332 matches
-
Îi batjocorea notarul și eu, Beldie, eram fericită... Plec acum la Buziaș.“ La 11 august 1922, Cora mai trimite o „bănățană“ din care s-a scos: „Baci Beldie, dragă... Eu nu te țuc, uite așa ge șiudă, că nu ești ortac cum șe cage, ci dat la viclenii și la răle. Fă-ce ge treabă și să auz ge bine ge tine și ge tătă lumea. Multă sănă tace, Cora. Timișoara, 6 august 1922.“ Cea mai cenzurată a fost scrisoarea expediată din
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
aveam să-ți spun... Dragul meu Beldișor, nu pot să-ți spun nimic din ce-am văzut și ce-am auzit. Sunt obosită, obosită și trupul nu mă mai duce. Mă plec pe umerii tăi. La revedere. Multă frăție la ortaci, Cora. 25 august, Lipova.“ Din scrisoarea datată 21 august 1922 și expediată din Arad, Cora Irineu mărturisește un fapt neglijat de editori: „Dragul meu Beldișor, Nu mă așteptam să-i turbur atâta pe bănățeni cu cei doi bicheri de ochi
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
cu grijă legăturile. Apoi Hugo rândui un om de pază și spuse căscând: — Mai avem timp să tragem un somn de vreo două ceasuri. Apoi călărim mai departe, tocmai bine să ajungem În zori la Întâlnire. — Unde? Întrebă unul din ortacii săi. — La Sfântul Petru, ce, nu cunoști locurile? Doar ai mai făcut drumul acesta! — De ce nu călărim atunci mai departe? Întrebă un altul. Am putea Înnopta la călugări, În loc să stăm aici În frig. și-am găsi acolo și un păhărel
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
ceilalți trădători care fac tagma cavalerilor de rușine! — Stăpâne, cuteză iarăși cerșetorul, am mai aflat ceva. După cum știi, oamenii noștri au cutreierat noaptea tre cută tot ținutul, călare sau pe jos, cum a putut fiecare, și și-au Întrebat toți ortacii. Din nenorocire se mai Întâmplă ceva ciudat. Adineauri s-a Întors unul din oamenii mei tocmai de dincolo de Rin. Fratele lui e șerb pe domeniul de vânătoare care i-a aparținut Înainte starețului Otto, nu departe de Molsheim. A văzut
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
lui Nichita Stănescu, În viitor, să fie redusă la un volumaș de dimensiunile unui buletin de populație, iar „restul să fie pus pe foc!”. Două nume trist-faimoase Îmi vin În minte la incitația dlui, ca să zic așa, Popescu: cei doi ortaci ai lui Hitler, feldmareșalul Göring care, el și nu a altul, a emis cunoscuta apostrofă: „Când aud de cultură Îmi vine să trag cu pistolul!”, și șeful ideologiei naziste, Goebbels, care a propus și a și pus În practică arderea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
secolului trecut? De ce din 1991, când în spectrul social-politic al țării au apărut minerii, cu problemele lor generate de închiderea minelor, acei "înțelepți din fruntea țării" nu au decis începerea forării munților în scopuri utile și au preferat să plătească ortacilor ani de zile salarii pentru a sta liniștiți acasă? De ce a fost aleasă varianta încurajării lenei, a veniturilor necuvenite, a forțării inflației și a deteriorării nivelului de viață a românilor cinstiți? Să fie oare interesul ascuns al celor ce declarau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1498_a_2796]
-
Miron Cozma și instaurarea ”ordinii de drept”, cum spunea Ion Iliescu, cu ajutorul bâtei. Mulți bucureșteni, în special tineri, au fost bătuți, alungați pe străzile Capitalei, de către mineri, au fost devastate sediile unor partide de opoziție. Președintele i-a felicitat pe ortacii lui Miron Cozma, rostind o cuvântare memorabilă pentru cei din jurul său. Venirea minerilor la București în iunie 1994 a însemnat rănirea unui număr de 746 de persoane, 18 dintre ei fiind împușcați. Au fost și decese, numărul lor fiind încă
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
care, după ce s-a dezmeticit din narcoza ideologiei staliniste În timpul căreia i-a Înjurat, cu acel entuziasm tipic vremii proletcultiste, pe ctitorii literaturii române clasice și moderne, de la Maiorescu la Lovinescu și Blaga -, pe filozof mai ales -, desigur, cu alți „ortaci” precum Paul Georgescu sau N. Tertulian - Îi citez doar pe cei stimabili! -, a publicat câteva cărți de teorie și istorie literară cu adevărat valoroase precum Literatura română Între cele două războaie mondiale sau Literaura Română și expresionismul. Dar... lui Crohmălniceanu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
