283 matches
-
umană poate exista și poate fi resimțită doar la nivelul imaginilor (nu subconștient, ci mai degrabă "transconștient").430 Imaginea, simbolul, mitul și omul sunt inconturnabil interconectați: "viața omului freamătă de mituri pe jumătate uitate, de hierofanii decăzute, de simboluri dezafectate. Desacralizarea neîntreruptă a omului modern a alterat conținutul vieții sale spirituale, nu i-a sfărâmat însă matricele imaginației: un întreg deșeu mitologic dăinuie în zonele slab supuse controlului. Omul modern este liber să disprețuiască mitologiile și teologiile, dar aceasta nu-l
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
409 James Hollis, op. cit., p. 9. Autorul deplânge și el pierderea "latitudinii și longitudinii sufletului" în cultura actuală, degradarea mitului la falsitate, ceea ce îl împinge pe om într-o "goană isterică după ideologii". Comunitățile moderne și-au pierdut comuniunea mitică, desacralizarea naturii și a culturii erodând conștiința mitică, aducând contemporaneitatea în "vremea între zei", între cei care au murit și cei care încă nu au apărut, după spusele lui Heidegger. Doar mitul, cu substanța sa de simbol, ritm și metaforă plasează
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
al oralității. Roman al prieteniei, Mesteci și respiri mai ușor este și o carte poetică. Chiar dacă stă sub semnul anarhistului Baudelaire și se deschide prin mult uzitatul și uzatul „deci”, se încheie cu „atât” al lui Nichita Stănescu. Interminabile dialoguri, desacralizări, Mitici postmoderni, umor: fostul Mic Paris stă acum sub semnul publicității TV sau al panourilor ce invadează străzile, dar și al patimei internetului, site-urilor, barului-totem și mai ales al referințelor culturale sau profane de tot felul. Tinerii lui P.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288925_a_290254]
-
are, ce nu știe și ce crede că știe, ce știe și ce crede că nu știe, cum sforăie, ce crede despre Dalí, Sartre, Freud, Pele, Ostap Bender și Wittgenstein, ce activitate sexuală spune (sau se poate deduce) că are...” Desacralizarea ficțiunii, transmiterea în direct a realului și amestecul auctorial fac din N. primul prozator programatic postmodernist din literatura română. Scrise într-o epocă istorică dramatică, prozele lui sunt printre cele mai coerente și mai autentice documente de însoțire ale lumii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288398_a_289727]
-
aflată-ntre două universuri, cea de aici, „deopotrivăși în lumea de dincolo”. Ce poate fi mai emoționant decât această dezlegare de mister? „Eu însumi sunt, poate, un necredincios plin de credință. Credința necredinței, nădejdea deznădejdii”. și care ar fi soluția? „Desacralizarea” sau mărturisirea, cu emoție: „Doamne,... ridică-mă, / și fă-mă fericit...” (Ruga) Omul și creatorul Ionesco nu poate ignora o realitate: „Divinul se ascunde în adâncul absolut al ființei noastre”, „adâncul absolut al lumii”. „Neașteptatul”, „Nesperatul”.și-atunci, „când desenez
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
protecționism estetic prost înțeles, exegeza eminesciană de după 1990 a încercat, înainte de toate, să-l despovăreze pe Eminescu de lespezile mortificatoare ale mitizării și să-l redea sieși în mărime cît mai naturală. Coborîrea de pe piedestalul unei forme de obediență critică, desacralizarea acelor atitudini al căror zel mumifiant au blocat exercițiul hermeneutic al operei, decodificarea mai realistă a poziției ideologice pe care au exprimat-o textele publicate preponderent în Timpul, interpretarea mai nuanțată a gramaticii discursului publicistic eminescian sînt cîteva dintre strategiile apropierii
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
ajuns atât de aproape de Grădina Celestă, încât putem zări bine pomul cunoașterii, plin de fructe coapte, care parcă abia așteaptă să fie mușcate. Șarpele Evei ne ispitește zilnic, necontenit, să îndrăznim. S-a împlinit astfel marele proiect al Iluminismului: demontarea, desacralizarea și secularizarea celor două mituri biblice - „păcatul originar” și „izgonirea din Rai”. Gândirea modernă, bazată pe științele experimentale și pozitive, a realizat această performanță care schimbă radical condiția umană și perspectivele istoriei omenești. Postmoderniștii au sesizat formidabilul eveniment și nu
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
locul unor grupări determinate economic: clasele; un proces de laicizare care a condus la separarea Bisericii de Stat. Nu ne vom opri asupra diferitelor aspecte pe care le-a cunoscut modernizarea, asupra a ceea ce a condiționat-o sau însoțit-o: "desacralizarea lumii" datorată transformării credințelor, conform unei expresii împrumutate de Max Weber de la Schiller, mersul spre egalizarea condițiilor sociale, puternic subliniat de Tocqueville etc. Vom observa că dincolo de particularitățile desfășurării acestor procese în fiecare țară considerată separat, modernizarea a devenit sinonimul
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
