468 matches
-
zestre de la tatăl ei, stolnicul destul de Înstărit Vasile Jurașcu. Ne impresionează plăcut mirosul de levănțică răsfirat dinspre crivaturi și rufăria curată ce se zărește prin deschizătura unui gardirop masiv din nuc, aflat În colțul camerei. Foarte aproape de oglindă e un dulăpior cu lighean și ibric de alamă, iar deasupra patului străjuiește tăcut icoana ferecată În argint a Maicii Domnului. Cea mai frumoasă ni s-a părut odaia Încăpătoare din dreapta, un fel de cameră de zi, având În centru o masă mare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Poți să faci asta. E posibil, în mod categoric. Trebuie doar să-l dau un pic mai spre stânga, să-l ridic puțin și să-l împing mai tare... Pe bune. Cât de greu poate să fie să bagi un dulăpior de cocktail într-un taxi newyorkez? Apuc lemnul lăcuit și mai hotărâtă și-l mai împing încă o dată fără succes. E o zi de iarnă cu cer albastru în Greenwich Village, genul de zi în care aerul e ca pasta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
din față. — Hei! Vezi că, dacă-mi strici ceva pe-aici, plătești. — Scuze, spun cu răsuflarea tăiată. OK, uite, mai încerc o dată. Cred că nu l-am apucat cum trebuie... Cu foarte mare grijă, apuc de partea din față a dulăpiorului, îl scot din taxi și-l pun iar pe trotuar. Da’ ce naiba-i chestia asta? Un dulăpior de cocktail din anii ’30! Cu blat detașabil... Desfac clapeta din față și, cu o tresărire de mândrie, îi arăt compartimentele art deco
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
OK, uite, mai încerc o dată. Cred că nu l-am apucat cum trebuie... Cu foarte mare grijă, apuc de partea din față a dulăpiorului, îl scot din taxi și-l pun iar pe trotuar. Da’ ce naiba-i chestia asta? Un dulăpior de cocktail din anii ’30! Cu blat detașabil... Desfac clapeta din față și, cu o tresărire de mândrie, îi arăt compartimentele art deco din interior, toate numai oglinzi. Aici pui paharele... și aici încap la fix două shakere de cocktail
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
am zărit în vitrina de la Arthur’s Antiques, am știut că trebuie neapărat să-l am. Da, știu că eu și Luke avem o mică înțelegere să nu mai cumpărăm altă mobilă pentru apartament - dar asta e altceva, evident. Un dulăpior de cocktail autentic, exact ca în filmele cu Fred Astaire și Ginger Rogers! Serile noastre o să arate cu totul altfel. În fiecare seară, Luke și cu mine vom face cocktailuri cu martini, vom dansa pe melodii vechi și vom privi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
merg nicăieri. Trântește portiera din dreapta și mă uit îngrozită cum se așază înapoi în scaunul lui. — Dar nu poți să pleci așa! E împotriva legii! Trebuie să mă iei. A zis și primarul! — Primarul n-a zis nimic de nici un dulăpior de cocktail. Își dă ochii peste cap și pornește motorul. — Dar cum o să ajung acasă? țip indignată. Stai! Vino înapoi! Însă taxiul e deja departe, iar eu rămân pe trotuar, întrebându-mă ce să fac. Așa. Caută altă soluție. Poate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
iar eu rămân pe trotuar, întrebându-mă ce să fac. Așa. Caută altă soluție. Poate reușesc să îl duc acasă singură. Nu e chiar așa departe. Îmi întind brațele cât pot de mult și reușesc să apuc ambele capete ale dulăpiorului. Încet, îl ridic de la pământ, fac un pas în față și, imediat, îl las să cadă. Doamne, ce greu e. Cred că mi-am întins un mușchi. OK, bine, poate că n-am să-l duc în brațe. Dar tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
-ți iei mai bine o pisică? Ori un acvariu cu pești tropicali? Și acum au tăbărât cu toții pe mine. Schelelălăie, latră și se zbat în lesă... și nu-mi vine să cred! Un pudel își ridică piciorul lângă frumosul meu dulăpior de cocktail! — Dispari! zbier. Luați câinele ăsta de-aici! Hai, Flo, zice femeia și-mi aruncă o privire otrăvită, în timp ce trage câinele după ea. Of, n-am nici o șansă. Uite cât am înaintat abia. N-am trecut nici măcar de vitrina
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
