428 matches
-
vârste de la biroul de informații Îi spuse lui Ruby să nu intre În panică pentru că ambulanța aeroportului avea să ajungă În câteva minute. Ruby Îi descrise unde aveau să aștepte ea și mama ei și fugi Înapoi la Ronnie. Auzi hărmălaia Înainte să vadă ce se Întâmpla. Un grup de oameni se strânse În jurul lui Ronnie. Cineva striga după un doctor: — Femeia asta o să nască. Nu poate nimeni s-o ajute? Altcineva Îi spunea lui Ronnie să nu Împingă. Ruby Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
Camioanele care cărau recolta din fosta Baltă - de ani buni desecată - erau niște gioarse străvechi, care ar fi trebuit demult să fie trimise la topit. Motoarele urlau Îngrozitor, pocneau, scoteau fum și n-aveau putere nici cât o zecime din hărmălaia pe care o făceau. Capotele de pe boturile lor se desfăceau la hopuri mai puternice, săltau brusc și acopereau vederea șoferilor. Aceștia se Învățaseră minte În scurt timp și le legau zdravăn cu sârmă de balot sau cu niște curele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
rele. Stăteau cuminți, În legea lor, În Vale. Poate, cine știe cum, rar, oamenii se pomeneau În mijlocul bătăturii cu câte un șarpe amețit, plecat orbește În căutare de căldură. Dacă era prea mic, Îl omorau cocoșii; dacă era destul de mare, păsăretul făcea hărmălaie ca de uliu și gospodarul știa: venea cu o sapă, tăia pe nepoftit și azvârlea În Vale bucățile care Încă mișcau. Știau până și copiii că șerpii, oricât de zdrobiți ar fi, nu mor de tot decât după asfințit. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
vârsta micilor golani - vorbim aici de băieți, căci fetițele dispăreau de cum se Întuneca). De când copii aveau lumină să se joace, părinții adormeau, plictisiți de atâtea promisiuni de bătaie cruntă, aruncate către nimeni. Corecțiile corporale se aplicau abia a doua zi. Hărmălaia făcută de băieți până spre orele două sau trei dimineața nu-i lăsa să doarmă pe cei din casa de lângă stâlp. Pe de altă parte, oamenii mai văzură că li se umpleau curțile de tot soiul de jigănii. Lumina atrăgea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de alți oameni și că sus și jos, la stânga și la dreapta, în mari grămezi, se desfășoară o viață serioasă. Nevastă-mea și-a ars un deget la fierul de călcat și fiică-mea a devenit așa de obraznică în mijlocul hărmălaiei că a trebuit să-i ard o pereche de palme. Până și hamsterul auriu s-a trezit! DOAMNA WURM: De asta îmi pare rău, până să se ajungă la o scuză, domnule Kovacic! E poate din cauza relei presiuni atmosferice, că
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
așezară pe bancheta din mijlocul sălii, cedând locul din fața gravurii unei cete centipede de turiști însoțiți de ghidul lor zelos. Când nu au decât cinci zile de vacanță pe an, în răstimpul lor oamenii își tropăie euforic, ca rinocerii, libertatea; hărmălaia lor conține și jubilație, și somație: "păzea, că ne-am intrat în drepturi!" E-atâta ostentație în acest fel de a se prevala de modicele concesiuni făcute lor de menghina funcționalului încât anemica reanimare se însoțește abundent de țipete guturale
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
profesionist" adică fără ocupație. E o gălăgie, o porcărie de nedescris la acest bloc unde țigani descreierați urlă toată noaptea sau se bat, în numele unei libertăți de care ei, țiganii, nu știu să se bucure și nici s-o respecte ! Hărmălaia se realizează nu neapărat de copiii numeroși, mucoși, nerespectuoși și bătăuși, ci chiar de părinții lor care se strigă unii pe alții (pe la miezul nopții) ca de pe alt deal și uitând că mai sunt colocatari sau vecini în bl. 32
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
38 (716), joi, 27septembrie 2007, Editorial) " Vine iarna, bine mi pare, Mama are de mâncare..." ! După cum se știe, bl. 32, populat de țigani în cea mai mare parte, are mulți copii, îngrămădiți în numeroasele cămăruțe care-s "garsoniere". E o hărmălaie mai ceva ca la școală, în fiecare seară cu bătăi, expresii nesărate, mici drame între copiii de diferite vârste, careși caută locul într-o ierarhie bazată pe pumn și fugă. Asta când nu se spurcă pe întrecute cei bătrâni, adică
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
-și spovedește taina, pare În schimb o culme a discreției. Evenimentul insignifiant că primele frunze uscate, semn al caniculei și al intrării verii-n declin, intră-n vertij Într-o mică bulboană din rîu este acoperit și aproape anulat de hărmălaia-n care trenul de marfă Își face numărul. Și totuși, el mărturisește sensibil trecerea În adevăratul ei Înțeles, faptul că toate se petrec și se trec și sînt antrenate În vîrtejul neîndurător al timpului. Ferice de cel care, sustrăgîndu-se uriașului
