933 matches
-
întreaga semiotică medicală și întregul arsenal de practici prin care scrierea, textualitatea convertesc oralitatea în urmă123, pot fi apropiate, toate, de știința vânătorilor de odinioară, capabili să descifreze urmele mute, devenite - paradoxal! - edificatoare tocmai datorită caracterului lor marginal și aparent insignifiant. La acestea Carlo Ginzburg adaugă alte câteva trăsături, cum ar fi singularitatea lucrului descifrat, caracterul indirect al descifrării, ca și caracterul său conjunctural 124. În plus, metoda sa indiciară este călăuzită de imaginația afectivă - de Einfühlund care ne situează, după
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
tranzitivitatea limbajului și a lumii: De o importanță fundamentală pentru o definiție a poeticii la care încerc să o propun este convingerea că ordinea pe care omul poate reuși să o impună lucrurilor din jurul său și propriului său limbaj rămâne insignifiantă în comparație cu ordinea divină sau naturală pe care o poate descoperi în ele232. Întorcându-ne la problema de care ne vom ocupa pe larg în continuare - aceea a genurilor literare și a modului în care granițele lor oscilează - , ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
GREȘIT, ȘI TOATE NEÎNȚELEGERILE POSIBILE”250. Încă de la lectura primului paragraf, constatăm că, fără nici o urmă de solemnitate sau de afectare, privirea alunecă, asemenea unui obiectiv fotografic, peste suprafața lucrurilor, înregistrând detalii dintre cele mai banale, prozaice și, în aparență, insignifiante. După precizarea locului („lângă piața Maubert”), care trimite la un spațiu citadin, familiar, recognoscibil, și a timpului (un timp, desigur, cotidian, rutinier, repetitiv, al așteptării autobuzului), este schițat, în câteva tușe sigure, „decorul” compus din cele trei prăvălii, așezate una
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
lumini particulare chiar în banalitatea cotidiană. Multe dintre ele pornesc de la înregistrarea unor detalii prozaice pentru a ajunge - prin intermediul „privirii magnetice”290 - la revelația că ordinea pe care individul o poate impune lucrurilor din jur și propriului său limbaj rămâne insignifiantă în comparație cu diversitatea și bogăția realului: Ieri, duminică, la Chantilly, în vreme ce Severo spunea, cucerit de peisajul autumnal, gri, estompat și, în același timp, tridimensional și profund: „E pur și simplu un Corot”, se întreba de ce oare, de la o vreme, iubește atât
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
mare dacă nu murea la o vârstă fragedă, înainte de nașterea sa357. Ceea ce surprinde aici este renunțarea la orice fel de poeticitate manifestă - nici măcar (auto)ironia sau aluziile intertextuale nu mai sunt evidente - în favoarea prezentării nude, neutre a unor amintiri aparent insignifiante. „Cadrul”, reprezentat de orașul misterios din apropierea mării, este vag individualizat încă din primele versuri prin câteva detalii voit banale (lumina slabă a soarelui, marea apărând la capătul vreunei străzi asemenea ochilor albaștri ai unei iubite din alt timp). Aceste amănunte
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
culturale, un individ pe care, la prima vedere, nu îți vine să dai prea mulți bani”362. Vom încerca, în cele ce urmează să analizăm acele procedee portretistice și acele strategii compoziționale care îl transformă pe acest personaj, în aparență insignifiant, într-un „erou” memorabil. Așa cum, de altfel, au procedat majoritatea comentatorilor, vom începe, inevitabil, de la sonoritățile numelui. Constatăm, mai întâi, că această creație onomastică recognoscibil ivănesciană are, în mod evident, asociații sonore simpatic-comice, că în jurul său stăruie un fel de
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
afișat cu dezinvoltură - doar după lectura unei singure secvențe sau chiar a două, trei poeme mai ample). În aceste spații se intersectează diferite voci narative, apar numeroase personaje, memorabile tocmai prin trăsături în aparență comune, se petrec întâmplări în parte insignifiante, în parte neliniștitoare sau chiar teribile. Și toate sunt relatate într-un limbaj simplu, accesibil, colorat cu regionalisme și expresii populare, punctat de mărcile aproape insesizabile ale unei ironii inteligente și discrete. În Minunea, de pildă, un țăran (Lungu) are
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
pentru comunicare și suflul poematic anunțau certe calități de prozator. În volumul de nuvele Stânca tarpeiană (1975), aflat sub umbra tutelară a lui Cehov (cum remarca Sorin Titel), autoarea folosește un ton discret, evită, de regulă, melodrama și exploatează faptul insignifiant cu subtext poetic. Trecută prin școala reportajului, ea dovedește înzestrare, verism, dar și un simț dramatic al detaliului. Încearcă să descopere oameni și destine, provoacă monologul confesiv și câștigă în autenticitate prin gesturi și replici. Și în proza din volumul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286765_a_288094]
