440 matches
-
morarului, parodiază limbajul curtenesc, îl fac ridicol: femeile sunt descrise ca asemănându-se unor zeițe, poftele trupești precum un fel de adorație divină, frustrarea sexuală ca fatală.916 Donna demonicata apare, după cum a reliefat și naratorul chaucerian, în situații comice, licențioase, mai puțin demne, dar foarte autentice și credibile prin naturalețea și prospețimea pe care le degajă. 911 Linda Lomperis, art. cit., p. 245. 912 Ibidem, pp. 248-249. 913 Ibidem, p. 249. 914 H. Marshall Leicester Jr., Newer currents in psychoanalytic
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
scuză pentru reacția benevolă a tinerei. Povestirea apărea și la Boccaccio (IX. 6), de unde se pare că Chaucer a preluat-o și a îmbogățit-o în manieră proprie. Descrierea fetei depășește idilismul obișnuit literaturii medievale, îndreptându-se spre realism, notele licențioase dovedind ca sursă posibilă un fabliau al vremii: „De douăzeci de ani, nemăritată/ [...] Era huidumă-n lege feticica,/ Cu nasul cârn și ochi verzui ca sticla,/ Cu buci bogate și bogată-n piept,/ Dar păr bălai frumos, ce-i drept
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
dragostei. Numai în Decameronul cele două puncte de vedere puteau fi întâlnite în mod simultan. În lumea plurivalentă a acestei capodopere toate atitudinile și stilurile de viață coexistă, de la cele mai rafinate și mai curtenești, până la cele mai mundane și licențioase. În întregul complex al operelor boccaccești scrise în limba vorbită, Corbaccio poate fi privit ca o extremă a unei cariere literare, care de obicei poate fi dialectică (de exemplu opoziția Venus - Diana) și care cunoaște un moment de echilibru doar
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
în 1050 Ibidem, p. 91. 1051 Ibidem, p. 92. 1052 Francesco De Sanctis, op. cit., p. 350. 1053 Ibidem, p. 352. 1054 Ibidem. 284 același timp comică. Donna demonicata atrage simpatia asupra ei mai ales datorită implicării în numeroase situații insolite, licențioase, care stârnesc râsul cel mai benign, reliefate pe larg în subcapitolul al treilea al ultimului capitol. Evenimentele la care participă personajele feminine, și nu numai ele, nu sunt privite cu gravitate, există un echilibru intrinsec al acestor universuri diegetice care
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
dispozitivul pornografic, același pentru întreg ansamblul de practici semiotice pornografice, și scriitura pornografică, rezervată reprezentării prin semne verbale ce alcătuiesc texte. În plus, trebuie să distingem între genurile scriiturii pornografice și alte practici verbale care investighează sexualitatea: "povestirile deocheate", cântecele licențioase, înjurăturile, manualele de educație sexuală... Aceste practici depind de locuri și epoci: nu toate societățile au o literatură pornografică sau manuale de educație sexuală. Chiar în cadrul literaturii pornografice, se impune o separație între secvențele pornografice și operele pornografice. Această distincție
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
affaissement moral 42 [Flagelurile naționale. Depopularea, pornografia, alcoolismul, prăbușirea morală]. El constată că s-a trecut de la o activitate artizanală la o adevărată industrie: Nu mai suntem în poveștile deocheate cu care se delectau arendașii și filozofii, nici în romanele licențioase care erau pe gustul Vechiului Regim aflat în declin [...]. Pornografia contemporană are o esență diferită, s-a democratizat, s-a industrializat, ca orice altceva". pp. 97-98. Ar trebui ca pentru fiecare text să se studieze detaliat relațiile foarte complexe, jocul
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
reportaje, impresii de călătorie, scenete, monologuri, cugetări etc., semn că orice, dar mai cu seamă condeiul confraților poate fi persiflat, bagatelizat. Multe „pilule” datează, aparținând efemerei publicistici umoristice, adesea critica este facilă, agresivă, supralicitând comicul de limbaj, echivocurile, nu o dată licențioase. În aceeași categorie intră și foiletoanele de la rubrica „Ghiveci săptămânal” din „Vieața”, unde U. susține polemica revistei cu unii colaboratori și simpatizanți ai publicațiilor socialiste. Doar când și când umorul rezistă, e viu, ca în fiziologiile Cataplasmele, Reclamagiul, D-l
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290375_a_291704]
-
n.n., M.S.] s-au lăcătuit ca un învățat în cămăruța lui, ori ca o țesătoare în odăița ei, ca să lucreze"287. Prin sublinierea grafică a cuvântului "lăcătuit", Arghezi își manifestă, economisind prețiosul material lingvistic, dezacordul față de o alegere lexicală neinspirată, licențioasă a adversarului. Glosa specifică discursului polemic arghezian, prin simularea perfidă a admirației atașată enunțului citat atrage atenția însă asupra viciului expresiv care-l incriminează flagrant pe adversar: "O paranteză: comparația e superbă: domnule Iorga, ieși din cămăruță să te felicit
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
