936 matches
-
lui Nene. Tokichiro răspunse cu un sunet care părea mai mult un oftat decât un cuvânt. În scenă apăruse dintr-o dată un rival formidabil. Fața chipeșă a lui Inuchiyo, glasul său limpede și manierele alese pe care le învățase ca paj al lui Nobunaga îl făceau pe Tokichiro, care nu avea încredere în propria sa înfățișare, individos. La urma urmei, nu-i putea împiedica pe oameni să-l numească Maimuță. Prin urmare, nimic nu detesta mai mult decât să audă spunându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
vremea tatălui său puțini aveau talentele lor. Erau doi oameni rari, își spuse el cu oarecare îngâmfare, nu numai în micul lui clan, ci și în întreaga lume. Ce pagubă! Însă nu-și putea arăta îngrijorarea și o ascundea de paji și de ceilalți servitori. În noaptea aceea, se târî mai devreme sub plasa contra țânțarilor. Dar, tocmai când era să adoarmă, un servitor se ghemui la intrarea dormitorului: — Stăpâne, e o urgență! Yamabuchi-ii din Narumi au desfășurat steagul revoltei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
brațe koto sau ducând ploști cu sake. — Cine-i acolo, în grădină? ridică Imagawa Yoshimoto un evantai de forma unei frunze de ginkgo în dreptul chipului său cam înroșit. Trecuse peste podul roșu în formă de semilună al grădinii. Până și pajii care-l însoțeau purtau spade și haine pretențioase. Unul dintre paji porni înapoi pe coridorul cu pod și intră grăbit în grădină. Cineva țipa. Lui Yoshimoto i se părea a fi o voce de femeie, așa că, găsind că era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
grădină? ridică Imagawa Yoshimoto un evantai de forma unei frunze de ginkgo în dreptul chipului său cam înroșit. Trecuse peste podul roșu în formă de semilună al grădinii. Până și pajii care-l însoțeau purtau spade și haine pretențioase. Unul dintre paji porni înapoi pe coridorul cu pod și intră grăbit în grădină. Cineva țipa. Lui Yoshimoto i se părea a fi o voce de femeie, așa că, găsind că era un lucru ciudat, se oprise. — Ce s-a întâmplat cu pajul? întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
dintre paji porni înapoi pe coridorul cu pod și intră grăbit în grădină. Cineva țipa. Lui Yoshimoto i se părea a fi o voce de femeie, așa că, găsind că era un lucru ciudat, se oprise. — Ce s-a întâmplat cu pajul? întrebă el, după câteva minute. Încă nu s-a întors. Iyo, du-te și tu. Iyo coborî în grădină și o luă la fugă. Deși locul se numea grădină, era atât de mare încât părea să se prelungească până la poalele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
lumină slabă. Sessai și vasalii superiori stăteau așezați la rând, cu Tokugawa Ieyasu în capăt. Șirul de oameni se înclină în fața stăpânului. Hainele de mătase ale lui Yoshimoto foșneau sonor în tăcerea care se lăsase. Se așeză, neînsoțit nici de paji, nici de servitori. Singurii slujitori prezenți se țineau mai în spate, la doi, trei metri distanță. — Scuzați-mă pentru întârziere, spuse Yoshimoto, ca răspuns la plecăciunile statului său major de campanie; apoi, învrednicindu-l cu o atenție deosebită pe Sessai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Ca niște dinți smulși, oamenii se ridicară și ieșiră unul câte unul. În cele din urmă, numai Nobunaga mai rămase în marea sală de audiențe. Iar la sfârșit, părea chiar lipsit de griji. Când se întoarse, văzu în spatele lui doi paji care adormiseră, rezemați unul de altul. Unul dintre ei, Tohachiro, abia împlinise treisprezece ani. Era fratele mai mic al lui Maeda Inuchiyo. Nobunaga îl strigă: — Tohachiro! — Stăpâne? se îndreptă de spate Tohachiro, ștergându-și cu mâna saliva de la gură. — Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
era decorat cu un desen de lac aurit, reprezentând brazi, bambuși și pruni - sibolurile norocului. Punând-o sub cap, Nobunaga spuse: — Perna asta mă va face să visez frumos. Apoi, chicotind în sinea lui, închise ochii și în sfârșit, pe când pajul stingea una câte una numeroasele lămpi, surâsul ușor de pe chipul lui se șterse ca zăpada care se topește. Adormi adânc, cu o expresie împăcată, printre sforăituri. Tohachiro se furișă afară să-i informeze pe samuraii din camera de gardă. Paznicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să-mi înșăueze calul. Și pregătește-mi ceva la micul dejun. Sai era o femeie eficientă, iar Nobunaga îi cerea întotdeauna ei să se ocupe de nevoile lui personale. Femeia accepta inevitabilul, fără să se agite. După ce-l trezi pe pajul care dormea în camera alăturată, îi spuse samuraiului de gardă să-i pregătească lui Nobunaga calul, apoi aduse masa. Nobunaga luă bețigașele. — La crăpatul zorilor, va începe ziua a nouăsprezecea din Luna a Cincea. — Da, stăpâne. Cred că ăsta este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