-
Omagii. Sînt îngrozitor de puțini cei care au avut decența, un dram de demnitate refuzînd să scrie și să semneze texte închinate conducerii faraonice și partidului unic; cît privește pe cei cu un curaj etic exemplar, numărul lor este cu adevărat insignifiant. Raportul respinge categoric "mitul care încearcă să acrediteze ideea existenței a două Securități, una internaționalistă, de sorginte etnică alogenă, pînă în 1960, și cealaltă, de pură stirpe românească, devotată "gliei și neamului". Fără a nega faptul că în prima sa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
trecut, instituțiile de învățământ superior se prezintă astăzi într-o diversitate deconcertantă. Termenul însuși de universitate este astăzi abuziv folosit de instituții care n-au nimic de-a face nici cu istoria, nici cu vocația și nici măcar cu cele mai insignifiante caracteristici organizaționale ale venerabilei instituții. Apoi, tehnologiile informației și comunicării și cererea masificată de calificări superioare au generat organizări care despart, uneori iremediabil, universitățile de elită față de cele ale „producției fordiste de masă”. Și iată cum, tocmai o astfel de
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
oraș românesc de pe malul Dunării, Călărași, văzut de un mare fotograf contemporan cu noi, Nae Riglea. Susținut de primarul localității, Nicolae Dragu, artistul a realizat un întreg calendar de perete, pentru 2008, cu imagini dintr-o așezare care pare multora insignifiantă și ternă. Nae Riglea știe însă să descopere unghiuri surprinzătoare și să valorifice, cu ajutorul luminii, resursele secrete de frumusețe ale lumii înconjurătoare. El nu mistifică realitatea, ci o face să se dezvăluie, să devină expresivă, să comunice cu privitorul. Un
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/8997_a_10322]
-
zisa "cronică" pretinde, ca să poată rezista în timp, luciditate a spiritului critic îndelung exersat, gust, siguranță a judecății de valoare, discernământ al selecției titlurilor luate în seamă, evitându-se pierderea de vreme cu lectura și eventuala desființare a unor texte insignifiante, de dragul spectacolului polemic - cum, iarăși, nu se prea întâmplă la noi, unde, dacă întâmpini cu un anumit calm și o anumită seninătate scrisul în dimensiunile pe care i le crezi valabile, ești repede taxat ca lipsit de vlagă, de culoare
Maurice Nadeau în serviciul literaturii by Ioan Pop () [Corola-journal/Journalistic/14207_a_15532]
-
discuta împreună deciziile guvernamentale importante, a recalibrării discursurilor în guvern, și să nu mai ia el toată imaginea, ci să lase și altora pentru a nu exista riscul de a confisca totul și a da impresia că suntem o prezență insignifiantă, și a fost de acord”. Excluderea lui SRS, cerută cu aer marțial Citește AICI întregul discurs a lui Crin Antonescu în Biroul Permanent Național
Antonescu, stenograme din BPN: Ruperea USL e plauzibilă. Trebuie să câștigăm teren ca PSD - prin atacuri și susținere by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/37470_a_38795]
-
cu aceeași monedă unora dintre cei care l-au hărțuit publicistic ani de-a rîndul (menționați sunt Gheorghe Grigurcu, Paul Goma, Dumitru }epeneag, Dan Petrescu) (...). (...) nici Gheorghe Grigurcu, nici Paul Goma, nici Dumitru }epeneag, nici Dan Petrescu nu sunt autori insignifianți literar, cum dă de înțeles Augustin Buzura" (p. 212). Excelente sunt paginile scrise de Mircea Iorgulescu despre despre Jurnalele Monicăi Lovinescu, cronicarul Nicolae Manolescu, cărțile Sandei Cordoș, volumul Ilinei Gregori Studii literare. Eminescu la Berlin. Mircea Eliade: trei analize, cartea
Bucuria de a citi by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12772_a_14097]
-
miracolului, de a fi recunoscători că suntem ceea ce suntem. Un angrenaj de mici miracole. Un angrenaj care, de multe ori, funcționează în gol. Suntem proiecția iubirii divine atotcuprinzătoare. Nici o mașinărie performantă din lume nu poate egala sau suplini cel mai insignifiant organ al corpului omenesc. Cândva, poate vă voi povesti despre osteoblaste și osteoclaste. Acum vă voi spune doar că osul omenesc are, în coloana vertebrală, o rezistență de 30 de ori mai mare decât a cărămizii și de 2,5
Trup secularizat sau privirea tanga by Eugenia Țarălungă () [Corola-journal/Journalistic/10881_a_12206]
-
