a_333730]
-
le incheie cu succes în anul 1882. A fost hirotonit preot în 1883 și numit administrator parohial în satul Petreștii de Sus, conform Decretului nr. 2762 din 23 septembrie 1883, unde a activat până în anul 1891, când a fost numit capelan greco-catolic al Bisericii Bob din Cluj. În timpul procesului Memorandului a asigurat cazarea la Cluj a persoanelor venite ca să susțină cauza fruntașilor români acuzați de administrația maghiară pentru trădare. În anul 1897 a fost numit paroh la Tritenii de Sus unde
Nicolae Rațiu () [Corola-website/Science/322853_a_324182]
-
la tine...” 1811-2011. Acest monument dedicat „Neprihănitei Zămisliri” a fost ridicat cu ocazia bicentenarului Parohiei Romano-Catolice din Siret și sfințit de Excelență Să episcop de Iași Petru Gherghel. 13 noiembrie 2011.". În perioada 1775-2011, în Parohia Siret au slujit 10 capelani, 41 preoți-parohi și 27 preoți-cooperatori. În acest timp, au avut loc 15 vizite episcopale. În cimitirul din Siret sunt înmormântați opt preoți, dintre care unul a fost decan. La sfârșitul secolului al XX-lea și începutul secolului al XXI-lea
Biserica Nașterea Sfintei Fecioare Maria din Siret () [Corola-website/Science/317364_a_318693]
-
preot în biserica "S. Tomaso in Parione". Rosa îl aduce în casa "S. Girolamo" unde era deja cunoscut și unde va rămâne timp de 32 de ani, mai înainte să meargă - la insistențele papei - la "Vallicella" în 12 noiembrie 1583. Capelanii de la "S. Girolamo" erau împinși de aceeași fervoare de reformă însă erau foarte diferiți între ei prin fel și capacități; de aceea nu se ducea o viață comună, lucru ce răspundea căutărilor lui Filip: timp la dispoziție și libertate de
Filip Neri () [Corola-website/Science/306662_a_307991]
-
alții un punct de referință, fiind cel mai în vârstă dintre toți și cel mai stimat de Filip. Comunitatea crescu și după 3 ani avea 18 clerici. Tipul de viață pe care îl duceau era similar aceluia de la S. Girolamo. Capelanii puneau în comun finanțele și masa, fiecare dintre ei dedicându-se la toate activitățile de gospodărie care erau necesare. În 1574 florentini, mândri că biserica S. Giovanni prin zelul preoților devenise un punct de referință în Roma, construiră un edificiu
Filip Neri () [Corola-website/Science/306662_a_307991]
-
prelat însărcinat cu problemele sociale, dobândind o experiență deosebită și o mare înțelegere a problemelor clasei muncitoare. A predat și apologetică, istoria bisericii și patrologie. O dată cu intrarea Italiei în Primul Război Mondial în 1915 este rechemat în serviciul militar în calitate de capelan. La terminarea serviciului în 1918 este numit îndrumător spiritual la seminar, dar își face timp pentru a înființa un cămin pentru studenții din Bergamo. Tot în această perioadă începe un studiu care se concretizează într-o operă de mai multe
Papa Ioan al XXIII-lea () [Corola-website/Science/298394_a_299723]
-
perioada de maximă înflorire a familiilor cneziale locale. Nici această biserică nu a scăpat de tulburările religioase care au măcinat, începând cu secolul al XVI-lea, spațiul hațegan. Existența unei comunități calvine în secolul al XVII-lea este o certitudine; capelanul familiei Kendeffy, Ștefan Istvánházi, pare să o fi consolidat la finele acestei perioade. Biserica pare să fi trecut, în această perioadă, în posesia cultului reformat. În primele decenii ale secolului următor, lăcașul a fost preluat de uniți, calvinii ridicându-și
Biserica Pogorârea Sfântului Duh din Peșteana () [Corola-website/Science/334726_a_336055]