425 matches
-
structură "totalitară", adică implicând presupuneri cosmologice, etice și "existențiale"58. Către ~ 1500, perioada creatoare a gândirii mesopotamiene pare definitiv închisă, în cele zece secole care urmează, activitatea intelectuală pare absorbită de erudiție și de lucrări de compilație. Dar tradiția culturii mesopotamiene, atestată din cele mai vechi timpuri, continuă și se dezvoltă. Idei, credințe și tehnici de origine mesopotamiană circulă din Mediterana occidentală până în Hindukuș. Este semnificativ faptul că descoperirile babiloniene menite să se răspândească larg implică, mai mult sau mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
pare definitiv închisă, în cele zece secole care urmează, activitatea intelectuală pare absorbită de erudiție și de lucrări de compilație. Dar tradiția culturii mesopotamiene, atestată din cele mai vechi timpuri, continuă și se dezvoltă. Idei, credințe și tehnici de origine mesopotamiană circulă din Mediterana occidentală până în Hindukuș. Este semnificativ faptul că descoperirile babiloniene menite să se răspândească larg implică, mai mult sau mai puțin, corespondențele Cer-Pământ, sau macro-cosm-microcosm. 57 J. Nougayrol, "La divination babylonienne", în special pp. 39 sq. 58 Ca
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Marea Roșie și Meditcrana. Până la năvălirea hiksoșilor (~ 1674), Egiptul n-a cunoscut pericolul din exterior. Pe de altă parte, navigabilitatea Nilului permitea suveranului să guverneze țara prin intermediul unei administrații din ce în ce mai centralizate, în plus, Egiptul n-a cunoscut marile orașe de tip mesopotamian. S-ar putea spune că țara era constituită dintr-o masă rurală condusă de către reprezentanții unui zeu-întrupat, Faraonul. Religia și mai cu seamă dogma divinității au contribuit, de la început, la modelarea structurii civilizației egiptene. După tradiție, unificarea țării și fondarea
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
comporte nu numai certitudinea supraviețuirii sufletului, ci mai ales încrederea în puterea strămoșilor și speranța că ei vor ocroti și-i vor ajuta pe cei vii. O asemenea încredere se distinge radical de concepțiile atestate la alte popoare ale Antichității (mesopotamieni, hittiți, evrei, greci etc.) pentru care morții erau sărmane umbre nenorocite și neputincioase. In plus, în vreme ce pentru constructorii megaliților, din Irlanda până în Malta și în insulele egeene, comuniunea rituală cu strămoșii constituia cheia de boltă a activității lor religioase, în
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
o platformă între doi oameni care se roagă în genunchi, fiecare însoțit de o cobră. Alte sigilii pun în evidență un personaj imobilizând, asemeni lui Ghilgameș, doi tigri; sau un zeu cornut, cu picioare și coada de taur, amintind de mesopotamianul Enkidu; în fine, diferite spirite de arbori, cărora li se aduc sacrificii, procesiuni de indivizi purtând "stindarde" etc.34 în scenele pictate de pe unele urne exhumate la Harappa, Vats a crezut că poate să identifice sufletele morților pregătindu-se să
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
din epoca clasică și labirinturile sunt semnalate și în legătură cu alte orașe, în ce privește etimologia, s-a explicat cuvântul ca însemnând "casă a securii duble" (labrys); altfel spus, ca desemnând palatul regal de la Cnossos. Dar cuvântul aheian pentru secure era peiekys (cf. mesopotamianul pilakku). E mai probabil ca termenul să vină de la asiaticul labrallaura, "piatră", "grotă". Labirintul desemna deci o carieră subterană, tăiată de mâna omului, într-adevăr, încă în zilele noastre, se cheamă "labirint" peștera de la Ampelusa, de lângă Gortyne 43. Să semnalăm
