711 matches
-
Garbo, scris de Cezar Petrescu, va fi publicat în 1932. Romanul este însoțit de un pertinent "cuvînt înainte" semnat de Pamfil Șeicaru. Parcurgerea notei evidențiază o corectă observare a fenomenului literar românesc, în metamorfozele sale surprinse în context universal. Se clama în epocă moartea romanului, opinia este dezavuată în nota menționată, atenționîndu-se că, "îndată după război, în vreme ce cronicarii literari ai occidentului, confundînd o criză de creștere cu una de decadență, anunțau moartea romanului, noi, cei sosiți mai tîrziu, cuceream etapele pierdute
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
s-a urmărit cu obstinație intensificarea luptei de clasă, întărirea vigilenței revoluționare. Sub Gheorghe Gheorghiu-Dej a fost creată Securitatea ca instituție centrală a sistemului represiv. Gulagul românesc este prezentat în toată oroarea sa criminală. Continuator al lui Dej, Ceușescu care clama întărirea legalității socialiste, "a continuat demonizarea proprietății private, persecutarea credințelor și practicilor religioase, criminalizarea oricărei forme de opoziție. Nu mai puțin semnificativ, Ceaușescu și regimul său au dus la paroxism politica de persecutare a femeilor și copiilor: în urma interzicerii avorturilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de cetățeni din România și din Basarabia care-și luau lumea în cap spre locuri unde să poată trăi cât de cât, mai bine decât la noi și la ei, adică în Occident. Sute de mii, devenite azi milioane. Unirea clamată în primii ani de intelectuali vizionari și folosită ca argument electoral de politicieni, nu mai revine în discursul public de la noi nici măcar în treacăt. La ei, Președintele Voronin ales a doua oară, de o populație majoritar românească, dar majoritar rurală
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
recent descoperite dincolo de Saturn ar putea (subl. ns.) reprezenta agresivitatea, afectivitatea pozitivă și adaptabilitatea preintelectuală specifică imutabilității speciei homo sapiens. Celor de mai sus li se adaugă cerința renunțării atât la mitul lui Prometeu, cât și la mitul lui Dionysos, clamat de Nietzsche în secolul al XIX-lea, de canadianul McLuhan în secolul trecut, pentru a anunța "orgia mass-media". O elită de savanți și de poeți (cei din avangardă sau premiații Nobel n.ns) anunță însă un mit "nou" și "Un
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
au cerut autonomia și independența față de Moscova, a început slăbirea URSS-ului ca federație, regim politic și economie bazată pe proprietatea socialistă și "unitate morală". Capitalismul "măcinat de crize economice periodice și de crize spiritual- umane" a surclasat "superioritatea socialismului", clamată de ideologia partidelor comuniste și muncitorești. Mulți lideri ai schimbărilor din fostele țări socialiste credeau că se vor întoarce la formele politice părăsite sub amenințările armelor sovietice în 1944-1945. Procesul s-a dovedit a fi mai complex și destul de contorsionat
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
unde auziia pîn țară că iaste lipsa mult,... la trimetea...pînă ce au ajunsu oamenii la secera de grîu..." După cum apucai de zisei mai îndărăt. P.S.: Toate că toate. Dar acum venim și zicem,... ori venim la subiectu. Cum ar clama, culmea, un țărănist, trecut pe la Fanar: Ci dar să venim la prochimen. Or, la obiect, domnilor, la obiect cum ar strigă arțăgoasa opozițiunea, fir-ar a fire... (Citate din Cronicari munteni, volum apărut în colecția Lyceum, Editura Albatros, 1973)
...Ci dar să venim la prochimen by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17881_a_19206]
-
după aceea reconstituie comedia agitației care se produce în casa scriitorului când cineva îi sună la ușă: se aud "lătraturile furibunde ale unui cățel isteric", pașii târșâiți ai unei doamne, vocea "de gen incert, între bărbat și femeie" a maestrului, clamând interogativ: "Cine-i?". Dintr-o antologie, oricât de severă, a portretului literar românesc, n-ar putea să lipsească portretele de o ironie fastuoasa făcute de Nicolae Balotă unor scriitori români. Nicolae Balotă, Caietul albastru, Timp mort, 1954-1955, Remember, 1991-1998. Redactor
Un umanist îsi contemplă viata by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/18150_a_19475]
-
la bază și chiar cu stare. Pomponescu al lui G. Călinescu ia cianură de spleen: nu mai e ministru, dar nici la arhitectură nu mai poate reveni. Stănică Rațiu în schimb, al aceluiași, deși e doar un avocat fără procese, clamează mereu că se împușcă fără nici un gînd serios. Mai hotărît e studentul Weissmann din Enigma Otiliei care vrea să se sinucidă prin gazare, împreună cu iubita lui, post actum, pentru a duce clipa în eternitate. Din norocire, fata se sperie și
Cronica neagra a personajelor literare by Horia Gârbea () [Corola-journal/Journalistic/10140_a_11465]
-