livrat acasă? Mă întorc pe călcâie și dau cu ochii de Arthur Graham, proprietarul de la Arthur’s Antiques, rezemat de tocul ușii de la intrarea în prăvălie, pus la patru ace, în sacou și cravată. — Nu sunt sigură. Mă sprijin de dulăpior, încercând să par extrem de detașată. Ca și cum aș avea nenumărate alte opțiuni, una dintre ele fiind chiar aceea de a rămâne aici pe trotuar o vreme. — Poate, zic. — Șaptezeci și cinci de dolari, oriunde în Manhattan. Dar eu nu locuiesc oriunde în Manhattan
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
colț! Arthur îmi zâmbește implacabil. Știe că a câștigat. — OK. Într-un final, îmi accept înfrângerea. Poate nu-i o idee rea. Mă uit cum îi face semn unui tip în jeanși, care vine fără prea mare chef și ridică dulăpiorul de parcă ar fi din hârtie, apoi îi urmez în interiorul cald și ticsit, unde mă trezesc uitându-mă iar cu atenție în jur, deși m-am aflat aici chiar cu zece minute în urmă. Pur și simplu ador locul ăsta. Oriunde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
mână... și uite la pendula aia! Nu e zi să nu vezi lucruri noi aici. Ceea ce nu-nseamnă că vin aici în fiecare zi. Adică... mă-nțelegeți. Dau și eu cu presupusul. Ați făcut o achiziție remarcabilă, zice Arthur, arătând dulăpiorul de cocktail. E clar, aveți ochiul format. Îmi zâmbește și scrie ceva pe un tichet. Nu sunt chiar așa de sigură, răspund, ridicând modest din umeri. Deși cred că adevărul ăsta e, am ochiul format. Pe vremuri, duminica dimineața mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
treceți pe la noi. În clipa în care ies din magazin în stradă, e un ger cumplit și, din când în când, mai cade câte un fulg de zăpadă. Dar eu strălucesc de încântare. Ce investiție de senzație am făcut! Un dulăpior de cocktail autentic, din anii ’30 - și curând voi avea și o colecție de chestii de bar asortată! Sunt foarte încântată de mine. Dar oare de ce ieșisem eu? A, da. Două cappuccino. Locuim împreună în New York de un an și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
încântat de sine. Mai iau o gură mare din cocktail, golind paharul. Delicios. Să mai fac câte unul? Ăsta ce-avea în el? — Îhm... Îmi mijesc ochii spre sticlele înșirate pe măsuță. Nu mai știu. A luat ceva timp până când dulăpiorul de cocktail a ajuns la noi în apartament, pe scări. Sinceră să fiu, e puțin mai mare decât mi-l aminteam, și nu sunt sigură că o să încapă în nișa aia micuță din spatele canapelei, unde mă gândisem să-l pun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
de cont, în așa fel încât el să nu mai poată citi ce scrie. — Mă duc să fac un duș, zice Luke, strângând corespondența. Și aproape a ieșit din cameră, când se oprește. Se întoarce încet și se uită la dulăpiorul de cocktail, de parcă e prima oară când o vede. — Ce e asta? zice încet. — E un dulăpior de cocktail! spun încântată. — Și de unde-a apărut? — Ăă... păi... de fapt, azi am cumpărat-o. — Becky... Luke închide ochii. Parcă stabilisem că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
fac un duș, zice Luke, strângând corespondența. Și aproape a ieșit din cameră, când se oprește. Se întoarce încet și se uită la dulăpiorul de cocktail, de parcă e prima oară când o vede. — Ce e asta? zice încet. — E un dulăpior de cocktail! spun încântată. — Și de unde-a apărut? — Ăă... păi... de fapt, azi am cumpărat-o. — Becky... Luke închide ochii. Parcă stabilisem că nu mai cumperi prostii. Asta nu e o prostie! E autentică, din anii ’30! Putem să ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Uite, știu că am zis că nu mai cumpărăm mobilă. Dar asta e altceva. Pe bune, când vezi așa un unicat, trebuie neapărat să-l înșfaci! Nu mai zic nimic și îmi mușc buza. Luke se apropie în tăcere de dulăpior. Își plimbă o mână pe blatul acestuia, apoi ridică un shaker de cocktail, cu buzele strânse. — Luke, am crezut c-o să te amuze! Și c-o să-ți placă. Tipul de la magazin a zis că am ochiul format pentru lucruri excepționale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
nu mă mut acolo, să mă omori. Și ce-o să faceți? Nu... știu! Avem prea multe alte lucruri la care să ne gândim în clipa asta. Că veni vorba... — Stres prenupțial, zice Danny atotștiutor. Soluția e un Martini dublu. Deschide dulăpiorul de cocktail și pe podea cad un teanc de broșuri cu liste de nuntă. — Hei! îmi spune cu reproș, culegându-le de pe jos. Te-ai înregistrat fără mine? Nu-mi vine să cred! Toată viața mi-am dorit cu disperare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Ce contează câteva zile? Mă întorc în sufragerie, unde Danny stă într-o rână pe canapea, zapând. — Toate bune și frumoase? zice, ridicând capul. Da, spun. Parcă ziceai ceva de o băutură. — E în shaker, spune, dând din cap spre dulăpiorul de cocktail, exact în clipa în care ușa de la intrare se deschide. — Bună! strig. Luke, tu ești? Ai venit la țanc pentru un.... Mă opresc brusc în clipa în care Luke intră în cameră și îl privesc îngrijorată. E palid