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
de vară autentice. Și de o Încercare de a spune adevărul despre senzația de pace pe care ele o induc. Nici tăcerea și nici liniștea nu sînt ceva absolut. Ele sînt doar stări În care, cînd se potolesc stridențele, vacarmul, hărmălaia, larma, sonoritățile ajung la un echilibru armonios și rumoarea devine miraculos, surdinizat, murmur abia perceptibil care ne alină și urechile, și sufletul. Tăcerea este dinamism sonor perceput ca vibrație consonantă. Pacea, În acest sens, e un mimimalism sonor resimțit ca
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
Ideea, mai bine zis impulsul, de a scrie poemul mi-a venit așteptîndu-mi nepoata să-și facă porția zilnică de zbenguială În aer liber la locul de joacă amenajat lîngă școală. Neluînd parte nici la agitația și alergătura, nici la hărmălaia și hîrjoneala copiilor, puteam observa cele două nivele, evident contrastante, ale locului: jos larma și praful stîrnit de zbenguiala celor mici, sus cernerea negrabnică dar aproape necontenită a frunzelor Îngălbenite. Mi se părea ca această opoziție merită atenție și conține
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
dascălului a curmat, însă, tărăboiul. A sufocat lent harababura, țintuind cu ochii mai ales spre Ionică și Gheorghiță, puși pe șotii. Obraznicii pișcau de obraz și trăgeau de cosițe Catinci, Marii și Ilinci care dădeau a boci. Ultimele zbateri ale hărmălaiei s-au sfârșit odată cu așezarea elevilor pe băncile lungi de lemn. Liniștea s-a reașternut, continuându-și răsucirea firului pe fusul isonului care mai vibra încă din strană. Nu putea fi auzit, ci doar simțit cu inima și sufletul. În
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
lui Gh. Gheorghiu-Dej) avea telefonul la secret. M-a Întrebat Într-una din zile: „Cum ți se pare aici?”, la care i-am răspuns: „Parcă-i iadul pe pământ!”. La ora 12, când oamenii trebuiau să ridice actele, era o hărmălaie de nedescris! Aveam salar de 500 de lei. În jumătate de lună cât am stat acolo, am făcut venit (la mașina de scris) de 7.000 lei. M-au transferat apoi la Ministerul Justiției, intrarea B, pe Bulevardul 6 Martie
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
caldă pentru sfârșit de august. Soarele dogorea de sus... la amiezi. Clopotele de la biserica din Poiana Teiului băteau la sfârșitul slujbei de prăznuire a Tăierii Capului Sf. Ioan. Dinspre pădure, pe ulița strâmtă și bolovănoasă care cobora din munte, în hărmălaia de câini, o trupă de milițieni care escortau pe Baltă pus în lanțuri, intra în sat. Desculț, cu uniforma de ofițer sfâșiată, cu genunchii goi, însângerați, mai mult într-un picior, abia se târa pe mijlocul drumului.. Un milițian, mai
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
este calitatea de a asculta, ce minunat e sa ai un prieten care știe să te asculte. Îmi amintesc însă și de cazuri hazlii. În vremea copilăriei, veneau la mama mea în vizită mai multe mătuși, și ieșea o mare hărmălaie, căci toate voiau să vorbească și nici una nu voia să asculte. Așa se întâmplă adesea și la conversații telefonice la care participanții nu reușesc să se înțeleagă deoarece amândoi vor să vorbească și nici unul nu vrea să asculte. A avea
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
lăturalnică, la câțiva metri de zidul clădirii, era un gard înalt din fier forjat la care se adunau mereu o mulțime de oameni care vorbeau cu lăuzele ce apăreau la ferestrele celui de al doilea etaj al clădirii. Era o hărmălaie de nedescris, toți vorbeau strigând ca să se facă înțeleși și fiecare era atent să înțeleagă doar ce spune înterlocutoarea lui de sus de la fereastră. Acolo m-am întâlnit cu amicul meu și fără să ne salutăm, privind amândoi doar în
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
excursie, am fost primit cu urale de grupul care asistase cu sufletul la gură la toată întâmplarea ... nu pasiv însă ... căci mi-au povestit cum o parte din colegi în frunte cu prof. Gugiuman (și al său vestit ciomag), auzind hărmălaia canină și văzând situația disperată în care eram, au și pornit în fugă spre locul cu pricina ... dar că s-au oprit mirați când m-au văzut înaintând spre stână și încă acompaniat de o atât de selectă suită. De
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
