293 matches
-
că era vorba de dificultățile de comunicare telefonică, În primele zile, cu fiii săi din Europa, de rigiditatea regulilor la eleganta casă de oaspeți a colegiului sau de interdicțiile de fumat cu care se lupta partenera sa Yole, sau șocul comesenilor academici când Claudio a venit la prânz Încărcat cu sticle de bere, În sala de mese a profesorilor, sau amuzantele eforturi ale proprietarului modestului restaurant din vecinătate care, italian americanizat și provincial, Încerca să onoreze, cât se poate, oaspetele venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
răbdaseră atâtea zile duplicitatea aceasta. Din mijlocul mesei, vodă îi analiza rând pe rând. Lângă el, lui Ștefan îi tremurau mâinile și cu greu și le stăpânea ca să nu se audă zăngănitul tacâmurilor pe tipsiile de argint aurit. Dintre toți comesenii, simțea că era singurul optimist. Îl simțea alături pe Pană Negoescu, mereu cu rugămintea pe buze. „Să scriem, măria ta, la București s-o liniștim pe doamna voastră și pe sora noastră. Doamne, o fi încărunțit de atâta îngrijorare”. Și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Cantacuzinilor să urce treptele tronului împăraților bizantini? Spunea doamna și Ștefan să nu mă încred... Talger peste talger se așezau vraf în fața domnului, fără ca el să se atingă de mâncarea din ele. Acum sfinția sa se ridică și după el toți comesenii, ca să rostească împreună rugăciunea de mulțumire. Voievodul își plimbă privirea de la unul la altul, era încruntat. Când terminară, porunci să fie urmat în odaia lui de cei doi fii mai mari și de unchii săi Constantin și Mihai Cantacuzino, îi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ceva într una din firidele închise cu grilaj din fier forjat care ornamentau peretele dinspre sud al odăii. Scoase un sul de pergament și, venind cu el, înainte de a se așeza la locul lui, ridică paharul și închină pentru sănătatea comesenilor, își înmuie buzele și făcu un semn negativ când feciorul încercă să-i pună talgerul cu mâncare. Del Chiaro, la lumina puternică a lumânărilor de pe masă și a făcliilor de pe căminul uriaș, băgă de seamă paloarea cadaverică a tânărului, care
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
italienesc, a dus degetul arătător spre buze și a șoptit: „Ca să asculte și ele, da’ să nu mă spui, că râde domnia sa Ștefan, bărbatul meu”. Cei trei bărbați tăceau încurcați și în același timp fascinați de mărturisirea mai tânărului lor comesean. Așa am crescut-o și am lăsat-o să se deschidă sub ochii mei ca o floare. Se înălțase, se împlinise la trup și-și depășise frica de cai. Îi dăruisem o iapă arăbească blândă... Porneam amândoi călări de la Târgoviște
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
vidră, așa că se bucură când intră în clădirea arhondăriei, răcoroasă și curată. În sala mare, o masă florentină, lungă și lată cât trunchiul de nuc din care fusese dăltuită, acoperită sumar cu ștergare albe în locurile unde trebuiau puse tacâmurile comesenilor, își arăta splendoarea celor două tăblii care o susțineau, ornamentate cu frunze de acant și terminate fiecare cu câte două labe de leu. La capetele mesei nu era prevăzut să stea nimeni, pe o parte a mesei fiind două tacâmuri
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
merită soarta Brâncovenii, că prea au fost nesățioși. Auzi, să pună ei să se lucreze clanțele la meșteri argintari și aurari! Și unde? Tocmai la Brașov! Nu mai aveau ce face cu aurul, asta este. Spătarul nu mai asculta, vorbele comesenilor se încrucișau peste el, gândul purtându-l în imagini la Mogoșoaia. Era liniștit pentru că știa că ispravnicul cel bătrân are grijă de palat, deși umblau vorbe că ar fi nebun. Cică în fiecare dimineață, când răsare soarele pleacă pe lac
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
fost de 7,83 cicli pe secundă. Însă, din 1980, rezonanța a început să crească încet, acum fiind de 12 cicli pe secundă. Acest lucru însemna că ziua are numai 16 ore, în loc de 24, cât avea odinioară, spusese unul dintre comeseni. În acest ritm, în 2012, timpul va ajunge la 0 ! adăugase el. Arm, care ascultase cu atenție întrebase, spre hazul tuturor, dacă este vorba cumva de timpul planetei Pământ. Deși urmaseră râsete homerice, Arm nu renunțase la ideea ei. Timpul
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