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
-te logic. Trebuie să existe o ieșire din situația asta. Trebuie. Atâta timp cât nu-mi pierd mințile și nu intru în... Brusc, se aude ușa de la intrare dechizându-se. — Becky? aud vocea lui Luke. Tu ești? Fuck. Într-o panică nebună, deschid dulăpiorul de cocktail, arunc la repezeală ambele seturi de invitații înăuntru, trântesc ușița și mă răsucesc pe călcâie cu viteză supersonică, exact în clipa în care Luke intră în cameră. — Iubita mea! I se luminează toată fața când mă vede și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
îl dau ei este cel al unei mirese care își pierde pantoful de satin în drum spre recepție. Și nu al uneia care și-a aranjat două nunți diferite în aceeași zi, pe continente diferite, ascunde jumătate din invitații în dulăpiorul de cocktail și a descoperit că tipa care îi organizează nunta e o procesomană sărită de pe fix. Dar știți cum e. Sunt sigură că principiul pe care trebuie să-l aplici e, în mare, același. Celălalt lucru care mă ajută
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
cum de mult ar fi trebuit (ca să reziste, o casă, se zice, trebuie reparată o dată la 20-25 de ani), unele crăpături, ca și podeaua cimentată, acoperită de câteva covorașe de casă. În colțul de lângă ușa „blocată” se află un mic dulăpior cu cărți foarte deosebite ca valoare, de la Departe de Moscova (de Ajaev, dacă nu mă trădează memoria), la Don Quijote, în ediția cartonată din 1956, iar sus, contorul electric și siguranțele. De soarele care bate după-amiaza, cam de la două la patru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
Ghicește la ce m-am gândit! (se arată jetonul cu o literă, exemplificându-se cuvinte care conțin sunetul respectiv), Detectiv de... litere (identificarea unei litere în contexte diferite: pe jetoane, planșe, tăieturi din ziare, afișe, reclame, numele copiilor scrise pe dulăpioare/sertare, etichete, orar, calendar etc.), Ajutăm...oaia să-și găsească blana; rochița bulinele; covorașul franjurii/modelul; ploaia picurii/fulgerele; soarele razele etc. (exersarea scrierii funcționale a unor semne grafice), exersarea scrierii de litere, silabe, cuvinte etc. (respectând ritmul de dezvoltare
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
În ziua de azi aproape că nu mai are rost să întrebi un vânzător dacă un produs pe care-l dorești este în depozit. În unele magazine nici nu mai există depozit. Toate produsele sunt fie pe raft, fie în dulăpioarele de deasupra sau de dedesubt. Este o inovație strălucită: la ce folosește un lucru care se află în depozit? Nu poți cumpăra decât dacă găsești un vânzător, și ce te faci dacă aceștia sunt puțini sau dacă nu se pricep
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
care vorbesc aparțin unor lumi incredibil de îndepărtate una de alta. În primul rând, spațiul. Liftul în care mă aflam era atât de mare, încât putea servi foarte bine drept birou. Și să fi fost echipat cu o masă, un dulăpior și un scrin, ba chiar cu o bucătărioară, tot ar mai fi rămas loc destul. Cred că s-ar fi putut strecura printre astea și trei cămile și un palmier de talie mijlocie. În al doilea rând, curățenia impecabilă. Parcă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
decât să aplice ștampila în spațiul prevăzut cu linii punctate. E o sarcină simplă. Pe unele documente liniile punctate formează un cerc, iar pe altele un pătrat sau un dreptunghi. Când vine pauza de masă, Cerasela pune ștampilele în sertarul dulăpiorului metalic, apoi închide sertarul cu cheia și-și atârnă cheia la gât. Își ia mărul și merge la bucătărie. Mitică stă așezat la masa din bucătărie și mănâncă un melc cu stafide și vanilie. Acum un minut a ieșit din
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]