448 matches
-
câteva pagini. Capitolele Sub zodia lui Marte și Fantasticul-coordonată majoră a prozei lui Fulga sunt cele mai dense, caracterizându-se printr-un discurs clar și comentarii pertinente și convingătoare. O atenție deosebită se acordă prozelor fantastice, considerate și cele mai izbutite, criticul studiindu-le din perspectiva „relației metafizice dintre eros și tanatos”. Încearcă totuși să recupereze și prozele mai puțin realizate ale autorului comentat. Astfel, noutatea romanului Steaua Bunei Speranțe ar consta în „cultul pentru dragoste, înțeleasă în sens larg, drept
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288289_a_289618]
-
alunga irevocabil virusul promiscuității valorice și care, situat undeva pe liziera evaluării estetice și avînd o știință aparte, să ajungă la ceea ce am numi cel de-al treilea sens. Acest al treilea sens este dat (numai) de critic unei creații izbutite, unei izbînzi a spiritului, alcătuire căreia pînă la critic alții i-au conferit două prime înțelesuri: autorul, căci el este întîiul său lector, și cititorul ocazional, la care trimitea Goethe cînd era vorba de receptarea dramaturgiei. Greutatea specifică a operei
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
rămân superficiale. Tot un inginer este și protagonistul următorului roman, Nașterea bărbaților (1974), unde ilustrativismul tezist cu privire la făurirea „omului nou” în perioada socialistă este condus mecanic, în secvențe reportericești de „producție”. Prozatoarea intrică trama cu un fir paralel, ceva mai izbutit, ce se dorește monden și select, în societatea elitistă, oarecum snoabă, a Bucureștiului intelectual de la începutul anilor ’70 ai secolului trecut, pe fundalul unei relații erotice a eroului, dar, din păcate, și aici „se dau lecții”, de această dată de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289659_a_290988]
-
cultivate, în epocă, de o întreagă cohortă de veleitari ai textului destinat scenei. Deși considera că în teatru își elaborează mai precis personajele și poate păstra, astfel, un echilibru convenabil între ideile-reper și forma finală a scrierii, partea cea mai izbutită din literatura semnată de A. este reprezentată de proză, mai ales de nuvelistică. Scriitoarea și-a adunat nuvelele în două volume, Colecționarul de pietre prețioase (1926) și Aventura (1929), impunându-se ca o prezență foarte personală în peisajul literar al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285423_a_286752]
-
însă abandonat în ciclurile Helada, Roma, Evul Mediu, Renașterea. Viziunea devine acum analitică, figuri aparținând mitologiei sau istoriei, tipuri ghicite sau personaje ale unor opere artistice se învecinează fără să respecte vreun desen prestabilit, încercând să evoce atmosfera fiecărei civilizații. Izbutite bucăți parnasiene, în genul unui J.-M. Heredia, îndeosebi în Helada și Roma, multe piese de un lirism curat stau lângă altele ce alunecă în livresc și prozaic, alunecare potențată de multiple experimente în versificație și dislocări în topica frazei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286704_a_288033]
-
asemenea Pontifului, taumaturg, smuls sacralității la care năzuiește, coborât în erosul profan de o femeie fatală, Verona. Mult diluat prin inserții speculative, romanul rămâne inferior și celui anterior, Lena, fata lui Anghel Mărgărit (1977), care rezistă doar prin câteva episoade izbutite, teza speranței oferite de „viața nouă” de după 1944 fiind de un conformism strident. Dintre celelalte cărți, Marea bucurie (1947), meritorie prin pictura de mediu (o pensiune berlineză) și schițarea unui portret de personaj balzacian (Luisa Schulze, patroana pensiunii), e precară
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289841_a_291170]
-
