420 matches
-
la factori repetitivi (refrene, cu deosebire) în scopul obținerii fondului monoton sonorităților prozaice, cîmpului semantic dominat de dizarmonie. Primul articol din care am și citat (Bacovia, un model al tranziției) consideră că scriitura "albă" are drept scop să reflecte decupajul deconcertant și atît de memorabil, relativa simetrie strofică fiind mărită de seducția pleonasmelor, de percutanța unor enunțuri stridente, pe alocuri chiar lacunare. Iată din Sine die și Vizită o mostră de de-poetizare: "Nu zile șirag./ Orizont suspect,/ Și metafizic prag
Mutații în interpretarea modernismului by Henri Zalis () [Corola-journal/Journalistic/16914_a_18239]
-
Gheorghe Grigurcu Nimic altceva decît fața culturală a național-comunismului promovat în chip deconcertant de către Ceaușescu spre a-și amplifica baza unei popularități de care pesemne nu putea fi altminteri convins, protocronismul a fost lansat de către un vîrstnic cărturar derutat, Edgar Papu, și cultivat cu osîrdie de aripa scriitoricească cea mai legată de regimul
Protocronismul proteic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10013_a_11338]
-
la Moscova cu împărăteasa Elisabeta este ospitalieră, plăcută. Marele Duce Petru manifestă o tandrețe de bun augur. Nu este seducător! E cu un an mai mare, slăbănog, cu fața marcată de vărsat de vânt, stângaci, bolnăvicios. Moralul e și mai deconcertant... Are un amestec bizar copilăros, aspirații generoase, o ridiculă emfază de mari sentimente. Dar ce-i mai rău întrece cu mult ce pare bun în el. încearcă să-și impresioneze logodnica bravând cu niște fapte care sunt pure invenții..." Dar
O lutherană în luma slavă (II) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/6738_a_8063]
-
i-o prețuiești tocmai pentru lipsa de calcul din care îi pornesc judecățile: autorul nu se împiedică în socoteli de culise și în prudențe tactice privind reacțiile pe care verdictele sale antioccidentale le poate isca. Iar imprudențele acestea, oricît de deconcertante și inavuabile ar fi, sfîrșesc prin a ți-l face simpatic pe acest neîmpăcat și antipatic critic al societății de peste ocean. Pe scurt, Hurduzeu te irită, tocmai de aceea îl citești cu atenție. Titlul cărții Sclavii fericiți i-a fost
Religia confortului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10626_a_11951]
-
toată le repetă), ci în Toamnă de suflet: " În șirul vieții noastre, întreg, se face seară,/ O seară fără sunet, nici vînt, nici amintiri./ Ieri a plecat o barcă, azi alte bărci plecară,/ Convoi de goluri strîmte pe undele subțiri." Deconcertantă întîlnire a două lumi la fel de neîncăpătoare, prinzînd, într-un dialog de adjective cum nu multora, în poezia noastră, le reușește, interludiul dintre fragilitate și meschinărie. Două fețe ale aceleiași strîmtorări care nu-ngăduie deplinul. De aici, îndoiala, figură a golului
Fețele îndoielii by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7396_a_8721]
-
l-aș așeza pe Beigbeder, cu cartea lui 99 franci, sau pe Virginie Despentes, cu Tragemi- o (traduse în românește la Editura Trei). Această literatură este cea mai mediatizată, despre ea se vorbește cel mai mult. În fine, există literatura „deconcertantă”, cea mai valoroasă, din care fac parte primele, dar poate și ultimul roman al lui Michel Houellebecq: este vorba despre o literatură care contrariază, care se împotrivește așteptărilor, care ia cititorul și-l duce în altă parte decît își imaginează
Interviu cu Dominique Viart by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/4124_a_5449]
-
el face asta, el scrie atît romane foarte simple, ca Platforma, dar și unele mult mai inovatoare, ca Extinderea domeniului luptei, Particulele etc. El a reușit să se facă cunoscut ca un autor „concertant”, după care a scris o literatură deconcertantă, educîndu-și întrucîtva cititorii. O ultimă întrebare acum. În cartea dumneavoastră, poezia nu ocupă prea mult loc. În România, însă - și încă - poezia e un gen prizat, iar cel mai important scriitor român în viață, Mircea Cărtărescu, este în primul rînd