să se mențină multă vreme. Obediența a născut lașitatea iar aceasta s-a propagat pînă-n zilele noastre, unul din efectele sale nefiind altul decît evitarea temei trecutului totalitar, politica struțului în preajma acesteia. Discursul anticomunist e desuet, nu interesează, e agasant, clamează ori măcar dau de înțeles unii, iar alții merg pînă acolo încît îl consideră echivalent cu... discursul anticomunist. Am întîlnit cu stupoare o astfel de opinie sub condeiele a vreo doi-trei juni autori, care se pun într-o postură extrem de
Din nou despre postbelic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10101_a_11426]
-
Cuvintele sale, salută publicarea Manualului de descompunere a "gânditorului crepuscular" Cioran, "venit din România", care "contra optimismului senin prin care omul triumfă asupra absurdității lumii și a propriei condiții (...) se ridică, mânios și disperat, iar ca răspuns la ’întrebarea fundamentală’ clamează un nu furios". El crede încă în ceva, fiindcă scrie, se confesează și își cântă nefericirea" - adaugă comentatorul din 1949. Pentru că o modulează într-o limbă cu atât mai admirabilă cu cât este de împrumut, pentru că o distribuie artistic în
Maurice Nadeau în serviciul literaturii by Ioan Pop () [Corola-journal/Journalistic/14207_a_15532]
-
urmă tocmai autorul nuvelei în pas de rac, al romanului Toba de tinichea, al ciclului Trilogia Gdanskului. "Nuvela lui Günter Grass face parte din tot ceea ce literatura germană a ultimilor ani ne-a oferit mai cutremurător și mai convingător ", își clama în termeni superlativi verdictul nimeni altul decît Marcel Reich Ranicki, precizînd că anumite pasaje ale nuvelei i-au stors lacrimi. Chiar dacă elementul lacrimogen rămîne discutabil în evaluarea calității estetice a literaturii, el este demn de luat în seamă în cazul
Günter Grass și "Titanicul german" by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/15506_a_16831]
-
Clasică. Această înaltă instituție de cultură latină și elină - ilustrată, pe vremuri, de clasiciști celebri - a editat un volum închinat profesorului Mihai Nichita. Coordonator a fost actualul șef de catedră, Liviu Franga. O serie de studii pe care cei care clamează criza culturii clasice le pot considera drept bune exemple. Aceste Nova Studia Classica, I, în care colaborează colegi și elevi ai „mentorului” omagiat, reunesc cercetări care ar putea interesa pe intelectualii de azi, dornici de a depăși orizonturile culturii moderne
Universitare... by Alexandru Niculescu () [Corola-journal/Journalistic/13503_a_14828]
-
înșiruire de evenimente care trebuie să alcătuiască formula acelei emoții anume; așa încît atunci cînd sînt date faptele externe care trebuie să se finalizeze în experiența senzorială, emoția să fie imediat evocată". Nu cumva suprapunerea eului poetic cu obiectul poeziei, clamată de exegetul nostru, ar deveni imposibilă fără o mediere ontologică? Ce să comunice, în definitiv, eul poetic, oricît de restricționat, oricît de alambicat, decît substanța trăirii sale, ce să vehiculeze textul decît semnificațiile, în sublimare estetică, ale unei asemenea trăiri
Dificultățile unei "panorame" (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8445_a_9770]
-
dezvăluiri de atunci. Din Iași prof. A.D. mă felicită pentru recenzia „Cale și drum” apărută în „Academia bârlădeană”, fiind un al treilea semnal de acest fel după I.N.Oprea și Vasile Fetescu. Noul guvern se pregătește pentru investire, în timp ce opoziția clamează în cor o dârză și vinovată împotrivire. Unde se va ajunge? Sper că, până la urmă, totul se va limpezi și noul guvern va fi lăsat să lucreze efectiv și responsabil față de imensele cantități de zăpadă căzută în toată țara, mă
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
prime time două ore unei emisiuni care nu are ca obiect denigrarea noastră, ci dimpotrivă. Țin să adaug că, pe parcursul peregrinărilor mele prin Roma, am remarcat o singură dată o inscripție graffiti pe peretele unei clădiri dintr-o zonă periferică clamând: Palestina Libre. La confluența celor trei coline unde s-a inițiat construirea orașului Roma se afla în antichitate Foro Boario, adica Piața (Târgul) de Vite. Astăzi, din spațiul construit altadată, nu a mai rămas decât o frumoasă ruină din ceea ce
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
mare, este posibil ca noi să facem joncțiune cu trupele lui Dracula și să-l prindem Într-o Încercuire neașteptată. Unde e Matei Corvinul? - În drum spre Buda. Consideră că a cucerit Balcanii și trimite deja scrisori papei la Vatican, clamând meritul victoriei. - Deci dincolo de munți nu se află decât mica avangardă a lui Dracula. - E suficient, commandante. Chiar și numai numele lui Dracula e destul pentru a provoca debandada În trupele turcești. A lăsat două mii de oameni la cetatea Sabac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
contacte. Acum, la început de mileniu, cei care am văzut lumina zilei în alt veac, ne apropiem de plecarea în eternitate. Cu suflete rănite, cunoscând din plin umilința, am uitat să și râdem. Strădania de-a ierta, de-a nu clama suferința, de-a recupera ce se putea într-un târziu proces de creație, iată reușite în care am simțit ajutorul divin. Departe de resemnare, ne mângâie și ne fac mai înțelepți versurile poetului: "Eu trec pe-același țărm ce nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
