312 matches
-
de crotal, a sfârșitului de noiembrie, puțin înainte de a se întuneca brusc și de a începe o ploaie posomorită. Ochii de lumină ai copilului din cristal nu vedeau, tăietura lor puțin asiatică nu capta simulacrele, subțiri ca pânza de păianjen, cojite de pe lucruri și călătorind prin văzduh către ei. Ei percepeau direct obiectele și vântul dintre ele. Era motivul pentru care micul prinț nu suferea de urât și melancolie. Când ajungeam la capătul șirului de cioburi colțuroase și barbare ce închideau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe caloriferul de sub imensa fereastră, am înțeles că exist, că sânt Mircea, că sânt Că remodelarea lentă, în gogoașa neotenică dintre zece și șaptesprezece ani, lenea aceea, zborul acela planat, mă schimbaseră din omidă în fluture, e drept, încă prizonier cojii tari, străvezii ca o cornee, mulată perfect pe umflăturile ochilor mei, pe firele piciorușelor și pe inelele pântecului, coajă pe care încă n-aveam puterea s-o fac să pleznească ușor, pe spinare, ca să mă pot extrage din ea, ud
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
brusc fără curentul generat de bateria din spatele urechii... Capul fusese despărțit de trup cu o sabie subțire cât o peliculă de film pe care Isidor o smulsese de sub pielea brațului stâng, care atârna acum sinistru, însîngerată, ca un afiș vechi, cojit de pe zid. Abatele înghiți în sec și își ridică ochii spre cer, așteptând lovitura. Însă, în loc de suferință, Starețul primi în obraz vorbele batjocoritoare ale lui Isidor. - Popo, dacă Dumnezeu e pitit între zidurile mănăstirii, ar fi trebuit să-ți fi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
un colț slab luminat, zăceau la grămadă arme, cufere, haine de preț și vase pline cu tot felul de bijuterii - prada lui Balamber. Acolo, încălecat pe o șa romană, Kayuk aștepta să primească ordine de la stăpânul său, iar între timp cojea un măr și juca morra cu doi tineri de vârsta lui. Flacăra pâlpâitoare deasupra căreia, înfipt în proțap și bine uns cu propria-i grăsime, se rumenea ultimul sfert dintr-un berbec, arunca pe chipurile tuturor celor prezenți reflexe schimbătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
sunt răni vechi și, după părerea mea, nu face bine să le tot zgândări. Privit de afară, nu era nimic la localul ăla care să-l fi atras pe trecător să intre să bea ceva: nici ușa de pe care se cojea vopseaua, nici florile uscate de la ferestre și, În nici un caz, bilețelul scris de mână, deloc caligrafic, care era pus În geamul murdar și pe care scria: „Discursul de diseară poate fi ascultat aici“. Am Înjurat, căci asta Însemna că Joey
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
pe care o țineam acolo. Punându-mi-o În buzunatul de la haină, am coborât din mașină. Adresa pe care o aveam corespundea unei case de un cafeniu șters, cu două două etaje, care avea un aspect părăginit, deplorabil. Vopseaua se cojea de pe obloanele trase, și În grădină era un afiș pe care scria „De vânzare“. Casa părea nelocuită de multă vreme. Era exact genul de loc pe care l-ai alege dacă ai vrea să te ascunzi. O peluză neîngrijită Înconjura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
la fiecare chemare a lui? El se insinuează - glas de zeu - în mine și în poporul lui. Însăși Cartea lui Chang, îl numește ea. Când vine vremea ca oaspeții să plece, cuplul este frânt de oboseală. Pe jos sunt numai coji de alune, de semințe de floarea-soarelui și mucuri de țigări. Mao nu o întreabă pe mireasa lui ce părere are despre musafiri. Știe că e iritată de manierele lor. Este limpede că nu poate să suporte când ei scuipă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
era, dimpotrivă, nespus de îngrijorată. Stătea în ușa bucătăriei și am auzit-o spunând „Madonna” de câteva ori. Părea că asta o liniștește. Lângă tocul ușii atârna o fotografie de la nunta lui signor Giovanni cu signora Maria. Împrejur zugrăveala se cojea pe perete. Asemenea fotografii mai văzusem, existau și la noi, în sertar la mătușa și unchiul și în dormitoare la părinții prietenilor mei. Când se căsătoresc, adulții arată plini de mulțumire și fericire, pretutindeni în lume. Femeia îl ține de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