normali" și m-a privit ca și când mi-ar fi dat un premiu fabulos. Se aștepta acum la recunoștință. "Da, sîntem câțiva și de-ăștia", am zis, încercînd să par că glumesc... Cafeaua mi s-a părut deodată cam prea amară, comesenii cam prea tăcuți, noroc că Predrag rămânea la fel de naiv și de voios. Am plecat împreună, lăsîndu-1 să sporovăiască vrute și nevrute în timp ce coboram scările monumentale ale cetății Budei, cu panorama marelui oraș de dincolo de Dunăre, dominată de Catedrala St. Istvan, în fața ochilor
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
presupusa gustare se prelungi până la miezul nopții, timp În care fusese nevoită să danseze cu toți trei bărbații...!” Iar atunci când „Nababul”, plăti toată consumația, Atena Își descreți definitiv fruntea, bucurându-se de splendida seară În care fusese Universul celor trei comeseni...!! Tony Pavone o conduse pe Atena cu un taximetru la noua sa locuință, fata rugându-l să rămînă la ea. O refuză categoric. Avea alte obligații...Cu aceeași mașină făcu cale Întoarsă unde șoferul Îl debarcă la locuința Carlei. Intră
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
au fost distruși, așa cum s-a crezut că s-a întâmplat. Trase adânc aer în piept și încheie: - Aveți vreo explicație pentru faptul că - aparent - două rase umane - Troog și cei asemenea mie, aflați aici - au supraviețuit devastatoarei catastrofe? Tăcere. Comesenii săi îl priveau fix. Nu era timpul să se oprească. Gosseyn supralicită: - Când mă uit la tine, domnule comandant, și la colegii tăi, care se află aici, În această încăpere, văd o formă umană care pare să fi fost modificată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
local cu pretenții, mobilier modest, clientela pestriță, fum și un zgomot strident de manele. Nu dorea să "consume" nimic, dar comandă o bere și niște mici, pentru a putea lua "pulsul" românilor pripășiți pe aici. Intră în vorbă cu doi comeseni. Erau niște răzvrătiți, supărați pe toată lumea, înjurându-i și pe francezi, și pe români. Plăti și plecă, grăbind pașii spre casă, alarmat deja de micii "mioritici". Adormi greu, dormi prost și se sculă obosit. Făcu un duș prelungit, înfulecă micul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
să aliază cu țiganii, orișicâtuși", zic; "mai bine cu ungurii decât cu țiganii"; masa electorală tocmai taie din fripturi, tocmai bea bere, dă din cap: "asta cam așa-i", răspund și, gata, se încheie campania, discuția apucă pe alte cărări, comesenii devin deodată limbuți, apucă din prăjiturile cu nume expresive: una se numește mușuroi de furnici, alteia i se spune Lepa Brena, alta, cu câteva straturi galbene cu lămâie, se numește Petre Roman. La urmă de tot se scoală popa din
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
să mai aștepte răspunsul, Stănică turnă în pahare la toți. Convivii ridicară întîi paharul în sus, cu gândul de a ciocni, apoi o oarecare rușine îi reținu, și băură în tăcere. Olimpia făcuse un morman de felii de salam, și comesenii luau acum pe tăcute și mâncau. Vasiliad înghițea ca un lup, aplecat asupra farfuriei. Aglae, zărind pe Otilia și pe Felix, deveni caritabilă. - Tu, Otilio, nu mănînci? și dumneata, domnule Felix? doar n-o să stați nemîncați?! Ce-o fi o
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Marinei să ceară mâncările de dincolo. Felix, scârbit, plecă și el sus, în căutarea Otiliei. La jumătatea scării se răzgândi, ieși în stradă și plecă înspre Sfinții Apostoli, unde știa că este o cofetărie. Voia să cumpere ciocolată pentru Otilia. Comesenii începură să mănânce cu poftă, clipocind furculițele. Odaia se umpluse de miros de varză acră și de bâzâitul conversației mărunte, care se părea că tulbură pe bolnav, deoarece se mișca înspre perete. - Oare lui moșu, întrebă Aurica, cu gura plină
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
el și mulți se simțeau chiar onorați să facă parte dintre invitații unui om cu mare răspundere. Și cum vorbele lui păreau foarte apreciate, directorul nu pierdea nici un prilej să ia cuvântul și să susțină adevărate cuvântări la masă, în timp ce comesenii priveau cu jind la bucatele pe care nu îndrăzneau să le atingă în timpul cuvântării. Cu timpul, scena luării de cuvânt a marelui director s-a lărgit considerabil. Treburile lumești, politice, au trecut pe al doilea plan și în locul lor a
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
îl interpelează pe Aristip pentru faptul că acceptă o poziție de subordonare față de amfitrion : Salut pe filosoful Aristip. Nu și pe sclavul Aristip, care s-a așezat la coada mesei ca să-i facă pe plac stăpânului (p. 108). Cei doi comeseni înțeleg diferit noțiunea de libertate, iar discuția lor în contradictoriu anunță una dintre problemele majore ale piesei. Considerându-se slobod să-și aleagă osul aruncat de alții, cel care se mândrește cu numele de „câine” crede că cine respectă legile