Interviu cu Dominique Viart by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/4124_a_5449]
-
foarte scurt, mama și o mătușă. Complicațiilor administrative (căci, cum spune Mureșan ingenios, „omul e o ființă care nu se poate îngropa singură”) li se mai adaugă una: fiul descoperă în cutia poștală o scrisoare abia sosită și întru totul deconcertantă. O scrisoare adresată mamei de către mătușă. „Morții”, constată prietenul îndoliat, „au început să-și scrie unii altora” (p. 214). De aici, o serie de considerații asupra genului epistolar, văzut ca o formă de sincronizare tacticoasă a sinelui cu trecerea timpului
În căutarea poeziei by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2873_a_4198]
-
citit articolul lui Bogdan Crețu din OBSERVATOR CULTURAL (nr. 324, din 7-13 iulie), intitulat USR în criză?, articol care se încadrează în seria atacurilor îndreptate împotriva lui Nicolae Manolescu și a USR. Premisa intervenției sale se dovedește de un simplism deconcertant și de un tezism prea la vedere: tânărul critic îl antipatizează profund pe președintele USR și, atunci, oricine îl atacă pe acesta se transformă în personaj pozitiv, iar cine îndrăznește să spună că este de altă părere e considerat demn
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/5391_a_6716]
-
Iordan, Alexandru Rosetti sau Sextil Pușcariu (pentru a pomeni doar trei din zecile de nume de filologi ce apar în carte). Toate personajele sunt înecate sub un smalț gros de noțiuni goale, unicitatea lor estompîndu-se sub șirul sterp al poncifelor deconcertante. Volumul e o arhivă de consemnări glaciale, ivite din uscăciunea de grefier a unui filolog care, neavînd pătrundere psihologică, a vrut să-și suplinească deficiența printr-o migală sisifică de conțopist viager. Iată un exemplu de memorialistică care nu lasă
Memorii albinoase by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6433_a_7758]
-
lentă, stârnind interesul prin ineditul experienței [...] lucruri trăite punct cu punct, secundă de secundă”. Aceste emoționante exerciții de normalitate, de integrare sunt subminate de rupturi, frângeri, dezintegrări. Personajele la care lucrează sunt alteri capricioși, demolatori ai abia înălțatelor construcții logice. Deconcertantul său „jurnal al nebuniei” nu e de alăturat lui Blecher, căci vizuina sa interioară nu e luminată (înregistrează, dimpotrivă, „progresul întunecării minții”), și nu are nici senzualitatea brutală a lui Bonciu, din Bagaj. Femeia sa demonică și otrăvită sau, dimpotrivă
Un nume uitat by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/4689_a_6014]
-
unei fete sărace, pornită într-o aventură în cursul căreia își află rostul existenței, trăiește experiența iubirii, descoperă treptat lumea și secretele unei arte. Atât Okuni cât și tânăra persană au în comun inteligența ce se însoțește cu o inocență deconcertantă, autenticitatea sentimentelor și mai ales pasiunea pe care și-o urmează, dansul și țesutul, indiferent de câte obstacole li se pun în cale. Arte fabuloase Teatrul Kabuki și arta covoarelor de Isfahșn au deja patru secole vechime și au ieșit
Teatru Kabuki și covoare de Isfahan by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7695_a_9020]
-
din scenă. (E cazul lui Fănuș Neagu, ca să mă rezum la un singur exemplu notabil). Nimeni nu e privilegiat. Nimeni, cu excepția lui Piru. Față de acesta, Gheran manifestă chiar o anume duioșie. Autentică. Îl stimează intelectual, desigur. Îi admiră excelenta pregătire, deconcertantă pentru mulți. Îi ascultă fascinat poveștile, presărate cu o sumedenie de amănunte de istorie literară. Dar nu-i numai atât. Ține, pe deasupra, neașteptat de mult la el. De ce? În general, afinitățile trebuie luate ca atare, nu despicate-n patru. Pur