provocate de reprezentanții reducționismului - de la Marx și Nietzsche până la Freud - și contribuțiile aduse de antropologie, istoria religiilor, fenomenologie și noua hermeneutică; vom putea să cântărim unica, dar importanta creație religioasă a lumii occidentale moderne. E vorba de etapa ultimă a desacralizării. Procesul prezintă un interes considerabil pentru savantul, specialist în istoria religiilor; el ilustrează, într-adevăr, camuflarea perfectă a "sacrului", mai precis, identificarea sa cu "profanul". În cincizeci de ani de studiu, am învățat multe lucruri de la maeștrii mei, de la colegii
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Eros. Scriitorii și artiștii plastici vor exploata exact această sexualitate irațională și ireductibilă a zeiței; dovadă este faptul că, în epoca elenistică, "farmecele Afroditei" vor deveni clișee literare. Ești aproape ispitit să vezi în această dezvoltare artistică sub semnul Afroditei, desacralizarea radicală a iubirii fizice, în fapt, este vorba de un camuflaj inimitabil și bogat în semnificații, precum se pot regăsi în atâtea alte creații ale geniului grec. Sub aparența unei divinități frivole se ascunde una din sursele cele mai profunde
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
atâtea alte creații ale geniului grec. Sub aparența unei divinități frivole se ascunde una din sursele cele mai profunde ale experienței religioase: revelația sexualității ca transcendență și mister. Vom întâlni alte forme ale acestui tip de camuflaj, analizând procesul de desacralizare a lumii moderne (vezi partea a IlI-a). 95. Eroii Pindar distingea trei categorii de ființe: zei, eroi, oameni (Olympice, 2,1). Pentru istoricul religiilor, categoria eroilor pune anumite probleme importante: care este originea și structura ontologică a eroilor greci
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
niciodată care trebuie să fie activitatea cultuală a credinciosului. Problema nici nu se punea atâta vreme cât poporul nu se întorcea la Iahve. Profeții nu urmăreau ameliorarea cultului, ci transformarea omului 39. Abia după căderea Ierusalimului, lezechiel propune un oficiu divin remediat. Desacralizarea naturii, devalorizarea activității cultuale, pe scurt, refuzul violent și total al religiozității cosmice și mai ales importanța decisivă acordată regenerării spirituale a individului prin reîntoarcerea definitivă la Iahve constituiau răspunsul profeților la crizele istorice care amenințau însăși existența celor două
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
surorile noastre pentru a semnaliza empatia cu cutare sau cutare, ori lipsa ei. Lungimea undelor. Contactul. Feeling-ul. Cu cît citim mai puțin, cu atît relaționăm mai mult. Declinul lecturii întărește valorile acelui eu-tu, devalorizarea textului restrînge textura socializărilor înconjurătoare. Desacralizarea scrisului resacralizează valorile de contact și de prezență, datele afective se transformă în categorii politice. Astăzi ne angajăm mai puțin, dar participăm mai mult. Nu mai argumentăm, sintonizăm. Ne dorim ca totul să fie apropiat, trăit, simțit, plăcut, autentic, "să
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Noi tindem să gîndim istoria pe fondul naturii, replonjînd categoriile dialectice (contradicție, proiect, conflict, totalitate, strategie etc.) într-un mediu anistoric. De ce această inversiune? Probabil că trebuie, n-aș spune să le explicăm una prin cealaltă, ci să gîndim împreună desacralizarea scrierii și deprecierea istoriei, adică întocmai consacrarea vocii și resacralizarea naturii. Reintrarea în grație a panteismului și a mitologiilor păgîne ale cosmosului venerarea reînnoită a zeiței Gaia, mama noastră universală, prin noile omagii aduse Pămîntului și dispozitivul informatic al culturii
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
timpului, totuși ea conserva sfințenia în măsura în care sunt păstrate vestigiile chipului lui Dumnezeu căci sensul sfințeniei se păstrează în căsătorie și după cădere. Pe de altă parte se poate constata o influență negativă a popoarelor păgâne care va conduce la o desacralizare a căsătoriei, transformând-o în anumite perioade de timp într-o realitate pur terestră, cum dealtfel era considerată în antichitatea păgâna. Idealul conjugal promovat de iudaism era net superior tuturor popoarelor antice, el fiind desemnat prin cuvântul kidușin, care însemna
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
pentru teologi și nu numai. Am pus Între paranteze, cu bună știință, evoluția figurii Magdalenei, prin pictură, În imaginarul occidental: de la „păcătoasa pocăită” la sex symbol-ul modern și suprarealist. Erotizarea personajului se datorează În primul rând evoluției subiectului În pictură, desacralizării treptate a artei și autonomizării unor motive biblice. Interesantă mi se pare asumarea personajului de către literatură și metamorfozele sale. Mă voi opri doar asupra câtorva mostre. Într-o piesă de teatru, Jesus der Christ, terminată În 1855, dar reprezentată abia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
