259 matches
-
a tras un furtun de la eșapament și s-a gazat. — N-aș zice că-l învinovățesc c-a făcut-o, comentă iar Wilt. — Păi, mie chiar mi-a plăcut. Se cuvenea să ne dea un exemplu. Wilt aruncă o privire mohorâtă asupra clasei. — Sunt sigur că exact la asta s-a gândit atunci când s-a gazat, zise el. Iar acum, dacă ați vrea, vă rog să continuați să citiți în liniște, să mâncați în liniște și să fumați cumva în așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
într-adevăr, să "stea". 15 Gosseyn spuse: - Ai ajuns departe, domnule Blayney, de când ne-am întâlnit ultima oară. Prim-ministru și comandant-șef al formelor armate. Nu primi un răspuns imediat. Bărbatul care-l privea de sus avea o expresie mohorâtă pe fața netedă, cu o undă de nedumerire. Blayney părea mai în vârstă decât îl amintea memoria Gosseyn pentru Gosseyn Trei. Și trupul, care fusese mai solid, era mai suplu. De parcă mai multe mese fuseseră sărite sau poate avusese loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
invadînd obrazul Violetei. Na, că ți-am zis-o! rîde ea. Și cu asta sper că am pus punct căutărilor noastre de-a nu mai fi stîngaci, de-a dezgheța atmosfera. Că nimic nu-i mai trist ca o revedere mohorîtă între doi prieteni. Poftă mare! După felul întîi, Violeta își împreunează palmele ca la rugăciune și, sprijinindu-și bărbia în vîrful degetelor, se uită lung la Mihai: E drept, Esenin a spus: "poeților parale nu li se dau defel", dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
este imposibil să rămînă în picioare greutatea cerului l-ar zdrobi. Se așază jos, direct pe pămînt, cu picioarele spînzurate spre valuri și cu privirea slobodă către zarea confuză, din care izvorăște continuu vîntul rece și umed. E un sfîrșit mohorît de iarnă. Altădată, la vremea asta, aștepta zilele însorite, să meargă în poienile de lîngă oraș, să culeagă brîndușe. Acum nu mai așteaptă nimic. Poate cîrdul de ciori, să se repeadă asupra lui, să-l sfîșie. Bună ziua! Întîi zărește țeava
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
făcea altceva decît să-și ofere serviciile celui care Îi plătea ipoteca pe casă. Ed Îi zîmbi unei femei Înalte, care Îi Întoarse spatele. — Felicitări, căpitane! Ești curat ca lacrima. Gallaudet se așeză - tensionat, nervos. — Atunci de ce ești așa de mohorît? Haide, Bob, doar sîntem parteneri! Tu ești curat, dar Inez a fost pusă sub supraveghere de două săptămîni. O chestiune de rutină. Ed... Fir-ar al dracului... Tipa se culcă cu Bud White. *** Ceremonia, văzută ca prin ceață. Parker ținu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
care trăiește în mine, în locul meu. Citesc asta în fiecare zi în doi ochi îngrozitori, care mă privesc permanent, chiar și atunci când nu sunt în fața mea. Acești ochi tac acum (tac mereu), însă eu le cunosc taina. Casa lui e mohorâtă, urâtă și taina e în ea. Sunt sigură că are ascuns într-un sertar un brici înfășurat în mătase, ca al ucigașului aceluia de la Moscova; și acela locuia în aceeași casă cu mama lui, și el și-a înfășurat briciul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
din urmă dintre provinciali are posibilitatea să ceară ajutorul principelui cu condiția să fie cetățean, atunci sigur că Scribonius Libo o va face și el! Când îndrăznește în sfârșit să-și înalțe ochii din pământ, tresare descumpănit. Principele îl studiază, mohorât la chip. Dar ceva din mimica lui îl face să bănuiască că iritarea sa e îndreptată în acest moment mai degrabă împotriva lui Libo decât a lui per sonal. Nu înțelege de ce, dar prinde curaj: — Vine la el Claudia Appia
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
să văd dacă nu s-a schimbat ceva. Nu era schimbat nimic. Îmi zic: Bine că nu e scris! Nu trebuie să povestesc nimănui cele întâmplate. Anca Elena Catană, clasa a V-a C Sobieski și românii Era o zi mohorâră de septembrie, când stăteam și priveam de la geam oamenii și mașinile care înaintau greoi prin ploaia și prin ceața densă. Deodată, mi s-a înfățișat ochilor un peisaj extraordinar. Se făcea că o armată poloneză înainta din greu pe un
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
zică ceva, dar atunci apăru în pragul casei un plutonier țanțoș, strigând cu importanță: ― Domnul locotenent Bologa!... Poftiți... Excelența-sa... Peste câteva clipe Apostol Bologa stătea înfipt reglementar înaintea generalului Karg, om scurt și gros, cu fața urâtă și aspră, mohorâtă de mustăți burzuluite, sfredelită de niște ochi rotunzi, ale căror priviri, țâșnind de sub sprâncene foarte late și veșnic încruntate, păreau două pumnale veninoase. Inima locotenentului se zvârcoli când îl văzu ridicîndu-se greoi de la masa încărcată cu dosare și hărți. Își