Scrisori în aparté by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4763_a_6088]
-
nu cădem și noi în păcatul lor, luând de bun ceea ce trebuie luat, cum spuneau latinii, cu un grăunțe de sare: la sfarsitul românului propriu-zis, adică imediat înaintea epilogului și-a anexelor extrase din efemeridele anului 1897, există o notă deconcertanta: „Domnul editor Socec-fiul puse manuscrisul jos, zwickerul pe masă, si scrise mare, cu cerneală violeta, NU. Era primul manuscris pe care-l respingea după moartea tatălui său.” (p. 288) Oferta declinata se referă la manuscrisul românului Viața începe luni, pe
Pe stil vechi în stil nou și retur by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6543_a_7868]
-
va întipări definitiv în memorie: la capătul unor cursuri sisifice în care se chinuia pe sine și, deopotrivă, își chinuia studenții, Wittgenstein, dezgustat de el însuși și de o intimitate suferindă pe care nu o mai putea îndura, avea obiceiul deconcertant de a intra într-un cinematograf, de a se așeza în primul rînd de bănci și de a privi, aidoma unui spectru hipnotizat, imaginile de pe ecran. Nu avea nici cea mai mică importanță ce film rula în acele clipe și
Patosul lui H.-R. Patapievici by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/12156_a_13481]
-
ce constă trădările criticilor, astfel cum ne sunt dezvăluite în cartea de care vorbim. Lui I. Negoițescu i se reproșează că în „ne-terminata Istorie" nu a dat „schițe biografice" ale scriitorilor incluși precum și „concizia extremă, lacunaritatea, insuficiența și lapidaritatea deconcertantă" a multor capitole din Istorie. Altă vină a lui I. Negoițescu, împărțită însă, aceasta, cu Matei Călinescu, este de a nu fi scris nimic despre Îngerul de gips („...cei doi prieteni ai mei., Nego și Matei, nu au scris nimic
Trădarea criticii? by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/6796_a_8121]
-
pe seama durerilor și a calmantelor - fără măcar să-mi dea prin minte că așa cum el nu mai semăna cu cel care plecase, nici eu nu mai semănam cu cea pe care o lăsase la plecare, că schimbarea mea era chiar mai deconcertantă și mai alienantă: ținea minte și îi fusese dor de un copil, în locul căruia găsise o tânără femeie necunoscută. Iar această necunoscută se încăpățâna să vorbească fără încetare, cu sentimentul că astfel menține, chiar dacă artificial, o legătură a cărei întrerupere
Ușile date de perete by Ana Blandiana () [Corola-journal/Journalistic/3069_a_4394]
-
el un hărțuitor delicat, atrăgător și inclasabil, o apariție unică, mai nimerită într-o civilizație rafinată și decadentă decât în aceea balcanică. Mi se va reproșa neîndoielnic că sunt nedrept și că fac prea mult caz de contradicțiile și de deconcertantele lui subtilități. Dar toate aveau parte de un farmec inegalabil. Erai măgulit să te numeri printre apropiații săi, să-i cântărești paradoxurile și remarcile insinuante, care-i demolau pe contemporanii noștri cu cea mai implacabilă finețe. Cine era el, în
Un text inedit by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/3643_a_4968]
-
cultură este aleatoriu și de cele mai multe ori formal. Mai grav este însă, în această relație, transferul de mentalitate de la omul politic la omul de cultură (și nu invers!), un fapt care lui Mircea Martin i se pare de-a dreptul "deconcertant". Asistăm astfel la "derapaje ale orgoliului", la răbufniri ale unor ambiții care țintesc nu mai puțin decât acapararea supremației în spațiul cultural, un spectacol echivalent cu acela al luptelor care se dau în spațiul politic pentru cucerirea puterii. Semnificativă în
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/12653_a_13978]
-
