278 matches
-
însoțește și dincolo, până în sânul nemărginirii... Dar iubirea nu poate prinde rădăcină în inima mânjită de ură, și în el ura trăia mereu, ca un cui ruginit, uitat în carne vie... Ploaia răpăia pe acoperișul cerdacului, aspru, poruncitor, ca niște ciocănituri grăbite la o poartă zăvorâtă. Ascultând pierdut, Apostol Bologa se pomeni deodată cu o întrebare înfricoșătoare, pe care știa deslușit că a purtat-o în suflet toată viața, fără să o privească vreodată drept în față, ca și cum i-ar fi
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
el speriat. Lăură se întinse în pat pe burtă, putin speriată. -Ssst!..Taci!..Nimic...Nici un zgomot,.ai auzit?.. Ea se așeza într-un cot, distanțându-se de el. A urmat o tăcere desăvârșită. -Cred c-am fost urmărit. Câteva ciocănituri puternice în ușă, apoi.. Deschide, știu că ești aici cu o curva... Lăură își caută insistent cuvitele pentru a-i putea reproșa ceea ce simțea. -Te rog nu te supără. -Știu, dar eu nu sunt curva nimănui... Știi foarte bine că
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
fericire senzuala pe care nevastă-sa nu mai știa de mult să i-o ofere. Cât vor fi rămas așa în sărutări și șoapte...se auzi iarăși motorul mașinii. Lăură zise încet: -Aoleu, iarăși...S-a întors!.. -Auziră din nou ciocănituri în ușă, dar la fel ca mai înainte tăcură îndelungat. -Lecția s-a încheiat, domnule profesor, spuse ea într-un târziu. A doua zi, avu senzația că era gata, gata să se termine tot. Nevastă-sa îi aruncase niște vorbe
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
și mama laolaltă, apare simplu, limpede, într-o imagine la îndemâna oricui: stăm împreună într-un pătuț de copil. Într-o bună zi, senzația difuză de făptură din tine devine foarte precisă: În JURUL OREI 23 l-am simțit prima oară: trei ciocănituri blânde și bune în peretele mut. Nașterea este prin excelență durerea cu un sens extraordinar: nu este durere de pierdere, ci durere de multiplicare. Acest lucru îl știe orice femeie, de aceea în ea se îmbină un fantastic sentiment al
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
Acheron. Ecrane, cadrane și semnalizatoare umpleau cu lumini multicolore cabina în care se găsea. Avea impresia că era așezată într-un pom de Crăciun de o frumusețe glacială și angoasantă. Microfoanele externe aduceau în blindat zgomotele Acheronului: vaietul vântului și ciocănitul fragmentelor de rocă aruncată în panourile metalice ale clădirilor. Își încrucișă brațele la piept, înfiorată. VTT-ul era solid. Pe lângă Sulaco și naveta de debarcare, el reprezenta cel mai sigur adăpost. Era o mașină de război, modernă, multifuncțională, incredibil de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
pe ei înșiși și când minimalizează audiențele lui Dan Diaconescu. Sondajele de audiență confirmă urcușul sigur al OTV-ului în clasamentul televiziunilor românești. Bancurile despre postul de apartament continuă, dar ele sună din ce în ce mai tare ca pepenele copt și luat la ciocănit. În același timp, sondajele preelectorale consfințesc prezența pe podiumul încrederii a lui Gigi Becali. Se vorbește tot mai mult despre panta descendentă pe care acesta s-a înscris după conflictul cu Hagi. Dar vorbele astea conțin mai mult speranță decât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
se ține, după un program bine stabilit, apostila (care a fost descentralizată de la MAE în subordinea directă a Prefecturilor). Mai erau zece minute până la începerea programului de acordare a apostilelor, eram singur în birou, când am fost surprins de un ciocănit. O doamnă pe la 40 de ani, ca atâtea altele, care m-a întrebat când începe programul. Îi răspund că peste 10 minute „se dă drumul“ (eu nu am nici în clin nici în mânecă cu această activitate) însă îi atrag
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
terci. Și de la Simion nici un cuvânt, nici o veste. Până în noaptea aceea, spre primăvară. Dormeam cu Minodora cuibărită în brațele mele. Dormeam, dar de fapt eram în veșnică așteptare. Știam, presimțeam, că nu se poate ca el să nu revină. Un ciocănit ușor în geam m-a aruncat în picioare în mijlocul încăperii. Ca în transă am deschis ușa și trei umbre șovăielnice s-au strecurat în casă. Aparent nimic nu îi deosebea pe cei trei bărboși îmbrăcați în zdrențe. Numai inima mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Miazăzi avea chipul unui câine, al unui buldog care creștea, creștea. Chipul lui s-a lipit de cel al fetiței mele și această contopire s-a transformat într-o enormă caracatiță roșie care a invadat cerul. Am tresărit auzind un ciocănit, de data asta real, în geam. Un tânăr necunoscut mi-a făcut semn să deschid repede. Când mi-a spus că este Atanasie, omul de nădejde al lui Ovidiu Frunză și că trebuie să ne grăbim, nu mi-a trebuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