purta spada cea lungă. Totuși, Nobunaga încă nu îmbrăcase armura și dansa în ritmul tamburinei pe care o bătea doamna de onoare. Părând descumpănit, Nagato privi cu îndoială în jur. Mesagerul care adusese comanda de a pregăti calul seniorului era pajul acestuia. Toți erau epuizați de nesomn, iar pajii aveau nervii întinși la limită. Nu cumva era vreo greșeală? Nagato se îmbrăcase în grabă, dar era uimit să-l găsească pe Nobunaga atât de relaxat. De obicei, când seniorul spunea „Cal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
îmbrăcase armura și dansa în ritmul tamburinei pe care o bătea doamna de onoare. Părând descumpănit, Nagato privi cu îndoială în jur. Mesagerul care adusese comanda de a pregăti calul seniorului era pajul acestuia. Toți erau epuizați de nesomn, iar pajii aveau nervii întinși la limită. Nu cumva era vreo greșeală? Nagato se îmbrăcase în grabă, dar era uimit să-l găsească pe Nobunaga atât de relaxat. De obicei, când seniorul spunea „Cal!”, își lua zborul înainte ca servitorii lui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
însărcinați cu protecția lui: ajutoare, generali, vasali superiori, medici și alții. Unul dintre generali răspunse: — Acesta e Dengakuhazama. Se află cam la o jumătate de leghe de Okehazama. Yoshimoto dădu din cap și-i întinse casca unui scutier. După ce un paj îi dezlegă nojițele armurii, își scoase lenjeria leoarcă de nădușeală și îmbrăcă un halat alb imaculat. O briză ușoară răzbătea printre perdele. „Ce răcoare,” își spuse Yoshimoto. După ce își legă la loc cingătoarea armurii, scaunul său de bivuac fu pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Nu, stăpâne, e trecut deja de Ora Calului, răspunse un ajutor. Nici nu mă mir că mi-e foame. Pregătiți prânzul și vedeți ca trupele să mănânce și să se odihnească. Un aghiotant ieși să transmită ordinele. În îngrăditură, generalii, pajii și bucătarii mergeau care-ncotro, dar atmosfera era calmă. Din când în când, reprezentanți ai altarelor, templelor și satelor din vecinătate veneau să aducă sake și delicatese locale. Yoshimoto îi studie de la distanță și hotărî: — Îi vom răsplăti la întoarcera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în mesagerul care se întorcea la castel și o luaseră imediat la fugă după el. Buluciți împreună într-o cameră a castelului, așteptau cu sufletul la gură să afle dacă avea să fie pace sau război cu Mikawa. — Bucurați-vă! Pajul, Tohachiro, aflase vestea transmisă cu repeziciune din consiliul interior și le spuse tot ceea ce auzise. — S-a stabilit? În genere, acest deznodământ fusese așteptat, dar când aflară că se ajunsese la un acord chipurile li se luminară și inimile începură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
superior al clanului Saito HIKOEMON, nume dat lui Hachisuka Koroku când a devenit custode al lui Hideyoshi TAKENAKA HANBEI, seniorul Castelului din Muntele Bodai și vasal superior al clanului Saito OYU, sora lui Hanbei KOKUMA, servitorul lui Hanbei HORIO MOSUKE, pajul lui Hideyoshi HOSOKAWA FUJITAKA, vasal al shogunului YOSHIAKI, al paisprezecelea shogun din casa Ashikaga ASAKURA KAGEYUKI, general al clanului Asakura INABAYAMA, capitala provinciei Mino MUNTELE KURIHARA, refugiu la munte al lui Takenaka Hanbei SUNOMATA, castel construit de Hideyoshi GIFU, nume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
greșite, de frumusețea unei femei. Exact când rostea acele cuvinte, sosi un curier de la fort. Acesta anunță rugămintea lui Hideyoshi ca Hanbei să vină imediat, apoi plecă. Nu peste mult, în fața lui Hideyoshi, care stătea cufundat în contemplație, apăru un paj: — A sosit Maestrul Hanbei. Hideyoshi ridică ochii din meditație și părăsi repede camera pentru a-l primi pe Hanbei. Cei doi reveniră în încăpere și se așezară. — Îmi pare rău că te-am chemat aici la miezul nopții. Cum te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