cel al pustei nomade, și la Porțile Orientului. "Literatura și arta", nr. 18, 4 mai 2006 Horia MUNTENUȘ Noua paradigmă a secolului XXI Consfințit în Occident, sfârșitul postmodernismului este atât de greu de acceptat în România încât, în dimensiunea lozincilor clamate de mai mult de 15 ani, nu putem distinge decât gregaritatea limbilor de lemn și impostura. Plasați în turnul grandomaniilor, mușteriii fandoselilor au falsa senzație a conexiunii lor europene. Senzație "intraductibilă" căci e mult prea "complexă" și "postmodernă" și presupune
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
și, implicit, pentru situația disperată a României aparține Angliei ("perfidul Albion"), care, influențată de lobby-ul Alianței Israelite Universale, ar fi lăsat țara pradă Rusiei. De fapt, poziția Imperiului Britanic nu a fost determinată doar de presiunile organizațiilor evreiești, care clamau discriminarea evreilor în România, ci și de interesele proprii. Prin prețul său, grâul american devenise atractiv, concurând slaba producție românească, bazată pe o muncă rudimentară, feudală. Este un alt motiv pentru care politica externă britanică, extrem de pragmatică, se reorientează peste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
piețelor către Apus, de unde vin credite și ajutoare, renunțându-se la centralismul economic și la planificare. Încetîncet mecanisme ale pieței capitaliste devin funcționale, chiar dacă formal proprietatea statului asupra mijloacelor de productie se menține. Pe de altă parte, țara rămânea, orice clamau criticii regimului „titoist”, condusă de lideri proveniți din școala marxism-leninismului. Chiar dacă renunțaseră la unele dogme staliniste, ei păstrau multe sechele doctrinare de la întemeietorii „socialismului științific”. Așa se face că un singur partid rămâne atotputernic, concentrând în mâinile sale toate pârghiile
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
și Nikolai Bulganin au făcut o vizită la Belgrad, cerând scuze pentru greșelile săvârșite de administrația lui Stalin. Relațiile bune dintre cele două state nu au fost dublate, ca în celelalte cazuri, de raporturi pozitive între partide, aceasta pentru că Tito clama cu voce tare necesitatea democratizării legăturilor dintre țările socialiste, insistând pe dreptul acestora de a-și alege singure propria cale de evoluție. Pe acest fond, a sprijinit încercările reformatoare ale lui W. Gomulka în Polonia sau, mai tarziu, tendințele de
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
Lui. Și, cu aceasta basta! Dar Dumnezeu, El, cum este? L-ai văzut, vreodată? se încăpățânează Dănuț. Ho, băi, ești surd? Întreci măsurile! Discuția tocmai s-a terminat! țâșnește Fratele. Te rog, Îngere, ca o concesie de final! Te rog! clamează cel dintâi. Doar ca o ultimă concesie, pentru un viitor soldat al Domnului: Dumnezeu..., în esență, este mai mult Tată, decât Mamă. Mai presus Abba, decât Imma. Și... nu este supărat pe nimeni. Poate doar trist, într-un anume fel
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
de uleiul de plajă, lungit la soare, identic cu toate celelalte? A fost atunci când fata cea brunetă - pe atunci era brunetă - se ridică, Își scutură nisipul de pe coapse, de pe șolduri și de pe umeri, și se Întoarse să pună În geantă clama de plastic roșu cu care Își ținuse părul ridicat. Părul i se revărsă pe spate - Îl avea lung, ciufulit și dezordonat, de parcă Își pierduse pieptenele. Antonio Îl driblá pe Salvatore și rămase interzis. Fata era o apariție. Pierdu mingea, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Sovietică. Exclusă din forma instituționalizată a sistemului internațional de state, România va contesta permanent, de pe poziții revizioniste, ordinea postbelică bipolară, unde statele comuniste erau în competiție cu cele capitaliste. Din acest motiv, omogenitatea ideologică a sistemului a fost idealul permanent clamat de diplomația Bucureștiului în prima parte a Războiului Rece. Integrarea „de jure“ a României în noua ordine postbelică a fost amânată până în 1955. „De facto“, guvernul Petru Groza a știut să se alinieze rapid cerințelor hegemonului sovietic și să joace
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
de acribie arheologică spre a-i descoperi și a le valorifica experiența. Procesul de identificare este abia la început, dar nu lasă să se întrevadă descoperiri spectaculoase. Cei mai numeroși intelectuali români au traversat deșertul comunist preferând să nu-și clameze drama. Eroii sunt foarte puțini, iar martirii rarisimi. A covârșit înțelepciunea? Și ce fel de înțelepciune? Cea a supraviețuirii? A cumințeniei? A retragerii în turnul de fildeș? Ori a închiderii vinovate a ochilor, a refuzului lucidității?! Depinde de înțelesul pe
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]