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
zeilor. "Mie, Regelui, zeul furtunii și zeul-Soare mi-au încredințat țara și casa. Zeii mi-au dat mie, Regelui, ani mulți. Acești ani nu au limită"3. Regele este "iubit" de un mare zeu. (Totuși "descendența divină" fictivă, de tip mesopotamian, nu este atestată.) Prosperitatea sa este identificată cu aceea a întregului popor. Suveranul este vicarul zeilor pe pământ; pe de altă parte el reprezintă poporul înaintea panteonului. Nici un text descriind ceremonialul sacralizării n-a fost regăsit, dar se știe că
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
în care se află de altfel numeroase elemente su-mero-akkadiene)19. In mod asemănător, Enuma eliș prezintă: 1) o serie de generații divine, 2) bătălia "tinerilor" împotriva "bătrânilor" și 3) victoria lui Marduk, care își asumă astfel suveranitatea. Dar, în mitul mesopotamian, lupta victorioasă se încheie cu o cosmogonie, mai exact cu crearea Universului, așa cum îl vor cunoaște oamenii. Acest mit se încadrează în seria cosmogoniilor care comportă o luptă între un Zeu și Dragon, urmată de dezmembrarea dușmanului înfrânt, în Theogonia
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
stelă din secolul al XlV-lea el este reprezentat așezat pe tron, maiestuos, 20 Canaan nu este menționat în textele dinainte de mijlocul mileniului al II-lea: R. de Vaux, Histoire ancienne d'Israel, I, p. 58. 21 în textele literare mesopotamiene de la sfârșitul mileniului al IH-lea, războinicii MAR. TU sunt numiți "bădăranii de la munte", "cei ce nu cunosc grâul", "cei ce nu cunosc casa și orașul". Texte citate de R. de Vaux, op. Cit., p. 64. 22 Titlul ah, "tată", este
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Dar e vorba de o "agregare" a simbolului originar: Spiritul divin transcende masa acvatică, el se mișcă liber; prin urmare, "zboară" ca o pasăre. Amintim că pasărea este una din imaginile arhetipale ale spiritului. acvatic nu este atestată în cosmogonia mesopotamiană, deși mitul relatat în Enuma elis a fost probabil familiar autorului textului biblic, (într-adevăr, oceanul primordial se numește în ebraică tehorn, termen solidar etimologic cu babilonianul tiămat.) Creația propriu-zisă, adică organizarea "haosului" (tohu wâ bohu), este efectuată prin puterea
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
la polinezieni. Cf. M. Eliade, Aspects du mythe, pp. 44 sq. |în trad. Românească, pp. 29 sq.]. 4 Dar există alte texte care evocă victoria împotriva unui monstru ofidian numit dragon (tannin), sau Rahab sau Leviathan, și care amintesc tradițiile mesopotamiană și canaaneană (cf., de ex., Psalmul 74: 13 sq.; Iov, 26: 12 sq.) 5 E vorba de o trăsătură specifică ontologiilor arhaice: animalele și plantele încep să existe cu adevărat din momentul în care li se dau nume (cf. exemplul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
pierdut. Cain și Abel Grădina Edenului, cu fluviul său care se desfăcea în patru brațe și ducea viață în cele patru regiuni ale pământului, cu arborii pe care Adam trebuia să-i păzească și să-i cultive, ne amintește imageria mesopotamiană. Probabil că, și în acest caz, povestirea biblică utilizează o anumită tradiție babiloniană. Dar mitul unui Paradis originar, locuit de Omul primordial, și mitul unui loc "paradisiac" greu accesibil oamenilor, erau cunoscute dincolo de Eufrat și Mediterană. Ca toate "Paradisurile", Edenul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