În acest fel, așa cum afirmă W.C. Booth despre opera literară în general, "autorul creează o imagine a sa și o altă imagine a cititorului său; el își făurește cititorul, la fel cum își făurește "alter ego"-ul, și cea mai izbutită lectură se realizează atunci când identitățile create, ale autorului și cititorului, pot ajunge la un acord deplin"309. Odată ce stabilește și menține legătura cu cititorul, naratorul din Arhipelagul GULAG își construiește discursul abstract 310, prin care în mod frecvent enunță reflecții
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
ar fi după mine, nu m-aș atinge de mâncare. Mama, disperată, a tot căutat soluții cum să mă facă să mă hrănesc cât de cât, îi e frică să nu mă ia vântul de slab ce sunt: cea mai izbutită formulă e să combine cele două extreme, îmi dă în gură și-n acest timp îmi deapănă povești. Cu prețul ăsta, numai cu prețul ăsta mai înghit și eu cu noduri ceva de-ale gurii. Oricum, aș exclude fără să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
I.L.Caragiale, G. Coșbuc, Nicolae Iorga, Șt. O. Iosif, T. Maiorescu, I. Vinea, V. Voiculescu etc. Studii de estetică, teorie literară și stilistică Referințe adnotate Vlad Ion, Descoperirea operei, Comentarii de istorie literară. Cluj, Dacia, 1970, 228 pagini. Cele mai izbutite studii sunt cele referitoare la povestire. I. Vlad prezintă această „știință de a spune întâmplări, întro ordine mereu alta și înnoită, de a orândui cu mare pricepere faptele” la M. Sadoveanu, I Agârbiceanu și V. Voiculescu (p.220). Mic dicționar
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
Bogățiile și plăcerile lumești nu sunt, în viziunea scriitorului, decât, cum spun textele sfinte, „umbră și vis”. Un fantastic desfășurat cu o intenție pilduitoare mai estompată include povestirea În pădurea Cotoșmanei. Dintre nuvelele cu eroi stăpâniți de eros, cea mai izbutită e De la noi, la Cladova. Abordând tema din perspectiva creștină, scrierea înfățișează o biruință a principiului moral asupra ispitei vinovate. Preotul Tonea e iubit nebunește de tânăra sârboaică Borivoje, de care se simte, la rândul său, irezistibil atras. Asemenea sfinților
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
fie „confecționate”, fie interesante sub aspect documentar, precum scena nocturnă a plecării la război a rezerviștilor mobilizați. Alt roman, Infirmii, respiră cam aceeași atmosferă, însă vădește o înclinație - probabil cumva „programatică”, nu structurală - către sumbru și maladiv, cu încercarea - uneori izbutită, mai adesea trădată de insuficiența talentului - de a urmări meandrele unor suflete tarate ori mutilate de adversități, de a desluși clarobscururi psihologice, obsesii erotice (cu recurs aluziv și la o, difuză, predestinare etc.). Finalul e apăsat „dramatic”, „senzaționalist” (moartea unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289631_a_290960]
-
-și ritmul prezențelor editoriale. După relativa liberalizare care a urmat realismului socialist, va mai publica romanul Circul în 1972, încât se poate spune că esențialul carierei lui scriitoricești s-a desfășurat în anii de dinaintea instaurării regimului totalitar. Un roman oarecum izbutit, deși fără mari pretenții, este Fete bătrâne (1946), cronică a vieții într-un minister, carte amar-satirică, având o dezvoltare ce frizează grotescul, deschizând drumul, într-un fel, unei literaturi care va explora absurdul vieții de birou. „Fetele bătrâne” sunt mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289631_a_290960]
-
