578 matches
-
Iași, 2003. Preț: 169 000 lei. Veacul trecut Masivul volum de istorie contemporană al renumitului publicist britanic Paul Johnson a apărut pentru prima dată în 1983. Cartea pune în evidență câteva coordonate esențiale sub semnul cărora stă veacul XX - triumful cosmologiei lui Einstein, impactul psihologiei abisale, întruparea utopiei marxiste, apariția fascismului etc. - și urmărește apoi convulsiile care l-au străbătut: cele două războaie mondiale, războiul rece și, în a doua ediție a cărții, publicată în 1992, căderea comunismului. Paul Johnson: O
Agenda2003-10-03-20 () [Corola-journal/Journalistic/280778_a_282107]
-
urmei este posibilă doar printr-o frântură (ieșire din punctul simetriei totale a începuturilor), printr-o spargere care "în limbajul lui Eminescu echivalează cu o greșeală comisă de univers prin ieșirea din "Somnul paralitic"" (ibidem, p. 114). Fundamentala problemă a cosmologiei moderne este aceea a simetriei universului. Există, după cum se știe, trei tipuri de simetrii: simetria parității spațiale care identifică fenomenele fizice reflectate și care în plan mito-poetic se proiectează în cupluri ca Enkidu-Ghilgameș, Oreste-Pilade (pomenit și de Eminescu), Dafnis și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
că nu de Eminescu om de știință este vorba, pe fundalul vechii dihotomii știință-artă, ci de o dialectică a structurilor funcționale dominante, în care arhetipurile gnoseologice se includ în structura stilistică a limbajului după coduri străine, coexistente cu cele dintâi. Cosmologia poetică a lui Eminescu, "Transilvania", nr. 6, iunie 1984 (fragment) Edgar PAPU Apoi, într-o admirabilă lucrare, și mai recentă, din 1984, Eminescu Dialectica stilului, Theodor Codreanu interpretează, pe bună dreptate, judecata călinesciană (cu privire la preocupările științifice ale poetului, n.n.) ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
celebre direcții, una ivită în 1935, prin eseul Ion Barbu, de Tudor Vianu, direcție ce pare a-și lămuri "apogeul" prin Ion Barbu eseu despre textualizarea poetică (1981), de Marin Mincu, și cealaltă, datorată, indiscutabil / incontestabil, neîntrecutei lucrări, Ion Barbu cosmologia "Jocului secund" (1968), de Basarab Nicolescu. Într-un Argument din deschiderea lucrării, Th. Codreanu ne încredințează cu privire la creatorul Jocului secund: "Obiectul (opera), prin Subiectul (autorul ei), a respins interpretările. În așa măsură, încât Ion Barbu a trebuit să părăsească poezia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
fără menajamente; de pildă, la decizia călinesciană de a-l situa în proximitatea avangardei, poetul a răspuns vânzând a doua zi Istoria literaturii române... pe care tocmai o achiziționase), în raport cu critica postumă, plecând de la remarcabilul eseu al lui Basarab Nicolescu, Cosmologia "Jocului secund", criticată de "vechiul marxist" (p. 69) Ovid S. Crohmălniceanu. Merită scos în evidență modul în care Theodor Codreanu își asumă separarea apelor exegezei barbiene, asumându-și proximitatea ideatică a lui Nicolescu (părintele transdisciplinarității), dar în raport cu Barbu situându-se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
O să vorbesc cu ea prin radio. Nu, nene cosmonaut? Cosmon: Piciul ăsta se și vede în rachetă. Gigel: Sigur în rachetă trebuie să fie o plictiseală... Cosmon: Plictiseală? Bine... Radu: Merg și eu. Am făcut cu ML unele teme de Cosmologie. ML: Mă lăsați singur? Gigel: Ținem permanent legătura prin radio. Îți povestim ce vedem și auzim. ML: Gigele, Gigele... Gigel: ML, dacă sună mama, spune-i că mai întârzii puțin la observator. ML: Mă pui să mint? Gigel: Stai! Racheta
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
fenomen din ce în ce mai încetinit. Am putea spune că viața universului este una pulsatorie, ciclică. În același fel, pulsatoriu și ciclic se prezintă și viața biologică, dar și viața socială. Expansiunea universului, în limita cunoștințelor de care dispunem azi, stă la baza cosmologiei secolului XX. Am simțit nevoia să explicăm pe scurt această teorie fizică deoarece, chiar dacă nu avem încă o certitudine, tot din cauza limitărilor în cunoașterea umană biologică, avem credința că omul, construiește social după aceleași principii. Dacă am observa cu atenție
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
schimbării lumii în care trăiește. Un om liber nu putea fi altoit decât pe preceptele iudaice și apoi creștine. Evreii au oferit mult creștinismului și au oferit foarte mult capitalismului 321. Andrei Pleșu ne amintește că: Spre deosebire de metafizica veche - indiană, cosmologia iudeo-creștină nu pune la îndoială realitatea lumii"322. Nu poți înțelege ceva negându-i existența. "Creatorul nu instituie o iluzie, un joc tainic al Lui cu El însuși. Lumea creată e reală, chiar dacă e dependentă de Făcătorul ei și, prin
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
