592 matches
-
spune adevărul. Tot aceștia adaogă că, cu sfătuitori sinceri, democrația poate fi cea mai bună formă de guvernământ, dar cu curtizani cari își amăgesc stăpânul ea devine forma cea mai rea de guvernământ. Marile noastre nații moderne nu mai cunosc demagogi în înțelesul antic al cuvântului, cari să strângă cu cuvântul lor insinuant sau mișcător un popor întreg, reunit într-o agora sau într-un forum. Mai sânt într-adevăr adunări populare în cari elocuența unui tribun poate face treabă. Dar
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
și păsuiri, prin înmulțirea în infinit a funcțiunilor cari atârnă direct ori indirect de stat a descurajat, se-nțelege, pe alegătorii independenți. Atotputernicia bandei de esploatatori, răzimată de nepăsarea și lipsa de control din partea Coroanei, aruncarea statului în mâna unor demagogi rău nărăviți, copilăroși, deșerți, mușterii de portofolii, ceea ce-a făcut ca în patru ani firma Brătianu să acopere treizeci și șase de Consilii de Miniștri, dezordinea și anarhia adusă prin aceasta în toate serviciile publice și esploatarea tutulor organelor
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
de apărare contra atotputerniciei brătienești. Și cum ar și rămînea? D. Brătianu disprețuiește țara, începînd cu amicii săi. Sau cred oare într-adevăr Costineștii, Mihăieștii, Flevii și ceilalți ejusdem farinae că poate exista umbră de respect pentru deosebitele categorii de demagogi flexibili, de vânători de posturi și diurne, în pieptul omului care-i întrebuințează? Cred ei că scabroasa afacere i-a putut inspira respect de cucernicul Mihălescu? Dar [î]i susține și-i sprijină pentru că sânt necesari deșertăciunei sale, pentru că numai
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
sânt mai deosebite, rezultă de aci că spiritul național însuși se va impregna de bogăția distinselor spirite individuale ce se ivesc. Pentru demagogie orice merit, în genere orice superioritate, e o insultă făcută platitudinii și înapoierii intelectuale și morale a demagogilor; astfel dar înlăturarea meritului, îngroparea lui de viu, e regula generală de purtare a alianței perpetue a tuturor celor de rând în contra celor ce răsar c-un cap asupra platitudinii generale. Cei de rând însă se-aseamănă în toate țările
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
Nu-i {EminescuOpXI 348} sfătuim pe cititori să deschiză colecția "Romînului" din 1875 și 1876. Dar, daca există vrun Toma necredinciosul care să nu-și poată închipui decât văzând cu ochii adâncul degradării stilistice și morale a acestei tagme de demagogi, îi spunem că caute n-rul "Romînului" de la 13 august 1875 pag. 3, unde el va vedea că într-adevăr nu există înjurătură cât de scârboasă în limba românească pe care onorabilii și urbanii patrioți să n-o fi trecut în
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
trebui un moment de înălțare a inimelor la care să contribuie clasele în adevăr educative ale societății, preotul, dascălul, legiuitorul penal, ba chiar psihiatrul. Căci dacă avem nevoie de ceva e înainte de toate de-a urî neadevărul, ignoranța lustruită, cupiditatea demagogilor, suficiența nulităților. Trebuie să se înfrîngă odată conspirația pe care tot ce e mărginit și ambițios, sărac și leneș, stupid și invidios au plăsmuit-o prin instinct contra caracterului drept al poporului nostru, în contra bunului său simț, în contra muncii sale
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
voim s-o facem și nu vom face-o decât atunci când un mare interes național, clar, indiscutabil, cu perspective sigure de succes ne va îndemna la aceasta. Într-un asemenea moment oricare ar fi guvernul țării, fie compus chiar de demagogi de cea mai rea categorie, poate conta pe sprijinul nostru nestrămutat și credincios. Dar a face politică esterioară în împrejurări în cari se vede limpede că, oricum am lucra, lucrăm mai cu seamă în folosul altora; a desfășura programul unei
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
pertratează în ședințele secrete ale Adunărilor a doua zi se știe pe toate ulițele. [ 3 octombrie 1880] {EminescuOpXI 356} ["UNEORI NI S-A ÎNTÎMPLAT... "] Uneori ni s-a întîmplat a auzi de la oameni onorabili asigurarea că nu toți roșii sânt demagogi, ba chiar "Romînul" a respins numirea de roșu ca o calomnie. Ni se spunea că reacția calomniază pe patrioți ca să-i discrediteze în străinătatea monarhică, ba chiar în cea republicană, arătând că sânt niște oameni cu idei răsturnătoare, petroliști și
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