după cum remarcă Nicolae Balotă, Pribeagul urmărește traseul voievodului Petru Cercel, fratele lui Mihai Viteazul, mazilit de turci și obligat să rătăcească prin Maramureș, apoi prizonier în închisoarea Edicule, până când își va găsi sfârșitul în apele Bosforului. Cer înstelat, cel mai izbutit roman publicat de S.-C., prezintă în paralel mai multe destine: Vasile Lupu, cel pe care forța interioară îl face, în pofida vicisitudiniilor, un veritabil învingător; Simina, una din fiicele sale, ilustrând ideea potrivit căreia cei născuți din os domnesc trebuie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289920_a_291249]
-
Toma Al Imoș, face parte din ciclul baladelor vitejești și datează din secolul al XVII-lea sau chiar mai dinainte. Răspândită îndeosebi în sudul Moldovei, în Muntenia, Oltenia și Banat, este cunoscută și la românii din sudul Dunării. Cele mai izbutite variante provin din Moldova și Muntenia și sunt incluse în colecțiile de poezii populare ale lui V. Alecsandri și G. Dem. Teodorescu. Primele versuri sugerează cadrul desfășurării acțiunii: „La poalele codrului, / În mijlocul câmpului”. Freamătul codrului însoțește însingurarea eroului, care ospătează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290212_a_291541]
-
mitropolitul Antim Ivireanul). Tipologic, inepuizabilii inamici ai Brâncoveanului manifestă și unele „calități”. G. nu ostenește totuși a-i veșteji, lasă obișnuita sa parcimonie de-o parte și denunță virulent, anticipează pedepse, moralizează și comentează în duh „învățător” abaterile. Cu totul izbutită se înfățișează „nuvela” ce descrie „visul de mărire” al lui Constantin Bălăceanu, fantastul hrănitor de „vânturi” și „nebunii”. „Clipa” ce se scurge între ascensiune și prăbușire este disecată cu incontestabil meșteșug. Autorul scrie cu pasiune, investighează circumstanțe, coboară în suflete
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287348_a_288677]
-
sunt invariabil pozitive și negative, adică „țărani săraci” și „chiaburi”, maniheism care ilustrează conflictul dintre două lumi, cea nouă fiind idilizată pueril. Ca de obicei în astfel de alcătuiri literaturizate, limbajul e pitoresc, iar câte un portret de țăran pare izbutit. Proza pe care o va scrie S. după 1970 se va încadra în altă categorie, autorul apelând fie la fantastic, așa cum se întâmplă în povestirile din Vulpile (1970), fie la mijloacele reportajului, ca în Oameni și munți (1972). În pofida schimbării
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289666_a_290995]
-
flutura din cap și zicea: Ia păziți-vă mai bine treaba și nu-mi spuneți cai verzi pe păreți, că eu sunt Stan Pățitul. Povestea lui Harap Alb apărută în numărul din 1 august 1877 al Convorbirilor literare este cel mai izbutit și mai cuprinzător Bildungsroman al epicii românești ce are multiple contingențe cu fantasticul și a rezultat din tot atât de numeroase contaminări ale surselor. Este cel mai complex dintre toate basmele lui Ion Creangă și cu cele mai multe semnificații. Ca în toate basmele
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
se deosebesc esențial de tematica prozei mele, sunt de acord cu diagnosticul pe care, În 1940, Călinescu i-l aplica În Istoria literaturii. De altfel, eu nu folosesc, ca să zic așa, latura fantastică a „realității” or, În nuvelele cele mai izbutite ale lui, Eliade cultivă, ca și Voiculescu și alții, tocmai aceasta, adăugând, cum se Întâmplă În Pe strada Mântuleasa, și „fantasticul politic”. În romanul său scris În exil, Pădurea interzisă, Îl vedem pe prozator atras de noile realități politice românești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
a literaturii epistolare. M. debutează în 1872, la „Noul curier român”, cu două schițe de factură romanțioasă. Și-a publicat versurile în „Columna lui Traian” (1874), iar din anul următor în „Convorbiri literare”, revistă care i-a tipărit cele mai izbutite poezii. A colaborat și la „Familia” (din 1879), la „Revista nouă” și „Revista literară”. Deși în lirica ei se simte influența lui Eminescu, cele mai multe versuri păstrează un ton personal, dar fără prea multă profunzime. Adeptă a liricii de tip heinean