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
din cale-afară, mai ales însă îi plăcea să stea la taifas cu domnii, crezîndu-se mai deștept ca ceilalți săteni și mai vrednic. Își trase un scaun lângă masă, se așeză tacticos și îndată se încălzi la vorbă, deși Apostol se mohorâse, frământat numai de dorința de-a auzi glasul fetei. Răspunsurile în doi peri nu descurajau deloc pe gropar, ba dimpotrivă, îl întărîtau. Din una, din alta, începu să spuie că el e om cu stare, cu toate că e gropar. Are pământ
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
trecu o undă de amărăciune, ca o presimțire neagră în mijlocul unei mari veselii... CARTEA A TREIA 1 Când văzu cea dintâi casă din Lunca, după o cotitură de deal, Apostol Bologa tresări iarăși, parcă fără veste i s-ar fi mohorât sufletul. Dar împunsătura de ac se stinse ca o scânteie, lăsîndu-i în inimă un nou belșug de bucurie. Scoase capul pe fereastra compartimentului, grăbit, având siguranța că îl așteaptă cineva. Din depărtare descoperi cireșul bătrân care, în cinstea sosirii lui
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
din Făget, se auzi prin sat că cei trei împricinați au fost osândiți la moarte de Curtea Marțială și că chiar mâine vor fi spânzurați. Vestea umplu de groază pe săteni și pătrunse ca o ștafetă sinistră prin toate casele, mohorând bucuria sărbătorilor. Totuși, groparul Vidor aduse și noutăți. Mai întîi că osândiții vor fi executați într-adevăr mâine dimineață, înainte de răsăritul soarelui. S-au dus rudele, cunoscuții lor, și au îngenuncheat și au plâns în fața generalului, să-i ierte, să
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
stăteau majoritatea cu ochii în farfuriile goale, mișcând agale furculițele. Până și femeile, care de obicei în asemenea împrejurări nu tac, stăteau acum țepene și se uitau cu ură spre ușă. Să vedeți că iară ne dă varză - spuse deodată mohorât unul din cei mai slabi comeseni, un lungan cu mustață rară ce ședea exact vizavi de Metodiu și vorbele lui căzură greu, ca o amenințare. Femeile își făcură repede cruce. — Sau spanac - continuă sumbru lunganul. Vedeți că nu ne-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
E cazul să nu mai aruncăm cu pietre în nimeni, dragii mei. N-avem voie, le judecă Dumnezeu pe toate. Și-acum o să termin cu începutul: cum au ajuns primii vasluieni la Giurgeni. La sfârșitul toamnei trecute, într-o după-amiază mohorâtă de duminică, părintele Antonie privea pe geamul de chilie. A văzut un grup mare de oameni care se îndreptau spre biserică. Veneau de la mănăstirea Petru-Vodă, de la părintele Iustin Pârvu, și au văzut la drum indicatorul „Spre mănăstirea Giurgeni". Părintele Antonie
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
În scurtele pauze dintre Întrebări, Armanoush a cercetat locul și oamenii, intuind de unde venea numele cafenelei. Tensiunea constantă dintre realitatea vulgară și fantezia Înșelătoare, noțiunea de persoane dinafară versus noi, cei dinăuntru, reveria locului și, În cele din urmă, expresia mohorâtă de pe chipurile bărbaților, de parcă s-ar fi gândit disperați ce să aleagă - fie să care greutatea relațiilor amoroase haotice, ca ușurătatea să-i facă pe jumătate reali... totul evoca o scenă dintr-un roman de Kundera. Totuși ei nu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
de care pensionarii sunt dependenți și cei mai mulți sunt pesediști. Pentru pogonari, că au pământ puțin și multe voturi. În sfârșit, un bonus copiilor pentru corn și lapte, că au părinți cu carte de alegător. De partea cealaltă, Iliescu a ieșit mohorât la televizor în paralel cu „știreanul“ său, care este consilierul politic. Pe două voci, în vechea limbă de lemn și în varianta ei modernizată, președintele Iliescu ne-a dat de înțeles că totul este sub control. A vorbit despre lecția
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
-ți petreci următorii douăzeci de ani! Luară Range Roverul mizer al inspectorului Insch, cu ferestrele mânjite și pătate acolo unde cockerul său spaniol Își frecase nasul de geam. Insch Îi conduse pe străzile cu urme de zăpadă din Rosemount. Privind mohorât pe fereastră, Logan se uita la terasele de granit pe lângă care treceau, cu mintea pe jumătate la Hoitar, pe jumătate la conversația rigidă pe care o purtase cu agenta Jackie Watson când conduseseră pe exact același drum. Când Insch trase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