A crede În Isus nu Înseamnă a crede În fiecare conjuncție sau prepoziție a Noului Testament, dat fiind că, așa cum am văzut, acestea pot fi altele de la manuscris la manuscris. A nu se Înțelege că aș milita pentru banalizarea ori desacralizarea textului Noului Testament. Nici vorbă! Însă oricine este familiarizat cu textele „sacre” ale școlilor filozofico-religioase din Antichitatea târzie știe că pentru un neopitagorician, de pildă, „cărțile sfinte” erau De vita pythagorica sau Viața lui Apollonios din Tyana, pentru un neoplatonician
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
de experimentare a valorilor, în care, prin socializare, copiii dobândesc normele și regulile de coexistență, în care tradiția, religia și cultura specifică grupului sunt transmise de la o generație la alta. Deși familia a cunoscut în ultimul timp un proces de desacralizare și dezinstituționalizare, pentru mulți tineri, constituirea unei familii devine o problemă predominant personală (I. Mihăilescu, 1999, p. 111). Totuși, apelul la familie ca principală resursă în sprijinul membrilor ei rămâne o constantă a societății contemporane. De pildă, în România, ajutorul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
făcuse succes cu La vingtcinquième heure! -, „să faci Însă succes” cu genul cel mai orgolios, mai „princiar” al literelor fanceze, cu eseul, ce-l avea ca părinte pe Montaigne, perceput azi ca inițiatorul nu numai al genului, dar și al „desacralizării” textului literar, ca descoperitor al „Eului”, al individualității autorului etc., mi se părea, Îi spuneam domnului subțire și cărunt care mergea lângă mine și-mi răspundea Într-o fină, aplicată limbă germană, mi se părea Într’ adevăr un act de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
fi invidiați de alții s-a înfăptuit treptat și doar sub acțiunea universului consumerist. Începuturile s-au făcut demult, iar tendințele tot mai marcate ale modernității și-au adus contribuția decisivă. Printre acestea, procesul de a raționa în mod științific, desacralizarea sau demagificarea lumii ocupă un loc de prim-plan. Pe măsură ce s-a impus ideea că „nicio putere misterioasă sau imprevizibilă n-a intervenit în mersul lucrurilor de pe lume”18 și că natura nu ascultă de voința omului, ci de niște
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
și a curgerii sale a depins și imaginarea istoriei, de la concepția greco-latină a ciclicității și până la cea liniară iudeo-creștină. Secularizarea societății, care a început o dată cu cea de-a doua jumătate a secolului al XVII-lea, a însemnat secularizarea timpului prin desacralizare, măsurare și reconfigurare a atitudinii umane față de cunoaștere. Conceperea paradigmei științei moderne și inserarea istoriei în ea au plasat istoria într-o puternică dependență față de timpul sacru, de utilitarismul etatist și activismul politic-cultural. Culmea raționalizării, secularizării și materializării timpului este
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
că avem nevoie de asta, întrucît lumea se află la o răscruce, ca înaintea unei mari transformări, ca în așteptarea unui nou Avatar. 5.1. MAX WEBER ȘI "CULTURILE PĂCATULUI" ? După secole de la războaiele religioase din Europa, după decenii de desacralizare marcantă, încă se văd liniile de fractură între catolici, protestanți și ortodocși. În UE, țările ortodoxe (Grecia, Cipru, România, Bulgaria) au standardele de viață și performanțele economice cele mai slabe, dar credința e afirmată și practicată de majoritatea populației. În
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
este o școală de gîndire ce conduce activitatea economică în jos, spre materie, caracterizată deci de materialism, egoism, mercantilism și cantitativism, "virtuți" ce au înflorit de atunci pînă în sistemul economic actual, la care mai putem adăuga lăcomia, specula, demoralizarea, desacralizarea, financiari zarea excesivă, virtualizarea excesivă ș.a. Aceste "valori" au dus economia mondială în două depresiuni majore, cu o distanță de aproape 80 de ani între ele. Aceasta ne arată că economiștii nu au învățat mai nimic din primul caz, au
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
despre două lumi. Cum spunea Henri Kissinger, în materie de geopolitică și geoeconomie e ca în imobiliare, adică trei sunt elementele care contează cu adevărat: locația, locația și ... locația. Ne-a adus aici egoismul și dorința de dominație, materialismul și desacralizarea, devoluția spirituală și lipsa de înțelepciune, raționalismul și mercantilismul. Econo miștii din Clubul Celor Care Discută Starea Economiei Mondiale (CCCDSEM) vorbesc eufemistic, ca despre o fatalitate, de "ciclul balanței de plăți", adică o suprainvestire finanțată prin îndatorare masivă, finalizată prin
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
o clipă, istoria și intră în literatură. Aici se ascunde, în fond, intenția estetică majoră a lui Doctorow, în efortul de a "scurge" istoria cu volum și formă proprie înspre literatură, după principiul vaselor comunicante. Textualizarea istoriei nu înseamnă neaparat desacralizarea ei, ci investirea unei realități (trecute) hipertrofiate de memoria mitologizantă a oamenilor cu semnificație, o semnificație mediată narativ. Nu în ultimă instanță, pe acest palier, se conturează și un profil mentalist (identitar) al Americii, ridicate, în mod similar, din istorii
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]