chiar nu există nici o ieșire. Capitolul 23 Multe s-au Întâmplat de când mi-am Întrerupt povestirea și am legat un ciorap de mătase În jurul acestor pagini răsfirate. Acum e deja duminică seara, 8 iulie, au trecut aproape două zile de la ciocănitul puternic de la ușa mea - și intră Ivan Britz, șchiopătând. La Început nu-mi venea să-mi cred ochilor. A trebuit să-mi repete de câteva ori că nu venise cu nici un inspector. Manetti? Karla Manetti? Ivan n-avea nici o treabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
asculte pe generalii ăia cu voci răgușite și uniforme verde-brotac. Îți poți Închipui? Ce poate fi mai rău decât o preluare a puterii de către armată? O preluare a puterii care trece neobservată! Chiar În clipa aia s-a auzit un ciocănit În ușă. — Vorbești singură, prostuțo? a Întrebat Mustafa băgând capul pe ușă. Dă muzica aia Îngrozitoare mai Încet! Cu ochii lui căprui sclipind de avântul tinereții, cu părul lui negru dat cu prea multă briantină și pieptănat peste cap, putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
simtă ceva. Cum se făcea că putea să simtă atingerea degetelor ei și nimic În afară de asta? Dacă era rănită sau tristă, trupul ei n-ar trebui să știe lucrul ăsta? Ea n-ar trebui să știe? S-a auzit un ciocănit și fără să mai aștepte răspunsul, Banu a băgat capul pe ușă. Era pe cale să apună ceva, Însă gura i s-a deschis și s-a Închis la loc, fără nici un cuvânt, pe când stătea Împietrită, holbându-se la soră-sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
de la bucătărie, l-au trimis pe ăla micu’ să vadă ce-i la poartă, puștiul a venit înapoi și a spus că un nene stă de vorbă cu câinele și Grivei nu-l mușcă, îl cunoaște și-l ascultă. ...Un ciocănit nervos în stâlpul porții și încercarea de a o forța au atras mânia paznicului patruped al curții. Lătrături pline de reproș și ură, lemn scrijelat de dinții, puternici încă, ai animalului. Nenea Fănică se-ndreaptă spre poartă. “Bună dimineața” “Bună
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
apăsând cu indiferență lucrurile, apăsând-o. Nu, durerile nu erau mari, în ciuda acestei apăsări uneori fără răgaz, dar totul era în jurul ei ușor tulbure. Existau clipe de perfect discernământ, în care zărea și dârele șiroinde, și stropii grei, auzea distinct ciocănitul neîncetat al ploii în pervazul de tablă, dar mai tot timpul plutea în jur o pâclă ușoară, cerul i se părea prea întunecat, chiar și seara lumina becului era prea gălbuie și îndepărtată, iar ea nu avea în gură decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
un gol imposibil de acoperit cu flashbackurile celor o mie de zile. Ce-a mai urmat a fost simplu. Deodată, pe neștiute, zidul a început să se înalțe. Continua să acorde trupului ceea ce acesta îi cerea și nu rareori auzea ciocănituri discrete sau izbituri puternice de berbece în zidul și porțile care își trimiteau ecoul de partea cealaltă. Ecoul, nimic mai mult. Apoi se obișnuise să asculte ecoul, indiferent la ce era dincolo, încât nici nu-l mai auzea. - Tocmai asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Apoi reîncepu să-i povestească, dar Andrei Vlădescu nu se mai gândea deloc la ce-i spune, își privea pantofii pe care stropii de noroi se uscau. Podeaua era acoperită de preșuri țesute din cârpe și zdrențe. S-au auzit ciocănituri în ușă. Ea a tăcut la jumătatea unui cuvânt, și-a plimbat privirile-i speriate de la ușă la el și înapoi. Nu s-a mișcat și n-a răspuns. Ciocăniturile s-au auzit mai energice, acoperind concertul gâjâit transmis la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