După ce am mai luat o doză de medicamente, mi-am schimbat hainele pentru cină, făcând eforturi neobișnuite cu machiajul în scopul de a ascunde un nas care se umflase și obrajii care erau albi ca varul și începuseră să se cojească. Ed mă îmbrățișă, mângâindu-mă pe păr cu drag, iar eu am uitat din nou de Mark. Încă ținându-ne de mână (mă voi plictisi vreodată? imposibil), am coborât agale, vorbind în noul nostru limbaj intim care abia se înfiripa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
dar iată înaintez cu voia lui Dumnezeu la Sfântul Epitaf. Lucrez și la lumina lumânărilor, când tiparnița îmi înghite timpul zilei. Am poruncit la Nucetul Târgoviștei să taie cei mai mari patru nuci, cu trunchiuri sănătoase și întregi, să-i cojească și să-i lase să-i usuce gerul. Dacă o să treacă și arșița peste ei, cu voia Celui de Sus la Înălțarea Sfintei Cruci o să încep cioplitul. Sunt fericit că rucodelia îmi împacă mintea și-l simt pe Iisus coborând
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
a uitat atent la ce făcea ieromonahul și, fără să-l oprească, a început să se ocupe de arsura de pe spinare. Punea cârpe albe înmuiate în apă peste cojile negre și ofta peltic în grecește. — Oh, Doamne ferește, astea nu sunt coji de sânge închegat, asteas bucăți de carne arsă. Cărbune de carne vie arsă! Lăsa feșele pe spinare și se învârtea în jurul lui vodă venind spre piept, unde în timp ce examina plaga scotea aceleași exclamații de revoltă. Gherasim reuși să prindă între
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în primele nopți n-a putut nimeni să doarmă. Bieții elevi de internat, ce coșmaruri trebuie să fi avut la întoarcerea în acele paturi pline de păcate ! Dincolo de toate astea, îmi plăcea de Ștefan pentru că avea aerul cuiva care a cojit multe straturi de realitate și a ajuns în cele din urmă la un miez cam amar, cu gustul căruia se învățase să trăiască. Avea un fel de a fi și de a vorbi complet lipsit de formalisme, ușor ironic și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
și mă plimb pe coridor fără țintă. În dreptul africancei din Coasta de Fildeș miroase a vanilie și a bețișoare parfumate. De la chinezoaica de alături răzbate un abur de ceai cu aromă de iasomie. În dreptul camerei lui Sophie, franțuzoaica, miroase a coji de portocale și a șampon Garnier. Fiecare cămăruță este o pată de culoare care își înșurubează propriul tunel de mister în întinsul strălucitor, imaculat al Canadei. Mă trezesc bătând la ușa Danei. Dana e studentă la fizică și a sosit
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
din cartier. Ochii ei de sătean, care puteau deosebi copacii și tufișurile dintr-o privire, priveau sticloși la indicatoarele de pe drum, la literele romane fără sens, care se Înghesuiau unele În altele, și la reclamele stradale zdrențuite, care Înfățișau fețe cojite de americani, chipuri fără ochi, fără gură sau cu nimic altceva decât un nas. Când recunoscu banda diagonală a liniei Gratiot, se ridică și strigă cu o voce sonoră: ― Firăsăfie! Habar n-avea ce Înseamnă acest cuvânt. O auzise pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
că toată omenirea existase În miniatură din momentul Creației, ori În sperma lui Adam, ori În ovarele Evei, fiecare persoană stând Înăuntrul celei ce o urma, ca o matrioșka. Totul a Început când Jan Swammerdam a folosit un bisturiu ca să cojească straturile exterioare ale unei anumite insecte. Ce insectă? Păi... o membră a familiei phylum Arthropoda. Denumirea latinească? Bine, hai: Bombyx mori. Insecta pe care a folosit-o Swammerdam În experimentele sale din 1669 nu era alta decât un vierme de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
să le dai la săraci. Și rochiile mele bune. Acum Îmi trebuie numai ceva de Îngropat. Necesitatea de a avea grijă de soțul ei În ultimii lui ani făcuse din Desdemona un ghem de dinamism. Cu doar câteva luni Înainte cojise și fiersese mâncarea moale pe care o consuma acesta, Îi schimbase scutecele, Îi spălase așternuturile și pijamaua și Îi curățase trupul cu prosoape umede și bețigașe cu vată. Dar acum, la șaptezeci de ani, povara de a nu mai avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ei de la Cedar Rapids) Înotară În Întâmpinarea ei. Lăsând cartea În jos, mi-am privit corpul. Era acolo, ca de obicei: pieptul plat, șoldurile inexistente, picioarele ca niște prăjini, pișcate de țânțari. Apa lacului și soarele făceau să mi se cojească pielea. Degetele mi se zbârciseră cu totul. Mulțumită ramolismentului doctorului Phil și a pudorii lui Tessie, am ajuns la pubertate fără să știu prea bine la ce trebuia să mă aștept. Doctorul Philobosian Încă mai avea un cabinet lângă Spitalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