legământ cu Noe și cu urmașii lui și semnul acestui legământ a fost curcubeul (9: 13). Povestirea biblică prezintă un anumit număr de elemente comune cu diluviul relatat în Epopeea lui Ghilgameș. E posibil ca redactorul să fi cunoscut versiunea mesopotamiană, sau, ceea ce pare și mai probabil, să fi utilizat o sursă arhaică, păstrată din timpuri imemoriale în Orientul Mijlociu. Miturile potopului sunt, am remarcat deja (§ 18), extrem de răspândite și ele împărtășesc escnțialmente același simbolism: necesitatea de a distruge radical o lume
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
pe Giganți, și că după zdrobirea Gianților ea i-a dat naștere lui Typhon (Bibi., I, 6, 1-3). Uneltirile Gaiei împotriva supremației lui Zeus trădează opoziția unei divinități primordiale față de opera cosmogonică sau de restaurarea unei noi ordini (cf. teomahia mesopotamiană, § 21)6. Și totuși, grație Gaiei și lui Ouranos, Zeus a reușit să-și păstreze suveranitatea, punând astfel capăt în chip definitiv succesiunii violente de dinastii. 84. Triumful și suveranitatea Iui Zeus într-adevăr, după ce 1-a doborât pe Typhon
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
demonizați. Se poate preciza în ce sens s-a făcut această transmitere: au devenit dacva mai 23 Ve/J J. Duchesne-Guillemin, "Le xvarena/i" și referințele bibliografice citate în studiul nostru "Spirit, Light and Seed", pp. 13 sq. Reamintim concepția mesopotamiană a "luminii înflăcărate", melummu; cf. § 20 (Tabloul problemelor). 24 Zătxpram, tradus de M. Mole, op. Cit., p. 98; ve/J și p. 475. Cf. alte exemple în G. Gnoli, "Questioni", pp. 367-368. 25 Cf. G. Widengren, pp. 88 sq. 26 Rivăyati
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
nu se găsește citată în nici o sursă occidentală sau orientală 33. Nawroz, ca orice scenariu ritual de Anul Nou, înnoia Lumea prin repetarea simbolică a cosmogonici. Concepția le era familiară indo-iranienilor; totuși probabil că sub ahemenizi scenariul suferise și influențe mesopotamiene 34. Oricum ar fi, sărbătoarea de Anul Nou se desfășura sub egida lui Ahură Măzdă, reprezentat hieratic pe mai multe porți la Persepolis. Într-o zonă geografică întinsă, și începând de la un anume moment istoric, cosmogonia (ca, de altfel, toate
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
La urma urmelor, în transmisiile electronice de astăzi, dispare însuși suportul, confundat cu data transmisă. Îndepărtarea progresivă a suporturilor scrisului merge mînă-n mînă cu reducerea numărului de caractere alfabetice, cu degajarea scrisului (care trece de la miile de semne egiptene sau mesopotamiene la cele 26 de litere ale alfabetului latin). Degajare și diminuare: majuscula pe piatră a fost înaintea literelor mici de pe papirus. Se scrie totdeauna mai bine, mai repede și mai mic. Istoria survolată de suporturile istorice ne provoacă să urmărim
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
nu invers. Nu spun deloc că deșertul a favorizat halucinația și că Revelația mozaică n-ar fi decît un miraj elaborat și tradus în cuvinte. Eu spun pur și simplu că deșertul care îndepartează accesoriul suprimă și accesoriile; că dumnezeii mesopotamieni erau persoane reale foarte stînjenitoare și că Dumnezeul unic și transcendent e cel mai funcțional dintre articolele de călătorie. Gabarit zero. Cu Absolutul fără de chip, vei călători lejer și vei ajunge departe. Îți poți strînge bagajul la orice semn de
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
defixio, prin „învăluire”; directă, înjunghiere-necromanție), farmece de despărțire, luarea manei, metamorfozele, iluzionarea simțurilor, atacarea/mutilarea morților. Cartea este, totodată, un istoric al magiei și vrăjitoriei la asiro-babilonieni, unde această practică ocupa, în cadrul religiei, o „însemnată poziție”, la akkadieni, egipteni, greci, mesopotamieni. Examinarea este nuanțată, fiind consemnate oscilațiile de la o epocă la alta, de la o personalitate la alta. Cadrul analizat se lărgește mult atât spre vestul, cât și spre estul Europei. Sunt înregistrate, în epoca de după creștinare, actele de pedepsire a persoanelor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288528_a_289857]