aduc aminte? Atunci când am dormit În pavilion, sus, În parcul Asbury... - Doamne, Alec! E greu de crezut că Jesse și Dick și Kerry sunt morți - toți trei! Pe Alec l-a trecut un fior. - Să nu vorbim despre asta. Zilele mohorâte de toamnă mă deprimă Îndeajuns. Se părea că și Jill era de aceeași părere. - Doug ăsta-i cam posomorât, oricum, a comentat ea. Spune-i să tragă o dușcă mai lungă. E alcool bun și-i greu de găsit În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
a translatoarelor și mașinilor de scris automate. DUPĂ O CLIPĂ, NECESARĂ DESFĂȘURĂRII ACESTOR OPERAȚII COMPLICATE, ECRANUL DE PE PERETE SE LUMINĂ ȘI APĂRU PE EL CHIPUL UNUI BĂRBAT. \ A, TU EȘTI, TRASK, VORBI ARRALO DIN ECRAN. DEȘI ENERGICĂ, ÎNFĂȚIȘAREA LUI ERA MOHORÂTĂ, NEPRIETENOASĂ: SPRÂNCENELE COBORÂTE, BUZELE STRÂNSE ȘI OCHII ÎNTUNECAȚI. ARĂTA CA UN OM COPLEȘIT DE NECAZURI. \ RIVA MI-A SPUS CĂ VREI SĂ STĂM DE VORBĂ, SPUSE MARIN PE UN TON NEVINOVAT. ARALLO APROBĂ CU UN SEMN AL CAPULUI. \ VREAU SĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
neregulă cu vocea mea, am șoptit, nu are nici o legătură cu sexul. Încerc doar să aflu ce s-a întâmplat în seara aceea. Ați vorbit? Sau v-ați culcat imediat? M-am culcat. — Și soția dumneavoastră? Burghezii din Calais luceau mohorâți în lumina slabă. Trebuie să fi costat cel puțin 10 lire. Brațul ridicat al lui Pierre de Wissant putea să scoată ochiul cuiva. —A citit. Obișnuiește să citească înainte să adoarmă. —Vă deranjează? Faptul că citește? Faptul că citește după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
costum de vară, deschis la culoare și butoni la manșetă. Iar eu am început să văd ilustratele din anii ’40-’50 colorându-se pastelat și domnii și doamnele zâmbindu-și politicos pe stradă (în timp ce activiștii cu șepci muncitorești începeau să mohorască peisajulă. Printre amintiri din anii de-atunci, Nicolae Balotă a strecurat și geneza cărții sale despre absurd (apărută cu titlul Lupta cu absurdul - singura concesie făcută cenzuriiă. Mai întâi Sartre și Camus, apoi absurditatea cotidiană și, în fine, Nicu Steinhardt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
vor porni În toate direcțiile și că cel puțin unul din ele va ajunge la Amir și la Alexandru. Semnul era limpede. „Continuați-vă drumul. Nu sunt În primejdie”. 23 februarie 1476, Istanbul Era una din puținele zile cu adevărat mohorâte pe care le cunoștea capitala otomană la sfârșitul iernii. Locuitorii Își aminteau lunile de februarie ale ultimilor ani și nici o zi din acele luni nu semăna cu ziua aceea. Deși era aproape ora prânzului, parcă dimineața nu se ivise Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
zis el. Nu spune asta, Johan. Un roi de licurici s a ridicat pe malul celălalt și s-a răsucit ca un val care tinde spre vreun țărm nevăzut și de neatins, un val dintr-un vis unde totul e mohorât și tăcut. E minunat, a zis Farah. El și-a Înclinat capul, dar era Întuneric și nu și-a dat seama dacă ea Îl văzuse. Acum te duc acasă, Farah, i-a spus. Pe urmă o să mai fac un tur
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
pesemne somnul cu care luptam. Pe scaun, lingă masă, dormeam desigur pe jumătate cu semivisări turburi, pricinuite de impresia avută. . . Când m-am uitat afară: încă îmbrobodită, apărea porțiunea din Cetatea vie. . . asfaltul lucea ghețos și brâul Palatului regal era mohorât. . . Dar sus, pe coperiș, se desfășura seninul acelei dimineți!... Halucinația pierise. Mi-era acum frig puțin și puțină frică de realitatea mea și a orașului sacru. . . Mini tăcu timp de o secundă sau cine știe cât tăcu, la altă măsură a timpului
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
de Te rog, vorbește frumos cu el, Alex! Și tu ai fost tot așa mic, ca el, și nu ți-a răspuns nimeni așa când ai întrebat ce-i aia flotă! ) Undeva între cină și pijamale, venea tata. Atmosfera se mohora. Tăcuți, indienii se strecurau sub plăpumi. Numai că nu adormeau întotdeauna. Nu, nu prea adormeau... L-a lăsat să plece. Cu ochii deja uscați de nesomn, cu barba nerasă, cu aerul acela aparent neinteresat, cu un la revedere identic celui
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]