se inspiră din Ovidiu, din Dryden, din La Fontaine, dar mai ales din Swift, după cum o spune el însuși. El este mai aproape de Aristofan în modul său de a vorbi și de a face să vorbească zeii adăugând o tușă licențioasă. Cât despre Hölty, cu balada sa "Töffel und Käthe" (1771), singurul său model este Filemon al lui Swift (dar povestea se petrece în Suabia și nu în Kent). Ermiții au devenit vânzători de haine și lucruri vechi. Când cei doi
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
foame, îi este sete și frig și oferindu-i ca sacrificiu trupul său gol pentru a încălzi lepra celui care se dovedește fi Hristos. Hristos sau diavolul, Flaubert a ezitat, de altfel. Fiindcă în ciorne Flaubert valorifică prezența unui diavol licențios ca o umbră purtată, diavol ce se găsește în trei compartimente ale vitraliului și căruia Langlois nu-i poate găsi o explicație. În ciorne, Flaubert îl plasează pe Iulian în fața unei realități demonice a unui Isus-lepros-ispititor-sodomit, un Isus-diavol. Dacă dispare
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
reprezintă în mod exemplar). În Castelul institutorul îi răspunde lui K. care îl întreabă dacă îl cunoaște pe conte, în franceză, spunându-i: "Gândiți-vă la aceste urechi nevinovate"617. Elevii nu pot înțelege această limbă cunoscută pentru conotațiile ei licențioase, echivoce și imorale. Ea este limba "cuvintelor aluzive" și întărește aspectul amenințător și periculos al referentului. În mod mai general, limba - diferită prin aceasta de limbaj - implica diversitate, babelizare și cosmopolitismm 618. Aceasta înseamnă că existența însăși a limbilor face
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
moare". Malițiozitate a observației, realism animalier, vervă și cotidianitate neceremonioasă: descoperim că vestigiile cel mai bine conservate au fost decoruri de case particulare, conservate intacte sub cenușa Vezuviului. De unde abundența de naturi moarte, scene de gen, mici mozaicuri naturaliste, viniete licențioase. Mai sunt portrete de femei și de cupluri, cu șuvițele crețe pe frunte, sprâncenele groase și negre și cerceii lor. Roma a împins foarte departe individualizarea trăsăturilor, mult mai departe decât Grecia. Dar ceea ce nouă ni se pare cel mai
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
lexicale și un virtuoz al compoziției intertextuale. Rezultatul acestui joc livresc și al întâlnirii pseudodocumentului cu fantezia este imaginea unei Moldove deopotrivă verosimile și fabuloase, surprinzând prin predispoziția potatorică și gastronomică și prin manifestările ei libertine. Asemănătoare, prin rafinamentul aluziei licențioase și prin jocurile lingvistice, balzacienelor Contes drôlatiques, narațiunile din Hronicul... se înscriu totodată în paradigma universului și tipologiei lui François Rabelais. Scriitorul român plăsmuiește aici figuri memorabile (Toader și Costache Zippa, Marghiolița, „neobositulu Kostakelu” ș.a.) și o atmosferă inconfundabilă de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290137_a_291466]
-
îndeosebi sub forma calamburului), complicitatea cu cititorul și vocația de a face din artă - arta ca artă și arta de a trăi - un mijloc de salvare din mizeria vieții, vocație în care se revelează esența unui fel de a fi. Licențioase rareori, amuzante întotdeauna, istorioarele d-lui Teodoreanu ne introduc în micile vicii, cum mici erau și ale eroilor lui Caragiale, din cari se hrănesc, cu voie bună și seninătate, muritorii de obște, pentru cari gluma sau paharul de vin nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290137_a_291466]
-
o aveau cărțile și regimul lor clandestin în Franța Vechiului Regim, Roger Chartier remarcă activitatea febrilă a editorilor și creșterea numărului de cititori care consumau carte filosofică Rousseau și Voltaire fiind cei mai căutați-, alături de alte genuri: pamflet, poezie, literatură licențioasă, etc. Filosofii ajung educatorii politici ai francezilor, prestigiu cu care “oamenii de litere”, nu se mai întâlniseră până atunci. (Tocqueville, 2002, p.239). Practica lecturii (Chartier, op.cit., p.78). Difuzarea pe scară largă a acestei literaturi critice și denunțătoare a
Biblioteca - centru de documentare și informare by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/390_a_1244]
-
străin”. „Participă” la această patimă comună, în Haz cu pește, Ion Băieșu, Mircea Dinescu, D. R. Popescu, Titus Popovici, dar și actori și cântăreți de notorietate. Autorul pare a nu se lua în serios în discursul său asupra naturii, uneori licențios, cu post scriptum-uri și o pseudoîncheiere. În 1998 R. a publicat o carte de succes, Bucate, vinuri și obiceiuri românești (adăugită în 2002), un periplu prin cultură, folclor și sociologie polarizat de „secretele” bucătăriei tradiționale. SCRIERI: Ohaba, țara asta, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289302_a_290631]
-
Ferrara căpătase importantă politică după exilul familiei de' Medici și restaurarea constituției florentine republicane. Savanarola i-a îndemnat pe florentini să se curețe de vicii, creând, printre altele, focuri ale vanităților (din tablouri cu teme păgâne, vesminte de lux, cărți licențioase, oglinzile doamnelor), iar mesajul său de renaștere religioasă s-a bucurat de sprijin popular. Una dintre primele scrisori care ne-au rămas de la Machiavelli descrie o predică a lui Savanarola în termeni defăimători 24. Imediat dupa execuția lui Savanarola în
