891 matches
-
granița dintre Macedonia și Kosovo și Vratna din Negotinul covârșitor românesc ca populație. Tot lui i se atribuie și clădirea unei biserici la Șaina, ținutul Cladova de pe Valea Timocului, regiune cu sate aproape exclusiv românești până în zilele noastre. Despre așezământul monastic Mănăstirița, existent și azi, legendele spun că a fost întemeiat de Nicodim și de „Radul beg”, al cărui nume se mai distingea în vechime pe porțile altarului. În acele timpuri zona era parte a Țaratului de Vidin. În 1369 Nicodim
Nicodim de la Tismana () [Corola-website/Science/308824_a_310153]
-
acolo la creștinism, la fel cum au făcut și cu cei din Scoția, Cornwall și Țara Galilor. Biserica Celtică a câștigat foarte mulți adepți în aceste regiuni, mai ales în Irlanda, putând să se dezvolte cu adevărat. Această biserică era una "monastică", deoarece avea foarte puțini preoți și mulți călugări și mănăstiri, unde se scriau de mână diferite texte sfinte. Din secolul al VI-lea, călugării irlandezi, au început să urmeze regula Sfântului Columban, o regulă mult mai strictă decât cea a
Biserica Celtică () [Corola-website/Science/329697_a_331026]
-
lui Ockham”: adesea rezumat ca "dictum" (cuvântul, vorba) că omul ar trebui întotdeauna să accepte ca fiind plauzibilă cea mai simplă explicație care stă la baza tuturor lucrurilor (metodă folosită de William de Baskerville în romanul său). Cartea descrie viața monastică din secolul al XIV-lea. Acțiunea se petrece într-o abație benedictină în vremea controversei asupra subiectului sărăcia apostolică dintre ordinele catolice ale franciscanilor și dominicanilor . Grupul numit Spirituali ura bogăția, generând grupurilor eretice numite apostolici sau dulcinieni. Cartea evidențiază
Numele trandafirului () [Corola-website/Science/317768_a_319097]
-
grecește "Mesonyktikon"; în slavonă "Polúnoschnitsa") e, în liturgica creștină, în ritul bizantin, unul din ceasurile mici, făcând parte din cele șapte laude de peste zi. Este una din slujbele din Slujbele Zilnice ale Bisericii Ortodoxe. Aceasta are o origine în pietatea monastică inspirată de Psalmul 118:62, "La miezul nopții m-am sculat ca să Te laud pe Tine, pentru judecățile dreptății Tale," dar și de parabola evanghelică a celor 10 fecioare (Matei 25:1-13). Numele de este uneori tradus prin Nocturnele, termen
Miezonoptică () [Corola-website/Science/299727_a_301056]
-
4 octombrie 1987, după reparații și aurire, s-a reașezat statuia Arhanghelului, de data aceasta, cu ajutorul elicopterului. Din 1965, Benedictinii s-au reinstalat în Munte, fără ca abația, ca realitate autonomă, să fie reconstituită. În prezent, pe Munte se află " Fraternitatea Monastică de la Ierusalim" (Abația Mont-Saint-Michel). În 1368, confreria Sfântului Iacob declara că primise 15.570 de pelerini la . Astăzi, Muntele primește trei milioane două sute de mii de vizitatori, în fiecare an. În 1874, statul francez a lansat realizarea unui dig neinundabil
Mont Saint-Michel () [Corola-website/Science/302447_a_303776]
-
beneficia societatea lui, se potrivește arhetipului mitic al inițierii și maturizării, așa cum este descris de Joseph Campbell. Jane Chance compară dezvoltarea și maturizarea lui Bilbo cu a celorlalte personaje cu conceptele de guvernare bună versus guvernare rea derivate din manualul monastic "Ancrene Wisse" (despre care Tolkien a scris în 1929) și din înțelegerea creștină a mitului lui Beowulf. Elementul moral central al poveștii îl reprezintă lăcomia și egoismul. În timp ce lăcomia este o temă recurentă în roman, cu unul sau mai multe
Hobbitul () [Corola-website/Science/302732_a_304061]
-
