561 matches
-
s-a văzut flăcăul cu casă și avere bunicică nu mai sta locului... Și mai nu-l prindea somnul de harnic ce era.” (I. Creangă, 167) • forme verbal-nominale: „Necunoscând că jertfa i-a fost în cer primită, Își socotește truda, mâhnit, neizbutită.” (T. Arghezi, 68) „Ajuns prea târziu acolo, n-a mai găsit pe nimeni...” (M. Preda, Cel mai iubit..., II, 110) • locuțiuni adverbiale: de aceea, de asta: „De-aceea zilele îmi sunt / Pustii ca niște stepe, Dar nopțile-s de-
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
răsări un moșneag zdravăn care, aflând necazul feciorilor, grăi către ei: Mai știu eu un leac binefăcător, îi zice apa vieții. Cine bea dintr-însa pe dată se înzdrăvenește.” (Frații Grimm - Apa vieții) 2. Găsește cuvinte cu înțeles asemănător: feciori mâhniți, moșneag, răsări. 3. Găsește cuvinte cu înțeles opus: zile, plânge, ușurare, necazul. 4. Însoțește substantivele de adjectivele din text: feciori, moșneag. lacrimi, leac. 5. Alcătuiește propoziții cu cuvintele: într una, dintr-însa 6. Desparte în silabe cuvintele: mâhniți, începură, semn
CAIETUL MAGIC Clasa a III-a by Elena Boureanu () [Corola-publishinghouse/Science/483_a_882]
-
pref. Nicolae Beldiceanu, Iași, 1893; Traian Demetrescu, Aquarele, pref. edit., Iași, 1896. Traduceri: Ada Negri, Enigma, Craiova, 1896; Paul-Ernest Hervieu, În lanț..., Craiova, 1896; Sully Prudhomme, Poezii, pref. trad., Craiova, 1896; Heine, Ierusalim, Pleacă, în Sărăcie, Iași, 1897, Don Ramiro, Mâhnitul, în Lirice, Iași, 1898; Racine, Fedra (fragm.), în De recitat, Iași, 1897; Adolphe D’Ennery, Philippe Dumanoir, Don Cezar de Bazan, Iași, 1897; Carmen Sylva, Vrăjitoarea, Craiova, 1897, Ullranda, Iași, 1904, Loiza, Iași, 1906, Mărioara, Iași, 1911; Rudolf von Gottschall
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289929_a_291258]
-
duceam de la Piatra Neamț la Târgu Neamț să dau examen de admitere la liceu. Intrucât nu aveam unde să stau pe timpul examenului, mă duceam dimineața cu un autobuz de la autobaza unde lucra ca inginer fratele meu. Și cum să nu fiu mâhnită când mergeam într-un loc necunoscut, în care știam că nimic nu-mi era favorabil! Mă gândeam că versurile lui Creangă din „Prostia omenească” reflectă mai bine realitatea mincinoasă în care trăiam, conform căreia societatea capitalistă este dușmanul omului iar
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
asta înseamnă ceva lume! (fostul ministru). — Masacrele de la Katyn... (funcționara de la Cultură). — Datoria memoriei... (intelectualul). — Căința... (bărbatul care, cu câteva minute în urmă, se ciocnise ușor de o femeie în fața mesei pe care erau așezate salatele și făcuse o strâmbătură mâhnită: la fel ca acum, când vorbea despre căință). Ascultați, e foarte simplu. În arhivele pe care le-am cercetat la Moscova, se vede negru pe alb: dacă rușii nu s-ar fi târât atât de încet prin Polonia și Germania
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
mai sus este vorba de cuvinte polisemantice. Cele două sensuri derivă unul din altul sau din același cuvînt (din familie). Unul este sensul propriu și celălalt cel figurat. Din aspectul celui plouat, ud realmente, a derivat impresia că este trist, mîhnit; din a sluji a derivat slujba ca serviciu laic sau religios; din ceas (oră) ca etalon al timpului a derivat numele mecanismului care măsoară orele. Putem spune că e vorba de un cuvînt care Îngăduie o anume ambiguitate a sensului
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
unde nu-l așteptau decît cîteva pachete de ace de siguranță într-un sertar din odaia de sus; mama, precum spuneam, ședea lîngă focul din cămin în după-amiaza aceea senină de martie, în timp ce afară șuiera vîntul, și era speriată și mîhnită, îndoindu-se că va scăpa cu viață din încercarea ce-o aștepta, cînd, deodată, îndreptîndu-și privirea către fereastra din față, a văzut în timp ce-și ștergea lacrimile o doamnă necunoscută care trecea prin grădină. Cînd s-a uitat a
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
de trădare. În întunericul nopții a avut loc un conflict care s-a terminat tragic: un țigan ucis cu pistolul, Neculai Isac a rămas fără un ochi, țigăncușa a fost înjunghiată și aruncată în fântână... Ascultătorii au rămas "tăcuți și mâhniți", imaginându-și fântâna care nu mai exista, iar Neculai Isac cu ochiul "cel viu, mare și neguros, privea țintă în jos, în neagra fântână a trecutului". Neculai Isac era căpitan de mazâli la Bălăbănești, din ținutul Tutovei. Portretul fizic: Era
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
