716 matches
-
folosită în principal ca un precursor de acid acetic. Această aplicație a încetat, deoarece acidul acetic se face mai eficient din metanol. În ceea ce privește reacțiile de condensare, acetaldehida este un predecesor important pentru piridină și pentaeritriol. În ficat, enzima de alcool oxidează etanolul în acetaldehidă, care este ulterior oxidată în acid acetic inofensiv. În creier, alcoolul are un rol minor în procesul de oxidare al etanolului la acetaldehidă. Ultimele trepte de fermentație alcoolică în bacterii, plante și drojdie implică conversia piruvatului în
Acetaldehidă () [Corola-website/Science/305923_a_307252]
-
acid acetic. Această aplicație a încetat, deoarece acidul acetic se face mai eficient din metanol. În ceea ce privește reacțiile de condensare, acetaldehida este un predecesor important pentru piridină și pentaeritriol. În ficat, enzima de alcool oxidează etanolul în acetaldehidă, care este ulterior oxidată în acid acetic inofensiv. În creier, alcoolul are un rol minor în procesul de oxidare al etanolului la acetaldehidă. Ultimele trepte de fermentație alcoolică în bacterii, plante și drojdie implică conversia piruvatului în acetaldehidă cu piruvatul enzimei decarboxilază, urmată de
Acetaldehidă () [Corola-website/Science/305923_a_307252]
-
cu consumul de oxidant se mai numește și oxidabilitate. Rezultatul determinării oxidabilității se exprimă în mg echivalent oxigen cu conținutul de oxidant la un litru de probă. În practica curentă sanitară oxidantul cel mai folosit este KMnO4. Principiul metodei: KMnO4 oxidează substanțele organice din apă în mediul acid și la temperatură, apoi excesul de KMnO4 se titrează cu acid oxalic. Reactive : KMnO4, sol (0,1 N ) acid oxalic, sol (0,1 N ) acid acid sulfuric 1/3 cu apă destilată. Ustensive
Consumul chimic de oxigen () [Corola-website/Science/328163_a_329492]
-
substanțe anorganice (ex. H, HS, S, HNO, Fe, NH). Ea este specifică unor bacterii. Procesul de chemosinteză are o importanță deosebită în circuitul materiei și energiei în ecosistem, în ciclurile biogeochimice etc. Bacteriile chemoautotrofe, după substanțele minerale pe care le oxidează, pot fi de mai multe tipuri: bacterii sulfuroase, bacterii nitrificatoare, hidrogen bacterii, bacterii feruginoase (ferobacterii), bacterii metanogene. Chemosinteza se desfășoară în două etape: Chemosinteza a fost descrisă pentru prima oară în 1890 de biologul ucrainean Serghei Vinogradski. Diferențele dintre chemosinteză
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
plante. Cei mai numeroși reprezentanți aparțin genului "Thiobacillus" (= "Acidithiobacillus"). Alte specii de bacterii sulfuroase: "Desulfuromonas", "Desulfobacter", "Beggiatoa". Bacteriile sulfuroase pot fi clasificate în: Bacteriile "Beggiatoa" și "Thiothrix" sunt găsite în izvoare termale care conțin hidrogen sulfurat (HS), pe care îl oxidează la sulf: Când rezervă de hidrogen sulfurat este terminată, sulful depus este oxidat în sulfat. Bacteriile "Thiobacillus thioparus" pot oxida hidrogenul sulfurat (HS), precum și tiosulfații (SO) și tiocianații (SCN). O altă bacterie "Thiobacillus thiooxidans" obține energia prin oxidarea sulfului liber
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
sulfuroase: "Desulfuromonas", "Desulfobacter", "Beggiatoa". Bacteriile sulfuroase pot fi clasificate în: Bacteriile "Beggiatoa" și "Thiothrix" sunt găsite în izvoare termale care conțin hidrogen sulfurat (HS), pe care îl oxidează la sulf: Când rezervă de hidrogen sulfurat este terminată, sulful depus este oxidat în sulfat. Bacteriile "Thiobacillus thioparus" pot oxida hidrogenul sulfurat (HS), precum și tiosulfații (SO) și tiocianații (SCN). O altă bacterie "Thiobacillus thiooxidans" obține energia prin oxidarea sulfului liber (S), tiosulfaților și tiocianaților direct în acid sulfuric (HSO). Ele se găsesc în
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
fi clasificate în: Bacteriile "Beggiatoa" și "Thiothrix" sunt găsite în izvoare termale care conțin hidrogen sulfurat (HS), pe care îl oxidează la sulf: Când rezervă de hidrogen sulfurat este terminată, sulful depus este oxidat în sulfat. Bacteriile "Thiobacillus thioparus" pot oxida hidrogenul sulfurat (HS), precum și tiosulfații (SO) și tiocianații (SCN). O altă bacterie "Thiobacillus thiooxidans" obține energia prin oxidarea sulfului liber (S), tiosulfaților și tiocianaților direct în acid sulfuric (HSO). Ele se găsesc în soluri care conțin sulfuri elementare și fosforite
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