cultura Monteoru sau începutul primei epoci a fierului (Hallstatt). Primele atestări documentare ale acestor construcții au apărut de abia în secolul XVI, moment în care spre mijlocul acestui secol în zona montană a Buzăului s-au afirmat unul dintre curentele monastice ortodoxe: anahoretismul - exprimat prin amenajarea de biserici și chilii săpate în piatră. O parte din aceste ansambluri rupestre au fost folosite în scopuri religioase - ca lăcașuri de cult, chilii sau locuri de rugăciune, cele mai cunoscute fiind schiturile "Aluniș" (funcțional
Bisericile rupestre din Munții Buzăului () [Corola-website/Science/326125_a_327454]
-
în primii ai ai secolului al XVI-lea și odată cu apariția sa a reprezentat un veritabil cap de pod pentru arhitectura religioasă de la curbura Carpaților. În zona montană a Buzăului s-a afirmat spre mijlocul secolului XVI, unul dintre curentele monastice ortodoxe: anahoretismul - exprimat prin amenajarea de biserici și chilii săpate în piatră. Acestea au scăpat documentelor istorice scrise în mare parte, pe fondul vieții monahale caracterizate de apostolat fără predică și trai fără discipoli. Un element caracteristic anahoretismului de pe teritoriul
Bisericile rupestre din Munții Buzăului () [Corola-website/Science/326125_a_327454]
-
Simion și Vlad. Existența acestora ca personaje reale este relevată de un act de confirmare din data de 20 iunie 1742 al închinării mănăstirii de la Aluniș - existent în fondul de documente al Episcopiei Buzăului, care enumeră între alte metohuri: . Perioada monastică s-a încheiat în 1864 când a devenit biserică de mir. În 1903 s-a realizat pictura pe tablă de zinc. Locația sa este pe marginea unui povârniș, la 4,5 km nord de satul Nucupe "Culmea Spătarului". Din ansamblu
Bisericile rupestre din Munții Buzăului () [Corola-website/Science/326125_a_327454]
-
ichtis", a condus la opinia existenței în acest loc a unei biserici paleocreștine, după cum alte elemente arhitecturale plasează originea schitului în secolele XIII sau X. Prima atestare documentară este însă din 1587, iar ultima din 1733. Dispariția sa ca ansamblu monastic este legată tot de Războiul din 1735-1739, deși folosirea sa a continuat ca locuință pînă în prima jumătate a secolului XIX. Are Are hramul Schimbarea la față și este situat în satul Nucu, la aproximativ 2 km nord de acesta
Bisericile rupestre din Munții Buzăului () [Corola-website/Science/326125_a_327454]
-
japonezilor antici nu era privită ca o parte a moralității, ci era percepută, simplu, în termeni ai plăcerii. De altfel, homosexualitatea era practicată la scară largă, de la templele religioase în care maeșrii întrețineau relații intime cu membrii tineri ai comunității monastice, la samuraii care treceau prin patul stăpânului și până la aristocrați și membrii clasei de mijloc ce își împărțeau serviciile angajaților și ale actorilor care erau, în același timp, și amanți de ocazie ("kagema") pentru cei ce își puteau permite sumele
Homosexualitate () [Corola-website/Science/298001_a_299330]
-
deține aproape 300 de paturi în 140 de camere, incluzând 5 camere de lux regale și 20 de camere cu standarde înalte de servicii. Pentru a păstra tradițiile istorice a castelului teutonic, hotelul a fost împărțit în 4 secțiuni: secțiunea Monastică, secțiunea Cavalerilor, secțiunea Vânătorilor și Închisoarea. Designul interior păstrează arhitectura castelului, și evidențiază unele din frescele autentice, pereții și podurile policrome, ușile gotice, cadrele ferestrelor, precum și criptele castelului. Restaurantul castelului, are de asemena un design gotic, și are capacitatea de
Castelul din Ryn () [Corola-website/Science/328130_a_329459]
-
cunoscut, descrierile lui nu se potrivesc cu stilul sicrielor de la sfârșitul secolului al XV-lea, și este prea puțin probabil să fi avut vreo legătură cu Richard. Mai probabil este ca sicriul să fi fost recuperat de la vreunul dintre așezămintele monastice demolate în „epoca desființării mănăstirilor”. Conacul lui Herrick, Greyfriars House, a rămas în posesia familiei sale până când strănepotul lui, Samuel, l-a vândut în anul 1711. Proprietatea a fost ulterior parcelată și vândută mai departe în anul 1740; trei ani