-
am și nu le voi avea niciodată. E vexant, dar asta n-are importanță, atâta vreme cât mă aleg și eu cu câteva fărâme, cât să-mi încropesc un parcurs în necunoscut... Fratele Sigrist, care predă cursul de akkadiană și de civilizație mesopotamiană la Școală ("Când vrei să studiezi Biblia, nu-i așa, trebuie să cunoști culturile din jur. Elementar, dragul meu, asta se înțelege de la sine...") excelează în fața noastră în a pune fragmentele laolaltă. Qumran nu-i un loc prea spectaculos, subiectul
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
1855, el a dat numele străzii pe care se află actualul consulat. O placă de marmoră îi perpetuează amintirea în hol. Arheolog, între altele, el a descoperit Ninive și a fost pentru Mesopotamia antică ceea ce Schliemann este pentru Mycene. Sălile mesopotamiene de la Luvru îi datorează cea mai mare parte a achizițiilor. Acestui personaj remarcabil, care a făcut multe pentru patriarhia latină pe atunci în dificultate, i s-a reproșat faptul de a fi fost catolic ultramontan. Judecându-l numai după înfățișare
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
filmat pe un trepied. Ministrul și-a anunțat vizita la ora prânzului. Chestiuni de rutină. Coborâți, parcă din nebăgare de seamă, de pe cine știe ce friză din Ninive sau din Persepolis, acești patriarhi, arhierei, mitropoliți păstrează, din acel moment de distracție, ceva mesopotamian în ființa lor. Preafericitul Ignatie Zakka I-ul Iwas de lângă Damasc, siriacul ortodox, părea că doarme sau că-i pe lună atunci când mi-a acordat, fără un cuvânt, doar cu un gest leneș al mâinii, onoarea de a mă așeza
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
că imaginea feminină este asociată obiectelor de artă din spațiul personal. Această construcție specifică a feminității nu se realizează prin descrieri literale ci prin relația între ceea ce artistul decide să ofere sau nu privirii în operele sale, în funcție de marile narațiuni mesopotamiene. Bahrani își argumentează ideea prin analiza unui fragment basoreliefal din Palatul de Nord al cetății Ninive care înfățișează secvențe din banchetul prilejuit de înfrângerea Elamului. Aceasta este una din puținele scene care implică apariția elementului feminin, pentru că în majoritatea scenelor
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
spaimă și durere în urma înfrângerii devastatoare sau sunt în prizonierat, își protejează copiii și oferă hrană și apă altor prizonieri. Toate aceste ipostaze ale vizualității selectate de Bahrani arată că arta, deși tributară în destulă măsură marilor narațiuni ale lumii mesopotamiene, nu atribuie feminității numai roluri tradițional recunoscute și nu favorizează numai dezvoltarea narațiunilor despre pasivitatea ei. Ele arată, de asemenea, că secvențele basoreliefale: . În felul acesta, narativitatea imaginii basoreliefale devine un spațiu expresiv mai amplu decât cel oferit de modelele
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
poduri de acces întinse peste apă. Muzeul găzduiește o minunată colecție de artă antică. Un altar cu trepte din Asia Minor, cioplit în jurul anului 170 î.H., pentru preamărirea lui Zeus și Atena. Poarta zeiței Iștar din Babilon... Aceste comori mesopotamiene transportate aici, la Berlin, mă duc cu gândul la filmul Indiana Johnes, cu Harisson Ford în rolul principal - arheologul american aflat într-o crâncenă competiție cu soldații germani, printre piramidele egiptene, pentru a pune mâna pe chivotul lui Moise. Din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]