346 matches
-
Ce titlu are? — Păi, ăăă, nu prea are unul... Adică, Încă n-am... — Planeta nedescoperită! proclamă ea triumfător, răsucindu-se ca să se uite la mine. Îmi place teribil! — Vă place? — Instalațiile mobile sunt În vogă, spuse ea, cu acea solemnitate nepământeană cu care specialiștii se referă la ultimul răcnet al modei. Foarte În vogă. Mai aruncă o privire prin garsonieră. Ochii ei de vultur, ca un reflector În mișcare, trecură peste mănunchiul de unelte, sârma, bucățile de metal și celălalte rămășițe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
din altceva... e o chestiune sentimentală... sau mai curând un simbol... ceva ca un fel de mică religie ciudată... Nu reușea să se exprime clar, deși el știa și înțelegea ce vrea să spună. Era ceva ce ținea de calitatea nepământeană a lui Adam, de latura lui stranie și absolută. Brian nu și-l putea imagina pe Adam matur, refuza să și-l închipuie ca pe un tânăr cu voce groasă, pieptul păros și cu o viață sexuală. Poate că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pildă), ar fi fost extrem de dificilă. Problema de imediată urgență, însă, era să-l oprească pe Emma din cântat. Vocea necultivată a lui Tom fusese puternică. Vocea cultivată a lui Emma era rezonantă, pătrunzătoare și extrem de stranie, un sunet aproape nepământean. La Casa Gărzilor Călare se deschiseseră ferestrele. Câțiva trecători traversaseră drumul dinspre clădirea Vechii Amiralități. Alții, care ieșeau de la Teatrul Whitehall, se opriseră siderați să privească în jur, uluiți. Zurbagiii din Trafalgar Square se apropiaseră și se țineau acum după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
atlet sau a unui dansator gata să se avânte, perfect sigur de sine. Se răsuci pe trei sferturi, își întinse brațele în lături și începu să cânte. De astă-dată dădu drumul din plin vocii lui, cu acea forță pătrunzătoare, aproape nepământeană. Sunetele înalte umplură grădina și o făcură să vibreze ca o tobă; valuri armonioase, reverberate, preschimbară grădina într-o cupolă de cleștar, răsunând de muzică. Dincolo de grădină, glasul puternic și dulce inundă străzile cufundate în noapte și pătrunse în casele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Pink Floyd, Radiohead, Nick Drake, Slayer (la începuturi), piesele clasice de la Metallica și King’s X, Portishead, multe... Albumul/piesa favorită: „Greu de spus... Albumul/piesa preferată de la Anathema: „Albumul preferat de la Anathema e mereu următorul“. Îl inspiră: „Orice sună nepământean, de la John Lennon la Beethoven, de la Yorke la Nick Drake, până la urmă - orice e superb“. Alte interese: „Povestirile lui Tolkien, marile filme și marii actori, cărțile bune, filosofia, religia, istoria, știința și magia, fotbalul, peisajele frumoase și serile de vară
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
cumplit și sticlos, zgomotele Închizătorului și cartușului care părăsea Încărcătorul și intra pe țeavă răsunau cu neînchipuită limpezime. Mi-am plimbat ochii peste câmpul de ciulini peste care zăpada Înghețată părea suprafața unei mări albe cu valurile Încremenite. Priveliște aproape nepământeană. Deși era noapte, albul zăpezii mă ajuta să văd până departe. Nările și pleoapele dădeau Întruna să nu se mai deschidă, lipite de ger. Am lăsat mănușile să cadă, am proptit degetul gros de la mâna dreaptă pe trăgaci și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
iubire pentru neasemuit de frumoasa lui fiică, se Înfăptuiseră crime Îngrozitoare. Marea lui grijă era să-și mărite fata, căci cu adevărat și el credea că s-ar fi găsit cu greu un bărbat care să se Însoare cu asemenea nepământeană ființă. Înainte ca Vieru - lovit de o mașină pe când aștepta autobuzul În curba În unghi drept din mijlocul satului - să-și piardă cunoștința, mai avu timp să se scârbească pentru că zăcea aruncat și tăvălit În balegă moale de vacă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
doi, Îi Întrebă despre cum erau treburile În sat, despre tatăl ei, tristul Diogenis Dagdelinis. Tânărul și aproape bătrânul răspundeau cu grabă și bâlbâit, Încălecându-și unul altuia vorbele. Chiar și așa, amețiți cum erau, ghiciră În ochii negri ai nepământenei o tristețe resemnată de vită Înjugată la plug, care rabdă bice și jordii fără să Încerce să se ferească. Se auzi glasul răstit și fioros al patronului turc, un om destul de În vârstă, cu fața negricioasă, ciuruită amarnic de vărsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și un romantic "întunecat" precum E. A. Poe și-a găsit inspirația pentru ideea sa obsesivă potrivit căreia cel mai poetic, mai sublim și mai tragic eveniment cu putință este moartea unei tinere fete de o frumusețe serafică și o înțelepciune nepămînteană (cf. modelele feminine cel puțin din Ulalume, Annabel Lee, Eleonora, Lenore, Ligeia și The sleeper / Adormita; vezi detalii în Sova 2007). Portretul angelic de mai sus al lui Chatterton a fost imortalizat în faimoasa pictură a lui Henry Wallis, acum