ș.a. Una este placa de patefon a d-lui Zigu Ornea, uitată în "ac" de câteva generații alta este negația angajată, responsabilă, a lui Panait Istrati. Există ceva de dincolo de sine aici, ar trebui despărțite vocile, puși deoparte clănțăii și demagogii și discutat cu cei care resimt necesitatea adevărată a acestei negații. Panait Istrati și-a cerut iertare; și dl Ștefan Augustin Doinaș a schițat gestul retractării. Nu de asta este vorba, ci: "de ce?" În fond, dacă Eminescu este salvator pentru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de "deconstrucție"), Principiul lui Adolf și demonizarea românismului (sloganul marxist-leninist conform căruia "cine nu e cu noi e împotriva noastră"), Europa bicefală (expresia luptei dintre mondialiști/globaliști și periferici/națiunile; "Cei ce nu iubesc națiunile nu pot fi decât susținători demagogi ai noii Europe", spune Theodor Codreanu, p. 379), Schimbarea la față (I și II; "Schimbarea la față a României e un hățiș de contradicții, de paradoxuri în care te poți lesne rătăci", scrie Theodor Codreanu, p. 449), " Culpa" generațiilor fericite
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
odinioară, s-au spălat în grabă pe mâini, încercând să acrediteze ideea că acțiunea lor era salvatoare. N-au avut dreptate? Ba da, căci, în vreme ce Carol I era regele politic al românilor, Eminescu era regele spiritului național (ș.a.), iar "țărișoara" demagogilor nu putea suporta doi regi!... Ce n-au știut aceștia și nici urmașii lor dintotdeauna e că Eminescu adunase în sine condiția triplă a martirului, eroului și înțeleptului și că dincolo de infernul suferințelor, el a pătruns într-o armonie interioară
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
sentimentul patriotic a decăzut la rangul de ideologie naționalistă, ființa națională s-a văzut în mare primejdie. Din acest punct de vedere, Eminescu era un "antinaționalist", căci mărturisea că iubește patria sans frases, naționalitatea vorbită iar nu trăită fiind apanajul demagogilor fulgerați în Scrisoarea III și în articole. Fidel gândirii antitetice, de esență transmodernă, Eminescu sublinia necesitatea echilibrului, în marginile adevărului, dintre național și cosmopolit, pretenția celui din urmă de a suprima ceea ce e național însemnând imposibilitatea de existență a cosmopolitismului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
că lucrul era prevăzut și precugetat astfel. D. Tisza a reintrat în ministeriul unguresc pe ușa pe care ieșise, și toată demisia sa n-a fost decât o comedie pentru a vedea ce efect va face asupra spiritelor retragerea ilustrului demagog. Astfel înainte de 4 zile au fost iarăși o conferență, la care a luat parte d-nu Tisza ca demisionar și ministru ad interim cu colegii său Wenckheim și Szell pe de o parte și miniștrii austriaci Auersperg, Lasser și de
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
1995 - n.ns.) putem spune că există trei Europe și soarta noastră depinde în care dintre ele vom rămâne. Prima este Europa propriu-zisă, care nu are nimic de a face cu cea din cărțile de istorie românești sau din discursurile demagogilor noștri. În Occident, când se spune: și ce facem cu Europa?, întrebarea se referă în exclusivitate la statele Uniunii Europene. A doua Europă este ceea ce se numește «Europa centrală». [...] După Geremek (consilier al lui Lech Wałesa), Europa centrală se poate
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
cu atenție vorbirea personajului: locurile comune, ticurile, greșelile de limbă, preferința pentru un anumit tip de expresivitate, repetiția unor cuvinte sau a unor idei. Adeseori, omul se trădează prin cuvânt. Nu este suficient să spunem despre un politician că este demagog. Acest lucru va rezulta mult mai convingător din citate, din enumerarea cuvintelor preferate, des pomenite de către politicianul respectiv. Un bun portret reprezintă de fapt o nemiloasă oglindă. Ne putem documenta direct, de la sursă, discutând față în față cu personajul nostru
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
Economia binelui și a răului, Editura Publica, București, 2012, p. 281. 82 Justețea socială nu poate fi confundată cu egalitarismul și cu preocuparea pentru a face cadouri celor săraci: ,, Însă acolo unde există asemenea venituri, să nu se reia faptele demagogilor de astăzi, pentru că ei distribuie ceea ce rămâne în plus și de îndată ce membrii demosului și-au primit partea, ei o pretind în continuare. Un asemenea ajutor pentru cei săraci este asemenea unui vas fără fund". Aristotel, Politica, Editura IRI, București, 2001
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
scris și teatru (Pământ blagoslovit, 1938, Muzica stelelor, 1947, Făclierii, piesă apărută în ziarul „Înainte”, 1972), însă de o totală insignifianță. În publicistică, incisivitatea lui C. are răbufniri de pamflet. Compasiunea față de dezmoșteniții soartei se întovărășește cu ostilitatea față de spoliatori, demagogi și alți farsori care se pitesc îndărătul unor caraghioase „măști de carnaval”. Denunțând, cu un limbaj de stângă vehementă, „putrigaiul” atotstăpânitor, utopistul visează la „o perfecțiune a arhitecturii sociale”. În „panopticul” de politică externă, C. încondeiază în fraze acidulate hitlerismul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286363_a_287692]