cu monahiceștile smerenii/ atâția diavoli ce se zbat într-însul?”. Adio la Târgoviște trimite, prin rezonanțe, la Ion Heliade-Rădulescu și la Grigore Alexandrescu: „Peste orașul nostru cu caterinci și vinuri,/ ca o pecete veche pe-un pergament de lut,/ trona mâhnita pace a vechilor ruinuri,/ havuz din care vlaga cinci secoli au băut”. În Vânătoare e ceva din atmosfera prezentă în Moartea căprioarei de Nicolae Labiș, bunul prieten al lui T., despre care a scris în nenumărate rânduri și căruia i-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290221_a_291550]
-
din interpretările bacoviene ale unor Demostene Botez sau Camil Baltazar, văzute cu ochiul unui adolescent ce-și pune pe față, pînă la identificare, masca lamentației elegiace. De la autorul Plumbului, Voronca moștenește cadrul orașului de provincie - „orașul Întunecat”, „deznădăjduit”, „de Întuneric”, „mîhnit”, „orașul cu balcoane și disperări”, cu „tristețea zidurilor de internat”, „orașul cu viziuni stinse, cu sfîșieri”, „orașul ca un cimitir”, „tristețea panoramelor de pe cheiul mohorît și apăsător”, parcurile unde „bănci și lumini În toamnă putrezesc” cu „pomi singuratici și triști
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
acute de comunicare fraternă cu semenii, care va domina și opera viitoare. Citim, bunăoară, În Concluziuni, aceste versuri care spun mult despre permanența unei stări de spirit ce-l va individualiza tot mai mult pe „miliardarul de imagini”: Dar ce mîhnit e surîsul funcționarului de la ghișeu E o chitanță inima lui, două scrisori cifrate Pupilele; cînd ne leagă buzele un curcubeu Și viața te Înnoptează cu un naufragiu, cu un frate. Străzile duc spre suferința veche Vinele noastre sunt catarguri pînă
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
orășel turistic din districtul Värmland (leagăn al culturii suedeze, locul de naștere al romancierei Selma Lagerlöf și al poeților Fröding și Tegner) cele mai importante experiențe ale vieții, drept care, prin harul epic și umorul său când acid, când tandru și mâhnit poematic, conferă celebritate, id est autenticitate narațiunii. Distins cu Premiul "August" în 1998, romanul dă la iveală caractere și tipologii masculine (dar și feminine) polisate ca o medalie sau revelate de trecerea timpului (sfârșit de partidă, oniric, fantastic), relaționându-le într-
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
luaseră la goană mai abitir decât toți. Se uita, buimac, cum o droaie de ieniceri încerca să scape de ascuțișul sabiei. Cu paloșul, ghiaurul își ridica biruința pe movile din leșurile lor. Nu mai avuse de ales și, cu sufletul mâhnit, pornise în galop spre fluviu. Fusese urmat în grabă de spahii disperați. Hăituiți ca niște lighioane înspăimântate se aruncau în apele înghețate unde dispăreau sub valuri. 5. COLINDÂND PRIN TÂRGURI a. Cetăți de prin Transilvania Încă din Antichitate, au fost
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
care visătorul găsește arareori refugiu, cel mai adesea rezumându-se a fi un observator impersonal. Astfel întunericul devine aliat și dușman, personaj al textului cu care eul liric dialoghează: Iar mă învălui întunericule, iar/ Îmi torni în ochi glacială nepăsare;/ Mâhnitul tău drum e fără hotar,/ Mirajul lui mă vântură și mă doare" (Întunericul). Dorința de a ieși în afara timpului și zbaterea între limitele acestuia revin și aici obsesiv. Eul poetic se proiectează în ipostaza unei "păsări salbatice a Timpului" pe
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
larg, dacă nu unanim împărtășită. După un anumit (auto)portret mesianic, intelectualul cu rol public ar fi luat, în modernitatea clasică, locul sacerdotului pentru a construi sensuri ale istoriei. Tot el le va deconstrui critic în modernitatea tîrzie, teoretizînd totodată, mîhnit, dezorientarea ei. Dar fie că i se dă rolul principal în producerea și alungarea de pe scena publică a utopiilor, fie că se înregistrează mai realist actuala reticență a intelectualilor de a sluji ideologiile dominante, în orice caz, anemierea sensului liniar
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]
-
nu știe cum să-i aducă fetei la cunoștință îngrozitoarea veste. Îi vine însă ideea salvatoare să istorisească despre un alt flăcău, care, dând dovadă de bravură, își pierduse viața pe câmpul de bătaie. Entuziasmată de faptele eroului căzut și mâhnită că iubitul ei nu a arătat, pasămite, aceeași cutezanță și spirit de sacrificiu, Tinca va suporta mai ușor șocul aflării adevărului, podidită de mândrie că Ștefan a avut moarte de erou, o „moarte roditoare”. În ea se trezește, aproape că
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288104_a_289433]
-