fi vorba de continuarea studiilor. Fiind slăbuță și bolnăvicioasă, patronul a trimis-o pe bapțea acasă. Obligată să-și vândă căsuța în care stăteau, pentru a face rost de bani, s-au mutat într-un imobil cu chirie într-o hărmălaie insuportabilă și un haos înfiorător. Imaginați-vă: douăzeci de locuințe la parter, douăzeci de familii cu părinți, copii, bunici, socri, cuscri și alte soiuri de rubedenii. În curtea strâmtă era o zarvă perpetuă: strigăte, plânsete, râsete, înjurături și văicăreli, încât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
Stătea în fund complet amețit, neștiind ce s-a întâmplat cu el. La o privire superficială, dar cu totul condamnabilă, l-ai fi putut lua drept unul dintre indivizii azvârliți noaptea în stradă, de către ospătarii vreunei cârciumi nenorocite, sătui de hărmălaia acestor consumatori agresivi, turbulenți și cu apetit alcoolic insațiabil. Haina i se rupsese în spate, căzuse cu capul în miriștea țepoasă și dușmănoasă, care nu-l cunoștea, și-i refuzase apropierea, tăindu-i fața cu murii încârligați și tăioși ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
aducând vestea Nașterii Domnului sau urând cu plugușorul pentru un an nou mai bogat și mai împlinit decât cel care trecuse. Nu se colinda pentru bani, ci de dragul păstrării tradițiilor. Cu toții: copii, tineri, maturi, nu-și uitau învățătorii. Era o hărmălaie în tot satul, dar erau zgomote care înălțau sufletește, nu deranjau. Se zguduiau casele de la plugușoare, urările erau tradiționale sau adaptate gazdei urate, ce mai, erau vremuri ca-n povești. În mijlocul acestei povești frumoase am crescut și mam format și
Învăţătorii Frasinului : din amintirile unei foste eleve by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1292_a_2103]
-
fără prea multă tocmeală și fără discriminare. Bunica, deși îi certa adesea, era mai îngăduitoare. Într-o zi cu soare torid, ei, băieții, se jucau prin șură, prin ocolul și adăpostul oilor, pe după casă, alergau, se hârjoneau și făceau o hărmălaie cât o întreagă ceată. La un moment dat se lăsase o liniște suspectă și baba l-a trimis pe moșneag să vadă ce fac „împelițații de copchii”. Ce se întâmplase? Viitorul inginer dăduse foc la o grămăjoară de buruieni uscate
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
reminiscențe din lectura Divanului sunt interpretate câteva versuri ale Glossei lui Eminescu; în Viața lumii, pe lângă amprente din Ovidiu și Horațiu, e reliefat un vers anunțându-l pe Goga; marele talent al lui Neculce se impune și prin ceea ce evocata "hărmălaie balcanică" din zilele lui Dumitrașco-vodă l-ar prefigura pe Caragiale. Notată fugar, poate drept eventuală sugestie, lectura lui Costin, ca structură psihică și mentală, prin Eminescu, i se pare Autoarei a fi "plină de promisiuni". Calităților atenției critice tot atât de stăruitor
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
întâmplare în registrul creativ al copilăriei, căci deficitul material generalizat periclita regulile vieții de zi cu zi, lăsând noi spații de intervenție celor dornici de inovație: "tăiau lumina, taman când eram în timpul tezelor și o dată s-a produs o mare hărmălaie că eram la fizică și unii din spate chiar au aruncat cu niște spray-uri în profesoară, pe întuneric [...]. Chiar era comic. La matematică, la liceu, s-a stins lumina în timpul tezei de mate[matică]. Și profu' [spunea] stați așa
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
ar fi nedrept. În realitate, pe plan mondial, teoria curriculumului se prezintă ca o cacophony of voices, după cum se exprimă W.F. Pinar (2001)4. Este o realitate asupra căreia vom stărui în lucrarea de față. Nu este vorba de hărmălaia obișnuită a teoriilor și ideilor care se confruntă alimentând creșterea cunoașterii. Teoria științifică a curriculumului se află într-un adevărat război. Se confruntă cu înverșunare nu doar câțiva beligeranți cu concepții distincte, ci o pletoră de teoreticieni care nu se
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
au intensificat în deceniile următoare - „cacofonie”. Aveau în vedere diversitatea și divergența opiniilor, accentele critice deseori enunțate pe tonalități acute, ruperile de „ritm” și perspectivele noi și surprinzătoare. Toate dădeau, la începutul secolului XXI, impresia că s-a creat o hărmălaie epistemică exotică, inextricabilă și fără orizont. Gândirea postmodernistă a pătruns într-adevăr zgomotos și brutal în lumea cercetărilor educaționale, zguduind-o din temelii, părând chiar că intenționează să o spulbere în cele patru zări. Se părea că „școala în întregime
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]