-
etc.). Ele sunt creații fictive sau înscenări alegorice în care dimensiunea polemică, dacă există, este implicită. Atunci când intenția autorului este de a satiriza o întreagă clasă politică, el inventează un personaj-tip al cărui nume Ubibene, sugerând cameleonismul și oportunismul demagogilor care se călăuzesc după adagiul latin, reprezintă indiciul prim că dialogul imaginar se poartă exclusiv pe terenul satirei. Aici discursul poetului simulează falsul panegiric, în manieră caragialiană: "Admirația mea fizică e mai ales politică, iubite Ubibene, și dacă mi-am
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Arghezi caragialismului derivă dintr-un mod comun de a se instala în lumea valorilor răsturnate. Mundus inversus e, și pentru autorul Spinilor de hârtie, scena interminabilă (theatrum mundi) unde, zilnic, au loc reprezentații ale miticilor, ale moftangiilor, ale oportuniștilor și demagogilor, într-un cuvânt ale unei lumi percepute de suprasenzorialitatea lui "simț enorm și văz monstruos". Caragiale se postează în interiorul acestei lumi și o contemplă dezinvolt, "asumându-și rolul de comediant, el joacă și asită la propriul lui spectacol, cu arta
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Răzvan secretul comportamentului său independent. E de acord că societatea românească e degradată până la o limită de la care nu se mai poate coborî. „Ce-i de făcut?”, mă lamentez eu. Neîncrederea generalizată poate naște seisme, declanșa explozii necontrolate, orientarea spre demagogi și impostori poate determina apariția unor mesia, cum s-a Întâmplat mereu În istorie. Care-i soluția? „Simplu”, Îmi explică acest tânăr care a avut o șansă În perioada formării sale - școlirea Într un liceu american. „Am Învățat În America
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
sentimentul patriotic a decăzut la rangul de ideologie naționalistă, ființa națională s-a văzut în mare primejdie. Din acest punct de vedere, Eminescu era un "antinaționalist", căci mărturisea că iubește patria sans frases, naționalitatea vorbită iar nu trăită fiind apanajul demagogilor fulgerați în Scrisoarea III și în articole. Fidel gândirii antitetice, de esență transmodernă, Eminescu sublinia necesitatea echilibrului, în marginile adevărului, dintre național și cosmopolit, pretenția celui din urmă de a suprima ce e național însemnând imposibilitatea de existență a cosmopolitismului
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
mai 1898 și a fost înmormîntat la Westminster Abbey. Galeria Națională londoneză posedă un tablou al său pictat de Millais (v. Pictura). Gladstone are și o statuie pe artera londoneză The Strand. Ca om, Gladstone era dificil, orator strălucit dar demagog, robace, și un moralist fără morală: frecventa bordelurile, dar pretindea că o face pentru a le aduce pe prostituate pe calea cea bună, prin religie (studiul Bibliei). A fost adeptul politicii antiimperialiste și de non-intervenție în domeniul afacerilor externe. Calul
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
ca plantele de către un botanist, ci reprezintă o entitate dinamică, în schimbare continuă, creată și recreată de conducerea informată și responsabilă, că este misiunea istorică a guvernelor de a-și exercita autoritatea, în caz contrar, acest lucru fiind făcut de demagogi 23. În al treilea rând, trebuie să distingă între ceea ce este dezirabil în politica externă și ceea ce este esențial și, deși poate fi dispus să realizeze compromisuri cu opinia publică în lucrurile secundare, trebuie să se lupte, chiar riscându-și
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
va stăpâni marea”, „tronul și altarul”, revoluția, credința - acestea sunt lucruri pentru care oamenii și-au dat viața. Acum, în momentul în care o doctrină ajunge la un anumit nivel de autoritate, numele său devine o armă pe care orice demagog o poate folosi împotriva ta oricând și cu referire la orice. Pentru a descrie o doctrină, trebuie să recurgem la un limbaj teologic. O doctrină constituie un act de credință. Este ceva în care ești obligat să crezi, nu pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
au provocat temeri față de acțiunile occidentale și antipatii în regiunile care au trecut prin experiența colonială și a altor forme ale dominației europene. Astfel de temeri legate de o nouă ocupație existau în fundal în toată regiunea, fiind exploatate de demagogi și dictatori. În Orientul Mijlociu, identificarea continuă a SUA cu problema nerezolvată israeliano-palestiniană face ca posibilitatea exploatării temerilor să fie foarte reală. Confruntarea dintre modul în care percepe Washingtonul o problemă, creată de inevitabila interacțiune dintre politică, presiuni și interese, tipică
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]