temeliei Academiei Moldovei, Vocea patriei, inspirată de înființarea școlii din Fălticeni, Liberarea sclavilor în Moldova la 1856, La unirea românilor, La moartea fratelui meu Gavriil Scriban ș.a.), precum și câteva compuneri de tinerețe cu caracter elegiac și meditativ (Lumea, Cătră cel mâhnit, Norocul, Exilul meu în pustie, la 1840, la mănăstirea Neamț, Salutare Sucevei, vechea capitală a Moldovei), ce eșuează, toate, în prozaism, ca și mai târziile stihuri din Plângerile unui sihastru pentru România (1875), cu accente de critică socială. Călătoria mea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289574_a_290903]
-
dreaptă, la tine carnea zbîrcită de elasticul slipilor, niște gogoșari, el cu spicul mustății, spiță mioritică din roata agricolă, pe 1200-1500 de călători, dacă sînt zece vagoane, Făurei schimbare de locomotivă, a coborît să vorbească și lîngă vagon! doliu de mîhnită ce sînt, e centrală telefonică, la gagică-sa, la cine vorbește! nu mai pot, doar am avut și eu copii! cît despre alții, bărbați și băieți, numai țigară și bere, numai țigară și bere! am de mers la Bîrlad și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
aplaudat toată noaptea. Dacă eu pot face oameni fericiți cu glasul meu, de ce să nu mai încerc ? Despre asta e vorba. Te-au iubit, te-au iubit... Profesorul Vrăbiescu se-ntoarce cu spatele și se uită pe fereastră în gol, mâhnit. Repetă, în șoaptă : „Te-au iubit... Te-au iubit...“. Și iar câteva secunde de liniște. — Of, dragul meu... Of, dragul meu, cât îmi ești de naiv... Te-au iubit, zici... Te du, atunci. Te du, hai ! Hai, la Răcaru cu
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Dacă-ți spun, nu mă mai înnebuni atât. — Eu mă duc, mai ales să văd dacă piticania aia de franțuzoaică cochetă și simpatică mai e pe- acolo, poate ne amețim împreună. — Du-te și amețiți-vă. Și Pribeagu trântește ușa, mâhnit că nu l-a putut scoate pe amicul său din starea inexplicabilă pe care-o avea de când plecase din București. — Pari cam abătut, Bibi, ești bine ? îl întreabă imediat Pițu, care stătea chiar vizavi de el, la geam. Relația dintre
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
schimbării, văzându-se deodată aruncat din Epoca de Aur în niște timpuri mlăștinoase, care nu păreau să preves- tească decât zgomot și sânge. Serile de la Bufet, deși încă pline, nu mai au savoarea de altădată. Oamenii sunt parcă tot mai mâhniți și apăsați de incertitudine și teamă de moarte, iar nici Cristi, tot mai deprimat și cătrănit, nu îi mai poate face să zâmbească și să radieze ca altădată. Nu își mai găsește locul și nici sensul, doarme tot mai puțin
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
prietenii lui eterni de pahar, cântăreții, compozitorii, textierii și amicii care nu se mai desprindeau de la mesele sale ? Cum l-au văzut puțin tăvălit, s-au dezis de el, de parcă nu l-ar fi cunoscut niciodată. Cristi e tot mai mâhnit și mai rece. Ceva înăuntrul său se schimbă din temelii odată cu revenirea în capitală, după atâtea luni bune de înstrăinare, în care a avut timp, poate chiar prea mult timp, să- și pună nenumărate întrebări și să nu se mai
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Într-un timp tulbure, care se încăpățânează să refuze valoarea suntem, majoritatea dintre noi, întristați și mâhniți. Doar apropierea unor sărbători, precum Sfintele Paste și Crăciunul “învrăjbește” voințe pentru a reconstrui demnitatea umană. Atât cât se mai poate. Dumnezeu ne măsoară cu El. Zâmbește ochilor care lăcrimează amar și crud din punct de vedere existențial. El ne
Filosofia şi istoria cunoaşterii by Alexandru Ana-Maria () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2054]
-
De fapt, nu m-am simțit înclinat să discut mai devreme despre Lizzie, pentru că nu am fost sigur de sentimentele mele în legătură cu o anumită atitudine pe care am luat-o față de ea, destul de recent. Nu pot afirma că mă simțeam mâhnit sau îngrijorat. Când am venit aici, am adoptat hotărârea de a mă descotorosi de orice îngrijorare cu privire la relațiile personale; asemenea anxietăți constituie adeseori o formă de vanitate. Atitudinea mea a constat în faptul că i-am trimis lui Lizzie o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
n-o să se teamă că te-ai înecat. Va veni aici ca să-l vadă pe Titus. Titus stă aici, locuiește aici. Titus, n-ai să-mi spui că dorești într-adevăr să te întorci acolo, nu-i așa? Băiatul, vizibil mâhnit, repetă: — Ea dorește să se întoarcă. Nu vrea ca Ben să vadă scrisoarea. Avem încă suficient timp să intervenim. Pot s\ dau o fugă până acolo în douăzeci de minute. E în spatele satului, nu? Oh, du-te, te rog, te
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]