Exhumarea și înmormântarea lui Richard al III-lea () [Corola-website/Science/333959_a_335288]
-
o a doua persoană din aceeași linie genealogică. Cercetările lui Ashdown-Hill au venit ca urmare a unei încercări efectuate în 2003 de a găsi secvența ADN a surorii lui Richard, Margareta, pentru a identifica oasele din mormântul ei, o biserică monastică franciscană din Mechelen, Belgia. El a încercat la început să extragă o secvență de ADN mitocondrial dintr-un fir de păr al lui conservată la din Oxford. Tentativa nu a reușit din cauza degradării ADN-ului. Ashdown-Hill a recurs în schimb
Exhumarea și înmormântarea lui Richard al III-lea () [Corola-website/Science/333959_a_335288]
-
la Constantinopol. Tatăl lui, George Metochites, era arhidiacon și susținător fervent al prevederilor Conciliului Lyon II privind unitatea bisericilor. După al doilea conciliu de la Blachernae, tatăl său a fost condamnat la exil iar Metochites și-a petrecut adolescența în mediul monastic din Bitinia. S-a devotat studiilor seculare și religioase. A avut cinci copii, patru băieți și o fiică, Irina, căsătorită cu Ioan al V-lea Paleologul. A făcut o impresie bună împăratului Andronic al II-lea Paleologul, astfel încât acesta l-
Teodor Metochites () [Corola-website/Science/305724_a_307053]
-
Andronicus al II-lea. Privat de posesiuni, este trimis în exil. În 1330 i s-a permis să se întoarcă la Constantinopol, dar puțin mai târziu s-a retras la Chora, unde a murit pe 13 martie 1332, sub numele monastic de Theoleptos. Opera vastă a lui Metochites cuprinde 20 "Poeme" scrise în hexametru dactilic, 18 orații "Logoi", "Comentarii" la tratatele de științe naturale ale lui Aristotel, o introducere la astronomia lui Ptolemeu ("Stoicheiosis astronomike") și 120 de alte texte pe
Teodor Metochites () [Corola-website/Science/305724_a_307053]
-
itinerariile din sec. al VIII-lea. Grecii și copții îl comemorează pe 27 august. Asupra sfințeniei papei Liberiu un martor demn de ascultat este Sfântul Ambrozie - contemporan cu papa - care o îndeamnă pe sora sa, Marcela, (Marcelina?) ce primisese vălul monastic chiar de la Liberiu) să cinstească memoria fericitului Liberiu, deoarece a fost un om foarte sfânt iar mijlocirea lui dobândește haruri. ("„beatae memoriae Liberii praecepta revolvere, ut quo vir sanctior eo sermo accedat gratior”") (Ambroziu, "De virginis", III,1). Enciclopedia Cattolica
Papa Liberiu () [Corola-website/Science/303734_a_305063]
-
că ar fi fost diacon. Principala operă a lui Paul Diaconul o constituie "Historia Langobardorum". Este vorba de o istorie incompletă împărțită în șase cărți, care a fost redactată după 787 și oricum, nu înainte de 795/796, probabil în mediul monastic de la Montecassino. Istoria acoperă istoria longobarzilor de la originile legendare ale acestora, din Scandinavia și migrațiile lor ulterioare, în special în Italia în 568/569 până la moartea regelui Liutprand din 744, și cuprinde multe informații despre Imperiul Bizantin, franci etc. Istoria
Paul Diaconul () [Corola-website/Science/324600_a_325929]
-
Codrii Iașilor, la Dealul Mare, unde este hramul Nașterii Precistei și Născătoarei de Dumnezeu, în zilele lui Io Ghiorghe Ghica Voievod, în anul 7168 (1659), septembrie 8"". Mănăstirea care s-a numit "Hadâmbu", după numele ctitorului ei, este un complex monastic fortificat, defensiv, construit în a doua jumătate a secolului al XVII-lea. Biserica și zidurile sunt construite din piatră de carieră sub forma unei fortărețe, din cauza acelor vremuri vitrege când năvăleau turcii și tătarii, prădând mănăstirile. Ansamblul mănăstiresc vechi cuprindea