loc de frunte, și cercetările sale consacrate vieții și operei lui Panait Istrati. Edificatoare, în acest sens, este și noua sa carte, intitulată Panait Istrati. Radiografia unui manuscris, apărută la Editura Muzeului Literaturii Române. La prima vedere, titlul poate părea deconcertant, indicând analiza unui singur manuscris. în realitate, amplul studiu elaborat de Constandina Brezu-Stoian are ca obiectiv cel dintâi manuscris, de 406 pagini, izvorât din pana lui Panait Istrati, la Hautil par Triel, în vara anului 1922 și trimis lui Romain
Primul manuscris al lui Panait Istrati by Teodor Vârgolici () [Corola-journal/Journalistic/7972_a_9297]
-
Walter Pater avea dreptate afirmând că orice artă aspiră la condiția muzicii, atunci All That Jazz e o sinteză în care o poveste e transfigurată prin muzică. Personajele flirtează cu moartea și nemurirea simultan, totodată schimbând măști cu o viteză deconcertantă. Chiar și scenariul suferă de hiperactivitate, în ton cu dialogul rapid tipic Broadway-ului. Pentru cunoscătorii genului, filmul va părea o imitație prea fidelă în sensul că dă senzația de pastișă ironică. Coloana sonoră e un amalgam incredibil de genuri - s-
Muzici și filme by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/11985_a_13310]
-
verosimile, dacă le privim prin intermediul propriei experiențe comuniste. În plus - iepuri. Iepuri morți. Iepuri vii. Iepuri făcuți căciuli rusești. Iepuri răi, iepuri domestici sau doar iepuri. Să ne edificăm puțin, pentru că apariția acestor animale în titlu și în roman este deconcertantă. Aici, iepurele ia sensul bolii, al putredului : "Boala era ascunsă în trupurile lor ca un iepure mort într-o vizuină părăsită". Acesta este imaginea inițiatorului comunismului, a comunismului însuși: În iarbă am găsit ceva alb. Un iepure mort cu schije
Copiii marelui U.R.S.S. by Iulia Iarca () [Corola-journal/Imaginative/9046_a_10371]
-
apariția, în 1993, a romanului său - Ferestrele zidite - entuziasmantă pentru mulți (de la Mircea Eliade sau Monica Lovinescu la Ileana Mălăncioiu) a adus, practic, în prim-plan, un nume nou. Și, mulțumită biografiei sale sinuoase, un personaj nou, având un discurs deconcertant și compozit, dar niciodată previzibil. În linia acestor restituiri mai mult decât necesare se află și volumul alcătuit de Marta Petreu: Să mai fiu o dată îndrăgostit (Ed. Biblioteca Apostrof, 2005). Cu o structură eclectică, inerentă unei asemenea arderi a etapelor
Poveștile de peste umăr by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Imaginative/10736_a_12061]
-
reliefului unor obiecte ori făpturi umile, de o anvergură cu totul redusă. Atitudinea fundamentală a eului liric este aceea de empatie, de identificare cu lumea, într-un elan perceptiv care caută să capteze întregul edificiu al realului, în aspectele sale deconcertante, dar aproape exclusiv prin intermediul simțurilor. Comuniunea cu lucrurile, primordială pentru lirica lui Emil Brumaru, poet al vitalității restrânse și al extazului perceptiv, este dublată de instinctul său ludic, prin care se înscenează tablouri ale lumii făpturilor naive, într-o scriitură
Universul intimității by Iulian Bol () [Corola-journal/Imaginative/12494_a_13819]
-
o morală sensibilă a iubirii." Abundența imagistică nu traduce, astfel, decât abundența materială a lumii, iar erosul plutește asupra acestui univers, impunându-i logica sa insinuantă, tectonica sa rafinată și grațioasă. Eul liric trăiește, cu simțurile dilatate la maximum, senzații deconcertante, fiind dominat nu de intelectualitate, de mirajul raționalității, ci de fascinația afectivității și senzualității. Poemele propriu-zis de dragoste se impun prin fragilitatea și suavitatea imaginilor, prin puritatea desenului și senzația de intimitate, de apropiere, de comuniune delicată și profundă ce
Universul intimității by Iulian Bol () [Corola-journal/Imaginative/12494_a_13819]