502 matches
-
fabulae milesiae), altele sub forma narației în devenire care își transformă naratorul (îl numim aici pe Encolpius) în coparticipant la acțiune, deseori chiar în "nefericit" și ironizat protagonist al acesteia. Însăși formula de introducere în scenă a pățaniilor este parodică. Glisând cu ușurință din sfera literaturii grecești în cea a literaturii latine, Petronius preia rețeta din Eneida vergiliană și o folosește cu un alt sens, pentru a ne trezi interesul în urmărirea unor situații minore, fără nici o importanță. Exemplificăm prin cazul
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
menită să destindă atmosfera: "Și ascultați, capete de măgari mâncate de sfrinție, nu uitați să ridicați un pahar în sănătatea mea; pe urmă n-o să mai avem nimic de împărțit împreună" (p. 40). O mostră despre modul în care discursul glisează din registrul serios, al trimiterilor grav-renascentiste la lumea Antichității, în cel de comic buf, în care totul este permis, iar încălcările etichetei sunt chiar necesare. Cum observăm din cele de mai sus dar și din nenumărate alte momente ale narațiunii
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
multă credibilitate. Finalul apoteotic, din nou apropiat de imaginea infernală, acreditează și el ideea unei lecturi pluristratificate 347: de la schemele de compoziție specifice romanului polițist, care se desfășoară într-o mănăstire din Nordul Italiei, în secolul al XIV-lea, se glisează cu ușurință către alte coduri hermeneutice. Unul ar fi cel filozofic (problema culpei, a crimei și a mântuirii), altul cultural (care include și numeroasele citate în limba latină, dar de multe ori parodiază fie Biblia, fie diferite opere ori motive
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
cum demonstrează Dagron). Valoarea simbolică a cuvântului, câștigată prin contextualizarea ritualică, se va transforma nu pe structura civilizației urbane romane, ci mai degrabă datorită reconectării spiritualității latine la matricea elenă și a modificării gândirii imperiale. Precum un cursor care a glisat de la est la vest și înapoi, într-un schimb creator (teza lui Paul Veyne, exprimată prin formula imperiului "greco-latin"), noțiunea de imagine trece mai întâi de la semele și simbolemele cu caracter spiritual la cele marcat politice, ca apoi să se
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
de doctorat cu tema Dislocarea povestirii prin descriere din interior. Pentru cititorul acestor proze expresia „dislocare din interior” are un subtext autoreferențial evident, dând seama extrem de exact de mecanismul prin care scriitorul își deconstruiește sau chiar își torpilează meticulos textele, glisând abrupt de la un registru la altul, de la un tip de discurs la altul (de pildă, de la proză la versuri) sau optând pentru o redactare sincopată, în care fiecare pasaj este însoțit de propria rețetă „poetică”: „Theodor Orheianu, umeri largi, părul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287521_a_288850]
-
intenția, implicită sau explicită, de a instrui, de a transmite cunoștințe prin care să modifice statutul destinatarului în ceea ce privește credințele, atitudinile, comportamentul, acțiunile. Situațiile discursive în care se insinuează didacticismul sînt variate, de la discursul mediatic, atunci cînd modurile descriptiv și narativ glisează spre explicativ, la anumite categorii literare (literatura pentru copii), pînă la contexte cotidiene. În a n a l I z a d i s c u r s u l u i, stabilirea caracterului didacticist al unui text/discurs se
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
valoare semantică abstractă (relația, în sens larg), prin urmare, pe corespunde mai bine cerințelor expresive ale stilului jurnalistic și ale exprimării colocviale, în general. De ce este preferată pe altor prepoziții cu sens primar concret (locativ) care au căpătat sau au glisat spre valori abstracte? Cred că tipul de relație locativă pe care îl exprimă pe este cel mai potrivit pentru a fi extins analogic asupra valorilor mai abstracte ale relației din contextele pe care le-am înregistrat. Circumstanțialul de relație "indică
[Corola-publishinghouse/Science/85009_a_85795]
-
vitreg etc., INTERVENȚIE ÎN TEXT Dacă este pustie țara, față de aspectul ei umanizat. SFÎRȘITUL INTERVENȚIEI ÎN TEXT au ieșit pe geam din sala de așteptare, bariera ridicată, la halta Borșa-Sălaj s-a staționat tot pe șosea, de ce nu rîd sfinții? glisăm printre vechituri cu care leagă casele, la pas și la bucată, Borla monument peste culmea de deal, civilii uciși de tătarii maghiari din 1940, Treznea, Ip uciși de 157 de ori, în 1945 n-au mai fost femei cu gloanțe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
completarea de la colegă! da, de serviciu, 50 de viață, am o vîrstă rotundă, ochelari +1,75, am fost la doctor, important e să vezi cu ei! halta Probota pe singurătate de limbaje periferice mamă cu copil, foanfa lumii închide ușa, glisează la accelerație, semn ca să nu intre ei înăuntru, o priponești și cu piciorul, trenul ascendent o trage în jos, fălcoasă ești! cu ceata de oameni bine hrăniți, zîmbești conductorului cu toți dinții, rumenă, fetița desface palma pe geam, stă pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