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
promiți că ai să ne spui povestea adevărată cu cetatea Gabii), ceea ce îl determină pe fiul lui Tarquinius să relateze pe larg cea mai grozavă tâlhărie a bătrânului (II, p. 43). Toate detaliile furnizate în ritm alert în dialogul cu comesenii se află în capitolul I 53 din De la fundarea Romei : falsa dispută între tată și fiu, pretext ca cel din urmă să ceară azil în cetatea rivală, expedițiile de jaf împotriva romanilor încredințate lui Sextus pentru a-l pune la
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
joacă cu soarta, nedumerire încercată încă de când vlăstarul regal a coborât cu mâinile goale în groapa panterelor (II, p. 41). La banchet, Sextus susține că rămășagul i se pare cu atât mai frumos cu cât este mai primejdios și declară comesenilor : azi am făcut un pariu cu voi dar și cu mine însumi (II, p. 43). Când povestește cum l-a ajutat pe tatăl lui să cucerească Gabii, el se arată încântat de această farsă : a fost o distracție nemaipomenită și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
produse alimentare, care au revoluționat munca femeilor. Dupa 4-5 zile, în plină furtună, sala e mai mult goală. Începuse răul de mare. Timp de trei zile am stat mai mult întins în pat. La Le Havre s-au urcat și comesenii noștri din California. Când au auzit că suntem din România, doamna cu ochii strălucind de bucurie mi-a spus: „da, țara marelui Enescu”. Singura care tronează acum în sala de mese e Sănduța, de care răul de mare nu se
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
dat niciodată peste cineva nevrozat de propriul său divorț, ci Întotdeauna de divorțul celuilalt.” „Poate, nu-mi amintesc,” zise atunci Wagner, plictisit. „Iar dacă ați spus-o, nu voiați să spuneți ceea ce am Înțeles eu?” Wagner tăcu câteva minute. În timp ce comesenii așteptau fără ca măcar să Înghită ce-aveau În gură, Wagner făcu semn să i se toarne un pahar de vin, privi cu atenție lichidul În lumină și, În sfârșit, vorbi: „Dacă ați Înțeles așa, este fiindcă așa voiați să Înțelegeți. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cei care o cunosc ca domnișoară și cei care o cunosc ca doamnă. De aceea folosește două nume. „Pe scurt, o serată bogată În experiențele intelectuale. De Gubernatis va avea impresia că bea un cocktail de LSD. Va asculta bârfele comesenilor, anecdota picantă despre marele poet impotent notoriu și care nici ca poet nu valorează cine știe ce, va arunca priviri strălucind de emoție spre noua ediție din Enciclopedia Italienilor Iluștri, pe care Garamond o va scoate la iveală ca din Întâmplare, arătându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
plăcut, unde hangițe autohtone, suflecate și rumene, dominând cu glasul lor de origine latină hărmălaia păgână a unor resturi indo-europene, serveau continuu din oalele de pământ licoarea gălbuie de Cotnari, moleșind astfel forța celor două Imperii, fapt de care războinicii comeseni nu-și vor da seama decât mai târziu, în urma păcii de la Kuciuk-Kainargi. în vremea asta, afară, armăsarii arabi lăsați nesupravegheați, sătui de propriul lor pur-sânge, își maculau originea de clasă cu proletarele iepe răsăritene, dând naștere acelui soi ciudat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
așteptau respectuos în picioare - căci mult place cugetelor noastre a sta întru creștini. — Mare e Dumnezeu - spuse cu blândețe roșcovanul. Pe loc repaus. Episodul 105 SUFLETUL SLAV Se vedea cât colo că fețele preacuvioșilor Metodiu și Iovănuț inspiră bărboșilor lor comeseni o anume sfială. Stăteau toți cu privirile plecate, cu mâinile în poală, ba vreo doi-trei își trecură rușinați săbiile la spate și râcâiau încetișor cu unghia paharele goale, ca și cum paharele ar fi fost niște obiecte cu totul neînsemnate, întâmplător aflate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
goale, mișcând agale furculițele. Până și femeile, care de obicei în asemenea împrejurări nu tac, stăteau acum țepene și se uitau cu ură spre ușă. Să vedeți că iară ne dă varză - spuse deodată mohorât unul din cei mai slabi comeseni, un lungan cu mustață rară ce ședea exact vizavi de Metodiu și vorbele lui căzură greu, ca o amenințare. Femeile își făcură repede cruce. — Sau spanac - continuă sumbru lunganul. Vedeți că nu ne-a pus cuțite. Instinctiv, cu toții, se uitară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]