parte sânt blocuri ca al meu, dar pe cealaltă e un mic cartier cu vile cu un etaj, destul de reușite, în care locuiseră evrei. Când aceștia au plecat, o vreme vilele s-au părăginit. Vopseaua acrilică de pe pereți s-a cojit atât de oribil, încît fațadele arătau, când m-am mutat eu în zonă, ca un psoriazis al zidurilor. în largile lor curți interioare își făceau nevoile vagabonzii: Geamurile erau sparte. Ușile împăienjenite, îmi amintesc seara când am venit să văd
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
încă. Era o combinație de jocuri mai blînde: Hoții și gardiștii, Uliul și porumbeii și Gardiană zece-zece. La început era doar o vrăjitroacă, pe care o alegeam prin numărare. Era singura care purta mască și avea pe deasupra și un băț cojit în mână. Număra cu fața la perete și apoi se repezea prin șanțuri în căutarea victimelor. Puteai să ieși din șanț, dar nu aveai voie să te adăpostești în scările blocurilor sau să sari gardul în curtea morii. Vrăjitroaca ne vâna prin
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
am arătat un semn furios cu mînile, să mă lase în pace .Mi-e teamă că vor aduce medicul și voi fi silit să joc comedia normalității. Îmi privesc acum mâna cu care țin stiloul. Oja de pe unghii s-a cojit aproape de tot. Scrisul îmi e oarecum diferit de cel dinainte; îl stăpânesc totuși. Mi se trezesc mai întîi câteva amintiri fulgurante, cred că de pe la vârsta de doi sau trei ani. Văd, la un colț de uliță de mahala, trei bărbați
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
în vitamina D și calciu, a determinat instalarea rahitismului. Nevoia de calciu din organism îcalcemia este cantitatea de calciu din sânge) mi-o satisfăceam fără să știu, instinctiv, mestecând cu mare poftă, ca o gumă de mestecat, bucăți de var cojite de pe pereții caselor. Când sindromul de rahitism s-a accentuat, după repetate consultații și analize la spitalul orășenesc Câmpulung Moldovenesc, m-au dus la Cluj la un spital universitar, cu trenul accelerat tracționat de o locomotivă cu aburi, a cărei
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
puie la loc felinarile când o să scape de chiriași ; p-ormă a mai îmbătrânit și ea, p ormă a plecat și Tudor, băiatu. Ditamai căsoiu pustiu, numa Ivona și cu bărba-su, acu la ce să le mai puie ? S-a cojit și casa p-afară, cin’ să mai stea iar s-o tencuiască ? Poate se vede așa și unde e blocu nou d-alături. Loc viran a fost alături, la 4 aprilie aici a căzut bomba, chiar lângă casa lu madam
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
doar, unde mai găsești astăzi oameni care să și știe meseria ? — Cum se mută Petruța, imediat, a doua zi chiar, visa Muti, îmi chem tâmplarul și pun la punct mobila. Măsuța de servit ceaiul, secrétaire ul, servanta care s-a cojit... Abia pe urmă mobila de sufragerie. Imediat, a doua zi chiar după ce se mută... Câți ani irosiți în așteptare, până să coboare în propria lor casă de la mansardă ! Cât s-a zbătut și Niki, cât a vorbit cu multiplele lui
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
bun pe lumea asta și madam Ioaniu ! Și d-aia nu po’ să m-apropiu de casa asta și s-o văz în halu-n care e, și cu chioșcu dărăpănat, și cu păru ăla uscat, de l-a umplut omizile, și cojită p-afară, și s-o văz și pe Ivona asta, slabă și gălbejită și numa oase nșirate, că parcă nu știu ce-mi vine... Parcă nu știu ce-mi vine, c-abia mă țiu să nu mă pornesc, că nici
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să zicem o perplesitate oarecare, dar desigur că ocaziunea unei întrevorbiri mai lungi; am fi aplecați de-a admite o determinare sau alta, siliți de-a renunța la altele, diferite momente s-ar prezenta și-ar dispărea, până ce-am putea coji sâmburele noțiunei din variata lui aplicare în viață, în scurt, ar fi de nevoie o cercetare anume pentru a recunoaște în ființa sa internă ceea ce socoteam că am știut, ceea ce-am știut chiar în aplicare. Va fi așadar multora
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]