speciei. Sensibilitatea postmodernă este mai receptivă la acest fenomen, dar în practica literară din ultimii ani remarcăm literaturizarea deliberată, mistificatoare a epistolei, care-și pierde astfel autenticitatea, prospețimea, relevanța existențială. Cele mai fascinante epistolare sunt acelea în care viața, trăitul glisează insesizabil în ficțiune, devenind mare literatură. De aceea, cred, avea întrucâtva dreptate Livius Ciocârlie să considere că "lectura corespondențelor poate contribui la ieșirea literaturii din solipsism, tocmai pentru că obligă la mișcarea repetată între viață și text"2. Din acest punct
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
numit Studentul). Spre deosebire de faimosul său înaintaș, Studentul controlează metodic tensiunea între imaginar și real, derutându-și progresiv companionul. Nu altfel se desfășoară jocul savant - cu mutări abil calculate - în care romancierul antrenează lectorul. Din interstițiile de manevră ale planurilor, ce glisează imprevizibil unul pe altul, reînvie o lume chesaro-crăiască fascinantă, fixată în tipologii memorabile. Alt roman al lui V., încheiat înainte, dar publicat după 1989, este Decembrie, ora 10 (1997). Titlul marchează exact momentul terminării cărții - dimineața zilei de 16 decembrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290561_a_291890]
-
Jung numea „imagine primordială” (arhetipală, funciar nereprezentabilă) explică sensibilitățile postmodernității pentru mitic și imaginar. Imaginalul mitic este un experiment uman cu care raționalul culminează, și nu ceva care precede orice tip de raționalitate așa cum apărea el în cazul lui Platon. Glisând practic de la o extremă la alta a câmpului raționalității, miticul este instanța care definește, încadrează și dă măsură tocmai raționalității noastre. Magistrală ne apare formularea pe care a reușit să o găsească Platon pentru a exprima acest adevăr: „... pe de
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
e)pˆ tau=ta meqi/statai e(kate/rwn to\ sfe/teron au)cano/ntwn, oi)=on h( me\n politei=a ei(j dh=mon, a)ristokrati/a d' ei(j o)ligarxi/an. Completările <...> ne aparțin, iar traducerea glisează ușor către interpretare. Propriul este caracteristica definitorie: to/ sfe/teron. Acesta este termenul folosit de Aristotel în fragmentul citat, atunci când spune că și caracteristica definitiorie a constituției în cauză trebuie și ea să se schimbe în sensul corelatei negative. Făcând
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
Ruhmkorft"16 care captează energia într-un câmp magnetic și o redau, pe urmă, într-un mod continuu. Este important să zăbovim asupra unei opinii a lui Caius Dobrescu 17 privitoare la o "disponibilitate" a poetului de a face să gliseze imaginarul "ruinei", "destrămării" și "decăderii" către o "estetică a disipării creatoare de plăcere estetică". Autorul susține că poetul nu privește imaginea bisericii "ruinate", ca pe un proces, ci ca pe aceea a unei stări. E adevărat că M. Eminescu știe
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
dragostei, așa cum se conturează ea În sensibilitatea țărănească de la Începutul epocii moderne. Chiar și numai la nivelul mentalității tradiționale, fără a mai vorbi despre schimbările provocate de influența orașului sub impactul modernității, normele sale sunt greu de precizat, deoarece ele glisează continuu În spațiul dintre morala creștină „oficială” și etosul popular. În etica ortodoxă sau greco-catolică ale cărei precepte, difuzate săptămânal din amvon, marcau adânc mentalul popular, fidelitatea reprezenta nota definitorie a dragostei dintre bărbat și femeie, concepută Între frontierele unei
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
nu cunoaștem nici un mit grecesc în contextul ritual care-i era propriu).35 Jean-Pierre Vernant, o voce de prim rang în studiul istoriei Antichității, notează că gândirea mitică greacă confundă domeniile naturii, al universului uman și al lumii forțelor sacre, glisând între aceste planuri și stabilind "un joc de corespondențe sistematice", practici pe care gândirea rațională se vede obligată să le respingă, eliminând acele "noțiuni polarizate și ambivalente care joacă un rol important în mit". Ea renunță să "utilizeze asocierile prin
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
pe marele comunist Nicolae Ceaușescu", devine doar un preambul la prezentul socialist ideal, în permanentă construcție.889 Banda desenată expusă în Cutezătorii abundă dintru început în temele șablonarde (mitul patriei primejduite, eroismul istoric și pionieratul tehnologic), dar din anii '80, glisând dinspre propaganda comunistă înspre cultul personalității, divertismentul ilustrat tezist lasă locul "citării maniacale a modelului unic"; cuplul prezidențial apare peste tot, pe toate coperțile 890, pe șantierele proiectelor ciclopice, eroii benzilor desenate urmându-le în "apologia excavatorului și teoria basculantei