cuiva ca existând „doar În măsura În care el nu Încalcă libertatea altuia”, acest verb, „a Încălca”, În cazul „invizibilității” noastre, devine major și amenințător!... ...Prieten, dușman, indiferent... martor doar al labirintului nostru existențial; ce să facem, unde să-l situăm pe acest „ortac” nechemat și etern prezent pe culoarele pe care „se plimbă” spiritul nostru?! Dar și acest cuvânt, „prezent”, În cazul „lui”, Își pierde cumva pregnanța, deoarece el este și nu este astfel - prezent -, spre deosebire de Puck al lui Shakespeare, el nu apare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
de a se naște din unirea a doi parteneri pe care... da-da, ia spune-mi, cine-i alege?! Ei Înșiși se aleg, ai să-mi spui? Haida-de! À d’autres!... Evident, aici lucrați amândoi mână’n mână, tu și ortacul, complicele tău, la fel de dubios, dacă-mi permiți, l-am numit deja, acel Eros care se plimbă degajat pe toate culoarele istoriei, aplaudat de tot felul de nătăfleți!... Și el, În acest caz, nu-i așa, Îți dă, serviabil - cu tine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
antipatic, uneori chiar... da-da, uneori chiar la Îndemâna voastră; dar... ce să-i faci, așa stau lucrurile! C’est la vie... ha, ha! Și, În aceste „alte lumi” vii, splendid colorate și pline de visătoare posibilități, „meseria” Ta și a ortacului tău, pe care noi Îl numim Eros, Cupidon, Amor și nu mai știu cum, este una absolut „normală”, la fel cu cea a croitorului, a fierarului, a olarului, a luptătorului sau a magului, a neguțătorului sau a cerșetorului ce stă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
drăcească, neplăceri sociale sau intime cu duiumul. Eram prieteni, atunci, și ne puteam măsura, măcar pentru un ceas, pentru un an, cu acei eroi de hârtie, En-Ghidu și Ghilgameș, dragi lui Nichita, cu Achile și Patrocle, cu fugăritul Oreste și ortacul său Pilade și, mai știi, poate chiar și cu perechea de semizei, frații frumoasei Elena, Castor și Polux!... Cine știe! Totul sau aproape totul era posibil atunci, în orele acelea, în anii aceia! Cine strigă în gura mare că în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
fire albe la tâmple, cu o față mare, prelung brăzdată de multe și adânci suferinți, cu sprâncenele îmbinate, nas ciolănos, mustăți castanii, bărbie împinsă o leacă înainte și ochi căprui, limpezi, ca de om tânăr, se prezintă în fața viitorilor săi ortaci cu care se lega acum prin jurământ, pe viață și pe moarte. Dar să-l lăsăm chiar pe eroul acestui episod să povestească, cum de a venit să lupte alături de Bujor: «No ! Mie să-mi ziceți Ciornei, fârtaților, c-apăi chiar
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
pe moarte. Dar să-l lăsăm chiar pe eroul acestui episod să povestească, cum de a venit să lupte alături de Bujor: «No ! Mie să-mi ziceți Ciornei, fârtaților, c-apăi chiar așa mă cheamă, Pătru Ciornei. Sânt dintre moți; am fost ortacul lui Horia. Am luptat cu dânsul până l-au prins tâlharii împărătești în pădurea Scorogetului. N-am văzut cum l-au nimicit tiranii pe Horia, cu chinul roții, la Alba Iulia-n cetate. Dar am auzit. Și asta, no, asta am
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
legat cu picioarele de grindă, au tras izmenele de pe el și l-au bătut cu biciul. Și pe-o bătrână de aproape șaptezeci de ani , au dezgolit-o, au bătut-o și au pus-o pe-o tablă înroșită, măi ortacilor, să joace ca ursul. Și pe mine și pe femeia mea în fel și fel ne-au schingiuit, pentru că eram dârji și-am strigat împotriva nedreptății. No, și din aceea s-a tras moartea nevăstuții mele, frumoasă ca un păun
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
deschis iar vrana nenorocirilor. Fugind de răul poterilor mi-a ieșit în cale buluc de turci ; mi-au luat pe Nicola, singura-mi mângâiere. Și turma mi-au furat-o. Ai... ai... că multe-aș avea de spus !.. Un alt ortac din viitoarea ceată, scăpără struna lăutei pe careo ținea la subțioară, ca să viersuiască în graiul de-acasă al lui Pătru Ciornei : Horire-aș, horile-mi vin, dar nu pot că sunt străin. Horire-aș, horile-mi plac, dar nu pot
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
lui Tican de prin pădurile Rucărului de Argeș, că a băgat spaima în bogătași, că pradă și jefuiește dincolo și dincoace de munți. După moartea violentă a lui Tican, Andrei al nostru a trecut la cârma cetei formată din 12 ortaci volnici și voinici pe care a condus-o vreme de apropape 20 de ani, trecând ca vântul din Țara Românească în Transilvania și tot așa din Transilvania în Țara Românească, ca să-i prade pe ciocoi și să-i ajute pe