oxidarea sulfului liber (S), tiosulfaților și tiocianaților direct în acid sulfuric (HSO). Ele se găsesc în soluri care conțin sulfuri elementare și fosforite. Bacteria "Thiobacillus denitrificans" poate folosi nitratul (NO) în loc de oxigen Bacteriile nitrificatoare sunt bacterii chemoautotrofe din sol care oxidează biologic amoniacul (NH) în nitriți (nitritbacterii) și pe acesta în nitrați (nitratbacterii). Acest proces se numește nitrificare. Amoniacul se formează în prezența altor bacterii saprofite, care descompun substanțele organice. Bacteriile nitrificatoare participă la ciclul biogeochimic al azotului. Nitrit bacteriile sunt
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
în nitriți (nitritbacterii) și pe acesta în nitrați (nitratbacterii). Acest proces se numește nitrificare. Amoniacul se formează în prezența altor bacterii saprofite, care descompun substanțele organice. Bacteriile nitrificatoare participă la ciclul biogeochimic al azotului. Nitrit bacteriile sunt bacterii nitrificatoare care oxidează amoniacul (NH) în nitrați (NO). Reprezentative sunt genurile "Nitrosomonas", "Nitrosococcus", "Nitrosospira", "Nitrosolobus", "Nitrosogloea". Nitrat bacteriile sunt bacterie nitrificatoare care oxidează nitriții (NO) în nitrați (NO). Sunt reprezentative genurile "Bactoderma", "Nitrococcus", "Nitrocystis" și "Nitrobacter". Aceste reacții de oxidare sunt exergonice, adică
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
bacterii saprofite, care descompun substanțele organice. Bacteriile nitrificatoare participă la ciclul biogeochimic al azotului. Nitrit bacteriile sunt bacterii nitrificatoare care oxidează amoniacul (NH) în nitrați (NO). Reprezentative sunt genurile "Nitrosomonas", "Nitrosococcus", "Nitrosospira", "Nitrosolobus", "Nitrosogloea". Nitrat bacteriile sunt bacterie nitrificatoare care oxidează nitriții (NO) în nitrați (NO). Sunt reprezentative genurile "Bactoderma", "Nitrococcus", "Nitrocystis" și "Nitrobacter". Aceste reacții de oxidare sunt exergonice, adică cu eliberarea de energie. Energia eliberată este utilizată de către bacterii în fosforilarea și reducerea ulterioara a CO din compușii organici
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
Sunt reprezentative genurile "Bactoderma", "Nitrococcus", "Nitrocystis" și "Nitrobacter". Aceste reacții de oxidare sunt exergonice, adică cu eliberarea de energie. Energia eliberată este utilizată de către bacterii în fosforilarea și reducerea ulterioara a CO din compușii organici. Hidrogen bacteriile sunt bacterii care oxidează hidrogenul cu eliberare de energie. Sunt reprezentate de "Bacillus pantotrophus" și sunt răspândite în medii puțin aerate (gunoiul de grajd, solurile mlăștinoase, tinoavele și apele stătătoare), în care are loc punerea în libertate a hidrogenului (H) prin fermentarea celulozei și
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
medii puțin aerate (gunoiul de grajd, solurile mlăștinoase, tinoavele și apele stătătoare), în care are loc punerea în libertate a hidrogenului (H) prin fermentarea celulozei și care conțin și dioxid de carbon și oxigen. Bacteriile feruginoase (ferobacteriile) sunt bacterii care oxidează sărurile feroase (Fe) în compuși ferici (Fe). Bacteriile feruginoase sunt răspândite în soluri și ape care conțin compuși ai fierului. Sunt reprezentate de genurile "Leptothrix", "Crenothrix", "Cladothrix", "Gallionella", "Spirophyllum ferrugineum", "Ferrobacillus". Precipitatul de hidroxid feric este depozitat în afara acestor bacterii
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
roșiatică a apei. Bacteriile feruginoase contribuie la formarea zăcămintelor de fier de pe fundul lacurilor și al mlaștinilor. Unele se pot înmulți în tuburile de fier ale conductelor de apă pe care le astupă. În lipsa sărurilor feroase, unele bacterii feruginoase pot oxida și săruri manganoase formând zăcămintele de mangan. Bacteriile metanogene sunt bacterii obligat anaerobe producătoare de metan. În prezența unor catalizatori celulari ele reduc dioxidul de carbon (CO) în metan (CH) în condiții anaerobe: Sunt reprezentate de genurile "Methanobacillus" și "Methanothrix
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
vegetale. Ele sunt importante pentru producerea de biogaz. Bacteriile metanogene formează cantități mari de gaz metan în straturile profunde de nămol din apele stătătoare, care se ridică sub forma unor bule la suprafața apei. Bacteriile metanice (metanobacteriile) sunt bacterii care oxidează metanul (CH) în dioxid de carbon (CO) cu eliberare de energie. Sunt reprezentate de genul "Methanomonas".