castel. Încă de la bun început fusese clar că Ranmaru n-avea să fie de nici un real serviciu, dar era un băiat atrăgător și atrăsese atenția lui Nobunaga, astfel încât devenise unul dintre ajutoarele sale personale. În ultima vreme, se amestecase printre paji și părea să îndeplinească unele îndatoriri. Ce vești aduce? întrebă soția lui Yoshinari. Nimic serios. Peste tot e liniște, iar Domnia Sa e bine dispus. N-a scris nimic despre o boală? — Nu, spune că stă excelent cu sănătatea, replică Yoshinari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ASAKURA YOSHIKAGE, seniorul din Echizen AMAKASU SANPEI, ninja al clanului Takeda TAKEDA SHINGEN, seniorul din Kai KAISEN, călugăr Zen și sfătuitor al lui Shingen SAKUMA NOBUMORI, vasal superior al clanului Oda TAKEI SEKIAN, vasal superior al clanului Oda MORI RANMARU, paj al lui Nobunaga FUJIKAGE MIKAWA, vasal superior al clanului Asai OICHI, soția lui Asai Nagamasa și sora lui Nobunaga CHACHA, fiica mai mare a lui Oichi și Nagamasa HONGANJI, cartierul general al călugărilor-războinici din secta Ikko MUNTELE HIEI, munte de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
părea că, ori de câte ori își relaxau veghea puțin, Nobunaga îi lua prin surprindere. — Da, stăpâne? De astă dată, străjerul răspunse repede. — Convoacă un consiliu de război. Spune-i lui Nobumori să adune imediat marele stat major, ordonă Nobunaga, ieșind din dormitor. Pajii și ajutoarele alergară după el. Erau încă pe jumătate adormiți și nici nu-și dădeau seama bine dacă era miezul nopții sau zorii zilei. Cu siguranță, încă mai era întuneric, iar stelele licăreau strălucitoare pe cer. — Mă duc să aprind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ca zăpada. Hideyoshi, deși nu primise ordin de la Nobunaga, înțelesese și el situația. Nobunaga văzu stindardul cu tigva aurie al lui Hideyoshi și-și zise: „A, bun! Hideyoshi a reușit.” Ștergându-și cu mănușa sudoarea din ochi, Nobunaga le spuse pajilor săi: — Un moment ca ăsta n-o să se mai repete. Duceți-vă la râu și vedeți ce puteți face. Ranmaru și ceilalți - chiar și cei mai tineri - alergară cu toții spre inamic, întrecându-se să ajungă fiecare primul. Armata clanului Tokugawa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și împreună mâinile în rugăciune. Își făcuse un dușman din sfântul munte și ordonase ca armata lui să-l înconjoare. Acum, pe un dâmb de pământ, Nobunaga își împreună mâinile în rugăciune și lăcrimă. Deodată, îl văzu pe unul dintre pajii săi plângând, cu mâinile împreunate în axelași fel. Era Ranmaru, care-și pierduse tatăl, pe Mori Yoshinari. — Ranmaru,plângi? — Vă rog să mă iertați, stăpâne. — Te iert. Dar nu mai plânge, altfel spiritul tatălui tău va râde de tine. Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nu insistă să mai rămână, dar îi spuse scurt lui Hideyoshi: — Ei, atunci, du-te și tu. Cei doi părăsiră castelul. Nu peste mult, însă, Hideyoshi se întoarse singur, cam fâstâcit. — Unde-i Seniorul Nobunaga? îl întrebă el pe un paj. — Chiar acum s-a retras în dormitorul său. Auzind, Hideyoshi se grăbi spre apartamentele private, cu o agitație neobișnuită, și-i ceru samuraiului de gardă să transmită un mesaj. — Trebuie să intru în audiență la Domnia Sa în seara asta. Nobunaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în flăcări. Erau epuizați, așa că i-am dus într-un loc sigur și le-am dat puțină apă. Seniorul Hideyoshi mi-a ordonat să alerg înainte ca să vă dau raportul. — Ești servitorul lui Hideyoshi, spuse Nobunaga. Cum te numești? — Sunt pajul lui șef, Horio Mosuke. — Îți mulțumesc pentru că mi-ai adus o veste atât de bună. Acum du-te și te odihnește. — Vă mulțumesc, stăpâne, dar bătălia încă nu s-a sfârșit. Și, cu aceste cuvinte, Mosuke plecă grăbit, repezindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și am discutat despre diverse proiecte de castele, iar Domnul Mori a explicat cu multă însuflețire avantajele donjonurilor. Susținea cu tărie să includem unul în planul castelului pe care Seniorul Nobunaga îl va construi la Azuchi. — Hm? Care Domn Mori? — Pajul Domniei Sale, Ranmaru. Fruntea lui Mitsuhide se încreți un moment. — Și ai unele îndoieli în privința asta? — Nu neapărat. Mitsuhide reveni imediat la o expresie nonșalantă, schimbând subiectul, pentru a mai sporovăi câteva momente. În sfârșit,se scuză și plecă grbit spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
lăsați asemenea lucruri să vă scape pe gură, spuse tăios Hideyoshi. Am auzit că Reverența Voastră e un politician abil, dar presupun că plăcerea politicii nu trebuie să fie împinsă până la a răspândi asemenea vorbe despre unul dintre vasalii Domniei Sale. * * * Pajii întinseseră în camera încăpătoare o hartă mare a provinciei Omi. — Aici e partea interioară a lacului Biwa! spuse unul. — Iar aici, Templul Sojitsu! Și Templul Joraku! exclamă altul. Pajii stăteau laolaltă într-o parte, lungindu-și gâturile ca să privească, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]