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
Budac, anunța în numărul său 43/1911 că Jandarmeria din comitatul Făgărașului oferă un premiu de 2000 de Koroane celui ce va contribui la capturarea tâlharului înarmat, Andrei Budac, ca și a lui Gheorghe Fulga, Ioan Murărescu sau Nicolae Veza, ortacii săi cei mai apropiați. În ultima parte a activității sale brigandice, bună parte din arealul Țării Oltului, de la Brașov până la Sibiu ca și o mare zonă de dincolo de munți, județele Argeș, Muscel, Vâlcea, Dâmbovița erau bântuite de ceata lui Budac
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
fapt pentru care jandarmeria a mobilizat forțe de multe sute de luptători, cu care au înconjurat pădurile și satele în care presupunea sau avea informații că s-ar ascunde careva dintre haiducii acestuia. În răstimp, Andrei Budac se strecura cu ortacii lui pe sub nasul jandarmilor înarmați până-n dinți și se ascundea fie în pădure, fie în turla bisericii din Oprea, fie în casa preotului Victor Vulcan, fie în șura soră-si Marina, fie la vreuna din drăguțele de prin satele din
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
de cocoș la chipie, care au tras din armele lor, fără nici-o somație Andrei reușește să-și ducă la ochi arma de care era nedespărțit și să apese pe trăgaci. Încărcătorul lui însă, era gol. Unul din cei mai apropiați ortaci ai săi îi golise arma înainte de a părăsi crâșma, contra acelorași clasici treizeci de arginți, atât cu cât este plătit de regulă un trădător. Nici azi nu e lămurită problema, care a fost acela. Cel mai probabil a fost Ion
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
originală a poștei grecești, cu scrisul «olograf», recunoscut de adresant ca fiind fără vreo îndoială al celui drag care «o expediase». Până la urmă se va dovedi că consăteanul nostru Ion Groapă intrase întrun joc dublu și începuse a-și decima ortacii în mijlocul și cu care împreună lupta împotriva unui regim ce se dovedea a fi un tot mai aprig dușman al propriului său popor. Prin cele mai diverse mașinațiuni, până în 1957, beciurile securității din Sibiu, Brașov și București se umpluseră cu
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
cele mai diverse mașinațiuni, până în 1957, beciurile securității din Sibiu, Brașov și București se umpluseră cu luptătorii ce încercau să se opună în condiții de clandestinitate, acestei hidre roșii care le sugruma țara. Cu largul concurs al trădătorului Ion Groapă, ortac de încredere al tuturor celor ce aderaseră la această inegală luptă, până la urmă nici-un luptător nu va rămâne în afara judecății dure și nedrepte a unui tribunal ilegal. La 14 iulie, zi în care în Franța se sărbătorea cu marea fast
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
care-i fusese hărăzit să lupte. Zilele pe care Dumnezeu i le mai rezervase le-a folosit numai pentru practicarea unui pescuit sportiv adevărat, fără nici-o altă complicație. Printre brazii Făgărașilor doar amintirile îi mai prefigurau când și când, umbrele ortacilor săi despre care știa însă, sigur că cei mai mulți nu se mai aflau printre cei vii. Ei fuseseră executați, cei mai mulți prin împușcare, alții prin lipsa rezistenței la chinurile fizice la care fuseseră supuși în timpul anchetelor, între zidurile reci de pușcărie. Deși
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
-n loc. Lucru și eu l-am lăsat și-n Montana am plecat Să iau servici ca la noi. M-am făcut cioban la oi. Frunzuliță flori mărunte, iată-mă că-s baci la munte. Făcînd comparație cu situația altor ortaci de pribegie ce acceptaseră să intre să lucre la fabrică, în atmosfera înăbușitoare, în fumul halelor, la banda rulantă sub strictețea supraveghetorilor vreme de 12 ore în fiecare zi, ciobanul nostru ajuns în Montana își exprima satisfacția în cântec: «Parcă
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
Direcția protocolului a fost serios vandalizată. În aproape în toate birourile au fost arse și rupte unele documente de lucru ne-secrete, dar care, parțial, erau din corespondența cotidiană a Protocolului cu ambasadele din București. Violența cea mai aprigă a "ortacilor" s-a manifestat în Piața Universității, care lansase "Imnul Golanilor", devenit armă politică antifesenistă. În toiul luptelor cu minerii care năvăliseră peste opozanții din Piața Universității, aceștia lansaseră " Imnul Ortacilor", pe care îl primisem de la un amic, combatant al ideilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1524_a_2822]