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
lui Vettori. Extrem de interesant este că Ricci a susținut că a copiat aceste scrisori în integralitatea lor. Cenzură nu mai părea să constituie o problemă: "Poate înșelat de deosebită afecțiune" a copiat acest grup de scrisori fără să elimine elementele licențioase. Demnă de notat este schimbarea de optică a lui Ricci pentru volumul Apografo: într-unul dintre primele comentarii regăsite mai sus, ce poate fi datat în preajma anului 1570, nepotul lui Machiavelli spunea că dorește să readucă la viață opera pierdută
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
epoca formării lui P., dar și din arsenalul filosofiei și al altor discipline umaniste), împănat imprevizibil și savuros cu arhaisme, regionalisme (moldovenești), vocabule și ziceri proprii registrului familiar ori caracteristice pentru exprimarea colocvială și necenzurată, frustă sau buruienos-colorată, uneori propriu-zis licențioasă. Multe dintre paginile lui P. sunt dotate cu un bogat corp de note, hipererudite și ludice deopotrivă, asemănătoare într-o oarecare măsură celor din Țiganiada lui Ion Budai-Deleanu. În pofida diversității tematice, dat fiind că energia stilului primează asupra fondului, iar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288830_a_290159]
-
făceam pe Ceres, / Mă tot gândeam să-ți spun“, îi mărturisește lui Prospero ceva mai târziu. Tot el, dat fiind că se celebrează unirea a doi tineri caști, exclude cu tact din mască pe Venus și pe Amor, ca divinități licențioase, excesiv erotice (Prospero însuși face dese aluzii la stăpânirea pasiunii) și introduce niște naiade astfel invocate de Iris: „Veniți în grabă, nimfe cumpătate (temperate nymphs), / Părtașe fiți unei iubiri curate.“ Merite de netăgăduit, dar nu aici se 194 văd adevăratele
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
dar și de lipsa de sprijin. M-am simțit solidar cu el pentru că omul ca om mai poate striga la unul sau la altul, că are suflet și pasiune. Nu e un secret că mai scapă și câte o expresie licențioasă. Dar tocmai asta îl apropie de toată lumea! Poate nu scriam rândurile astea dacă nu auzeam lume care-l înjura pe "el și echipa lui" după meciul pierdut cu Unirea Urziceni. Și spectatorii erau tare supărați ! Dar îi iau hotărât apărarea
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
de omul cel vechi, de Înclinările spre rău, de sinele egoist și păcătos, de filavtie, adică de dragostea excesivă față de trup și de plă‑ cerile lui, de toate faptele lui păcătoase, precum și de vorbele impudice, de consimțirea cu gândurile josnice, licențioase și malițioase, de idiosincraziile proprii, de gesturile egoiste, egocentriste, rebarbative și semețe, de prejudecățile neave‑ nite, de discuțiile fade și dăunătoare la nivel sufletesc etc. Sintagma „a‑ți lua crucea” comportă o bogăție de Înțele‑ suri, pe marginea cărora se
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
unei serii întregi de autori, și cu atât mai puțin microlectura - devenită sport național în Universitatea europeană - a unuia sau altuia dintre ei, și nici versiunea definitivă a unei analize a curentelor arhipelagice pe care le scot la iveală - gnosticii licențioși sau epicurismul creștin, libertinii baroci chiar, extremiștii iluminiști, socialismul dionisian sau nietzscheanismul de stânga, printre alte arhipelaguri, în haosul filosofiei ca material brut, viu, evoluând nu atât după principiul descendenței (hegeliene), cât după cel al rizomului (deleuzian). Evident, aș vrea
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
o constituie. Patrologia stigmatizează până la exces epicurismul ca fiind o filosofie a plăcerii grosiere, bestiale, triviale, fără să țină seama de viața filosofului și de învățăturile lui, între care există o strânsă relație. Iată faptele: Epicur este autorul unor scrisori licențioase - în realitate, redactate de Diotim stoicul; se culcă cu toate femeile din școala sa; își prostituează propriul frate; colecționează cocotele și nu rezistă tentației libidinale; își însușește filosofia altora - atomismul lui Democrit din Abdera, hedonismul lui Aristip din Cirene; nu
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
în manuale, K. restituie forma originară a textelor. Acestea sunt dispuse pe secțiuni, în cadrul fiecăreia urmându-se cronologia apariției. În final sunt reproduse lista explicativă de cuvinte, atribuită de K. lui Creangă, și, în premieră, dar cu tiraj dirijat, poveștile licențioase. În paralel editorul s-a preocupat de Eminescu, publicând documente și comentarii privitoare la perioada de revizorat școlar, jurnalistica de la Iași, boala, relațiile cu Maiorescu, ideile pedagogice etc. Deși nu e menționat decât la mulțumiri, K. poate fi socotit coautorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287713_a_289042]