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
cocinile de porci s-au întărit. Brusc liniște și beznă. Scena a șasea La țară. Este seară. Se stă între timp pe o bancă în fața căsuței. În spate se aud zgomote de la o serbare populară EL: Este totuși o scenă nepământeană, și chiar dacă am fi alungat în lume treizecișicinci de copii, asta nu ar face closetul din spatele casei mai real. Dacă cineva ar muri aici, s-ar crea impresia că a mai putut ține apa. Nu poți să ții cu mâinile
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
de mitul uriașilor; așa cum spune descântecul ei, ea este cea care poate face să renască lumea uriașilor care viețuiau lângă miraculoasele tămăduitoare "izvoare de sânge". Povestea Frumoasei din Lapte 175 este povestea unei ființe de abur "rar și albicios", ființă nepământeană care din fântâna ei de lapte, tânjea "după lumea soarelui și a lunii" și care nu putea ieși decât prin "descântecul ființei scris în marea carte a vrăjitorilor": Albă-dalbă Margiolină Ieși din lapte la lumină Lumea să se-nsuflețească Uriașii
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
suferințe tuturor care vin în atingere cu iubitul ei. Sfatul inorogului de a alege între uciderea frumoasei fantome și asumarea ei ca parte din destinul propriu, îl determină pe Scarlat să încerce să-și schimbe destinul. Inorogul transformă ființa frumoasei nepământene în milioane de fulgi albi, deveniți apoi scântei și fulgere care îl rănesc pe cel vinovat de a fi scos făptura nelumească din universul ei și de a fi încercat să o ucidă. Vina lui Scarlat se datorează faptului că
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
făcut copii mulți, pe care nu i-a învățat niciodată drumul spre fântânile de sânge", uitând de cartea magică și de pana zânei Rujalina. Trimiterea la basmul Frumoasei din Lapte aduce înainte similitudini în ce privește povestea de dragoste cu o ființă nepământeană, moartea violentă (în roman, moartea "adevăratei fete a Moruzeștilor"); Frumoasa din Lapte este Arghira (personaj care apare și în Pe strada Mântuleasa, ca avatar al Marinei), al cărei corespondent peste timp este Dorina.) O lectură a numelui epifanic al Dorinei
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
costume de secol XIX sau chiar de secol XX; în cazul acestora din urmă, trimiterea la modă rock43 este fără echivoc. Costumul 44 îl poate plasa pe Emanou și în alt spațiu: cel extraterestru. De altfel, natura duală, pământeana și nepământeana a lui Emanou, personaj cu rădăcini biblice, confirmă această ipoteză. În momentul în care Emanou da drumul la walkman, privitorul exterior ecranului, să reținem că mai avem și un privitor din interior, a cărui natură rămâne incertă, are privilegiul să
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
ceții/ Pe rând descoperind din volburi// Case și refugii de lumină 832. Metafizic vorbind suntem la încrucișarea cosmică a drumurilor, acolo unde totul se poate întâmpla și unde metafora stă să cuprindă raza de lumină. În peregrinarea sa prin lumea nepământeană și uitându-se la Vergiliu ce nu avea umbră, Dante se teme să nu își piardă și el umbra, adică sufletul: Simțeam în spate mândrul soare-arzând,/ dar înainte-mi se frângea știrbit,/ curmându-și raza-n trupul meu¸și când
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
din ghearele balaurului. Iubito, cu fața de mort, Fecioară uitată în turn Plângând în balcon Cu grai monoton, Cu suflet taciturn În visul meu te port1325. Pătratul triunghiului aflat în cerc e un oraș cu ziduri de cetate, o țintă nepământeană a creștinătății. Deasupra fâlfâie Pasărea Phoenix care ca și pelicanul își smulge din sine pentru puii săi și reprezintă o reminescență a mitului lui Heliopolis, orașul primordial al soarelui. Ideea de a asemui turnurile cetății cu munții, a turlei bisericii
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
vreme, criza dezlănțuită părea fără soluții salvatoare. Totul pornea de la lucruri banale, care în situații normale, erau de neluat în seamă. Contradicții, palme, ură, bătăi și scandaluri sinistre. În timpul unui asemenea câmp de luptă, în apartament se auzi un bubuit nepământean. Cei doi s-au oprit din acțiune asurziți de zgomot și orbiți de lumina orbitoare emanată de un glob circular, ce zbura prin cameră, scoțând zgomote asemănătoare cu vocea unei femei care nu aproba atitudinea celor doi, certându-i. Spontan
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