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
articol de presă ne așteptăm, bineînțeles, ca articolul în sine să aducă o explicație în ceea ce privește aparenta contradicție. Odată cu exemplele (14) și (15), se pare că schema argumentativă a propozițiilor ipotetice nu mai poate fi aplicată la fel de ușor și că se glisează, aproape insesizabil, de la argumentație la explicație. Într-adevăr, în structura explicativă de tipul [Dacă p este (pentru) că q], se pare că relația de orientare argumentativă liniară [Dacă premiză p → (atunci) concluzie q] se inversează într-o nouă ordine [Dacă
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
împreună cu o parte dintre colegi și a înființat foaia Új Magyarság ("Noua Ungurime") care îl sprijinea pe Gömbös și guvernul acestuia. Milotay a devenit deputat și unul din liderii de opinie ai clasei creștine de mijloc și ai funcționarilor, care glisau din ce în ce mai mult spre dreapta: în foaia lui scriau autori cunoscuți atunci sau mai târziu, precum Dallos Sándor, Dékány András sau Komáromi János. Pethő și colegii (printre care Hegedűs Gyula sau tânărul Frey András) au rămas locului, până ce în 1938, pe
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
pom de Crăciun. Nimic / nu ne stă împotrivă. Tocmai în această clipă hotărâm: / neînțelegeri, erori, accidente și catastrofe. / Apă de trandafiri. Mari și simple idei. Cine să creadă / Iadul justificat din acest echilibru?” (Chiar bătăile inimii). Poezia scrisă de Ș. glisează fin, aproape imperceptibil secvențial, între „stări” și „climate” foarte diferite, parcurse rapid și tratate intensiv. Repetiție zilnică (1986) este o plachetă mult mai puțin pregnantă, diluată liric și valoric. Ea reia două din titlurile de secțiune anterioare (Schițe și povestiri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289913_a_291242]
-
infracțiune și se pedepsește în conformitate cu Legea nr. 8/1996. Printed in ROMANIA MARIUS CUCU Transcendența activă INSTITUTUL EUROPEAN 2010 Textul de față propune patru studii având ca tematică comună reverberațiile transcendenței ce punctează insular și carismatic complexitatea ontică a mundaneității glisată pe extensia imanentului. Transcendența ca finalitate a voinței ascensiunii mistice sub spectrul sacrificiului de sine, transcendența drept abis ultim întemeietor dincolo de pulsațiile exterioare ale subiectului, abis ce se relevă în străfulgerări celui care respinge demonizarea sinelui evitând alunecarea propriei introspecții
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
ci de copleșitoarea deschidere a unei spiritualități supreme. Misticul nu neagă infinitatea naturii, ne-omenescul recunoscut de ateu, sferele cosmice de necuprins pentru om, dar le conferă un rol secund în evoluția destinului adamic. Un astfel de fundamental destin își glisează dinamica între presiunea unei deficiențe primordiale impusă de păcat și resurecția izbăvirii de spectrul malefic al acestuia. Pentru mistic există un ne-omenesc care, în mică parte, poate fi admirat de privirea umană proiectată în exterioritatea mundanului cotidian dar, mai
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
aici și un acolo fiind imposibilă survenirea distanțării propriu-zise și, în fine, însuși elementul care urmează a se depărta, acel ceva gata pregătit pentru staționarea ce separă, înstrăinează. Așadar, îndepărtarea presupune ca act existențial activarea acestor factori fundamentali ce interacționează glisându-și conlucrarea metafizică pe fundalul cursivității temporale. Prin urmare, se evidențiază, în acest context, nu numai un aici și un acolo ci și un acum alăturat conceptual unui imediat sau mai târziu. Realitatea unei situații ontice dintr-un anumit interval
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
în adevărurile pe care le relevă. Această întovărășire, de fapt, reluarea unui context, revenirea însoțirii cu luciditatea rece ce a precedat întâlnirea și apropierea celui drag, permite deschiderea energiilor telurice ale sufletului părăsit, erupția cutremurantă a acelor revolte și neputințe glisate pe complexe și frustrări, izbucnirea spre suprafața interiorității a tensiunilor înghețate, preț de un moment, sub magia iubirii fulgurante. Acel nod de pulsiuni ce se redescoperă pe sine ca un eu stelar, ca un punct de conștiință trepidând în lumina
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
amiaza senină, lumina unei armoni transcendente. Iar cel ce îndură suferințele cauzate și susținute de motivații spirituale sesizează, plecând dinspre propria experiență ontică, constanta binelui și a răului, a pozitivității și negativității drept unul dintre fundamentele transcendente pe care se glisează imanentul fiind postulat în termenii unei bipolarități metafizice. Ancorarea în oricare dintre aceste paradigme ale suferințelor umane determină pentru conștiință dobândirea unei profunzimi ce străpunge construcția iluzorie, hipnotică și epuizantă a dinamicii firescului cotidian. Aici acest firesc se relevă drept
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]