Mănăstirea Hadâmbu () [Corola-website/Science/307380_a_308709]
-
protecția a patru generali. Autoritatea asupra Kyoto este dată lui Toyotomi Hideyoshi, Niwa Nagahide, Ikeda Tsuneoki și Shibata Katsuie, dar Toyotomi Hideyoshi a guvernat de fapt singur. 1583 - Toyotomi Hideyoshi începte construcția castelul Osaka pe ruinele templului Ikkou-ikki din cadrul complexului monastic Ishi-Yama Hongan-Ji, demolat de Oda Nobunaga în 1580. 1584 - Toyotomi Hideyoshi îl înfrânge pe Shibata Katsuie și ajunge la un armistițiu cu Tokugawa Ieyasu astfel asumându-și toată puterea și conducerea țării. 1585 - Lui Toyotomi Hideyoshi îi este acordat numele
Cronologia Perioadei Azuchi-Momoyama () [Corola-website/Science/303065_a_304394]
-
călătorii de-a lungul subcontinentului pentru a susține discursuri și dezbateri cu ceilalți gânditori. Este recunoscut ca fiind fondatorul a patru (mânăstiri) care au ajutat la dezvoltarea istorică, renașterea și răspândirea Advaitei Vedanta. Este deasemenea recunoscut ca fiind fondatorul ordinului monastic și totodată inițiatorul tradiției spirituale prin care credincioșii pot să ințeleagă că prin toate formele religioase, respectiv zei, se manifestă același Dumnezeu-Brahman, astfel încât nu poate să existe o superioritate urmând o cale sau alta, realizarea spirituală fiind desemnată de unirea
Adi Shankara () [Corola-website/Science/304709_a_306038]
-
stransă legătură cu cea promovând cinci forme considerate cele mai importante ale lui Dumnezeu: Ganesha, Shiva, Shakti, Vishnu, Surya și Skanda. Shankara revitalizează viața spirituală a Indiei prin discursuri și dezbateri vii, chiar făcând unele minuni, înființând mânăstiri și ordine monastice, lăsând in urmă comentarii de excepție pentru marile scripturi și o operă filozofică fără egal. a scris că există două tipuri de cunoaștere: "superioară (paravidya)" și "inferioară (aparavidya)". Prima este cunoașterea lui Dumnezeu ca "nirguna Brahman (Dumnezeu fără atribute)", în timp ce
Adi Shankara () [Corola-website/Science/304709_a_306038]
-
Nichiphor. Polyeuct vedea clar minciuna, dar el era părăsit de toți, chiar și de cler; cedă de nevoie și se prefăcu a crede ceea ce i se spunea. Nichiphor al II-lea Phokas dorea să oprească dezvoltarea marii proprietăți ecleziastice și monastice, urmînd exemplul lui Roman Lecapenos. Dar, în timp ce acesta din urmă nu făcuse decât să pună această problemă, Phokas promulga în 964, o lege specială contra creșterii marii proprietăți ecleziastice, unul dintre momentele cele mai îndrăznețe ale legislației bizantine. Marea proprietate
Nicefor al II-lea Focas () [Corola-website/Science/311404_a_312733]
-
și ferme. La Revoluția Franceză călugării au fost alungați, iar bunurile abației au fost puse la dispoziția Națiunii, ca bunuri naționale. În timpul tulburărilor care au urmat Revoluției Franceze clădirile au fost distruse și abandonate. Abația a fost reconstruită, iar tradiția monastică reclădită, în 1926, de un grup de cistercieni-trapiști veniți de la abbaye Notre-Dame de Sept-Fons, Dom Albert-Marie van der Cruyssen, călugăr de la Abația La Trappe, fiind starețul lor. Abația este cunoscută pentru istoria și viața sa spirituală precum și pentru berea trapistă
Abația Orval () [Corola-website/Science/298509_a_299838]
-
a condus grupul, fiind astfel primul din cei 51 de abați care s-au succedat la Orval. În martie 1131 Orval a devenit abație-filie a abației Trois-Fontaines și, de fapt, prima abație cisterciană din regiune. Clădirile au fost adaptate nevoilor monastice. Thierry de Vitry, al doilea abate, a creat prima bibliotecă de la Orval punând să se copieze cărți și manuscrise care se aflau în alte abații. Adam de Longwy, cel de-al patrulea (?) abate (1167-1173), a pornit șantierul construcției abațialei. Biserica
Abația Orval () [Corola-website/Science/298509_a_299838]