anterioară, și a trăit actuala ta soție. Nu termină de vorbit că am și ajuns la Marsilia-bijuteria Mediteranei. Ne-am oprit în cimitirul orașului. Eram în fața unui luxos monument funerar, care reprezenta un înger cu aripile desfășurate, de o frumusețe nepământeană. Pe uriața lespede de marmură neagră a cavoului scria: CONTELE MARIO BENVENUTI *1825+1921 MAGICIAN ȘI PREOT Născut într-o familie de vechi nobili, catolici fanatici și bigoți, nu a simțit niciodată sărăcia și lipsurile. Propagator al bibliei, prooroc creștin
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
e transcendere a „umanei făpturi” sau a „omeneștilor ape”, o „sete mai mare, mai pură”, care „ne arde, ne arde, ne arde”. Sau: „O fugă tot mai aspră după cerul pur, / În suflet ca un roșu trandafir ardea. / Și cântecul nepământean crescut din ea / Era balsam și hrană pentru trubadur”. Aceeași obsesie străbate, ascendent, Țara de foc (1943), amplă compunere scrisă în prozodie tradițională, apărută în colecția revistei „Meșterul Manole”. Poemul, o căutare a înălțimilor inaccesibile, „nu e conceput plastic, ci
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289711_a_291040]
-
artă din cristal aparținând unor mari artiști precum Keith Haring, Niki de Saint Phalle, John Brekke, Andy Warhol, Salvador Dali etc.. Tot aici te întîmpină teatrul mecanic de mare finețe al lui Jim Withing cu spectacole suprarealiste de o ireală, nepământeană frumusețe. Domul de Cristal, o cupolă geodezică din 595 de elemente, luminat mirific pe acordurile muzicii lui Brian Enos te ajută să spargi granițele spațiului și pe cele ale timpului. Evadezi mental în lumile multidimensionale. Frumusețea zăpezii devine stranie și
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
sextina are ritm trohaic și rimă împerecheată), în opoziție cu unicitatea poetului nepereche, cu originalitatea creației sale (versuri libere). Aceasta reeditează mitul orfic (frecvent în lirica eminesciană), fiind definită subtil ca idee poetică, ivită în ramurile gândului, închisă în cântec nepământean. ÎNCHEIERE În concluzie, se poate afirma că poezia Numai poetul... sintetizează principii estetice și toposuri specifice imaginarului poetic romantic, întro viziune originală ce anticipează lirica majoră a lui Eminescu. Lirica simbolistă: Plumb de George Bacovia SUBIECTUL al IIIlea: Redactează un
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
imagini ce închipuie infinitul celest, spațiu al unei geneze continue, al lumilor ce izvorăsc din haosul primo rdial și pier în miezul de increat în care sălășluiesc Demiurgul și Hyperion. În antiteză cu lumea măruntă a fetei de împărat, lumile nepământene ale luceafărului sunt reprezentate prin simbolul sferei, ca imagine a unui univers total, armonios, integrator. Item 3: ilustrarea a patru elemente de compoziție și de limbaj ale textului poetic studiat semnificative pentru tema și viziunea despre lume Dispus în patru
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
cosmogonice). Apariția neptunicangelică și uranicdemonică se asociază cu motivul romantic al mortului frumos, dar și cu mitul folcloric al Zburătorului. Fiu al cerului șial mării, al soarelui șial nopții, cel ivit din forma cea dintâi își cheamă iubita în spații nepământene (adâncul oceanului și cerurile toate) și în netimp. Refuzul frumoasei muritoare nu stinge „înverșunarea zănatică de a frânge hotarul dintre lumi“ (Petru Creția). Fără a ezita, precum zmeul din basmul sursă, luceafărul acceptă ruptura ontologică, gata să schimbe netimpul în
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
mitul antic al lui Hyperion în mit romantic, Eminescu își exprimă viziunea originală asupra existenței în spațiu și timp a omului superior. Prin urmare, geniul este văzut ca entitate spirituală ce revarsă în lume lumina lui de veci, ca esență nepământeană ce aspiră la cunoașterea prin Eros, gata să renunțe la nemurire pentru vremelnicia unei clipe de iubire. Semnificațiile majore ale acestui mit - „îngropate“ în straturile de adâncime ale textului - conferă Luceafărului eminescian dimensiunea unui poem filozofic complex, în care epicul
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
poetică prin care este surprins actul creației. Repetiția enunțului principal reliefează tenacitatea cu care poetul modern caută izvoarele genuine ale limbajului, fiindcă numai din apele primordiale se poate ivi curcubeul poeziei. Prin metafora revelatorie a curcubeului se sugerează ideea frumuseții nepământene a creației ce reunește - întro formă perfectă - culorile diverse ale univer sului. În același timp, simbolul arcului celest figurează sublimarea în imaterial, reflec tarea în ficțiune, a realului. Versul final reprezintă, așadar, o definiție poetică, metaforică a poeziei, care reunește
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]