concepte absolute (dar păstrând concepția clasică asupra relației dintre observator și obiectul observat), iar alții pornesc de la teoria cuantică (unde observatorul și sistemul observat se află Într-o relație de interdependență), dar acceptă descrierea newtoniană a spațiului și timpului. În cosmologie, această divergență de opinii are drept reflex Întârzierea unei articulări unanime a modelului cosmologic al epocii În care trăim, dar acest lucru nu trebuie confundat cu un vid de formulare fizică. În funcție de opțiunea lor pentru tabăra relativiștilor sau aceea a
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
cuantic convențional (care afirmă interdependența dintre observator și sistem, precum și principiul indeterminării, Într-un univers postnewtonian) sau modelul cuantic relațional (acesta din urmă testând posibilitățile de extindere a teoriei cuantice spre o teorie gravitațională). Ca și În teoriile ficțiunii, În cosmologie este nevoie de o nouă formă de logică, bazată pe indecidabile (aici: propoziții asupra căror valoare de adevăr nu putem decide, a căror valoare de posibilitate trebuie Însă reținută și pusă În legătură cu indecidabilele derrideene). Această nouă logică ar putea fi
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
pusă În legătură cu indecidabilele derrideene). Această nouă logică ar putea fi logica toposurilor 1, În care observatori diferiți, care raportează corect ceea ce văd și adună maximum de informații accesibile, stabilesc o aceeași valoare de adevăr pentru propria situație de observare. O cosmologie a observatorului recuperează timpul: În universul nostru, un observator poate vedea lumina provenind doar dintr-o parte a universului; care este acea parte ce poate fi văzută, aceasta depinzând de locul unde se află observatorul În istoria universului 2. Mai
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
de opțiune personală) nu mai este nici ridicolă, nici anecdotică, ci a redevenit esențială, pentru că asumarea lor este acum ficționalistă, mijlocită de „ca și cum”. Asupra acestui fapt, Între fizicieni pare să se fi stabilit un consens. Relativiștii sunt convinși de „renașterea cosmologiei secolului XX și triumful ei În acest sfârșit de secol ce marchează o eră nouă a gândirii privind locul omului În univers”1. Cei care lucrează În prezent la elaborarea teoriei care să unească relativismul cu cuantica Într-o „teorie
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
cuantica Într-o „teorie cuantică a gravitației” au aceeași certitudine că aceasta „va da noi răspunsuri la Întrebările despre spațiu și timp ș...ț, va fi o teorie a materiei” și „va fi, de asemenea, o teorie cosmologică”2. O cosmologie cuantică Își dovedește utilitatea și În limitarea divergențelor existente În discursul științific preocupat de cosmologie. Consensul asupra necesității unei fundamentări cosmologice a cunoașterii științifice se dovedește corespondent cu orientarea, În teoria și practica lecturii/literaturii, spre modul În care literatura
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
răspunsuri la Întrebările despre spațiu și timp ș...ț, va fi o teorie a materiei” și „va fi, de asemenea, o teorie cosmologică”2. O cosmologie cuantică Își dovedește utilitatea și În limitarea divergențelor existente În discursul științific preocupat de cosmologie. Consensul asupra necesității unei fundamentări cosmologice a cunoașterii științifice se dovedește corespondent cu orientarea, În teoria și practica lecturii/literaturii, spre modul În care literatura a redevenit posibil de apropriat prin intermediul unor „modele” care nu mai sunt arhetipurile jungiene, nici
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
universul lumilor existente, alături de lumea realității”1. Observatorii din lumile posibile Opinia mea este că toate formele de critică sau teorie literară tind să se contureze după o logică a observatorului implicat, adică tocmai aceea care se află la baza cosmologiei actuale, a acestei work in progress. Această logică are avantajul de a recupera atât memoria textului, cât și pe aceea a criticului, Într-o țesătură de relații care se modifică reciproc. Timpul și, implicit, istoria devin termeni esențiali ai discuției
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
permite manifestarea, ca „ficțiuni”, a unui „gen aparte de produse logice, manifestări speciale ale funcției logice”, „artificii” sau „concepte auxiliare”, „având un caracter magic, aproape «misterios»”1. Perspectiva lui Vaihinger mi se pare vitală pentru modul În care o nouă cosmologie, ficțională, Își spune tot mai apăsat cuvântul În epistema actuală: am văzut În modelul cosmologic configurarea metaforică a unui univers cu observator inclus, pe care nu Îl articulează nici mitologia, nici meditația teoretică sau canonul științific modern. Faptul că Vaihinger
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
științific modern. Faptul că Vaihinger imaginează biologia ca sursă a activității ficționale, dar și a gândirii logice, după cum Ioana Em. Petrescu vedea „geometria scrisului” condiționată de „geometria trupului” și de „ritmurile sângelui”, pledează pentru postularea, comună teoriei ficționalității vaihingeriene și cosmologiilor, a unei surse comune a conștiinței teoretice și a conștiinței ficționale, metaforice, sursă imaginală ce ar constitui punctul de adâncime la care se articulează modelele cosmologice. „Un nou gnosticism” anunță Culianu În analiza sa fantasmologică neterminată din Iocari serio, care