săptămâni întregi, așa că tot apartamentul era dezgustător, după care tipa a încercat să se sinucidă și-au pus-o pe scaunul electric. Sau ceva de genul ăsta, a povestit Helen încântată, nefiind genul de persoană care să lase vreodată detalii insignifiante și enervante precum faptele reale să intervină în procesul de relatare a unei povești de groază strașnice. Sau poate că doar au închis-o sau cam așa, a recunoscut ea fără prea mult entuziasm, lăsând finalul frazei în suspensie. Oricum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Numai că nu s-a întâmplat așa. Dar teama a continuat să mă bântuie. —Oricum, mamă, i-am dat eu înainte, lăsând la o parte chestiunea vârstei, n-ai uitat cumva încă vreo alte două puncte esențiale? Cum ar fi insignifiantul detaliu că Adam e prietenul lui Helen. Aha, a exclamat mama ridicând degetul arătător și asumându-și o postură de pustnică sau de bătrână înțeleaptă. Parcă se și îmbrobodise cu un batic negru și, aruncându-mi o privire rapidă, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Kittenburger, editorul revistei Style, era surdă la orice fel de sugestie legată de ideea că Amanda era un bolovan agățat de gâtul companiei. Janice, care era originară din Maryland, dar avea un ego de dimensiunile Texasului, detesta și cel mai insignifiant amestec în sacrul proces editorial. Din perspectiva ei - atât cât putea Janice să aibă o perspectivă prin ochelarii de soare enormi și negri pe care îi purta în orice încăpere -, cu cât un material era mai complicat din punct de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
ar fi fost, erau deseori urmate de o grămadă de regrete. Alice nu mai lua decizii care o vizau exclusiv pe ea; cel mai important lucru era ca interesele Rosei să fie luate în calcul. Un factor minor, dar nu insignifiant în decizia lui Alice de a rămâne a fost și acela că Jake părea să-și regrete gesturile în mod sincer. Era pentru prima dată când Alice îl auzise cerându-și scuze sau recunoscând că a greșit. A fost o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
să fi avut tocmai în România rezultate fatale. Școale de latinește au produs în Franța pe un Voltaire, la noi pe d. A. Sihleanu. Cerem iertare ilustrului fost viceprezident al Camerei roșie că-l cităm alături c-un om atât de "insignifiant" ca francezul mai sus pomenit, dar superioritatea hotărâtoare a d-lui Sihleanu în modele de stil, precum și cercetările sale, cu drept cuvânt faimoase, asupra lui Cincinat și a pochilor, ne impunea de la sine această probă a superiorității culturei române asupra
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
și nava să se clatine, iluzia se spulberă. Nava se mișcă independent, cu de la sine putere, barca nu mai e legată și, deodată, administratorul, În loc să apară ca un conducător și un izvor de putere, devine un biet om inutil și insignifiant”. Lev Tolstoi, Război și pace Conflictul dintre administrație și specialiștii care planificau activ viitorul, pe de o parte, și țărănime, pe de altă parte, a fost calificat de primii dintre aceștia drept o luptă Între progres și obscurantism, raționalitate și
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
trebuie neapărat să fie realizată acum de către conducere, În conformitate cu legea științei”. În fabrica de tip taylorist, numai managerul deținea cunoștințele legate de Întregul proces și puterea de comandă asupra lui, În vreme ce muncitorul se limita la executarea unei etape mărunte, adesea insignifiantă, a acestui proces. Rezultatul era, de multe ori, eficient, cum s-a Întâmplat, de pildă, În primele uzine Ford. Oricum, acest sistem era Întotdeauna extrem de avantajos din punct de vedere al controlului și profitului. Visul utopic al taylorizării - o fabrică
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
cărții, Negativul stilistic, debutează cu secțiunea tematică Poezie și Absolut, cu o "intuiție esențială asupra întregului fenomen poetic românesc: "Complexul Bacovia" e una dintre cele mai insolite manifestări ale crizei spiritului european modern. El s-a ivit pe fundalul vieții insignifiante a târgului românesc de provincie, dar și al loviturilor primite de creștinism dinspre filosofie, știință și artă, vinovăția fiind împărțită deopotrivă și de teologia apuseană (îndeobște). Eminescu a înțeles printre cei dintâi cât de amenințat e creștinismul chiar din interiorul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Timpul predă cel mai bine lecții de uitare, iar românii, au această șansă unică de a se adapta relativ repede la noul context social și politic. În ceea ce privește suferința individului, ea nu este niciodată prinsă în lecțiile de istorie. Neamurile mici, insignifiante la masa tratativelor, joacă rolul de cizmă a colectivității creatoare de mari valori intelectuale, pulsând mai viu prin colonialism, jaf, armonizarea intereselor pe calea războiului. Destinul trebuie acceptat nu interogat. Prea multe întrebări duc la expulzarea din istorie. Chiar "Dostoievski
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Școala de poezie de la New York (Frank O'Hara) și Colegiul scriitoricesc de la Black Mountain (Charles Olson). La început, curentul postmodernist era foarte virulent nu numai împotriva tradiției ci și a tuturor idealurilor umaniste. Luând totul în răspăr, se promova cotidianul insignifiant, omul însingurat, lipsit de transcendent, trăitor într-o lume al cărei substrat este nimicul. La noi postmodernismul impus după 1980 de Marin Mincu si apoi Nicolae Manolescu și Eugen Simion. Postmodernismul coexista cu modernismul. Daniel Corbu descoperă, la noi, ascendențe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]