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288102_a_289431]
-
piesă scrisă de D.-D. în colaborare cu actorul Vasile Leonescu se deplasează spre mediul urban, pătrunzând în culisele cercurilor politice. Jucată de mai multe ori din 1912 și până în 1916 la Teatrul Național din București, piesa Oricum! este o izbutită satiră cu accente comice. Protagonistul, Dinu Roteanu, un escroc capabil să-și înlăture rivalii fie și prin crimă, ajunge ministru. Personajele, creionate burlesc sau sentimental, au mai multă viață, cu toate că acuză adesea lipsa de profunzime. Cunoscător al mediului sătesc, D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286922_a_288251]
-
faptul că femeia era hoață - fura aur și bijuterii și ținea totul ascuns în coada măturii. Turnuri de acest tip sunt evidente și în Metamorfoza, O jumătate de om, Încercare de sinucidere, Prin foc și pară, ultima fiind cea mai izbutită. Ca traducător, S. are o activitate mai bogată. A tălmăcit (în colaborare) din Feodor Gladkov, Lev Kassil, Móra Ferenc, Aleksandr Ceakovski, Hans Leberecht, Herbert Nachbar, Aleksandr Iakovlev, Sigurd Hoel. SCRIERI: Primăvara lui Crișan, București, 1949; Minunatele isprăvi ale lui Păcală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289497_a_290826]
-
porniri contradictorii, de senzualism primitiv și de sentimente de exaltare mistică; se împletește un romantism juvenil cu o brutalitate neînfrântă. Suntem în epoca marilor pasiuni, care au stăpânit Evul Mediu”. Personajele, cu excepția lui Seneslau, sunt imaginare și, mai toate, conturate izbutit. Protagonistul este un vlah din Câmpia Dunării, originar, ca toți vlahii din zonă, din Transilvania. Narațiunea este ritmată de acțiune: călcarea jurământului de castitate de către un crijac, o aventură amoroasă mistuitoare, năvăliri tătare, tâlhării făptuite de țigani, evenimente înfățișate realistic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289717_a_291046]
-
nuvelistică, N. se dovedește capabil să închege o intrigă prin intermediul câtorva eroi, cărora are grijă să le dea o fundamentare socială, insistent reliefată. Scopul evident este de a crea un tip, ceea ce îi reușește deseori. De altfel, în cele mai izbutite texte (Evreica și țiganca), conflictul se produce între reprezentanții a două categorii sociale diferite. Nuvelele au o compoziție asemănătoare, în primul capitol fiind expuse intențiile personajului central, sortite, de la început, eșecului. Avertizat, cititorul urmărește totuși cu interes desfășurarea propriu-zisă a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288414_a_289743]
-
de prisos! Sunt concludente, dorite și sigur se vor repeta astfel de apariții cu alți interpreți și cu alte programe la fel de interesante! BALADA UNUI ARTIST Ideea lansării în acest cadru a unui debut în lansarea și interpretarea personală a unor izbutite încercări de poezie ale mezzosopranei Magda Constantinescu, o găsesc deosebit de nimerită. De mai multă vreme mi-a recitat la intervale de timp diferite unele poezii proprii. M-a surprins de fiecare dată calitatea lor artistică dar mai ales faptul că
PANORAMIC ARTISTIC (consemnări de regizor) by MIHAI ZABORILĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91815_a_93193]
-
apărute, al treilea sub tipar). Nu sunt decât un personaj de plan secund, un "martor". Nici nu sunt eu în măsură să mă scrutez public; să mă exhib încă mai puțin. Dintre toate portretele acestui "personaj", cred că cel mai izbutit mi l-a creionat Dan C. Mihăilescu, al cărui spirit "muntenesc", sagace și vitriolant, îl gust cu deliciu în fiecare pagină a lui! A.B.Și acum, vorbind despre poetică, domnule profesor, știm că există o poezie nouă, vie, care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]