Chemosinteză () [Corola-website/Science/304753_a_306082]
-
deși cele mai comune sunt +2 și +3. ul elementar este întâlnit în meteoriți și unele medii sărace în oxigen, dar este reactiv cu oxigenul și apa. Suprafețele proaspăt tăiate ale fierului au o culoare gri-argintie, sunt lucioase, dar se oxidează în aer, produsul de reacție fiind oxizii de fier, cunoscuți de asemenea sub denumirea de rugină. Spre deosebire de alte metale care realizează pasivarea prin straturi de oxid, oxizii de fier ocupă un volum mai mare ca al volumului de fier, iar
Fier () [Corola-website/Science/302787_a_304116]
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 , izoenzima CYP3A4 având un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară și proporțională cu doza , în intervalul de doze 10- 600 mg . S- a observat că , la doze mai mari de 600
Ro_517 () [Corola-website/Science/291276_a_292605]
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 , izoenzima CYP3A4 având un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară și proporțională cu doza , în intervalul de doze 10- 600 mg . S- a observat că , la doze mai mari de 600
Ro_517 () [Corola-website/Science/291276_a_292605]
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 , izoenzima CYP3A4 având un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară și proporțională cu doza , în intervalul de doze 10- 600 mg . S- a observat că , la doze mai mari de 600
Ro_517 () [Corola-website/Science/291276_a_292605]
-
reducerea INR. Structura de coenzima Q10 este foarte asemanatoare cu structura de vitamina K, care concurează și contracarează efectele anticoagulante ale warfarinei. ar trebui să fie evitată la pacienții tratați cu warfarină, datorită riscului crescut de coagulare a sângelui. Structura oxidată de CoQ se poate observa în partea de sus-dreapta. Diferitele tipuri ale Coenzimei Q pot fi diferențiate prin numărul de subunități izopren catenele laterale. Cea mai frecvente Coenzimă Q în mitocondriile umane este CoQ. Q se referă la chinonă cap
Coenzima Q10 () [Corola-website/Science/313091_a_314420]
-
acestea nu se găsesc în rocile mai vechi. Acumularea oxigenului a avut loc probabil datorită a doi factori: umplerea cu chimicale (sulf și fier-neoxidat) și creșterea în zăcămintele de cărbuni, care a închis componentele organice care ar fi fost altfel oxidate de aerul din atmosferă. Cea mai mare adunatură de diguri de pe Pământ este Mackenzie, în Scutul Canadian și a fost sursa unor mari erupții semnificative de torente de bazalt din perioada Proterozoicului. Sursa mulțimii de diguri Mackenzie se crede că
Proterozoic () [Corola-website/Science/322027_a_323356]
-
conțin retinil esteri, în timp ce plantele (morcovi, spanac) conțin pro-vitamina A carotenoizi. Din hidroliza retinil esterilor rezultă retinol, iar pro-vitamina A poate fi descompusa pentru producerea de retinal. Retinal, numit și retinaldehidă, poate fi redus reversibil în retinol sau poate fi oxidat ireversibil în acid retinoic. Cei mai activi metabolizatori retinoizi sunt 11-"cis"-retinal și toți-trans și 9-cis-izomerii acidului retinoic. În 1913, Elmer McCollum, un biochimist de la Universitatea Wisconsin și colega lui, Marguerite Davis, au identificat un nutrient solubil în grăsimi
Retinol () [Corola-website/Science/301325_a_302654]
-
oxid de ruthil toxic și instabil, care devine în prezența luminii explosiv.La o temperatură mai joasă de 100 °C rutheniul este stabill în toți acizii anorganici, se dizolvă însă în baze ca NaO și NaClO . La temperaturi înalte este oxidat în prezența halogenilor (ca clor, iod). In amestec în cantități mici este folosit pentru creșterea durității platinei și paladiumului, iar în aliajele de titan o adăugare de 0,1 % rutheniu mărește considerabil rezistența față de coroziune.Galvanizarea cu rutheniu se poate
Ruteniu () [Corola-website/Science/304921_a_306250]
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară proporțională cu doza , la doze cuprinse între 10 mg până la- 600 mg . S- a observat că , la doze mai mari
Ro_520 () [Corola-website/Science/291279_a_292608]
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară proporțională cu doza , la doze cuprinse între 10 mg până la- 600 mg . S- a observat că , la doze mai mari
Ro_520 () [Corola-website/Science/291279_a_292608]
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară proporțională cu doza , la doze cuprinse între 10 mg până la- 600 mg . S- a observat că , la doze mai mari
Ro_520 () [Corola-website/Science/291279_a_292608]