de preșuri țesute din cârpe și zdrențe. S-au auzit ciocănituri în ușă. Ea a tăcut la jumătatea unui cuvânt, și-a plimbat privirile-i speriate de la ușă la el și înapoi. Nu s-a mișcat și n-a răspuns. Ciocăniturile s-au auzit mai energice, acoperind concertul gâjâit transmis la radio. „De ce nu deschizi?“, a șoptit Andrei Vlădescu. Ea a scuturat de câteva ori din cap, speriată. Într-un târziu a spus. „Nu, nu, mi-e frică“, dar mai departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ochii tulburi cum îl privește prostit, cu o mână sprijinindu-se în tăblia mesei, peste pata de cafea, cu cealaltă atârnându-i inertă pe lângă trup. În acea clipă, femeia care nu încetase să strige, acoperind gâjâitul aparatului de radio și ciocăniturile vecinilor de deasupra în țeava caloriferului, prinzându-se de brațul proptit în tăblia mesei, trăgându-l spre ea și spre pat, apoi lovindu-l cu pumnii ei mici în umăr, cu fața roșie și încrâncenată. „De ce dai în el? Uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
creț, le dăduse clar de Înțeles pe parcursul unei tirade ce ținuse zece minute că nu avea să-i ceară așa ceva nici În ruptul capului. Erau șanse mai mari ca FC Aberdeen să câștige campionatul decât să se Întâmple asta. Un ciocănit În parbriz Îl făcu pe Logan să tresară. Văzu o față zâmbitoare În ploaie, cu o ediție În Evening Express pe post de pălărie. Era reporterul care „nu le spusese“ că respingătorul domn Miller se ascunde În toaleta bărbaților. — Ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
locatar. După ce a urcat scările șubrede, a cercetat resemnat camera, ajungând la concluzia că nu avea rost să Încerce s-o decoreze cu altceva decât cu fanioanele grupei lui de studiu și cu fotografii de tigri. S-a auzit un ciocănit În ușă. — Intră. O față Îngustă, cu ochi cenușii și un zâmbet vesel, a apărut În ușa Întredeschisă. — Ai un ciocan? — Nu, regret. Poate că are unul doamna Doisprezece sau cum s-o fi numind. Străinul a pătruns În cameră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
cu numele adevărat. În afară de asta, m-ar descoperi după numărul carnetului de șofer. - Zi-le că sunteți căsătoriți. - Jill spune că unul dintre detectivi o cunoaște. Fata se furișase până la pat și se prăvălise pe el. Zăcea acolo, ascultând Înfricoșată ciocăniturile de la ușă, care deveniseră adevărate lovituri de baros. Pe urmă s-a auzit vocea unui bărbat, furioasă și poruncitoare: - Deschideți, că vă spargem ușa! În intervalul de tăcere de după acest avertisment, Amory și-a dat seama că În cameră mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
mai degrabă m-aș fi plimbat o zi întreagă pe coridorul din fața acelei uși, reformulându-mi de zeci de ori în minte ce frază să rostesc, în nenumărate variante, dar mai ales găsindu-mi o mie de motive să amân ciocănitul la ușă și acea cerere, m-am învățat din anii lungi de sărăcie și umilință să mă mulțumesc cu ce am și să nu cer nimănui nimic. Aveam psihologia retardată a celor fără nici o apărare, crescuți în recluziune, în spațiile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
bețivi, leneși, adulteri, cruzi, perverși, dezechilibrați psihic, și apoi - poate că și eu am căpătat unele obiceiuri care lui nu-i plac, iar el le suportă și tace. Nu merită să faci prea mare tevatură pentru un șuierat sau un ciocănit, aparent incontrolabile. Așa trec anii. Închidem balconul, facem o excursie În Europa, cumpărăm o mașină mică, schimbăm prima mobilă. Îi aranjăm pe părinții lui și pe ai mei În case de bătrâni particulare. Creștem un câine-lup. Yeri Își face datoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
a spus să mă duc În oraș să cumpăr un acvariu cu pești aurii pentru Dimi, Își zise, așa că exact asta am să fac. Reuși să Închidă ușa atât de ușor, Încât nu se auzi nici un sunet. Nici un zgomot. Nici un ciocănit. Nici un foșnet. Apoi, În timp ce mergea spre nord, aceeași liniște domnea pe stradă și În gândurile sale. Străbătu Încet toată strada Hehaluț, Încercând, spre propria sa mirare, să fluiere melodia vechiului cântec despre bărbatul pe care toți Îl strigau Johnny Chitară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
depărtarea, inimaginabilul și misteriosul peisaj venusian, perspectiva unei rupturi totale cu trecutul, toate acestea îl atrăgeau. Se simțea departe de materialismul pământului. Într-un fel, dorea o modificare în plan spiritual, însă fără absolut nici o implicație de ordin religios. Un ciocănit discret la ușă îi întrerupse firul gândurilor. Deschise și-l văzu pe unul dintre tinerii angajați ai hotelului. Acesta i se adresă: ― Domnule, am fost trimis să vă anunț că toți ceilalți clienți ai acestui etaj sunt deja în salon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]