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
dar imaginează această retoricitate substanțială ca o apărare a „credințelor umaniste În rațiune și afirmare de sine”3. Există o legătură evidentă Între conceperea retorică a subiectului istoric, cum apare ea la Blumenberg, și conceperea lui cosmologică (În accepția unei cosmologii ficționale, având ca rezultat un subiect ficțional). Apropierea este și mai evidentă În momentul În care, privind un alt text al lui Blumenberg, unde autorul definește problema legitimării ca una fundamental modernă, descoperim faptul că natura discontinuității În sine este
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
o mutăm de la nivelul termenilor la nivelul funcțiilor. Relativismul mi se pare că a acționat În această direcție: a schimbat termenii cu funcțiile și a transferat analogia În omologie. Meditația mea pornește Întotdeauna dinspre discursul științific, al fizicii și al cosmologiei, iar partizanatul meu e că Încă aștept răspunsuri din această direcție. Ceea ce mi s-a părut fantastic este că În discursul cosmologiei Înseși intervine ficționalizarea. Modelul cosmologic de azi nu mai există ca atare. Există de fapt o pluralitate de
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
funcțiile și a transferat analogia În omologie. Meditația mea pornește Întotdeauna dinspre discursul științific, al fizicii și al cosmologiei, iar partizanatul meu e că Încă aștept răspunsuri din această direcție. Ceea ce mi s-a părut fantastic este că În discursul cosmologiei Înseși intervine ficționalizarea. Modelul cosmologic de azi nu mai există ca atare. Există de fapt o pluralitate de modele cosmologice la fel de posibile, care nu spun decât că lumea este ca și cum subiectul ar fi În interiorul lumii, ar vedea-o și ar
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
unanim. De asemenea, mi s-a părut foarte interesantă propunerea legată de o posibilă paralelă Între teoriile ficțiunii și teoriile cosmologice. Ceea ce aș fi așteptat și Încă aștept este măsura În care poate fi formulată, pornind de la argumentele Mihaelei, o cosmologie a cititorului, respectiv a analistului literar. Este posibil așa ceva? Se pot ghida, oare, analistul literar și cititorul, În general, după un model cosmologic care să le inducă o lectură avizată și performantă Într-un fel anume? Și care ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
canonul scripturistic ține, într-o oarecare măsură, și de un anumit context „educațional”3. Tora, „învățătura prin excelență”, nu prevede doar ce trebuie să facă (sau să nu facă) un evreu; la Facerea 1-10, Tora prezintă o veritabilă lecție de cosmologie, antropologie, zoologie și geografie. Nu numai regii și preoții, dar și profeții și înțelepții se dedicau studium-ului, susținând „doctrine” care erau, în același timp, adevărate „norme”. Toate acestea aveau loc în școlile preoțești de la Templu și în școlile palatului 4
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
1997; Eseu despre Cezar Ivănescu, Târgoviște, 1998; Varvarienii, Galați, 1998; Dubla sacrificare a lui Eminescu, Brașov, 1999; Controverse eminesciene, București, 2000; Fragmentele lui Lamparia, pref. Edgar Papu, Craiova, 2002; Complexul bacovian, Iași, 2002; Caragiale-abisal, Timișoara, 2003. Repere bibliografice: Eugen Todoran, Cosmologia poetică a lui Eminescu, T, 1984, 6; Dan C. Mihăilescu, Eminescu și fervoarea asociativă, RL, 1984, 24; Edgar Papu, Interesul pentru știință, CNT, 1984, 25; Cristian Livescu, „Eminescu - Dialectica stilului”, ATN, 1984, 9; Ioana Em. Petrescu, „Eminescu - Dialectica stilului”, ST
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286314_a_287643]
-
în anul 1963, la vârsta de 21 de ani, i se constată o boală progresivă de neuron motor și i se dau maximum 3 ani de trăit. Hawking nu cedează și continuă să lucreze în domenii de vârf ale fizicii: cosmologia teoretică, relativitatea generală și mecanica cuantică. Elaborează un model matematic asupra originii și evoluției universului și întreprinde studii asupra relației dintre găurile negre din univers și termodinamică. Paralizia progresează și, cu timpul, devine complet imobilizat, își pierde vocea și este
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
fizicianul care și-a legat numele de legile din teoria circuitelor electrice). În urma colaborării dintre cei doi s-a născut o nouă ramură a științei - spectroscopia - folosită pentru a identifica compoziția chimică și proprietățile unei substanțe, dar și în domeniul cosmologiei. Ideile pe care acești creatori le-au dezvoltat nu ar fi putut să le aibă singuri dacă s-ar fi limitat la experiența proprie. Dacă doriți să aplicați această metodă la problemele pe care doriți să le rezolvați, oferiți datele
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]